Hof Arnhem, 29-12-2006, nr. 06/00024

De gemachtigde heeft ter zitting verklaard dat bij gebrek aan belang het hoger beroep tegen de voorlopige aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 2001 wordt ingetrokken.

Op 3 oktober 2001 zijn aan belanghebbende de nog in geding zijnde aanslagen met boetebeschikkingen ter zake van vergrijpboeten onder de nummers H97 en H06 opgelegd. Op 7 januari 2005 heeft belanghebbende tegen deze aanslagen en boetebeschikkingen een bezwaarschrift ingediend.

Belanghebbende heeft in de stukken aangevoerd en ter zitting verklaard:

De Inspecteur voert aan dat de aanslagen zijn verzonden naar het juiste (woon)adres van belanghebbende. Belanghebbende verschaft geen bewijs van zijn verblijf in Marokko. Bij langdurig verblijf in het buitenland dient een belastingplichtige adequate maatregelen te treffen.

Het Hof stelt vast dat navorderingsaanslag over het jaar 1999 en de beschikking waarbij de boete is opgelegd op één aanslagbiljet zijn vermeld. Ook de aanslag over het jaar 2000 en de beschikking waarbij de boete is opgelegd zijn op één aanslagbiljet vermeld. Alsdan moet het bezwaarschrift geacht worden mede te zijn gericht tegen de boeten, nu uit het bezwaarschrift niet het tegendeel blijkt.

Nu de belastingplichtige aan wie de boeten zijn opgelegd stelt dat de termijnoverschrijding van het bezwaar wegens het niet ontvangen van de aanslagbiljetten met de daarin opgenomen boetebeschikkingen niet aan hem is toe te rekenen, moet de regel dat volgens welke een na afloop van de wettelijke bezwaartermijn van zes weken gemaakt bezwaar niet-ontvankelijk is buiten toepassing blijven, indien de onjuistheid van die stelling niet kan worden vastgesteld.

De Inspecteur heeft ter zitting verklaard de onjuistheid van de stellingen van belanghebbende niet te kunnen bewijzen.

Het Hof neemt voorts in aanmerking dat niet duidelijk is of de brief van belanghebbende aan de Inspecteur van 2 november 2004 (bijlage 3 bij het aanvullende beroepschrift in hoger beroep) betrekking heeft op de bestreden aanslag of op de vóór die datum plaatsgevonden hebbende beslaglegging. Nu derhalve niet duidelijk is op welk moment belanghebbende bekend is geworden met de beide bestreden aanslagen en de daarbij genomen boetebeschikkingen, ziet het Hof ook geen reden voor een niet-ontvankelijkverklaring van het bezwaar.

Indien de Inspecteur de niet-ontvankelijkheid van een bezwaar heeft uitgesproken en de belastingrechter die uitspraak vernietigt, dient de rechter in de regel met toepassing van artikel 8:72, lid 4, Awb de Inspecteur op te dragen opnieuw op het bezwaar te beslissen. Van die regel kan worden afgeweken indien daartoe goede grond bestaat, bijvoorbeeld indien partijen aandringen op een inhoudelijke beoordeling van het geschil door de rechter, of indien duidelijk is dat de belanghebbende niet wordt benadeeld doordat de rechter zelf in de zaak voorziet.

Het Hof ziet in dit geval geen goede grond om af te wijken van de regel dat de Inspecteur opnieuw op het bezwaar dient te beslissen.

Met betrekking tot de vraag of de door de Inspecteur alsnog te nemen beslissingen alleen de boetbeschikkingen betreft dan wel de bestreden aanslagen én de daarbij genomen boetebeschikkingen, oordeelt het Hof als volgt. In het stelsel van de Algemene wet inzake rijksbelastingen wordt de hoogte van vergrijpboeten — zoals hier aan de orde — vastgesteld in de vorm van een percentage van de (alsnog) geheven belasting. Een gedeeltelijke niet-ontvankelijkverklaring van het bezwaar past niet in dit stelsel. Dit geldt te meer in het geval waarin een aanslag en de daarbij behorende boetebeschikking door vermelding op één biljet tezamen en gelijktijdig aan de belastingplichtige zijn bekendgemaakt. Hieraan doet niet af dat sinds 1 januari 1998 de boete wordt vastgesteld bij afzonderlijke beschikking.

Het vorenoverwogene leidt tot het oordeel dat de uitspraak van de Rechtbank moet worden vernietigd.

Belanghebbendes proceskosten zijn in overeenstemming met het Besluit proceskosten bestuursrecht te berekenen op € 483 [3 (beroepschrift rechtbank, beroepschrift hoger beroep, bijwonen zitting in hoger beroep door rechtsbijstandverlener) × € 322 × factor 0,5] + € 30 (2 maal reiskosten belanghebbende), is € 513.

Het Gerechtshof:

Aldus gedaan op 29 december 2006 door mr. Röben , lid van de vijfde enkelvoudige belastingkamer.

De beslissing is op dezelfde datum in het openbaar uitgesproken, in tegenwoordigheid van mr. Egberts als griffier.

Waarvan opgemaakt dit proces-verbaal.

De griffier,

(J.L.M. Egberts)

Het lid van de voormelde kamer,

(J.B.H. Röben)

Afschriften zijn aangetekend per post verzonden op

Tegen deze uitspraak kunnen beide partijen binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie instellen bij

de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer),

Postbus 20303,

2500 EH Den Haag.

Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

Tenzij de Hoge Raad anders bepaalt, zal het gerechtshof deze mondelinge uitspraak vervangen door een schriftelijke. In dat geval krijgt u de gelegenheid de gronden van het beroep in cassatie alsnog aan te voeren of aan te vullen.

Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep in cassatie ontvangt de indiener een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad.

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.