HR, 30-06-2000, nr. R00/004HR

Met een op 9 november 1999 ter griffie van de Rechtbank te 's-Gravenhage ingediend verzoekschrift heeft verzoeker tot cassatie - verder te noemen: de man - zich gewend tot die Rechtbank en bij wege van voorlopige voorziening gedurende het echtscheidingsgeding verzocht te bepalen dat verweerster in cassatie - verder te noemen: de vrouw - als vergoeding voor het gebruik van de echtelijke woning een bedrag aan de man zal voldoen van ƒ 1.500,-- per maand.

De vrouw heeft een verweerschrift ingediend en verzocht:

het verzoek van de man af te wijzen;

te bepalen dat de man als bijdrage in het levensonderhoud van de vrouw aan haar voldoet ƒ 2.000,-- per maand;

te bepalen dat de vrouw bij uitsluiting gerechtigd is tot het gebruik van de echtelijke woning.

De man heeft de zelfstandige verzoeken van de vrouw bestreden.

De Rechtbank heeft bij beschikking van 16 december 1999 bepaald dat de vrouw bij uitsluiting gerechtigd zal zijn tot het gebruik van de echtelijke woning met inbegrip van de inboedel met bevel mitsdien dat de man die woning dient te verlaten en verder niet mag betreden. Voorts heeft de Rechtbank de som welke de man voorlopig tot levensonderhoud van de vrouw zal verstrekken, bepaald op ƒ 150,-- per maand en het meer of anders verzochte afgewezen.

De beschikking van de Rechtbank is aan deze beschikking gehecht.

Tegen de beschikking van de Rechtbank heeft de man beroep in cassatie ingesteld. Het cassatierekest is aan deze beschikking gehecht en maakt daarvan deel uit.

De vrouw heeft primair verzocht de man op grond van art. 824 lid 1 Rv. niet-ontvankelijk te verklaren in het beroep, subsidiair het beroep te verwerpen.

De man heeft het ontvankelijkheidsverweer van de vrouw bestreden.

De conclusie van de Plaatsvervangend Procureur-Generaal strekt ertoe dat de Hoge Raad zich onbevoegd verklaart van het verzoek kennis te nemen.

De man heeft beroep in cassatie ingesteld tegen de be-schikking van de Rechtbank van 16 december 1999, waarbij zij op de voet van art. 822 Rv. bij wijze van voorlopige voorzie-ningen voor de duur van het geding heeft bepaald dat de vrouw bij uitsluiting gerechtigd zal zijn tot het gebruik van de echtelijke woning, en dat de man haar tot haar levensonderhoud een bedrag van ƒ 150,-- per maand zal verstrekken.

Tegen een zodanige beschikking staat ingevolge art. 824 lid 1 Rv. geen hogere voorziening open, behoudens cassatie in het belang der wet. Ook indien zou moeten worden aangenomen dat deze uitsluiting van hogere voorziening kan worden door-broken voorzover erover wordt geklaagd dat art. 822 Rv. door de rechter in de vorige instantie ten onrechte dan wel met verzuim van essenti-ële vormen is toegepast of ten onrechte buiten toepassing is gelaten, kan dit de man niet baten, reeds omdat hetgeen hij daartoe naar aanleiding van het beroep van de vrouw op niet-ontvankelijkheid heeft aangevoerd, enkel hierop neer-komt dat de Rechtbank in haar beschikking blijk heeft gegeven van een on-juiste rechtsopvatting. De man moet derhalve niet-ontvankelijk worden ver-klaard in zijn beroep.

De Hoge Raad verklaart de man niet-ontvankelijk in zijn beroep.

Deze beschikking is gegeven door de raadsheren P. Neleman, als voorzitter, C.H.M. Jansen en P.C. Kop, en in het openbaar uitgesproken door de raadsheer W.H. Heemskerk op 30 juni 2000.