Rb. Leeuwarden, 31-03-2010, nr. AWB 07/1462, nr. AWB 10/306, nr. AWB 10/307, nr. AWB 10/308, nr. AWB 10/309, nr. AWB 10/310, nr. AWB 10/311, nr. AWB 10/312, nr. AWB 10/313, nr. AWB 10/314, nr. AWB 10/315, nr. AWB 10/316, nr. AWB 10/317, nr. AWB 10/318, nr. AWB 10/319, nr. AWB 10/320, nr. AWB 10/321

‘[nummer] [XYZ] OU [XAB ACHTERNAAM] 156.237,57

[nummer] [XYZ] OU [XAB ACHTERNAAM] -11,50

[nummer] [XAB] OU [XYZ ACHTERNAAM] -11,50

[nummer] [XYZ] OU [XAB ACHTERNAAM] 119.973,54

[nummer] [XAB] OU [XYZ ACHTERNAAM] 63.049.94".

1.9 Bij brief van 9 november 2004 heeft verweerder aan eiser zijn voornemen bekend gemaakt de navorderingsaanslagen en de boetebeschikking op te leggen. De navorderings-aanslagen zijn (enkel) gebaseerd op het door verweerder gestelde feit dat eiser één of meer bankrekeningen aanhoudt of heeft aangehouden bij de Kredietbank Luxembourg.

1.10 Aan eisers zoon zijn, hetgeen eiser onweersproken heeft gesteld, op grond van hetzelfde feitencomplex eveneens mutatis mutandis dezelfde navorderingsaanslagen IB/PVV en VB ten aanzien van dezelfde bankrekeningen over dezelfde tijdvakken c.q. tijdstippen heeft opgelegd.

Geschil

2.1 Tussen partijen is in geschil of de verweerder onderhavige navorderingsaanslagen, boetebeschikkingen en beschikkingen heffingsrente terecht en tot de juiste bedragen heeft vastgesteld. Met betrekking tot de enkelvoudige belasting spitst het geschil zich met name toe op de volgende vragen:

2.1.1 Heeft verweerder aannemelijk gemaakt dat eiser rekeninghouder was bij de Kredietbank Luxembourg?

2.1.2 Mag verweerder daartoe de microfiches met gegevens van de Kredietbank Luxembourg gebruiken en zo ja, heeft verweerder aannemelijk gemaakt dat eiser de persoon is die is vermeld op de onder 1.5 en 1.6 vermelde afdrukken van microfiches?

2.1.3 Dient artikel 27e AWR toepassing te vinden op grond van schending van artikel 47, eerste lid, AWR en/of het niet doen van de vereiste aangifte? Zo ja:

2.1.4 Berusten de door de verweerder vastgestelde tegoeden en inkomsten, welke aan de navorderingsaanslagen ten grondslag liggen, op een redelijke schatting?

2.2 Eiser beantwoordt voormelde vragen ontkennend en verweerder bevestigend.

2.3 Eiser voert daartoe - kort gezegd - primair aan dat verweerder niet aannemelijk heeft gemaakt dat hij rekeninghouder is bij de Kredietbank Luxembourg en dat verweerder daartoe niet de microfiches met gegevens van Kredietbank Luxembourg mag gebruiken, omdat verweerder deze op onrechtmatige wijze heeft verkregen. Subsidiair voert eiser aan dat hij heeft voldaan aan de door verweerder gevraagde gegevensverstrekking en dat derhalve geen sprake is van omkering van de bewijslast. Meer subsidiair voert eiser aan dat aan onderhavige navorderingsaanslagen geen redelijke schatting ten grondslag ligt en dat het door verweerder berekende rendement te hoog is vastgesteld.

2.4 Verweerder voert ter onderbouwing van zijn standpunt - kort gezegd - primair aan dat eiser rekeninghouder is geweest bij de Kredietbank Luxembourg en dat zijn gegevens overeenkomen met de op de microfiches vermelde gegevens. Verweerder baseert zich daarbij op het onder 1.7 vermelde door [verbalisant] opgemaakte proces-verbaal. Verweerder voert voorts aan dat zijn verkrijging van de microfiches met gegevens van de Kredietbank Luxembourg niet onrechtmatig is geweest en dat overigens de Hoge Raad in vergelijkbare procedures in de wijze van verkrijging van de microfiches geen belemmering heeft gezien om deze als bewijs te gebruiken. Voorts voert verweerder aan dat eiser niet heeft voldaan aan de noodzakelijke gegevensverstrekking en dat er sprake is van omkering van de bewijslast. Tenslotte voert verweerder aan dat op basis van uitgebreid onderzoek en onder verwijzing naar diverse berekeningen dat de navorderingsaanslagen zijn gebaseerd op een redelijke schatting.

2.5 Tussen partijen is niet in geschil dat aan eiser ten aanzien van de verhogingen en boetes een compensatie moet worden gegeven in verband met overschrijding van de redelijke termijn in de zin van artikel 6 EVRM.

2.6 Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken.

Beoordeling van het geschil

3.1 Om redenen van proceseconomie zal de rechtbank eerst eisers stelling beoordelen dat hij geen bankrekening heeft aangehouden bij de Kredietbank Luxembourg.

3.2 De rechtbank overweegt dienaangaande dat de bewijslast ten aanzien van de stelling dat eiser houder is van tenminste één bankrekening bij de Kredietbank Luxembourg, gelet op de betwisting daarvan door eiser, op verweerder rust. Verweerder slaagt daarin naar het oordeel van de rechtbank niet.

3.3 De rechtbank overweegt daartoe als volgt. Tussen partijen is niet in geschil dat de onder 1.5 en 1.6 vermelde (kopieën van) afdrukken van microfiches gegevens bevatten van houders van rekeningen bij de Kredietbank Luxembourg. Het onderzoek naar de identiteit, wat daar overigens ook van zij, heeft geresulteerd in het onder 1.7 vermelde proces-verbaal, waaruit volgt dat er twaalf personen van het mannelijke geslacht in het zogeheten BVR-bestand voorkomen die [Achternaam] heten met als eerste voorletter [X].

3.4 Verweerder heeft ter zitting desgevraagd verklaard dat hij eiser op grond van het onder 1.7 vermelde proces-verbaal heeft geïdentificeerd.

Hoewel de namen [Xyz] en [Xab Achternaam] meerdere malen in Nederland voorkomen, heeft verweerder in dat verband betoogd dat eiser [Xyz Achternaam] is, omdat hij de enige in Nederland is die een familierelatie heeft met een persoon (zijn zoon) die [Xab Achternaam] heet. Ter zitting heeft verweerders gemachtigde verklaard dat zij haar betoog heeft gebaseerd op de aanname dat slechts in het geval tussen twee personen een familierelatie bestaat, deze personen gerechtigd zullen zijn tot één (gezamenlijke) bankrekening. Verweerder heeft eiser op die gronden aangemerkt als de houder van tenminste een van de bankrekeningen welke voorkomen op de onder 1.5 en 1.6 vermelde (fotokopieën) van afdrukken van microfiches. Met hetgeen verweerder, zoals hiervoor vermeld, naar voren heeft gebracht, heeft hij naar het oordeel van de rechtbank, niet, althans onvoldoende, aannemelijk gemaakt dat eiser houder was van tenminste één bankrekening bij de Kredietbank Luxembourg, maar heeft hij hooguit het bewijsvermoeden gewettigd dat zulks het geval is.

3.5 Eiser heeft evenwel dat bewijsvermoeden ontzenuwd door de betrouwbaarheid van de door de verweerder gevolgde identificatiemethode te betwisten. Eiser heeft daartoe onweersproken enerzijds aangevoerd dat de namen [Xyz] en [Xab Achternaam] meerdere malen in Nederland voorkomen en dat in de (naaste) familie van eiser ook de combinatie van namen [Xyz] en [Xab Achternaam] voorkomt, waarbij sprake is van een familieband, zelfs in één geval in een vergelijkbare familierelatie, namelijk die van vader en zoon en anderzijds dat op basis van verweerders onderzoek niet valt uit te sluiten dat houders van een bankrekening bij de Kredietbank Luxembourg zich van een valse naam kunnen hebben bediend. De rechtbank overweegt in dit verband nog dat ter zitting is komen vast te staan dat de mogelijkheden van tegenbewijs, indien identificatie van een rekeninghouder eenmaal zou worden aangenomen, voor eiser (nagenoeg) nihil zijn, nu Kredietbank Luxembourg op geen enkele wijze inlichtingen wenst te verstrekken aan personen, die geen klant bij haar zijn. Die omstandigheid brengt, naar het oordeel van de rechtbank, mee dat de identificatie geen ruimte laat voor een uitkomst die voor meerderlei uitleg vatbaar is.

3.6 De rechtbank komt tot de slotsom dat verweerder niet, althans onvoldoende, aannemelijk heeft gemaakt dat eiser in de onderwerpelijke tijdvakken respectievelijk op de onderwerpelijke tijdstippen over de gereleveerde bankrekeningen heeft beschikt. De rechtbank neemt daarbij voorts in aanmerking dat verweerder, zoals door eiser in zijn bij het beroepschrift gevoegde bezwaarschrift en in aanvulling daarop ter zitting onweersproken heeft gesteld, aan eisers zoon op grond van hetzelfde feitencomplex eveneens mutatis mutandis dezelfde navorderingsaanslagen IB/PVV en VB ten aanzien van dezelfde bankrekeningen over dezelfde tijdvakken c.q. tijdstippen heeft opgelegd.

3.7 Nu niet is komen vast te staan dat eiser in de onderwerpelijke tijdvakken c.q. op de onderwerpelijke tijdstippen over tenminste één bankrekening bij de Kredietbank Luxembourg heeft kunnen beschikken dienen de bestreden navorderingsaanslagen, verhogingen, boetebeschikkingen en beschikkingen heffingsrente te worden vernietigd. Hetgeen eiser overigens heeft aangevoerd, behoeft geen behandeling meer.

3.8 Het beroep moet gegrond worden verklaard.

Proceskosten

De rechtbank vindt aanleiding verweerder te veroordelen in de kosten die eiser in verband met de behandeling van het bezwaar en het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 1.208 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift met een waarde per punt van € 161, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 322, een factor 1,5 voor het aantal samenhangende zaken en een wegingsfactor 1). Voor de overige door eiser genoemde proceskosten, naar de rechtbank begrijpt reiskosten van eiser, wordt verweerder, eveneens met toepassing van dat besluit, veroordeeld deze te vergoeden tot een bedrag van € 24.

Beslissing’

De rechtbank:’