3.1 Inleiding

De werving is het begin van de sollicitatiefase. De sollicitatiefase gaat aan de aanstellingsfase vooraf en is te splitsen in de werving en selectie. Het maken van onderscheid tussen wervings- en selectiefase is van belang voor de processuele mogelijkheden die een, al dan niet afgewezen, sollicitant of werknemer ten dienste staan om zijn rechten jegens zijn (aspirant-)werkgever geldend te kunnen maken.

De Commissie Selectieprocedure geeft in haar eindrapport1 de volgende definitie van het begrip werving. Onder werving wordt door haar verstaan: 'Het geheel van activiteiten dat erop is gericht geschikte kandidaten te bewegen zich aan te melden voor een vacante arbeidsplaats.' Een vrijwel identieke formulering geeft de Werkgroep Selectieprocedures in art. 1 van haar proeve van een Wetsontwerp op de werving en selectie.2

Uitgangspunt bij de werving en selectie van personeel dient te zijn: gelijke kansen in en bij de toegang tot de onderneming. Anderzijds heeft de werkgever het recht om te werven naar de meest geschikte kandidaat voor de vacante functie. Deze verschillende vertrekpunten kunnen in de praktijk leiden tot een spanningsveld, waarbij het gevaar kan dreigen dat aan de belangen van werkgever of sollicitant onvoldoende tegemoet wordt gekomen. De vraagstelling voor dit hoofdstuk is of de werving van personeel zodanig is genormeerd dat de belangen van zowel sollicitant als werkgever in voldoende mate tot hun recht komen.

De wervingsfase wordt afgesloten na het verstrijken van de termijn die de werkgever heeft gesteld om op de vacature te reageren. Daarna volgt de selectiefase, die in hoofdstuk 4 van dit onderzoek aan de orde wordt gesteld en tot slot de aanstellingsfase. In hoofdstuk 5 zal worden ingegaan op de specifieke handhavingsmogelijkheden voor de wervingsfase.