Hof 's-Hertogenbosch, 27-10-2009, nr. 20-004172-07

Uit het uittreksel van het Justitieel Documentatieregister is gebleken dat betrokkene –kort gezegd- in 2005 bij onherroepelijke vonnissen ter zake van respectievelijk diefstal/winkeldiefstal, lokaalvredebreuk en diefstal is veroordeeld tot onvoorwaardelijke gevangenisstraffen.

Daarnaast is betrokkene volgens voormeld documentatieregister recent door de officier van justitie gedagvaard wegens het vermoedelijk plegen op verschillende data van (winkel-)diefstal, heling en het voorhanden hebben van heroïne en cocaïne.

Betrokkene is bij herhaling veroordeeld tot een gevangenisstraf; door het herhaald plegen van misdrijven veroorzaakt betrokkene overlast.

Gelet hierop wordt aangenomen dat betrokkene een gevaar vormt voor de openbare orde, terwijl betrokkene geen rechtmatig verblijf in Nederland heeft als bedoeld in artikel 8, onder a tot en met e, dan wel l, van de Vreemdelingenwet.

De bepalingen van het gemeenschapsrecht leiden er toe – en dat was ook zo ten tijde van de ongewenstverklaring van verdachte – dat een onderdaan van een andere lidstaat slechts ongewenst mag worden verklaard indien het persoonlijk gedrag van betrokkene een actuele, werkelijke en voldoende ernstige bedreiging voor een fundamenteel belang van de samenleving vormt.

Voor wat betreft de personele werkingssfeer bepaalt deze richtlijn dat de hiervoor genoemde waarborgen van toepassing zijn op alle burgers van de Unie, ongeacht hun verblijfstatus.

Genoemde richtlijn is met ingang van 1 mei 2006 ook omgezet in de Nederlandse wetgeving.

Uit het onderzoek ter terechtzittingen in hoger beroep, in het bijzonder uit een bericht van de advocaat-generaal bij het ressortsparket te ’s-Hertogenbosch, d.d. 3 juni 2008 aan de voorzitter van de strafkamer, waarin dit na overleg met de IND nadrukkelijk wordt gesteld, is komen vast te staan dat de documentatie van [verdachte] geen grond bood om aan te nemen dat haar persoonlijk gedrag een actuele, reële en voldoende ernstige bedreiging vormde voor een fundamenteel belang van de samenleving.

Gelet hierop is het hof van oordeel dat de voornoemde beschikking tot ongewenstverklaring van verdachte –in ieder geval- in de periode vóór 3 juni 2008 een wettelijke grondslag ontbeerde.

Het hof overweegt voorts dat bij beschikking van de staatssecretaris van justitie, verzonden d.d. 2 april 2009, een aanvraag, ingediend door verdachte, [verdachte] tot het opheffen van haar ongewenstverklaring in de zin van artikel 68 van de Vreemdelingenwet, werd afgewezen. Daartoe werd overwogen dat op grond van recente veroordelingen van haar, in het bijzonder een veroordeling d.d. 8 december 2008 wegens diefstal met geweld, niet anders kan worden geconcludeerd dan dat zij (nog immer) een actuele, werkelijke en ernstige bedreiging vormt voor een fundamenteel belang van de samenleving.

Het hof tekent hierbij aan dat blijkens het uittreksel uit de Justitiële Documentatie inzake verdachte d.d. 14 augustus 2009 de politierechter te Breda haar inderdaad op 8 december 2008 (onherroepelijk) heeft veroordeeld tot zes maanden gevangenisstraf wegens -kort gezegd- diefstal met geweld. Uit dat uittreksel blijkt echter niet van een (andere) veroordeling van verdachte tot zes maanden gevangenisstraf door dit gerechtshof zoals in de beschikking van de staatssecretaris is vermeld.

Die beschikking, gezien in het licht van eerdergenoemd bericht van 3 juni 2008 is derhalve gebaseerd op een gegeven , daterend van na de in de tenlasteleggingen genoemde data, 22 juli 2007 en 2 augustus 2007, hetgeen het oordeel van het hof in deze dan ook niet anders maakt.

Gelet op het vorenstaande is het hof van oordeel dat niet bewezen kan worden verklaard dat de beslissing tot ongewenstverklaring van verdachte op die twee data gegrond was op enig wettelijk voorschrift als bedoeld in artikel 197 van het Wetboek van Strafrecht.

Nu dit bestanddeel van de tenlastelegging telkens niet bewezen kan worden, dient de verdachte te worden vrijgesproken.