CRvB, 21-02-2008, nr. 04/7299 WW

Namens appellant heeft mr. D.C. Coppens, advocaat te Amsterdam, hoger beroep ingesteld.

Het Uwv heeft een verweerschrift ingediend.

Bij brief van 19 september 2005 heeft het Uwv de Raad nadere stukken doen toekomen.

Bij uitspraak van 17 november 2005 heeft de Raad (onder meer) de aangevallen uitspraak vernietigd en het beroep gegrond verklaard.

Namens de Minister van Vreemdelingenzaken en Integratie is de Raad verzocht om herziening, dan wel vervallenverklaring van zijn uitspraak van 17 november 2005.

Bij uitspraak van 31 juli 2007 heeft de Raad het verzoek om herziening niet-ontvankelijk verklaard en zijn uitspraak van 17 november 2005 vervallen verklaard.

Bij brief van 28 november 2007 heeft mr. J.G.F.M. Hoffmans, advocaat te 's‑Gravenhage, namens de Minster van Justitie de Raad een afschrift doen toekomen van het arrest van het Gerechtshof 's‑Gravenhage van 22 november 2007, 05/324.

Bij brief van 29 november 2007, heeft mr. Coppens de Raad nadere stukken doen toekomen.

Bij brief van 30 november 2007 heeft mr. Hoffmans de Raad nog een nader stuk doen toekomen.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 13 december 2007. Appellant is in persoon verschenen bijgetaand door mr. Coppens. Voor het Uwv is verschenen W. Metus, werkzaam bij het uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen. Voor de Minister van Justitie zijn verschenen mr. Hoffmans en haar kantoorgenoot mr. R.L.H. IJzerman, alsmede drs. I. Biermans, werkzaam bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst van het Ministerie van Justitie.

De Raad stelt voorop dat het in dit geding aan de orde zijnde geschil wordt beoordeeld aan de hand van de Werkloosheidswet (WW), zoals die luidde ten tijde hier van belang.

Gelet op de artikelen 78a en 97b van de WW is de Minister van Justitie belanghebbende in de zin van artikel 1:2, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb).

Appellant verricht sedert 1995 werkzaamheden als tolk voor de Immigratie- en Naturalisatiedienst van het Ministerie van Justitie (hierna: IND).

Op de werkzaamheden als tolk voor de IND is van toepassing de Regeling Tolken IND van 21 februari 1995. Deze regeling voorziet in de wijze van toelating en selectie van tolken, een gedragscode voor tolken, de wijze waarop tolken worden ingezet en hun werkzaamheden worden gepland, de vergoedingen die de tolken ontvangen en de wijze waarop klachten worden afgedaan. Doel van de regeling is het bevorderen van een meer efficiënte en effectieve inzet van tolken. Voorts is met de regeling beoogd een kader te scheppen waarbinnen de kwaliteit van IND-tolken beter kan worden gewaarborgd

Op 2 augustus 2002 heeft appellant verzocht om een uitkering krachtens de WW in verband met een afname van zijn werkzaamheden als tolk voor de IND.

Bij besluit van 6 september 2002 heeft het Uwv de aanvraag van appellant afgewezen op de grond dat hij geen werknemer is in de zin van de WW.

Bij besluit van 9 december 2003 heeft het Uwv het bezwaar van appellant tegen het besluit van 6 september 2002 ongegrond verklaard. Daarbij heeft het Uwv overwogen dat, nu appellant een eigen onderneming drijft, hij in beginsel geen werknemer is, maar zelfstandige. In de visie van het Uwv is onvoldoende aangetoond dat er sprake is van een dienstverband.

Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep van appellant tegen het besluit van 9 december 2003 ongegrond verklaard. In haar uitspraak, waarin appellant is aangeduid als eiser en het Uwv als verweerder, heeft de rechtbank het volgende overwogen:

De Raad komt tot de volgende beoordeling.

De Raad kan zich vinden in het oordeel waartoe de rechtbank is gekomen en in de overwegingen die de rechtbank daartoe heeft gebezigd. De Raad voegt hieraan nog het volgende toe.

De Raad is van oordeel dat aan de voorwaarden van een verplichting tot persoonlijke arbeidsverrichting en een loonbetalingsverplichting is voldaan. Het geschil spitst zich dan ook toe op het antwoord op de vraag of er ook sprake is van een gezagsverhouding. De rechtbank heeft met juistheid overwogen dat de feitelijke situatie voor het aannemen van het bestaan van verplichte verzekering op grond van artikel 3 van de WW van doorslaggevend belang is. Dit betekent evenwel niet dat aan de wijze waarop partijen zelf hun arbeidsverhouding hebben gekwalificeerd en aan wat zij daarbij hebben beoogd, in het geheel geen betekenis kan worden toegekend. Vastgesteld moet worden dat de Minister van Justitie de arbeidsverhouding met appellant steeds heeft gezien als een overeenkomst tot opdracht en ook appellant daarnaar heeft gehandeld. Appellant heeft door zijn inschrijving als ondernemer in het handelsregister en doordat hij omzetbelasting in rekening heeft gebracht zich gepresenteerd als zelfstandige. Dat hij zich al voor zijn aanvraag om een WW-uitkering hierin niet kon vinden en dat hij voor zijn inkomen in hoofdzaak afhankelijk was van zijn werkzaamheden als tolk voor de IND, maakt dit niet anders.

De Raad overweegt voorts dat het te dezen gaat om het enkel verrichten van vertaalwerkzaamheden bij het contact tussen een ambtenaar van de IND en een vreemdeling. Gelet op de aard van deze werkzaamheden is werkgeversgezag niet goed voorstelbaar. Dat de werkzaamheden essentieel zijn voor de IND, is daarvoor wel een aanwijzing, maar niet beslissend. De Raad voegt hieraan toe dat appellant niet, althans onvoldoende heeft aangetoond wie het werkgeversgezag uitoefent en waaruit die gezagsuitoefening bestaat.

In de Regeling Tolken IND ziet de Raad evenmin werkgeversgezag gelegen. Naar appellant onweersproken heeft gesteld is deze regeling in het leven geroepen naar aanleiding van een rapport van de Nationale Ombudsman over het functioneren van de IND. Deze regeling dient dan ook te worden gezien in het licht van de verbetering en de handhaving van de kwaliteit van de dienstverlening door de IND en niet als een weerslag van werkgeversgezag. De Raad tekent hierbij aan dat ook in het kader van een overeenkomst van opdracht aanwijzingen en voorwaarden kunnen worden gesteld.

Dat de Minister van Justitie ook verantwoordelijk is voor de wijze van functioneren van de tolken en met het oog daarop in de Regeling Tolken IND een klachtprocedure is opgenomen, betekent niet dat de Minister van Justitie als werkgever van de tolken moet worden gezien. In artikel 9:1, tweede lid, van de Awb kan geen steun worden gevonden voor het aannemen van een arbeidsovereenkomst tussen de Minister van Justitie en appellant.

Uit het vorenstaande volgt dat de aangevallen uitspraak voor bevestiging in aanmerking komt.

De Raad acht tot slot geen termen aanwezig voor een proceskostenveroordeling.

De Centrale Raad van Beroep;

Recht doende:

Bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze uitspraak is gedaan door R.C. Schoemaker als voorzitter en B.J. van der Net en G. van der Wiel als leden. De beslissing is, in tegenwoordigheid van A. Badermann als griffier, uitgesproken in het openbaar op 21 februari 2008

(get.) R.C. Schoemaker.

(get.) A. Badermann.

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de datum van verzending beroep in cassatie instellen bij de Hoge Raad der Nederlanden (Postbus 20303, 2500 EH 's‑Gravenhage) ter zake van schending of verkeerde toepassing van bepalingen inzake het begrip kring van verzekerden.