Rb. Groningen, 04-12-2009, nr. 113056 / HA RK 09-260

het verzoekschrift,

het verweerschrift,

de mondelinge behandeling op 18 november 2009, waarbij [verzoeker] bijgestaan door Mengerink en namens de Stichting Bureau Krediet Registratie J. van Leeuwen, bedrijfsjurist, bijgestaan door mr. Muller zijn verschenen,

de pleitnotitie van [verzoeker].

Vervolgens is de beschikking bepaald op heden.

primair - BKR beveelt dat de in het CKI geregistreerde overeenkomst van [verzoeker] met IDM wordt aangevuld, zodat blijkt dat [verzoeker] gedurende de periode dat er sprake is geweest van een betalingsachterstand de vordering gemotiveerd heeft betwist;

subsidiair - BKR beveelt de geregistreerde bijzonderheden bij de in het CKI geregistreerde overeenkomst met IDM verwijdert, althans de verwerking hiervan beëindigt;

een en ander met veroordeling van BKR tot het betalen van een dwangsom van EUR 1.000,00 per dag, indien zij niet binnen 2 werkdagen na betekening van de beschikking uitvoering aan het door de rechtbank gegeven bevel geeft, alsmede met veroordeling van BKR in de kosten van deze procedure.

De standpunten

[verzoeker] heeft ter onderbouwing van zijn vordering - samengevat - het volgende naar voren gebracht. Het doel van het CKI is om krediet- en betalingsrisico's te beperken en overkreditering en andere problematische schuldsituaties te voorkomen. In casu geeft de wijze waarop [verzoeker] op dit moment geregistreerd staat een onjuist en/of onvolledig beeld van de achterliggende financiële problematiek, hetgeen niet strookt met het doel van de CKI. Immers, van een problematische schuldsituatie was geen sprake, maar slechts van een betwisting door [verzoeker] van de vordering van IDM waardoor hij de termijnbetalingen niet heeft voldaan. Op het moment dat de rechtbank de vordering van de IDM had toegewezen heeft [verzoeker] deze onmiddellijk voldaan, hetgeen nogmaals aangeeft dat er niets mankeert aan de kredietwaardigheid van [verzoeker]. Het is de taak van de BKR om te zorgen dat de door haar verzorgde registratie een juist beeld geeft. Dat de codes die de BKR thans hanteert geen mogelijkheid bieden voor een registratie die recht doet aan de onderhavige situatie, kan niet afdoen aan de wettelijke plicht die ten aanzien van de toereikendheid van een registratie op de BKR rust. Het ligt dan op de weg van de BKR om de registratiemogelijkheden uit te bereiden, zodat ook situatie als de onderhavige op een juiste wijze kunnen worden weergegeven. BKR dient daarbij bedacht te zijn op de negatieve beeldvorming en het onjuiste beeld dat de BKR-registratie oproept. Het is evident dat het voor de beoordeling van een betalingsrisico door een derde van belang is of een vordering niet wordt voldaan omdat de schuldenaar financieel niet in staat is deze te voldoen of omdat deze gemotiveerd wordt betwist. Juist daarom is aanvulling van de registratie van BKR van belang.

BKR heeft voorop gesteld dat feitelijk vast staat, en ook door [verzoeker] is erkend, dat hij een opeisbare schuld aan IDM onbetaald heeft gelaten. Wat de achtergrond van het geschil tussen [verzoeker] en IDM ook mag zijn geweest - dat gaat BKR niet aan want daar staat zij buiten -, vast staat dat de onderhavige A2 codering in het CKI juist en toereikend is. De registratie past ook geheel binnen de statutaire doelomschrijving van BKR en is in dat kader, ter zake dienend. De persoonsregistratie voldoet aan alle verplichtingen die de Wet bescherming persoonsgegevens (hierna: Wbp) aan BKR oplegt. Daarbij is van belang dat het gesloten stelsel van kredietregistratie van BKR slechts een hulpmiddel is voor haar deelnemers in het kredietbeoordelingsproces. De door [verzoeker] verlangde codering kent BKR niet en is voor BKR en haar deelnemers - gelet op het doel van de CKI - ook niet vereist. Daarbij is het uitsluitend aan BKR te bepalen welke coderingen zij al dan niet dient te voeren.

De beoordeling

De rechtbank stelt vast dat niet in geschil is dat hetgeen met betrekking tot [verzoeker] thans bij BKR geregistreerd staat juist is, nu [verzoeker] bij IDM een opeisbare schuld onbetaald heeft gelaten. Het debat tussen partijen richt zich op de toereikendheid van deze informatie in die zin of BKR met het geregistreerde een juist beeld geeft van de kredietwaardigheid van [verzoeker].

Het doel van de registratie van BKR is blijkens artikel 2, eerste lid, van haar algemeen reglement het beperken van krediet- en betalingsrisico's voor deelnemers en het voorkomen van overkreditering en andere problematische schuldsituaties bij betrokkenen.

Uit het thans geregistreerde blijkt niet meer en niet minder dan dat [verzoeker] bij IDM een betalingsachterstand heeft opgelopen en dat hij deze uiteindelijk heeft voldaan.

Naar het oordeel van de rechtbank wordt daarmee voldaan aan het doel van de registratie van BKR. Immers, deelnemers kunnen thans kennis nemen van het feit dat [verzoeker] op enig moment bij de IDM een betalingsachterstand heeft opgelopen. Dat deze achterstand het gevolg is van een door [verzoeker] betwiste vordering maakt dit niet anders. Uit de registratie blijkt immers tevens dat [verzoeker] de vordering geheel heeft voldaan. In die zin doet de registratie dan ook geen afbreuk aan de kredietwaardigheid van [verzoeker].

De thans door [verzoeker] verlangde aanvulling van de registratie door toevoeging van de omstandigheid dat de betalingsachterstand het gevolg is van een door hem betwiste vordering - welke mogelijkheid de BKR niet kent - zal leiden tot een onoverzichtelijke registratie waarbij de BKR niet langer zal kunnen instaan voor de juistheid van de geregistreerde gegevens. Immers, bij een dergelijke aanvullende registratie zal de vraag voor komen te liggen of de vordering op goede gronden is betwist of dat de betwisting van de vordering louter is gelegen in het feit om voldoening van de vordering uit te stellen. Tevens zal er een debat kunnen ontstaan tussen de deelnemer en de betrokkene over het al dan niet op goede gronden betwisten van de vordering.

De rechtbank weegt voorts mee dat BKR heeft verklaard dat indien zou zijn gebleken dat [verzoeker] de vordering met recht zou hebben betwist, en de vordering van IDM door de rechtbank zou zijn afgewezen, de achterstandsregistratie door BKR met betrekking tot het doorlopend krediet bij de IDM zou zijn doorgehaald.

Artikel 11 Wbp bepaalt het volgende:

/ HA RK 09-260

4 december 2009