Rb. Den Haag, 17-12-2014, nr. C/09/457801 / HA ZA 14-64

Naar het oordeel van de rechtbank heeft Netflix terecht aangevoerd dat conclusie 9 van EP 534 niet nieuw is in het licht van de PCT-aanvrage WO 97/02699 (hierna: WO 699) die tevens is gepubliceerd als EP 0 835 584. In dit verband kan onbesproken blijven of het beroep op voorrang dat in EP 534 wordt gedaan, gegrond is. Ook als dat zo zou zijn (wat Netflix bestrijdt), ligt de prioriteitsdatum van WO 699 vóór de prioriteitsdatum van EP 534 en behoort WO 699 dus tot de voor de beoordeling van de nieuwheid van EP 534 relevante stand van de techniek in de zin van artikel 54 lid 3 van het Europees Octrooiverdrag (hierna: EOV).

De rechtbank is met Netflix van oordeel dat WO 699 direct en ondubbelzinnig alle kenmerken van conclusies 9 van EP 534 openbaart. OpenTV heeft dat slechts bestreden voor de volgende drie kenmerken:

Zoals hierna zal worden toegelicht, openbaart WO 699 ook deze kenmerken direct en ondubbelzinnig.

Wat betreft het kenmerk ‘electronic detecting means for electronically extracting the address’ heeft Netflix bij haar conclusie van antwoord al gewezen op de volgende passage in WO 699 (p. 48):

De rechtbank is met Netflix van oordeel dat de gemiddelde vakman de hierin beschreven decoder zal aanmerken als ‘electronic detecting means for electronically extracting the address’ in de zin van conclusie 9 van EP 534 aangezien de decoder de adressen elektronisch uit het vertical blanking interval ‘stript’. OpenTV heeft ook niet toegelicht waarom zij dat anders ziet.

Het betoog van OpenTV dat WO 699 geen ‘means for indicating to the user that an address has been extracted which permits communication with an online service provider’ openbaart, is gebaseerd op de veronderstelling dat de weergave van een geëxtraheerd adres op het scherm, zoals WO 699 openbaart in de hiervoor geciteerde passage, niet kan worden aangemerkt als een middel voor het aanduiden dat een adres is afgeleid in de zin van conclusie 9 van EP 534. De rechtbank is met Netflix van oordeel dat die veronderstelling ongegrond is. Het weergeven van het adres op het scherm is juist een voor de hand liggende manier om de gebruiker aan te duiden dat een adres is afgeleid. OpenTV heeft ook geen reden gegeven voor haar stelling dat de gemiddelde vakman zou menen dat de weergave van het adres op het scherm niet kan worden aangemerkt als een middel voor het aanduiden dat een adres is afgeleid in de zin van conclusie 9 van EP 534.

Dat de weergave van het adres op het scherm in WO 699 slechts een optie is, kan, anders dan OpenTV meent, niet leiden tot een ander oordeel. Feit blijft dat WO 699 een systeem openbaart dat die optie omvat en daarmee ook een systeem dat ‘means for indicating’ in de zin van conclusie 9 van EP 534 omvat.

Het betoog van OpenTV dat WO 699 geen ‘means responsive to a user initiated command for automatically establishing a direct digital communication link with the online service provider’ openbaart, is niet te volgen. OpenTV heeft zelf opgemerkt (conclusie van antwoord in reconventie, paragraaf 159) dat WO 699 een systeem openbaart waarin de gebruiker op een adres kan klikken, zodat software de geadresseerde webpagina kan downloaden. OpenTV heeft niet toegelicht waarom zij van mening is dat WO 699 daarmee niet het bedoelde kenmerk openbaart, ook niet nadat Netflix erop had gewezen dat dat wel zo is.

Het verweer van OpenTV dat de examiner al naar WO 699 heeft gekeken in het kader van de verleningsprocedure en dat een herbeoordeling ‘overbodig’ is, is ongegrond. Het feit dat de examiner naar WO 699 heeft gekeken, laat onverlet dat de rechtbank zich een eigen oordeel over dat document moet vormen, want Netflix doet in deze procedure een beroep op dat document. Daar komt bij dat OpenTV geen inzicht heeft gegeven in de overwegingen van de examiner om WO 699 niet nieuwheidschadelijk te achten voor EP 534. De rechtbank kan die overwegingen in dit geval dan ook niet betrekken in haar oordeelsvorming en motivering.

Niet in geschil is dat als conclusie 9 niet nieuw is in het licht van WO 699, dat ook geldt voor conclusie 1. De rechtbank is van oordeel dat ook de materie van de afhankelijke conclusies 2, 3, 6–8 en 10–16 wordt geopenbaard in WO 699. OpenTV heeft dat slechts bestreden voor de conclusies 7 en 11, 3 en 12 en 13.

De conclusies 7 en 11 claimen als aanvullende maatregel (middelen voor) het bewaren van het afgeleide adres. Die maatregel beschrijft WO 699 weliswaar niet expliciet, maar aangenomen moet worden dat de gemiddelde vakman de maatregel wel impliciet leest in die publicatie. Netflix heeft namelijk gesteld dat de gemiddelde vakman weet dat opslag van het adres nodig is voor de in WO 699 beschreven weergave van het afgeleide adres op het scherm. Die stelling heeft OpenTV niet bestreden. Integendeel, in het kader van haar verweer tegen het beroep op toegevoegde materie heeft OpenTV ook zelf aangevoerd dat ‘indicating to the user that an address has been extracted’ opslag van het adres impliceert (conclusie van antwoord in reconventie, paragraaf 42, en pleitnota, paragraaf 134).

De conclusies 3 en 12 bevatten als aanvullende kenmerken dat ‘een videoprogramma wordt gerepresenteerd door genoemde elektronische signalen en wordt weergegeven op een videoreproductiesysteem’ en dat ‘genoemde stap van het aanduiden omvat het produceren van een visuele aanduiding die wordt weergegeven op genoemd videoreproductiesysteem’ (conclusie 3), respectievelijk dat ‘het elektronische signaal een videoprogramma representeert’ en ‘middelen voor het weergeven van genoemd videoprogramma, waarbij genoemde weergavemiddelen bovendien zijn ingericht voor het weergeven van beeldsignalen van genoemde ontvanger gekoppelde informatiesignalen’ (conclusie 12). Die kenmerken volgen direct en ondubbelzinnig uit WO 699. Zoals OpenTV zelf heeft opgemerkt, openbaart de navolgende figuur 21 van WO 699 een systeem met een scherm voor de weergave van het videoprogramma (televisie 750) en een scherm voor de weergave van de aanduiding (venster 762 van computermonitor 756).

Het systeem met deze twee schermen kan worden aangemerkt als een videoreproductiesysteem in de zin van conclusie 3 en weergavemiddelen in de zin van conclusie 12. Anders dan OpenTV kennelijk aanneemt, zijn deze conclusies van EP 534 niet beperkt tot een werkwijze of systeem waarin het videoprogramma en de aanduiding worden weergegeven op eenzelfde scherm. Een dergelijke beperking blijkt immers niet uit de tekst van de conclusies 3 en 12. Bovendien moeten de conclusies worden uitgelegd in het licht van de beschrijving en tekeningen. De beschrijving en figuren van EP 534 bevestigen dat de geclaimde uitvinding niet beperkt is tot een werkwijze of systeem waarin het videoprogramma en de aanduiding worden weergegeven op eenzelfde scherm. Het octrooischrift van EP 534 beschrijft in paragraaf 30 namelijk onder meer het in figuur 1 getoonde systeem met aparte schermen voor de weergave van het videoprogramma (televisie 22) en de weergave van de aanduiding (computermonitor 40) (zie hiervoor r.o. 2.5).

Ook conclusie 13 voegt niets nieuws toe aan hetgeen direct en ondubbelzinnig uit WO 699 blijkt. OpenTV heeft in dit verband slechts aangevoerd dat WO 699 geen visuele indicator in de zin van conclusie 13 openbaart. Dat betoog is gebaseerd op de veronderstelling dat de in WO 699 geopenbaarde weergave van het geëxtraheerde adres op het scherm niet kan worden aangemerkt als een visuele indicator. Dat betoog moet worden verworpen op dezelfde gronden als het betoog van OpenTV dat de weergave van het geëxtraheerde adres op het scherm niet kan worden aangemerkt als middelen voor het aanduiden dat een adres is afgeleid in de zin van EP 534 (zie hiervoor r.o. 4.4).

De hulpverzoeken die OpenTV naar voren heeft gebracht, kunnen het octrooi geen nieuwheid verschaffen.

Ter verdediging van de nieuwheid van het eerste hulpverzoek ten opzichte van WO 699 heeft OpenTV er slechts op gewezen dat aan de conclusies 1 en 9 is toegevoegd dat de aanduiding dat een adres is afgeleid, wordt weergegeven met een ‘videobeeld, bijvoorbeeld een beeld binnen beeld, logo, of icon’. Dat betoog kan niet slagen. Daargelaten of de in WO 699 geopenbaarde weergave van het geëxtraheerde adres op het scherm niet ook kan worden aangemerkt als een videobeeld, heeft Netflix terecht aangevoerd dat het toegevoegde kenmerk niet in de beoordeling van de nieuwheid van EP 534 mag worden betrokken. Bij de beoordeling van nieuwheid en inventiviteit van een geclaimde uitvinding dienen niet-technische kenmerken, zoals de presentatie van gegevens in de zin van artikel 52 lid 2 sub d EOV als zodanig, namelijk buiten beschouwing te worden gelaten (vgl. hof Den Haag 25 juni 2013, ECLI:NL:GHDHA:2013:CA3887, Rovi-Ziggo, r.o. 13). Dat een weergave van een videobeeld moet worden aangemerkt als een presentatie van gegevens als zodanig, staat buiten kijf.

Ook het tweede hulpverzoek kan OpenTV geen soelaas bieden. Dit hulpverzoek voegt aan de conclusies 1 en 9 toe dat ‘het audio- of videoprogramma wordt ontvangen in een audio- of visueel reproductiesysteem, waarbij de ontvangen gekoppelde informatiesignalen worden verwerkt voor reproductie op genoemd reproductiesysteem’. Ook WO 699 beschrijft een dergelijk systeem. Het feit dat bij WO 699 wordt gewerkt met twee schermen, staat niet in de weg aan die conclusie. Netflix heeft er terecht op gewezen dat een systeem uit verschillende onderdelen kan bestaan en dat ook de conclusies volgens het hulpverzoek niet eisen dat het videoprogramma en de informatie worden weergegeven op hetzelfde scherm. Daarnaast bevestigen de beschrijving en figuur 1 van EP 534, zoals hierboven al is geconstateerd (zie r.o. 4.10), dat ook een uitvoeringsvorm met twee schermen onder de conclusies kan vallen.

Het derde hulpverzoek verschilt van het tweede hulpverzoek slechts in de schrapping van het kenmerk dat het informatiesignaal zodanig is ingebed dat het niet hoorbaar is. Dat deze wijziging de conclusies 1 en 9 niet nieuw maken ten opzichte van WO 699 heeft OpenTV niet bestreden.

Op grond van het voorgaande moet worden geconcludeerd dat de in reconventie gevorderde vernietiging van de conclusies 1–3 en 6–16 van EP 534 toewijsbaar is.

Gegeven de vernietiging in reconventie van de conclusies waarop OpenTV zich in conventie beroept, moet alle vorderingen in conventie worden afgewezen.

OpenTV zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. Netflix vordert onder verwijzing naar artikel 1019h Rv een vergoeding van haar volledige kosten, die zij heeft begroot op € 234.475,15 voor de gehele procedure. De redelijkheid en evenredigheid van die kosten heeft OpenTV niet bestreden. Daarom zullen die volledig worden toegewezen.

Netflix heeft niet aangegeven welk deel van haar kosten betrekking heeft op de conventie en welke deel op de reconventie. OpenTV heeft wel een verdeling aangebracht bij haar kosten. Zij stelt dat 50% van haar kosten betrekking heeft op ‘de inbreuk’ en 50% op ‘de geldigheid’. De rechtbank gaat ervan uit dat OpenTV daarmee heeft bedoeld een verdeling van de kosten over de zaak in conventie en de zaak in de reconventie aan te brengen en dat, bij gebreke van een door Netflix voorgestelde verdeling van haar kosten, eenzelfde verdeling kan worden toegepast bij de kosten van Netflix.