Hof Amsterdam, 08-09-2020, nr. 23-002234-18

afdeling strafrecht

parketnummer: 23-002234-18

datum uitspraak: 8 september 2020

TEGENSPRAAK

Arrest van het gerechtshof Amsterdam gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van de politierechter in de rechtbank Amsterdam van 12 juni 2018 in de strafzaak onder parketnummer13-070043-18 tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] (Marokko) op [geboortedag] 1952,

adres: [adres].

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van25 augustus 2020 en, overeenkomstig het bepaalde bij artikel 422, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering, naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in eerste aanleg.

Namens de verdachte is hoger beroep ingesteld tegen voormeld vonnis.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door de verdachte en de raadsman naar voren is gebracht.

Aan de verdachte is tenlastegelegd dat

primair:

hij op of omstreeks 10 april 2018 te Amsterdam, in elk geval in Nederland, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om aan [benadeelde] opzettelijk zwaar lichamelijk letsel toe te brengen, voornoemde [benadeelde] meermalen (met kracht), met een fietspomp, althans een hard voorwerp, in/op/tegen het (boven- en/of onder) lichaam en/of een/de arm(en) en/of be(en(en) en/of een/de hand(en), heeft geslagen en/of gezwaaid;

subsidiair:hij op of omstreeks 10 april 2018 te Amsterdam, in elk geval in Nederland, [benadeelde] heeft mishandeld door voornoemde [benadeelde], meermalen (met kracht), met een fietspomp, althans een hard voorwerp, in/op/tegen het (boven- en/of onder-) lichaam en/of een/de (be(e)n(en) en/of een/de arm(en) en/of een/de hand(en) te slaan en/of te zwaaien.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zal het hof deze verbeterd lezen. De verdachte wordt daardoor niet in de verdediging geschaad.

Vonnis waarvan beroep

Omdat het hof komt tot een deels andere beslissing dan de politierechter (namelijk ten aanzien van de vordering van de benadeelde partij), het de bewijsmiddelen in het arrest zal opnemen en een nadere overweging zal geven ten aanzien van het beroep op noodweer(exces), wordt het vonnis waarvan beroep – ten behoeve van de leesbaarheid – geheel vernietigd.

Met de advocaat-generaal en de raadsman is het hof van oordeel dat niet wettig en overtuigend is bewezen hetgeen de verdachte primair is tenlastegelegd, zodat de verdachte hiervan moet worden vrijgesproken.

Bespreking van het beroep op noodweer

De raadsman van de verdachte heeft zich primair op het standpunt gesteld dat sprake was van noodweer. De verdachte is namelijk voorafgaand aan het op de camerabeelden zichtbare incident aangevallen door de aangever. Daarmee was sprake van een onmiddellijke wederrechtelijke aanranding waartegen de verdachte zich redelijkerwijs mocht verweren.

Het hof overweegt daartoe als volgt.

Naar het oordeel van het hof is niet aannemelijk geworden dat er voorafgaand aan het op de camerabeelden zichtbare incident, zoals beschreven door verbalisant [verbalisant 1] (doorgenummerde pagina’s 17-18 van het dossier), sprake was van een onmiddellijke wederrechtelijke aanranding van de verdachte door de aangever. Zo heeft de verdachte tijdens het politieverhoor enkel een blauwe plek laten zien aan verbalisant [verbalisant 2] (p. 25 van het dossier), dateert de door de verdachte overgelegde gezondheidsverklaring van de GGD pas van zes dagen na het incident, bieden de camerabeelden geen steun voor de door de raadsman en de verdachte geschetste gang van zaken en biedt het dossier ook overigens geen enkel aanknopingspunt dat sprake was van een situatie waartegen de verdachte zich diende te verdedigen.

Het hof zal dit verweer dan ook verwerpen.

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het subsidiair tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande dat

subsidiair:hij op 10 april 2018 te Amsterdam [benadeelde] heeft mishandeld door voornoemde [benadeelde] meermalen met een fietspomp tegen het lichaam te slaan.

Hetgeen subsidiair meer of anders is tenlastegelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Het bewezenverklaarde is gegrond op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat.

Het hiervoor vermelde bewijsmiddel 4 betreft een geschrift als bedoeld in artikel 344, eerste lid, aanhef, onder 5° van het Wetboek van Strafvordering en is slechts gebezigd in verband met de inhoud van de andere bewijsmiddelen.

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het subsidiair bewezenverklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het subsidiair bewezen verklaarde levert op:

mishandeling.

De raadsman van de verdachte heeft zich subsidiair op het standpunt gesteld dat sprake was van noodweerexces. Dit verweer kan niet slagen omdat het hof, zoals eerder in dit arrest overwogen, van oordeel is dat er geen sprake is geweest van een noodweersituatie.

Voorts is geen andere omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte ten aanzien van het subsidiair bewezenverklaarde uitsluit, zodat de verdachte strafbaar is.

De politierechter in de rechtbank Amsterdam heeft de verdachte voor het in eerste aanleg subsidiair bewezenverklaarde veroordeeld tot een taakstraf van 100 uren, waarvan 50 uren voorwaardelijk.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat het hof het vonnis waarvan beroep zal bevestigen.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van het feit en de omstandigheden waaronder dit is begaan en gelet op de persoon van de verdachte. Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan een mishandeling door het slachtoffer meerdere keren met een fietspomp te slaan. Zelfs toen het slachtoffer op de grond terecht was gekomen, bleef de verdachte op brute wijze op het slachtoffer inslaan. Dit heeft pijn en letsel veroorzaakt bij het slachtoffer. Het is aan het ingrijpen van de omstanders te danken dat de verwondingen van het slachtoffer niet nog zwaarder zijn. Niet alleen voor het slachtoffer, maar ook voor omstanders brengt een dergelijke gedraging gevoelens van onrust en onveiligheid mee, nu de mishandeling overdag en in het openbaar op een druk plein plaatsvond. Gelet op de ernst van het feit is een taakstraf passend.

In strafmatigende zin weegt het hof mee dat de verdachte op leeftijd is, gezondheidsklachten heeft en niet eerder voor soortgelijke feiten met justitie in aanraking is gekomen.

Het hof acht de door de politierechter opgelegde taakstraf van 100 uur, waarvan 50 uur voorwaardelijk, passend en geboden. Het hof gaat er daarbij van uit dat de reclassering een type taakstraf zal kiezen die de verdachte kan volbrengen. De kans is groot dat de verdachte en het slachtoffer elkaar nogmaals tegen zullen komen, nu zij blijkens het dossier verbonden zijn aan dezelfde moskee. Het voorwaardelijke deel van de straf dient om de verdachte ervan te weerhouden nogmaals een dergelijke mishandeling te plegen.

De benadeelde partij heeft zich in eerste aanleg in het strafproces gevoegd met een vordering tot schadevergoeding. Deze bedraagt € 877,00. De vordering is bij het vonnis waarvan beroep toegewezen tot een bedrag van € 627,00. De benadeelde partij heeft zich in hoger beroep opnieuw gevoegd voor het bedrag van de oorspronkelijke vordering.

Uit het onderzoek ter terechtzitting is het hof voldoende gebleken dat de benadeelde partij als gevolg van het subsidiair bewezenverklaarde handelen van de verdachte rechtstreeks schade heeft geleden tot na te melden bedrag. De verdachte is tot vergoeding van die schade gehouden zodat de vordering tot dat bedrag zal worden toegewezen.

Het hof acht het materiële deel van de vordering ter hoogte van € 27,00 volledig toewijsbaar, nu dit deel van de vordering in voldoende mate is onderbouwd.

Voorts heeft de benadeelde partij voldoende onderbouwd dat hij als gevolg van het bewezenverklaarde lichamelijk letsel heeft opgelopen. Dat betekent dat hij op de voet van artikel 6:106 lid 1 onder b van het Burgerlijk Wetboek recht heeft op een naar billijkheid vast te stellen schadevergoeding. Het hof begroot deze schade naar billijkheid op € 400,00.

Voor het overige is het hof van oordeel dat behandeling van de vordering een onevenredige belasting van het strafgeding oplevert. In zoverre kan de benadeelde partij daarom thans in de vordering niet worden ontvangen en kan de vordering slechts bij de burgerlijke rechter worden aangebracht.

Het hof zal de schadevergoedingsmaatregel opleggen op de in het dictum te noemen wijze om te bevorderen dat de schade door de verdachte wordt vergoed.

De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 14a, 14b, 14c, 22c, 22d, 36f en 300 van het Wetboek van Strafrecht.

Deze wettelijke voorschriften worden toegepast zoals geldend ten tijde van het bewezenverklaarde.

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht:

Verklaart niet bewezen dat de verdachte het primair tenlastegelegde heeft begaan en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen dat de verdachte het subsidiair tenlastegelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezenverklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart het subsidiair bewezenverklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart de verdachte strafbaar.

Veroordeelt de verdachte tot een taakstraf voor de duur van 100 (honderd) uren, indien niet naar behoren verricht te vervangen door 50 (vijftig) dagen hechtenis.

Bepaalt dat een gedeelte van de taakstraf, groot 50 (vijftig) uren, indien niet naar behoren verricht te vervangen door 25 (vijfentwintig) dagen hechtenis, niet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter anders mocht gelasten omdat de verdachte zich voor het einde van de proeftijd van 2 (twee) jaren aan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt.

Beveelt dat de tijd die door de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in enige in artikel 27, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht bedoelde vorm van voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde taakstraf in mindering zal worden gebracht, volgens de maatstaf van twee uren taakstraf per in voorarrest doorgebrachte dag, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht.

Gelast de bewaring ten behoeve van de rechthebbende van het in beslag genomen, nog niet teruggegeven voorwerp, te weten:

1 STK Fietspomp.

Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [benadeelde] ter zake van het subsidiair bewezenverklaarde tot het bedrag van € 427,00 (vierhonderdzevenentwintig euro) bestaande uit € 27,00 (zevenentwintig euro) materiële schade en € 400,00 (vierhonderd euro) immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Verklaart de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in de vordering en bepaalt dat de benadeelde partij in zoverre de vordering slechts bij de burgerlijke rechter kan aanbrengen.

Verwijst de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Legt aan de verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer, genaamd [benadeelde], ter zake van het subsidiair bewezenverklaarde een bedrag te betalen van € 427,00 (vierhonderdzevenentwintig euro) bestaande uit € 27,00 (zevenentwintig euro) materiële schade en

€ 400,00 (vierhonderd euro) immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Bepaalt de duur van de gijzeling op ten hoogste 8 (acht) dagen. Toepassing van die gijzeling heft de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet op.

Bepaalt dat indien en voor zover de verdachte aan een van beide betalingsverplichtingen heeft voldaan, de andere vervalt.

Bepaalt de aanvangsdatum van de wettelijke rente voor de materiële en de immateriële schade op

10 april 2018.

Dit arrest is gewezen door de meervoudige strafkamer van het gerechtshof Amsterdam, waarin zitting hadden mr. K.J. Veenstra, mr. H.A. van Eijk en mr. P.F.E. Geerlings, in tegenwoordigheid van

mr. C.H. Sillen, griffier, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van dit gerechtshof van

8 september 2020.

De oudste en jongste raadsheer zijn verhinderd dit arrest mede te ondertekenen.

=========================================================================

[…]

Proces-verbaal van de in het openbaar gehouden terechtzitting van de meervoudige strafkamer van dit gerechtshof op 20 mei 2019.

Tegenwoordig zijn:

mr. A.D.R.M. Boumans, voorzitter,

mr. J. Piena en mr. B.A.A. Postma, leden,

mr. L. van Dijk, griffier.

Het openbaar ministerie wordt vertegenwoordigd door mr. J. Weening, advocaat-generaal.

De voorzitter doet de zaak tegen de hierna te noemen verdachte uitroepen.

De verdachte, ter terechtzitting verschenen, antwoordt op vragen van de voorzitter te zijn:

[verdachte],

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedag] 1952,

adres: [adres].

Als raadsman van de verdachte is ter terechtzitting aanwezig mr. K.Chr. Spee, advocaat te Amsterdam.

Het slachtoffer, de heer M. Sadouioui, is eveneens ter terechtzitting verschenen, bijgestaan door mr. G.W.T. Lamsvelt van Slachtofferhulp Nederland.

De raadsman van de verdachte deelt desgevraagd mede dat de verdachte een tolk in de Arabische taal nodig heeft.

De advocaat-generaal deelt mede dat er geen tolk voor de verdachte is opgeroepen.

Het hof onderbreekt het onderzoek ter terechtzitting teneinde de advocaat-generaal in de gelegenheid te stellen alsnog een tolk op te roepen.

Na hervatting van het onderzoek ter terechtzitting deelt de advocaat-generaal mede:

Er is een tolk in het gebouw aanwezig, maar deze spreekt een ander dialect dan de verdachte. Ik heb contact opgenomen met het tolkenbureau. In het meest gunstige geval kan er over een half uur een tolk aanwezig zijn. Zij weten dat pas op het moment dat wij een tolk oproepen. Het kan ook langer duren.

Gehoord de advocaat-generaal, de raadsman en de vertegenwoordiger van het slachtoffer deelt de voorzitter vervolgens als beslissing van het hof mede dat het onderzoek ter terechtzitting wordt geschorst voor onbepaalde tijd, met bevel tot oproeping van de verdachte tegen de dag en het tijdstip van de nader te bepalen terechtzitting en kennisgeving daarvan aan diens raadsman.

Voor die terechtzitting dient tevens te worden opgeroepen een tolk in de Arabische taal, Marokkaans dialect.

Het slachtoffer en mr. Lamsvelt van Slachtofferhulp dienen in kennis te worden gesteld van de nieuwe zittingsdatum. Mr. Lamsvelt deelt mede dat het slachtoffer in de maand juli in het buitenland verblijft. De voorzitter deelt mede dat daarmee rekening zal worden gehouden.

Waarvan is opgemaakt dit proces-verbaal dat, bij ontstentenis van de voorzitter, door de oudste raadsheer en de griffier is vastgesteld en ondertekend.

Noot: Voor de behandeling van onderhavige zaak op de volgende terechtzitting dienen 45 minuten te worden gereserveerd en dient rekening te worden gehouden met de afwezigheid van het slachtoffer in de maand juli 2019.