ABRvS, 12-02-2020, nr. 201805354/3/A1

Bij uitspraak van 22 februari 2019 heeft de Afdeling vastgesteld dat tussen partijen niet in geschil is dat voor de door [opposant] gebouwde berging nooit een vergunning is verleend en dat de berging in strijd is met het bestemmingsplan. De Afdeling heeft verder vastgesteld dat niet in geschil dat de oorspronkelijke berging op het perceel niet in zijn geheel teniet is gegaan door een calamiteit.

De Afdeling heeft vervolgens overwogen dat, omdat de berging volledig nieuw is gebouwd en de oorspronkelijke berging niet in zijn geheel teniet is gegaan ten gevolge van een calamiteit, de rechtbank terecht heeft overwogen dat het in artikel 43.1, onder a, van de planregels opgenomen overgangsrecht niet van toepassing is. De Afdeling heeft, voor zover van belang, verder overwogen dat [opposant] niet aannemelijk heeft gemaakt dat door een voormalig wethouder namens het college concrete toezeggingen zijn gedaan, waaraan hij het gerechtvaardigd vertrouwen kon ontlenen dat de door hem gewenste omgevingsvergunning zou worden verleend.

Verzet, als bedoeld in artikel 8:55 van de Awb, betreft uitsluitend de vraag of de Afdeling ten onrechte tot vereenvoudigde behandeling is overgegaan wegens de kennelijke uitkomst van — in dit geval — het hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank van 5 juni 2018. Dit betekent dat de beoordeling van de Afdeling in deze verzetprocedure beperkt is tot de vraag of terecht uitspraak is gedaan zonder [opposant] op zitting te horen. Indien in verzet argumenten naar voren worden gebracht die in geval van een normale behandeling ook nog hadden kunnen worden aangevoerd, dient te worden beoordeeld of hierdoor twijfel ontstaat over de uitkomst. Zo ja, dan dient de verzetrechter het verzet gegrond te verklaren opdat nader onderzoek kan plaatsvinden.

[opposant] betoogt in zijn verzetschrift onder meer dat de Afdeling ten onrechte heeft overwogen dat hij niet aannemelijk heeft gemaakt dat door een voormalig wethouder namens het college concrete toezeggingen zijn gedaan, waaraan hij het gerechtvaardigd vertrouwen kon ontlenen dat hij de berging mocht herbouwen op grond van het bouwovergangsrecht. Volgens [opposant] kan hij zijn beroep op het vertrouwensbeginsel onderbouwen met een verklaring van de wethouder.

De Afdeling is, gelet op de door [opposant] bij zijn verzetschrift overgelegde verklaring van de wethouder, die [opposant] bij een normale behandeling van zijn hogerberoepschrift ook nog had kunnen overleggen, van oordeel dat twijfel, als hiervoor onder overweging 4 bedoeld, is ontstaan over de uitkomst van de procedure. Gelet hierop moet worden geoordeeld dat de Afdeling het beroep van [opposant] niet als kennelijk ongegrond heeft mogen afdoen op de wijze waarop dit is gedaan in de uitspraak van 22 februari 2019.

De Afdeling is van oordeel dat nader onderzoek redelijkerwijs niet kan bijdragen aan de beoordeling van de zaak. Met toepassing van artikel 8:55, tiende lid, aanhef en onder a en b, van de Awb zal de Afdeling opnieuw uitspraak doen op het hoger beroep van [opposant] en het voorwaardelijk incidenteel hoger beroep van [partij]. Beoordeling van het hoger beroep van [opposant]

[opposant] betoogt dat de rechtbank niet heeft onderkend dat het college heeft gehandeld in strijd met het vertrouwensbeginsel. Hij voert daartoe aan dat hem namens het college is medegedeeld dat, gelet op het overgangsrecht in het ter plaatse geldende bestemmingsplan, de berging mocht worden herbouwd. Hij mocht ervan uitgaan dat de namens het college gedane mededeling correct was en dat hij het bestemmingsplan niet alsnog hoefde te raadplegen, aldus [opposant]. Ter onderbouwing van zijn betoog heeft [opposant] een verklaring van M. van der Veen, wethouder in de periode 2010 tot 2016, overgelegd.

Niet in geschil is dat niet aan het in artikel 43.1 van de planregels opgenomen bouwovergangsrecht wordt voldaan. In geschil is of het college bij [opposant] het vertrouwen heeft gewekt dat hij de berging op grond van het overgangsrecht mocht herbouwen.

Voor een geslaagd beroep op het vertrouwensbeginsel is vereist dat de betrokkene aannemelijk maakt dat van de zijde van de overheid toezeggingen of andere uitlatingen zijn gedaan of gedragingen zijn verricht waaruit de betrokkene in de gegeven omstandigheden redelijkerwijs kon en mocht afleiden of en zo ja, hoe het bestuursorgaan in een concreet geval een bevoegdheid zou uitoefenen.

Verder is vereist dat de toezegging, andere uitlating of gedraging aan het bevoegde bestuursorgaan kan worden toegerekend. Dat is het geval indien de betrokkene in de gegeven omstandigheden redelijkerwijs kon en mocht veronderstellen dat degene die de uitlating deed of de gedraging verrichtte de opvatting van het bevoegde orgaan vertolkte.

In de door [opposant] overgelegde verklaring van de wethouder staat het volgende:

Naar het oordeel van de Afdeling heeft [opposant] aannemelijk gemaakt dat van de zijde van het college destijds uitlatingen zijn gedaan waaruit [opposant] in de gegeven omstandigheden redelijkerwijs kon en mocht afleiden dat het ter plaatse geldende bestemmingsplan zich niet tegen verlening van een omgevingsvergunning voor de herbouw van de berging zou verzetten. De Afdeling acht in dit verband mede van belang dat tijdens de beide behandelingen van de zaak ter zitting het college heeft verklaard dat de verklaring van de wethouder op juiste wijze weergeeft hoe het college destijds tegen de zaak aankeek. Volgens het college werd er toen van uitgegaan dat de berging kon worden gerealiseerd op grond van het in het geldende bestemmingsplan opgenomen overgangsrecht.

De Afdeling is verder van oordeel dat [opposant] er redelijkerwijs van kon en mocht uitgaan dat de wethouder die de uitlating deed, de opvatting van het college vertolkte. De Afdeling acht hierbij van belang dat de mededeling is gedaan door de wethouder die Ruimtelijke ordening in zijn portefeuille had en op het terrein van zijn portefeuille de mededeling deed.

Het beroep van [opposant] op het vertrouwensbeginsel slaagt. Dit heeft de rechtbank niet onderkend.

Het betoog slaagt.

[partij] heeft in zijn incidenteel hogerberoepschrift aangevoerd dat de rechtbank ten onrechte voorbij is gegaan aan het bepaalde in onderdeel c van artikel 43.1 van de planregels. Ook uit dat onderdeel volgt volgens [partij] dat het overgangsrecht niet van toepassing is.

Niet in geschil is dat het overgangsrecht niet van toepassing is. Het betoog kan dan ook niet leiden tot het ermee beoogde doel.