Rb. Noord-Holland, 22-09-2021, nr. C/15/320121 / HA RK 21/179

Bij e-mailbericht van 8 september 2021 heeft verzoekster de wraking van de rechter verzocht in de bij deze rechtbank, team Belastingrecht, locatie Haarlem, aanhangige hoofdzaken, die zijn vermeld op de bijlage die aan deze beslissing is gehecht en daarvan deel uitmaakt.

Ingevolge paragraaf 5.2, aanhef en onderdeel a, van het binnen deze rechtbank geldende Wrakingsprotocol rechtbank Noord-Holland kan de wrakingskamer een mondelinge behandeling van het verzoek achterwege laten als sprake is van een kennelijk ongegrond wrakingsverzoek. In deze zaak heeft de wrakingskamer van deze bevoegdheid gebruik gemaakt.

Verzoekster heeft, bij monde van haar gemachtigde, ter inleiding van het verzoek onder meer aangevoerd dat de rechtbank in de aan de orde zijnde hoofdzaken de Unierechtelijke bepalingen moet waarborgen. Artikel 110, eerste alinea, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, verbiedt, aldus de gemachtigde, elke lidstaat om op producten van de overige lidstaten hogere belastingen te heffen dan die welke op gelijksoortige nationale producten worden geheven. In dat kader acht de gemachtigde het een ongekend zwarte dag dat de rechter zal optreden als de rechter in de hoofdzaken. In het verzoekschrift heeft de gemachtigde dit standpunt als volgt gemotiveerd:

“Ik wraak bij deze [de rechter], die man is echt een hele vieze clown, moraalridder annex fatsoensrakker, geboren charlatan, die van burgertjes naaien zijn beroep heeft gemaakt en daarbij blijkbaar alle registers open tracht te trekken die hem goeddunken. Het is ook niet uit te sluiten dat zijn rechtspraak het gevolg is van vergoedingen die mogelijk op buitenlandse derdenrekeningen gestort worden, het OM zou eens een enorm onderzoek moeten starten naar de handel en wandel van [de rechter] om vast te stellen waarom hij structureel weigert onafhankelijk en onpartijdig recht te spreken en zijn werk te doen wat hem vanuit Europa is opgedragen, namelijk de rechten die rechtsonderhorigen kunnen ontlenen aan het recht van de Unie, in volle omvang te waarborgen.

[De rechter] hanteert ogenschijnlijk het principe naar de heffende autoriteit van ‘ik zal jou pijpen, neuk jij mij dan in mijn anus?’, hoe ongekend kan iemand ontsporen in zijn opdracht als onafhankelijke en onpartijdige rechter in zijn niet aflatende drang waar mogelijk burgers te belazeren en op te lichten!!!”

Op grond van artikel 8:15 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) kan een rechter worden gewraakt op grond van feiten of omstandigheden waardoor de rechterlijke onpartijdigheid schade zou kunnen lijden. Uitgangspunt daarbij is dat de rechter uit hoofde van zijn aanstelling wordt vermoed onpartijdig te zijn, tenzij zich uitzonderlijke omstandigheden voordoen die een zwaarwegende aanwijzing vormen dat een rechter jegens een partij een vooringenomenheid koestert (de subjectieve toets). Daarnaast kan de vrees voor partijdigheid objectief gerechtvaardigd zijn indien sprake is van feiten of omstandigheden die, geheel afgezien van de persoonlijke instelling van de rechter in de hoofdzaak, grond geven om te vrezen dat een rechter niet onpartijdig is, waarbij ook de (te vermijden) schijn van partijdigheid van belang is. Die feiten of omstandigheden moeten zwaarwegende redenen opleveren voor objectiveerbare twijfel aan de onpartijdigheid (de objectieve toets). Het subjectieve oordeel van verzoekster is voor de beoordeling van beide toetsen wel belangrijk maar niet doorslaggevend.

Gelet op hetgeen is vermeld onder 2 is het wrakingsverzoek in het licht van artikel 8:15 Awb kennelijk ongegrond. Louter ongefundeerde stellingen en een scheldkannonade kunnen niet de conclusie wettigen dat de rechterlijke onpartijdigheid schade zou kunnen lijden. Die gronden kunnen dan ook geen uitzonderlijke omstandigheid vormen die een zwaarwegende aanwijzing vormt dat de rechter jegens verzoekster een vooringenomenheid koestert waardoor de rechterlijke onpartijdigheid schade zou kunnen leiden. Feiten en omstandigheden die zwaarwegende redenen zouden opleveren voor objectiveerbare twijfel aan de onpartijdigheid van de rechter zijn voorts gesteld noch gebleken.

Het verzoek bevat ongefundeerde aantijgingen aan het adres van de rechter die zijn verwoord op een grove en onwelvoeglijke wijze die de gemachtigde bepaald niet strekken tot eer. Daarmee heeft verzoekster, bij monde van de gemachtigde, een zodanig lichtvaardig en onbehoorlijk gebruik gemaakt van de wrakingsprocedure dat de wrakingskamer het wrakingsverzoek daarom bestempelt als misbruik van procesrecht. Op deze grond zullen verdere verzoeken tot wraking in de hoofdzaken niet meer in behandeling worden genomen op de voet van artikel 8:18, vierde lid, van de Awb.

De wrakingskamer:

Deze beslissing is gegeven door mr. W.J. van Andel, voorzitter, en mr. R.H.M. Bruin en

mr. C.A.M. van der Heijden, leden van de wrakingskamer, in tegenwoordigheid van

H. van Lingen, griffier, en in het openbaar uitgesproken op 22 september 2021.

griffier voorzitter

Tegen deze beslissing staat geen rechtsmiddel open.