HR, 18-09-2009, nr. 07/13228

In de schriftelijke toelichting van de mrs. Scheltema en Wiegerink zijdens de Landinrichtingscommissie is een beroep gedaan op de niet-ontvankelijkheid van het cassatieberoep voor zover dit gericht is tegen de lijst der geldelijke regelingen en de Dienst Landelijk Gebied.4. In reactie hierop heeft mr. Garretsen in zijn repliek aangegeven dat ook [eiser] van oordeel is dat de lijst der geldelijke regelingen en de Dienst Landelijk Gebied geen partij in cassatie dienen te zijn maar dat deze zekerheidshalve zijn gedagvaard naar aanleiding van onduidelijkheid over de vormgeving van het vonnis van de rechtbank en de door de griffie opgestelde cassatie-akte. In cassatie kan dan ook onbestreden worden vastgesteld dat het cassatieberoep niet-ontvankelijk is voor zover het gericht is tegen de lijst der geldelijke regelingen en de Dienst Landelijk Gebied.

Middel I betoogt dat de rechtbank op onjuiste althans onbegrijpelijk gronden heeft geoordeeld dat het bezwaar van [eiser] dat ziet op de woning aan de [a-straat] niet geacht kan worden deel uit te maken van het bezwaarschrift van 10 mei 2005. Betoogd wordt dat de rechtbank heeft miskend dat de bedrijfswoningen en de bedrijfsgebouwen aan de Breeweg, gelet op de hoekligging met de [a-straat], noodzakelijkerwijs als één functioneel geheel moet worden beschouwd in het kader van de Liw. Het middel betoogt dat de enkele ondersplitsing in verschillende R-nummers niet relevant is voor de draagwijdte van de ingediende bezwaren omdat [eiser] zowel eigenaar is van zijn eigen opstallen als krachtens erfrecht de zakelijk gerechtigde is met betrekking tot de woning aan de [a-straat]. Betoogd wordt verder dat [eiser] tijdens de inspectie door de Dienst Landelijk Gebied van 24 oktober 2005 heeft laten opnemen dat zijn schade, door scheurvorming, beide percelen c.q. opstallen behelsde en dat uit niets blijkt dat [eiser] zijn rechten of aanspraken ter zake heeft beperkt. Het middel betoogt dat het daarom ook niet relevant is dat de woning aan de [a-straat] nadien niet meer expliciet zou zijn genoemd in de stukkenwisseling.

Voorop moet worden gesteld dat het oordeel van de rechtbank in rov. 3.1 van het bestreden vonnis dat het bezwaar van [eiser] dat ziet op de woning aan de [a-straat] niet geacht kan worden deel uit te maken van de bezwaren ingediend bij het bezwaarschrift van 10 mei 2005, berust op een uitleg van de gedingstukken door de rechtbank en als zodanig een feitelijke beslissing betreft die in cassatie slechts marginaal op begrijpelijkheid getoetst kan worden. Naar mijn mening is de uitleg die de rechtbank heeft gegeven aan de inhoud van het bezwaarschrift van [eiser] van 10 mei 2005 voldoende begrijpelijk gemotiveerd. Mijns inziens kan niet gezegd worden dat het oordeel van de rechtbank slechts gebaseerd is op het ontbreken van het juiste R-nummer van de woning aan de [a-straat] in het bezwaarschrift van 10 mei 2005 of dat de rechtbank dit aspect van doorslaggevende aard heeft geoordeeld. Het oordeel van de rechtbank berust op de uitleg die het heeft gegeven aan het ontbreken van elke verwijzing naar de woning aan de [a-straat] in het bezwaarschrift van 10 mei 2005.

De rechtbank heeft zijn beslissing in rov. 3.1 op dit punt als volgt gemotiveerd:

In punt 10 van het door de rechtbank bedoelde rapport van de gemachtigde van [eiser] wordt de schade als gevolg van het graven van de nieuwe wegsloot langs de Breeweg als volgt omschreven:

In dit rapport wordt de schade aan de woning aan de [a-straat] nergens specifiek geduid.

Bij brief van 24 oktober 2005 heeft [eiser] de Landinrichtingscommissie een bouwkundig rapport toegestuurd dat in zijn opdracht is opgemaakt door ir. A.J. Krijger en waarin de scheurvorming in de gevels van de gebouwen zowel aan de Breeweg als aan de [a-straat] in kaart worden gebracht. Ik neem aan dat dit het rapport is waarnaar het cassatiemiddel onder 1.2 verwijst. In dit rapport wordt wel uitdrukkelijk de schade aan de woning aan de [a-straat] genoemd. Dit rapport is echter op 24 oktober 2005 naar de Landinrichtingscommissie gestuurd ter aanvulling op het bezwaarschrift van 10 mei 2005. Voor zover met dit rapport de schade aan de woning aan de [a-straat] als aanvullend zelfstandig bezwaar moet worden beschouwd is dit bezwaar buiten de 14 dagen termijn genoemd in art. 214 Liw gemaakt en heeft de rechtbank dit bezwaar terecht aangemerkt als ingediend buiten de daartoe gestelde termijn.

Middel II richt zich met een rechtsklacht tegen het oordeel van rechtbank in rov. 3.6 van het bestreden vonnis. De rechtbank overwoog in rov. 3.6, met betrekking tot de vordering van [eiser] de Landinrichtingscommissie te gelasten de sloot langs de Breeweg in oude toestand terug te brengen, dat ingevolge de Landinrichtingswet, artikel 216 aanhef en onder c jo. artikel 185 lid 4 voor de rechtbank bij gegrondverklaring van een bezwaar slechts de mogelijkheid bestaat om de lijst der geldelijke regelingen te wijzigen. Het middel betoogt dat de rechtbank heeft miskend dat een bezwaar tegen de lijst der geldelijke regelingen zich ook kan vertalen in aanvullende of vervangende schadeloosstelling zodat het bezwaar van [eiser] wel degelijk voor toelating als bezwaar met betrekking tot de lijst der geldelijke regelingen in aanmerking dient te komen.

Naar mijn mening mist het middel feitelijke grondslag voor zover het betoogt dat de rechtbank heeft miskend dat een bezwaar tegen de lijst der geldelijke regelingen kan bestaan uit een verzoek om aanvullende of vervangende schadeloosstelling. De rechtbank heeft immers in rov. 3.6 van het bestreden vonnis niet overwogen dat een verzoek om aanvullende of vervangende schadevergoeding niet kan worden aangemerkt als een bezwaar tegen de lijst der geldelijke regelingen. De rechtbank heeft slechts tot uitdrukking willen brengen dat het systeem van de Landinrichtingswet met zich brengt dat in de procedure inzake bezwaren tegen de lijst der geldelijke regelingen de rechtbank zich alleen kan buigen over de juistheid van de schattingsuitkomsten die opgenomen staan in de lijst der geldelijke regelingen en dat een gegrond bezwaar slechts kan leiden tot een wijziging van de vergoedingen op deze lijst en niet tot het gebod door de rechtbank aan de Landinrichtingscommissie om een schadevergoeding in natura te realiseren. De rechtbank heeft de vordering van [eiser] om de Landinrichtingscommissie te gelasten de oude sloot langs de Breeweg in oude staat te herstellen afgewezen omdat de rechtbank niet de bevoegdheid heeft een dergelijk gebod op te leggen aan de Landinrichtingscommissie in het kader van een bezwaarprocedure tegen de lijst der geldelijke regelingen en niet omdat de rechtbank van oordeel is dat gegrondverklaring van een bezwaar tegen deze lijst niet kan leiden tot aanvullende of vervangende schadevergoeding. In de onderhavige procedure kan de behandeling door de rechtbank van de bezwaren tegen de lijst der geldelijke regelingen slecht leiden tot een wijziging van een verrekenpost op deze lijst.