HR, 13-02-2009, nr. 08/00653

Familierecht. Alimentatie gewezen echtgenoten; alimentatiebehoefte die niet kan worden vastgesteld, omdat deze onvoldoende met stukken is onderbouwd en is betwist door de wederpartij (81 RO).

13 februari 2009

Eerste Kamer

08/00653

RM/IS

Hoge Raad der Nederlanden

Beschikking

in de zaak van:

[De vrouw],

wonende te [woonplaats],

VERZOEKSTER tot cassatie,

advocaat: mr. M.G. Cantarella,

t e g e n

[De man],

wonende te [woonplaats],

VERWEERDER in cassatie,

niet verschenen.

Partijen zullen hierna ook worden aangeduid als de vrouw en de man.

1. Het geding in feitelijke instanties

De vrouw heeft op 4 mei 2006 een verzoekschrift ingediend bij de rechtbank Rotterdam tot vaststelling van een door de man met ingang van 3 januari 2006 te betalen uitkering tot levensonderhoud van de vrouw van € 1.200,-- per maand.

De man heeft het verzoek bestreden.

De rechtbank heeft bij beschikking van 8 november 2006 ten laste van de man aan de vrouw met ingang van 4 mei 2006 een uitkering tot levensonderhoud toegekend van € 521,50 per maand.

Tegen deze beschikking heeft de man hoger beroep ingesteld bij het gerechtshof te 's-Gravenhage.

Bij beschikking van 14 november 2007 heeft het hof de bestreden beschikking vernietigd en, opnieuw beschikkende, het inleidende verzoek van de vrouw afgewezen.

De beschikking van het hof is aan deze beschikking gehecht.

2. Het geding in cassatie

Tegen de beschikking van het hof heeft de vrouw beroep in cassatie ingesteld. Het cassatierekest is aan deze beschikking gehecht en maakt daarvan deel uit.

De man heeft geen verweerschrift ingediend.

De conclusie van de Advocaat-Generaal L. Strikwerda strekt tot verwerping van het beroep met toepassing van art. 81 RO.

3. Beoordeling van het middel

De in het middel aangevoerde klachten kunnen niet tot cassatie leiden. Zulks behoeft, gezien art. 81 RO, geen nadere motivering nu de klachten niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

4. Beslissing

De Hoge Raad verwerpt het beroep.

Deze beschikking is gegeven door de raadsheren A.M.J. van Buchem-Spapens, als voorzitter, J.C. van Oven en C.A. Streefkerk, en in het openbaar uitgesproken door de raadsheer E.J. Numann op 13 februari 2009.

Conclusie 13‑02‑2009

Inhoudsindicatie

Familierecht. Alimentatie gewezen echtgenoten; alimentatiebehoefte die niet kan worden vastgesteld, omdat deze onvoldoende met stukken is onderbouwd en is betwist door de wederpartij (81 RO).

08/00653

Mr L. Strikwerda

Parket, 5 dec. 2008

conclusie inzake

[De vrouw]

tegen

[De man]

Edelhoogachtbaar College,

1. Het tijdig door verzoekster tot cassatie, hierna: de vrouw, ingestelde cassatieberoep is gericht tegen een beschikking van het gerechtshof te 's-Gravenhage van 14 november 2007. Bij deze beschikking heeft het hof, onder vernietiging van een beschikking van de rechtbank Rotterdam van 8 november 2006, het inleidende verzoek van de vrouw tot vaststelling van een door thans verweerder in cassatie, hierna: de man, te betalen uitkering tot levensonderhoud van de vrouw afgewezen.

2. Het cassatieberoep berust op één middel. De in het middel aangevoerde klacht kan naar mijn oordeel niet tot cassatie leiden en noopt niet tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling, zodat het cassatieberoep zich leent voor verwerping met toepassing van art. 81 RO. De zaak komt daarom in aanmerking voor een verkorte conclusie.

3. Het middel is gericht tegen r.o. 8 van de bestreden beschikking. Het hof heeft aldaar onder meer overwogen:

"Hoewel het hof ter zitting nog concreet naar de behoefte van de vrouw heeft gevraagd, heeft haar advocaat ter onderbouwing van de behoefte nogmaals verwezen naar voornoemde draagkrachtberekening en jus-vergelijking. Het hof is van oordeel dat voornoemde stukken - zonder onderliggende bescheiden - onvoldoende zijn om de behoefte van de vrouw vast te kunnen stellen. Bovendien is de door de vrouw gestelde huwelijksgerelateerde behoefde van Euro 1.200,- per maand uitdrukkelijk door de man betwist."

4. Het middel klaagt dat de gevolgtrekking van het hof, dat de betwisting door de man van de door de vrouw gestelde huwelijksgerelateerde behoefte dient te leiden tot de vaststelling dat aan de kant van de vrouw geen sprake is van een behoefte, onbegrijpelijk is, aangezien de zgn. 60%-norm een in het algemeen aanvaarde norm is om de alimentatiebehoefte te duiden.

5. De klacht berust op een verkeerde lezing van de bestreden beschikking en moet reeds daarom falen. Het hof heeft niet geoordeeld dat aan de kant van de vrouw geen sprake is van alimentatiebehoefte, maar heeft geoordeeld dat de alimentatiebehoefte van de vrouw niet kan worden vastgesteld. Dit oordeel heeft het hof - anders dan het middel kennelijk veronderstelt - niet alleen gegrond op het feit dat de door de vrouw gestelde huwelijksgerelateerde behoefte van Euro 1.200,- uitdrukkelijk door de man is betwist, maar ook op het feit dat de vrouw de door haar gestelde alimentatiebehoefte onvoldoende met stukken heeft onderbouwd.

6. Overigens is het oordeel van het hof geenszins onbegrijpelijk. Voor de vaststelling van de behoefte van de onderhoudsgerechtigde is medebepalend de welstand waarin partijen tijdens hun huwelijk hebben geleefd. Zie o.m. HR 19 december 2003, NJ 2004, 140. De zgn. 60%-regel is een hulpmiddel om in standaardgevallen deze huwelijksgerelateerde behoefte globaal te berekenen. Zie Th.M. Dorn, Alimentatieverplichtingen: richtlijnen werkgroep Alimentatie normen (Tremanormen 2006 met aanvullingen 2007), 2008, blz. 18. Zie ook de conclusie onder 2.4 van A-G Wuisman voor HR 24 oktober 2008 (art. 81 RO), LJN: BE9079. Deze huwelijksgerelateerde alimentatiebehoefte wordt echter verminderd door de inkomsten van de alimentatiegerechtigde of de inkomsten die deze zich in redelijkheid kan verwerven. Het is daarom niet onbegrijpelijk dat het hof van de vrouw heeft verlangd nadere bescheiden over te leggen en dat het hof de 60%-norm, wat daar verder ook van zij, niet zonder meer beslissend heeft geoordeeld om de concrete alimentatiebehoefte van de vrouw vast te stellen.

De conclusie strekt tot verwerping van het beroep met toepassing van art. 81 RO.

De Procureur-Generaal

bij de Hoge Raad der Nederlanden,