Rb. Amsterdam, 15-02-2019, nr. 13/654098-17 (Promis)

Dit vonnis is op tegenspraak gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzittingen op 18 en 21 januari en 4 februari 2019.

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie mr. R.A. Kloos en van wat verdachte en zijn raadsman en raadsvrouw, mr. C.W. Flokstra en L.A.C. ter Steeg, naar voren hebben gebracht. Daarnaast heeft de rechtbank kennisgenomen van hetgeen door of namens de volgende benadeelde partijen naar voren is gebracht: [benadeelde partij 1] en zijn advocaat mr. M.M.P.M. Lousberg, [benadeelde partij 2] en zijn advocaat mr. M.M.P.M. Lousberg, [benadeelde partij 3] en haar advocaat mr. R.A. Korver, [benadeelde partij 4] en haar advocaat mr. N.M.I. Bastiaans en mr. A.C. Herweijer namens [benadeelde partij 5] .

Aan verdachte is – na wijziging op de zitting – kort gezegd ten laste gelegd dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan

het medeplegen van brandstichting in een flatwoning aan de [adres 1] te [plaats] op 19 juli 2017, terwijl er gemeen gevaar voor goederen, levensgevaar en/of gevaar voor zwaar lichamelijk letsel voor personen – onder wie [benadeelde partij 4] en [benadeelde partij 3] – te duchten was, en dit feit de dood van [slachtoffer 2] ten gevolge heeft gehad.

De tekst van de integrale, gewijzigde tenlastelegging is opgenomen in bijlage 1 die aan dit vonnis is gehecht en geldt als hier ingevoegd.

De rechtbank acht op grond van de in bijlage 2 vervatte bewijsmiddelen bewezen dat verdachte

op 19 juli 2017 te Diemen, tezamen en in vereniging met anderen, opzettelijk brand heeft gesticht in een flatwoning gelegen aan de [adres 1] ,

immers hebben verdachte en zijn mededaders toen aldaar in die woning opzettelijk de vlam van een lucifer in aanraking gebracht met brandbare stoffen, ten gevolge waarvan die flatwoning met inventaris geheel is verbrand,

terwijl daarvan gemeen gevaar voor in het complex gelegen flatwoningen en zich in die flatwoningen bevindende goederen te duchten was en

terwijl daarvan levensgevaar en gevaar voor zwaar lichamelijk letsel voor personen (onder wie [benadeelde partij 4] en [benadeelde partij 3] ) te duchten was,

terwijl dit feit de dood van [slachtoffer 2] ten gevolge heeft gehad.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten staan, zijn deze verbeterd. Verdachte is hierdoor niet in de verdediging geschaad.

Het bewezen geachte feit is volgens de wet strafbaar. Het bestaan van een rechtvaardigingsgrond is niet aannemelijk geworden.

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit. Verdachte is dan ook strafbaar.

De eis van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte voor de door hem bewezen geachte feiten zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 16 (zestien) jaren, met aftrek van voorarrest.

Het standpunt/strafmaatverweer van de verdediging

De verdediging heeft de rechtbank verzocht om bij het bepalen van de strafmaat rekening te houden met de persoon van verdachte en met het vraagstuk van de juridische toerekening en de invloed daarvan op de strafmaat: de zeer ernstige gevolgen van de brand moeten in beperktere mate in het kader van de strafmaat aan cliënt worden toegerekend dan de officier van justitie heeft betoogd. De omstandigheden zoals omschreven in het IFV-rapport hebben met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid bijgedragen aan de aard en de uiteindelijke omvang van de gevolgen. Cliënt heeft gevolgen niet voorzien en niet gewenst en heeft er geen opzet op gehad, ook niet in voorwaardelijke zin.

Het oordeel van de rechtbank

De hierna te noemen strafoplegging is in overeenstemming met de ernst van het bewezen geachte, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van verdachte, zoals daarvan ter terechtzitting is gebleken. De rechtbank heeft bij de keuze tot het opleggen van een vrijheidsbenemende straf en bij de vaststelling van de duur daarvan in het bijzonder het volgende laten meewegen.

Verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan het medeplegen van brandstichting in de flatwoning van zijn zus, medeverdachte [medeverdachte 1] , ten gevolge waarvan [slachtoffer 2] is komen te overlijden. Verdachte heeft met zijn handelen onherstelbaar leed en verdriet veroorzaakt bij de nabestaanden van het slachtoffer, onder wie zijn ouders, broertje en zusjes en vriendin, zo blijkt onder meer uit de slachtofferverklaringen van de vader en vriendin die ter zitting zijn voorgelezen.

Door de brandstichting hebben meerdere personen (zwaar) letsel opgelopen, onder wie [benadeelde partij 3] en [benadeelde partij 4] . [benadeelde partij 3] heeft niet alleen te kampen met het verlies van haar vriend, [slachtoffer 2] , maar zal moeten leren omgaan met permanent hersenletsel, bestaande uit korte termijn geheugenverlies, waardoor zij haar opleiding journalistiek niet meer kan afronden en niet meer haar ambities kan nastreven. [benadeelde partij 3] is afhankelijk geworden van technologie en andere hulpmiddelen, zo blijkt uit haar slachtofferverklaring. [benadeelde partij 4] heeft door de rook onder meer blijvend oogletsel opgelopen. Aan haar linkeroog heeft zij een hoornvliestransplantatie moeten ondergaan en heeft zij nog maar beperkt zicht. Het hoornvlies van haar rechteroog is weer helemaal aangegroeid, maar kan niet goed tegen fel licht. [benadeelde partij 4] zal moeten leren leven met een zichtbeperking en de angst en onzekerheid die horen bij het hebben van een donororgaan. Uit haar slachtofferverklaring blijkt verder dat haar gevoel van veiligheid weg is.

De brand heeft tot slot veel materiële schade aan het flatgebouw aangericht: de twee benedenwoningen zijn volledig uitgebrand, tot de vijfde verdieping is alle verlichting weggesmolten en tot aan de vijftiende etage is er roet- en rookschade ontstaan.

Hoewel de rechtbank wil aannemen dat verdachte geen (onvoorwaardelijke) opzet heeft gehad op de dood of het letsel van anderen, wordt hij voor deze gevolgen wel verantwoordelijk gehouden en daarom zal dit ook tot uitdrukking komen in de hoogte van de op te leggen straf. De rechtbank ziet geen reden tot vermindering van straf op grond van het optreden van de brandweer, het ontbreken van een ontruimingsplan en het functioneren van het tagsysteem, nu de brandstichting en de gevolgen daarvan volledig aan verdachte en zijn mededaders zijn toe te rekenen. Het wordt verdachte zwaar aangerekend dat de brandstichting zorgvuldig is voorbereid en vervolgens is uitgevoerd op een tijdstip waarvan verdachte kon en moest weten dat er vele personen in het pand aanwezig waren. Het betreft immers een studentenflat van 15 verdiepingen en de brand is in de nacht gesticht, op een tijdstip waarop de meeste mensen doorgaans slapen. Bovendien is het des te verwijtbaarder dat verdachte en zijn mededaders op de begane grond van een flatgebouw nabij het trappenhuis brand hebben gesticht met gebruikmaking van benzine.

Verdachte heeft met het stichten van de brand enkel gedacht aan zijn eigen financiële gewin, nu hij – naar de rechtbank aanneemt – een deel van het door zijn zus te verkrijgen verzekeringsgeld zou ontvangen. Verdachte heeft daarbij op geen enkele manier rekening gehouden met de gevolgen van het handelen voor anderen, zoals hierboven omschreven. Ook nadat hij zag dat een ontploffing plaatsvond is het kennelijk niet in hem opgekomen de brandweer te bellen of anderszins hulpdiensten te waarschuwen, terwijl hij zelf nota bene gewond was geraakt en dus wist dat er een behoorlijke vlammenzee was ontstaan. De rechtbank betreurt het dat verdachte niet van meet af aan verantwoordelijkheid heeft genomen voor zijn daden, maar weegt in zijn voordeel mee dat hij op enig moment een bekennende verklaring heeft afgelegd. Dit zal de rechtbank meenemen in het bepalen van de strafmaat.

De rechtbank heeft acht geslagen op een uittreksel uit de justitiële documentatie van 17 december 2018, waaruit blijkt dat de verdachte niet eerder is veroordeeld voor soortgelijke strafbare feiten. Het strafblad van de verdachte heeft dan ook geen invloed op het bepalen van de strafmaat. Verdachte is niet bereid geweest om mee te werken aan het opstellen van een reclasseringsrapportage of een psychologische pro justitia rapportage. De adviezen bieden dan ook geen aanknopingspunten voor begeleiding of behandeling in een strafrechtelijk kader.

De rechtbank is van oordeel dat enkel kan worden volstaan met een langdurige onvoorwaardelijke gevangenisstraf, maar zal afwijken van de straf die door de officier van justitie is gevorderd omdat de rechtbank ervan uitgaat dat verdachte geen (onvoorwaardelijke) opzet heeft gehad op het overlijden of op het veroorzaken van letsel van personen. Naar het oordeel van de rechtbank brengt een gevangenisstraf voor de duur van 14 (veertien) jaren de ernst van de bewezenverklaarde feiten voldoende tot uitdrukking.

Onder verdachte zijn de volgende voorwerpen in beslag genomen:

De inbeslaggenomen schoenen behoren aan verdachte toe en zullen aan hem worden teruggegeven.

De inbeslaggenomen pet zal worden bewaard ten behoeve van de rechthebbende.

De inbeslaggenomen en niet teruggegeven jerrycan dient te worden verbeurd verklaard en is daarvoor vatbaar, aangezien met behulp van dat voorwerp het bewezen geachte is begaan.

De benadeelde partij [benadeelde partij 1]

De benadeelde partij [benadeelde partij 1] vordert in totaal € 8.860,96 aan materiële schadevergoeding en € 20.000,- aan immateriële schadevergoeding, te vermeerderen met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel. Deze vordering is als volgt samengesteld.

De benadeelde partij heeft diverse stukken ingebracht om zijn vordering te onderbouwen. De advocaat van de benadeelde partij, mr. M.M.P.M. Lousberg, heeft de vordering ter terechtzitting nader toegelicht. Zij heeft verzocht om integrale toewijzing, met uitzondering van de posten die zien op toekomstige kosten, nu deze kosten nog niet gemaakt zijn en dit eventueel wel het geval kan zijn wanneer de zaak wordt behandeld in hoger beroep.

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de gehele vordering hoofdelijk dient te worden toegewezen, met uitzondering van de posten toekomstige reis-/communicatiekosten en toekomstige medische kosten. Daarnaast heeft de officier van justitie gevorderd dat de schadevergoedingsmaatregel dient te worden opgelegd.

De raadsvrouw van verdachte heeft zich op het standpunt gesteld dat de benadeelde partij niet-ontvankelijk dient te worden verklaard in zijn vordering ten aanzien van de posten toekomstige reis-/communicatiekosten, toekomstige medische kosten, de reiskosten die zijn gemaakt voor het openbaar vervoer en de immateriële schade. De overige kosten komen, eventueel na matiging, voor toewijzing in aanmerking. De kostenposten worden hieronder afzonderlijk behandeld.

De rechtbank is van oordeel dat voldoende is komen vast te staan dat de benadeelde partij als gevolg van het onder 1 bewezen verklaarde strafbare feit rechtstreeks schade heeft geleden, nu hij de vader is van het overleden slachtoffer [slachtoffer 2] . Als nabestaande heeft hij op grond van artikel 6:108 BW recht op vergoeding van de schade. De verdachte is voor deze schade naar burgerlijk recht aansprakelijk.

Ten aanzien van de reiskosten

De raadsvrouw heeft bepleit dat de reiskosten die zijn gemaakt door gebruik te maken van het openbaar vervoer niet voor vergoeding in aanmerking komen. De kosten zijn slechts onderbouwd door een afschrift van 9292ov, en niet door een afschrift van de reishistorie van de OV-chipkaart, waardoor de daadwerkelijke uitgaven niet duidelijk zijn geworden.

Ten aanzien van de overige reiskosten (3.473,8 km) heeft de raadsvrouw verzocht het gehanteerde tarief van € 0,28 naar beneden bij te stellen naar € 0,26, nu dit het tarief is dat in de richtlijnen van De Letselschade Raad is opgenomen.

De rechtbank zal het verzoek om vergoeding van de reiskosten gemaakt ten behoeve van de strafzaak en de bezoeken aan de advocaat afwijzen, nu deze kosten niet worden gekwalificeerd als materiële schade, maar als proceskosten. Hiermee behoeft het verweer ten aanzien van de reiskosten die zijn gemaakt met het openbaar vervoer geen bespreking meer, nu dit samenvalt met de reiskosten ten behoeve van de bezoeken aan de advocaat.

De rechtbank zal de overige gevorderde reiskosten (totaal van 2.046,2 kilometer ten behoeve van het leegruimen van de flat, de uitvaart en bezoeken aan de politie en het Openbaar Ministerie) overeenkomstig het verzoek van de raadsvrouw matigen tot een bedrag van € 532,01, waarbij het lagere tarief is gehanteerd dat door De Letselschade Raad in de richtlijn wordt voorgeschreven.1.

Ten aanzien van de uitvaartkosten en de kosten voor de grafsteen

De raadsvrouw van verdachte heeft zich ten aanzien van de posten uitvaartkosten en kosten voor de grafsteen gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

De rechtbank zal de gevorderde kosten voor de uitvaart en de grafsteen (€ 4.650,39 en € 690,-) toewijzen, nu deze kosten rechtstreeks voortvloeien uit het bewezen verklaarde feit, in alle redelijkheid zijn gemaakt en voldoende zijn onderbouwd; de kosten komen de rechtbank niet onrechtmatig en ongegrond voor. De rechtbank acht het gelet op de onderbouwing en daarop gegeven toelichting aannemelijk dat de benadeelde partij als vader van het overleden slachtoffer de helft van de kosten voor de uitvaart heeft voldaan, alsmede de volledige kosten van de grafsteen.

Ten aanzien van de toekomstige reis-/communicatiekosten en de toekomstige medische kosten

De rechtbank zal de benadeelde partij niet-ontvankelijk verklaren ten aanzien van de posten die zien op toekomstige kosten, conform het verzoek van de advocaat van de benadeelde partij en het verzoek van de raadsvrouw van verdachte. Deze kosten zijn op dit moment nog niet gemaakt, maar deze kunnen eventueel in de toekomst nog worden gemaakt, voorafgaand aan een eventuele behandeling van de zaak in hoger beroep.

Ten aanzien van de immateriële schade

De advocaat van de benadeelde partij heeft betoogd dat er sprake is van shockschade. [benadeelde partij 1] heeft een persisterende complexe rouwstoornis en hij voldoet partieel aan de criteria voor een PTSS. De klachten komen voort uit het overlijden van zijn zoon, de omstandigheden waaronder zijn zoon is overleden en waarmee benadeelde geconfronteerd is: hij heeft zijn zoon moeten identificeren, heeft de kamer van zijn zoon moeten ontruimen en heeft foto’s gezien van hoe zijn zoon is aangetroffen.

De raadsvrouw van verdachte heeft zich op het standpunt gesteld dat er niet voldaan is aan de wettelijke vereisten voor het toekennen van shockschade, nu er nog geen sprake is van PTSS of een andere stoornis. Op basis van een eenmalige intake zijn hier slechts aanwijzingen voor. Dat is onvoldoende om te spreken van geestelijk letsel in de vorm van een psychiatrisch erkend ziektebeeld, veroorzaakt door de brand en het overlijden van de zoon van benadeelde. Nu nader onderzoek een onevenredige belasting van dit strafgeding oplevert, dient benadeelde niet-ontvankelijk te worden verklaard ten aanzien van dit gedeelte van de vordering.

Vooropgesteld wordt dat uit de jurisprudentie volgt dat een vordering tot vergoeding van immateriële schade die een benadeelde geleden stelt te hebben doordat hij met de gevolgen van een bepaald strafbaar feit is geconfronteerd, met terughoudendheid moet worden beoordeeld. Voor vergoeding is slechts plaats indien aan strikte vereisten wordt voldaan, namelijk dat sprake is van een directe confrontatie met de gevolgen van een daad waardoor een hevige emotionele schok teweeg is gebracht, waaruit geestelijk letsel is voortgevloeid.

Van belang hierbij is dat ook indien de benadeelde niet direct met het strafbare feit is geconfronteerd maar wel met de directe gevolgen daarvan, ruimte bestaat voor het toekennen van een vergoeding.

De rechtbank overweegt dat de benadeelde partij rechtstreeks is geconfronteerd met de omstandigheden waaronder het overlijden van zijn zoon heeft plaatsgevonden en aldus met de directe gevolgen van de daad. Hij heeft zijn zoon moeten identificeren en is geconfronteerd met foto’s in het dossier van zijn overleden zoon, waarop diens lichaam te zien is zoals het door de politie in het flatgebouw is aangetroffen en waarop roet uit mond en neus is te zien. Hierdoor heeft de benadeelde – naar eigen zeggen – een goed beeld gekregen van de gruwelijke omstandigheden waaronder zijn zoon is overleden. De rechtbank acht het in dit geval voldoende aannemelijk dat hierdoor een hevige emotioneel schok bij de benadeelde is teweeggebracht.

Dat de confrontatie een psychische schok te weeg heeft gebracht, blijkt uit het schrijven van drs. D. Been, GZ-psycholoog, van 11 januari 2019, waaruit het volgende voortvloeit:

Bij benadeelde is onder meer sprake van een Persisterende Complexe Rouwstoornis, vallend onder de andere gespecificeerde psychotrauma- of stressor gerelateerde stoornis. Benadeelde voldoet partieel aan de criteria voor een PTSS. De extreme vermijding en het levend houden van zijn zoon staan zodanig op de voorgrond dat het hem- tot nu toe - lukt langdurige intrusieve symptomen te voorkomen. Daarnaast zijn er depressieve kenmerken, die niet volledig kunnen worden toegeschreven aan de rouwstoornis. Zonder behandeling is de kans klein dat de klachten vanzelf verdwijnen. Benadeelde staat momenteel ambivalent tegenover behandeling, maar er lijkt enige onderliggende motivatie voor behandeling aanwezig te zijn uit verantwoordelijkheid naar zijn gezin en zijn andere kinderen. Er is een reële kans dat de PTSS- en somberheidsklachten gaan toenemen na afwikkeling van de strafzaak, en dat deze klachten zich zullen ontwikkelen tot een volledige PTSS en comorbide depressieve stoornis.

Dat vader en zoon een nauwe, affectieve band hadden, is ook voldoende aannemelijk geworden.

De rechtbank is van oordeel dat op basis van bovenstaand schrijven voldoende is onderbouwd dat benadeelde kampt met geestelijk letsel, als gevolg van (de confrontatie met de gevolgen van) het onder 1 bewezen geachte feit. Benadeelde heeft de psycholoog geconsulteerd om zijn psychische problematiek in kaart te laten brengen en de mogelijkheden voor behandeling te onderzoeken. Dat er enkel één gesprek heeft plaatsgevonden doordat benadeelde als gevolg van het rouwproces waarin hij verkeert nog niet open staat voor behandeling, doet niet af aan het bestaan van de persisterende complexe rouwstoornis, welke in de psychiatrie wel degelijk als ziektebeeld wordt erkend.

De rechtbank komt op basis van het voorgaande tot de conclusie dat er sprake is van shockschade en dient de hoogte van het bedrag als vergoeding van de shockschade vast te stellen naar billijkheid. Het door de benadeelde verzochte bedrag van € 20.000,- acht de rechtbank voor toewijzing vatbaar.

Conclusie

Verdachte moet de benadeelde partij [benadeelde partij 1] een schadevergoeding betalen van in totaal € 25.872,40 (waarvan € 5.872,40 aan materiële schade en € 20.000,- aan immateriële schade), vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 19 juli 2017.

De vordering zal voor het gedeelte van € 488,562.worden afgewezen. Voor het overige zal de benadeelde partij niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn vordering; de benadeelde partij kan dit deel van zijn vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen dan wel in een eventueel hoger beroep nader toelichten.

Kosten rechtsbijstand

Nu de vordering van de benadeelde partij voor een groot gedeelte zal worden toegewezen, zal de verdachte worden veroordeeld in de proceskosten die zijn gemaakt door de benadeelde partij.

Kosten van rechtsbijstand komen in aanmerking voor vergoeding op grond van artikel 592a Wetboek van Strafvordering (Sv). Een redelijke uitleg van artikel 592a Sv brengt mee dat bij de begroting van deze kosten dezelfde maatstaf wordt gehanteerd als in civiele procedures.

De rechtbank zal – gelet op de hoogte van de vordering – aansluiting zoeken bij het liquidatietarief voor rechtbanken en gerechtshoven, hetgeen ook door de raadsvrouw van verdachte is verzocht. De rechtbank waardeert de door de advocaat verrichte werkzaamheden als volgt:

Aan de hand van het liquidatietarief passend bij de hoogte van de gevorderde materiële schade, komt de rechtbank uit op een bedrag van € 695,- per punt (tarief III), dus in totaal € 2780,-. De rechtbank zijn geen bijzondere omstandigheden gebleken die tot een hogere vergoeding nopen. Dit brengt met zich dat de gevorderde advocaatkosten voor het overige in deze procedure niet voor vergoeding in aanmerking komen.

De schadevergoedingsmaatregel

In het belang van [benadeelde partij 1] wordt als extra waarborg voor betaling aan laatstgenoemde, de maatregel van artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht aan verdachte opgelegd, met uitzondering van de proceskosten.

Hoofdelijkheid Het te vergoeden bedrag van € 25.872,40 vermeerderd met de wettelijke rente en de schadevergoedingsmaatregel wordt hoofdelijk aan verdachte en medeverdachten [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] opgelegd, omdat zij als medeplegers van de brandstichting worden veroordeeld.

De benadeelde partij [benadeelde partij 2]

De benadeelde partij [benadeelde partij 2] vordert in totaal € 2.890,05 aan materiële schadevergoeding en € 20.000,- aan immateriële schadevergoeding, te vermeerderen met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel. Deze vordering is als volgt samengesteld.

De benadeelde partij heeft diverse stukken ingebracht om zijn vordering te onderbouwen. De advocaat van de benadeelde partij, mr. M.M.P.M. Lousberg, heeft de vordering ter terechtzitting nader toegelicht. De advocaat heeft verzocht om integrale toewijzing, met uitzondering van de posten die zien op toekomstige kosten, nu deze kosten nog niet gemaakt zijn en dit eventueel wel het geval kan zijn wanneer de zaak wordt behandeld in hoger beroep.

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de gehele vordering hoofdelijk dient te worden toegewezen, met uitzondering van de posten toekomstige reis-/communicatiekosten en toekomstige medische kosten. Daarnaast heeft de officier van justitie gevorderd dat de schadevergoedingsmaatregel dient te worden opgelegd.

De raadsvrouw van verdachte acht alleen de post ten aanzien van de kosten voor het eigen risico over 2018 en 2018 voor toewijzing vatbaar, nu voldoende is gebleken dat benadeelde zich onder behandeling heeft laten stellen van een psycholoog na het overlijden van zijn broer bij de brand. De raadsvrouw heeft de rechtbank verzocht de benadeelde partij niet-ontvankelijk te verklaren in het overige gedeelte van zijn vordering, omdat de vordering een onevenredige belasting van het strafgeding oplevert. Zij heeft hiertoe onder meer het volgende aangevoerd.

Aan de wettelijke vereisten voor het toekennen van shockschade is niet voldaan. Dat er sprake is van geestelijk letsel in de vorm van een psychiatrisch erkend ziektebeeld, dat in rechtstreeks verband staat met de brand, is onvoldoende onderbouwd. Uit de stukken ter onderbouwing blijkt niet dat benadeelde daadwerkelijk is gediagnostiseerd met PTSS, maar dat er slechts sprake is van symptomen. Uit de stukken blijkt onvoldoende dat benadeelde is geconfronteerd met zeer uitzonderlijke omstandigheden, die maken dat een nadere onderbouwing ter vaststelling van een psychiatrisch erkend ziektebeeld niet nodig is.

De gevraagde vergoeding voor medicijnen vergt een nadere onderbouwing, nu niet duidelijk is waarom de medicatie (Oxazepam en Alprazolam Mylan) niet is vergoed door de zorgverzekeraar, nu het eigen risico van de jaren 2017 en 2018 ook als schade is gevorderd.

Ten aanzien van de gevorderde reiskosten heeft de raadsvrouw verzocht om een nadere onderbouwing, nu de zittingsdatum al enige tijd bekend was en het niet bekend is wanneer de vliegtickets door benadeelde zijn geboekt. Mogelijk is het de keuze geweest van benadeelde om tijdens de zitting naar het buitenland te vertrekken en ten behoeve hiervan heen en weer te moeten reizen.

Het oordeel van de rechtbank

Zonder af te doen aan de zeer verdrietige ervaring van benadeelde door het plotselinge verlies van zijn broer, is middels de overgelegde stukken onvoldoende onderbouwd dat sprake is van geestelijk letsel als gevolg van de directe confrontatie met de gevolgen van het strafbare feit. Zoals hiervoor uiteengezet moet voor het toewijzen van een vergoeding van immateriële schade aan een nabestaande voldaan zijn aan strikte vereisten. Verdriet om verlies van een naaste komt niet voor vergoeding in aanmerking.

Weliswaar wordt beschreven dat sprake is van symptomen van PTSS, maar wordt deze diagnose kennelijk niet gesteld. Ten aanzien van de geconstateerde ongecompliceerde rouw is onvoldoende onderbouwd dat dit het gevolg is van directe confrontatie met de gevolgen van het stafbare feit. Er is vooralsnog bovendien te weinig informatie bekend over de causaliteit tussen het gestelde letsel en het strafbare feit, nu uit de overgelegde stukken blijkt dat benadeelde in het verleden bekend is geweest met depressieve episoden.

In het verlengde hiervan geldt dat ook de gevorderde materiële schade (de kosten voor het eigen risico en medicatie) onvoldoende is onderbouwd. De gevorderde toekomstige kosten komen evenmin voor vergoeding in aanmerking omdat ook het bestaan hiervan onvoldoende is onderbouwd. Hetzelfde geldt voor de gevorderde reiskosten, nu onvoldoende is onderbouwd wanneer de reis waarvan benadeelde stelt te hebben moeten terugkomen voor het kunnen bijwonen van de zitting, is geboekt.

De benadeelde partij zal niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn vordering, nu de behandeling van de vordering een onevenredige belasting van het strafgeding oplevert omdat de vordering onvoldoende is onderbouwd en het toelaten van nadere bewijslevering zou betekenen dat de behandeling van de strafzaak moet worden aangehouden. De benadeelde partij kan van zijn vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

De benadeelde partij [benadeelde partij 3]

De benadeelde partij [benadeelde partij 3] vordert in totaal € 546.500,81 aan materiële schadevergoeding en € 100.000,- aan immateriële schadevergoeding, te vermeerderen met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel. Deze vordering is als volgt samengesteld.

De benadeelde partij heeft diverse stukken ingebracht om haar vordering te onderbouwen. De advocaat van de benadeelde partij, mr. R.A. Korver, heeft de vordering ter terechtzitting nader toegelicht. De advocaat heeft verzocht om integrale toewijzing, met uitzondering van de posten die zien op toekomstige kosten, nu deze kosten nog niet gemaakt zijn en dit eventueel wel het geval kan zijn wanneer de zaak wordt behandeld in hoger beroep.

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de gehele vordering hoofdelijk dient te worden toegewezen, met uitzondering van de posten toekomstige reiskosten en de toekomstige medische kosten. Daarnaast heeft de officier van justitie gevorderd dat de schadevergoedingsmaatregel dient te worden opgelegd.

De raadsvrouw van verdachte heeft de rechtbank verzocht om benadeelde grotendeels niet-ontvankelijk te verklaren in haar vordering, omdat de vordering te belastend is voor het strafgeding. De vordering is dusdanig complex en uitgebreid qua omvang dat deze zich niet leent voor voeging in het strafproces, dit geldt met name voor de posten gederfde inkomsten en immateriële schade.

De rechtbank zal de gevorderde schadevergoeding per afzonderlijke post bespreken.

Ten aanzien van de reiskosten

Ten aanzien van de post reiskosten heeft de raadsvrouw zich op het standpunt gesteld dat deze gedeeltelijk voor vergoeding in aanmerking komen, nadat het gehanteerde kilometertarief wordt bijgesteld naar € 0,26, zoals is opgenomen in de richtlijn van De Letselschade Raad.

De rechtbank zal conform het verzoek van de raadsvrouw het te hanteren tarief naar beneden bijstellen. Het verzoek om vergoeding van de reiskosten gemaakt ten behoeve van vervoer naar de rechtbank en bezoeken aan de advocaat (totaal van 529,6 kilometer à € 148,29) zal worden afgewezen, nu deze kosten niet moeten worden aangemerkt als materiële schade, maar als proceskosten zodat zij onder het forfaitaire liquidatietarief vallen. De rechtbank zal de overige gevorderde reiskosten (totaal van 985 kilometer ten behoeve van bezoeken aan Vesalius, het CBR, Slachtofferhulp, het AMC en de EMDR-therapie) matigen tot een bedrag van € 256,10.3.Het meer gevorderde ten aanzien van deze reiskosten zal worden afgewezen.

Ten aanzien van de zorgkosten 2017 en 2018

De raadsvrouw heeft zich – na een nadere onderbouwing van de kosten voor het taxivervoer – niet verzet tegen toewijzing van de zorgkosten over 2017 en 2018, groot € 870,-. Deze schadepost is voldoende onderbouwd. De vordering zal daarom worden toegewezen.

Ten aanzien van de toekomstige reiskosten hoger beroep en de toekomstige medische kosten

De raadsvrouw heeft de rechtbank verzocht de benadeelde partij niet-ontvankelijk te verklaren in de posten toekomstige reiskosten en de toekomstige medische kosten, nu het gaat om toekomstige kosten.

De rechtbank zal de benadeelde partij niet-ontvankelijk verklaren ten aanzien van de post die zien op toekomstige reiskosten voor hoger beroep en de toekomstige medische kosten. Thans is onvoldoende onderbouwd dat deze kosten ook daadwerkelijk gemaakt zullen worden.

Ten aanzien van de post gederfde inkomsten

De raadsvrouw van verdachte heeft de rechtbank verzocht de benadeelde partij ten aanzien van deze post niet-ontvankelijk te verklaren in haar vordering, nu behandeling van de post een te zware belasting vormt voor het strafgeding. Doordat de vordering op een laat moment is ingediend, heeft er geen nader onderzoek kunnen plaatsvinden naar de rapportage en heeft de verdediging geen contraexpertise kunnen laten verrichten.

De rechtbank is van oordeel dat beoordeling van (de omvang van) deze schadepost een onevenredige belasting vormt van dit strafgeding. Hoewel de rapportage gedetailleerd is en er aanwijzingen zijn dat de medische situatie van [benadeelde partij 3] in de toekomst niet substantieel zal verbeteren, is thans onvoldoende onderbouwd of sprake is van een medische eindtoestand. Bovendien is de rechtbank het eens met het betoog van de verdediging dat zij de gelegenheid moet krijgen om een contraexpertise uit te laten voeren, hetgeen gelet op het tijdstip van indienen van het rapport van Laumen door mr. Korver niet mogelijk is gebleken. Tegen deze achtergrond ziet de rechtbank evenmin grond voor het toewijzen van een gedeelte van de vordering op dit punt.

De benadeelde partij zal niet-ontvankelijk worden verklaard in haar vordering ten aanzien van de kostenpost die ziet op gederfde inkomsten. Het in de gelegenheid stellen van de verdediging een contraexpertise te verrichten of het toelaten van nadere bewijslevering zou betekenen dat de behandeling van de strafzaak moet worden aangehouden, wat voor flinke vertraging zorgt in de afdoening van de strafzaak hetgeen gelet op het belang van strafvordering bij een spoedige afdoening van deze strafzaak niet wenselijk is. De benadeelde partij kan haar vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Ten aanzien van de post aanvraag nieuw rijbewijs

Deze schadepost is voldoende onderbouwd door de benadeelde partij en niet door de verdediging betwist. Deze vordering zal daarom worden toegewezen.

Ten aanzien van de post extra studiekosten

De raadsvrouw heeft de rechtbank verzocht het toe te wijzen bedrag voor de extra studiekosten te matigen, nu een vergoeding van de kosten voor anderhalf jaar niet redelijk is.

De rechtbank is van oordeel dat deze schadepost voldoende is onderbouwd door de benadeelde partij. Anders dan de raadsvrouw acht de rechtbank het alleszins redelijk en voorstelbaar dat [benadeelde partij 3] wilde afwachten of het voor haar mogelijk zou zijn om haar studie na verloop van tijd te hervatten. De termijn die zij daarvoor heeft gehanteerd komt de rechtbank niet onredelijk voor. De gevorderde kosten zullen worden toegewezen.

Ten aanzien van de post buitengerechtelijke kosten

De raadsvrouw heeft de rechtbank verzocht de benadeelde partij niet-ontvankelijk te verklaren in het deel van de vordering dat ziet op de buitengerechtelijke kosten. Deze kosten zijn niet in redelijkheid gemaakt, nu het neuropsychologisch onderzoek is opgesteld op 15 januari 2019 en dient als onderbouwing van de immateriële schade, terwijl er op dat moment al een onderbouwde vordering lag, waarvan het immateriële schadebedrag was begroot op € 100.000,- .

De kosten voor het onderzoek van Laumen hangen samen met de post gederfde inkomsten, waarvoor in dit strafgeding geen plaats is, nu onderzoek naar deze schadeposten onevenredig belastend is.

De rechtbank zal de post buitengerechtelijke kosten toewijzen tot een bedrag van €1.500,-, het bedrag dat wordt gevorderd voor de door Laumen opgestelde rapportage ter vaststelling van de gederfde inkomsten. Deze kosten zijn in redelijkheid gemaakt. Dat de rechtbank wat betreft de gederfde inkomsten de niet-ontvankelijkheid uitspreekt doet daar niet aan af. Daarbij wordt overigens opgemerkt dat dit rechtstreekse schade betreft – namelijk kosten ter vaststelling van de schade – en geen buitengerechtelijke kosten, zoals door de raadsman van de benadeelde betoogd.

De rechtbank zal de benadeelde partij niet-ontvankelijk verklaren voor het gedeelte van de vordering dat ziet op de offerte van Psyon (met een totaal prijs van € 1.980,-), opgesteld naar aanleiding van de aanvraag medische expertise betreffende [benadeelde partij 3] . Uit de offerte blijkt naar het oordeel van de rechtbank niet duidelijk waar de offerte precies op ziet. Daarnaast geldt dat dit stuk ter onderbouwing slechts een offerte betreft. Het is het de rechtbank niet duidelijk of de offerte daadwerkelijk is voldaan.

Ten aanzien van de post ziekenhuisopname

Deze schadepost is voldoende onderbouwd door de benadeelde partij en niet door de verdediging betwist. Deze vordering zal daarom worden toegewezen.

Ten aanzien van de post huishoudelijke hulp door ouders

De raadsvrouw heeft zich op het standpunt gesteld dat deze kostenpost onvoldoende is onderbouwd, nu mevrouw [benadeelde partij 3] woonachtig is geweest bij haar moeder en stiefvader en niet blijkt dat sprake is van huishoudelijke taken die voor het ongeval door benadeelde zelf werden verricht.

De rechtbank is echter van oordeel dat de door de benadeelde gezochte aansluiting bij de richtlijn Huishoudelijke Hulp van De Letselschade Raad redelijk is, nu het door het letsel van [benadeelde partij 3] duidelijk is dat zij na de brand behoefte had aan huishoudelijke ondersteuning. [benadeelde partij 3] woonde tot de brand op zichzelf en heeft na de brand, tot eind december 2017 noodgedwongen bij haar ouders ingewoond. De gevorderde kosten van € 1.873,- zullen worden toegewezen.

Ten aanzien van de post minder uitkering ontvangen in verband met stoppen studie

De raadsvrouw heeft zich op het standpunt gesteld dat het onduidelijk is waarop de uitkering is gebaseerd, nu deze ver na de brand is aangevraagd en gestart. De korting op de uitkering van 10% kan niet als rechtstreekse schade van de brand worden aangemerkt.

Door de advocaat van benadeelde is aangevoerd dat de bijstandsuitkering pas later is aangevraagd, nadat duidelijk werd dat zij door haar letsel niet langer kon studeren. De korting op de uitkering is evidente rechtstreekse schade.

De rechtbank is van oordeel dat deze schadepost voldoende is onderbouwd door de benadeelde partij. De gevorderde kosten komen de rechtbank niet onredelijk voor en zullen worden toegewezen.

Ten aanzien van de immateriële schade

De advocaat van de benadeelde partij heeft betoogd dat er sprake is van ernstige omstandigheden die een hogere immateriële schadevergoeding rechtvaardigen dan er doorgaans voor dit soort zaken wordt toegekend. Benadeelde kampt door het inhalatietrauma met een Acure Respiratoiry Distress Syndrome en met ernstig geheugenverlies en concentratieproblemen. Er valt niet uit te sluiten dat haar toestand in de toekomst verder zal verslechteren. Benadeelde zal nooit meer kunnen functioneren op het niveau zoals zij dat voor de brand heeft gedaan en zal moeten leren leven met letsel dat op het eerste gezicht onzichtbaar is. Zeer fundamentele rechten zijn geschonden: haar lichamelijke en geestelijke integriteit zijn zeer ernstig geschonden. Er is sprake van gederfde levensvreugde, aantasting in de persoon en geleden pijn die alles tezamen een schadevergoeding van € 100.000,- rechtvaardigen.

De raadsvrouw van verdachte heeft de rechtbank verzocht om benadeelde ten aanzien van deze schadepost niet-ontvankelijk te verklaren in haar vordering, nu de schadepost een te grote belasting vormt voor het strafgeding.

Vast is komen te staan dat de benadeelde partij als gevolg van het onder 1 bewezen verklaarde feit rechtstreeks immateriële schade heeft geleden. De ernstige neurologische gevolgen waarmee [benadeelde partij 3] te kampen heeft zijn te kwalificeren als zeer ernstig lichamelijk letsel. De rechtbank neemt echter in overweging dat, hoewel de prognose ongunstig is en de klachten zijn toegenomen, de medische eindtoestand op dit moment nog niet bekend is. Het is onvoldoende duidelijk of er op (de lange) termijn nog verbetering zal optreden.

Vanwege de onduidelijkheid over de medische eindtoestand van de benadeelde, zal de rechtbank de omvang van de immateriële schade op de voet van het bepaalde in artikel 6:106 van het Burgerlijk Wetboek naar maatstaven van billijkheid schatten op € 25.000,-. Voor het overige gedeelte van de gevorderde immateriële schade zal de benadeelde partij niet-ontvankelijk worden verklaard in haar vordering.

Conclusie

Verdachte moet de benadeelde partij [benadeelde partij 3] een schadevergoeding betalen van in totaal € 33.774,82 (waarvan € 8.774,82 aan materiële schade en € 25.000,- aan immateriële schade), vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 19 juli 2017.

De vordering zal voor het gedeelte van € 167,994.worden afgewezen en voor het overige zal de benadeelde partij niet-ontvankelijk worden verklaard in haar vordering. De benadeelde partij kan dit deel van zijn vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Kosten rechtsbijstand

De raadsvrouw heeft de rechtbank verzocht het toe te wijzen bedrag fors te matigen door aansluiting te zoeken bij de geldende liquidatietarieven.

Nu [benadeelde partij 3] zich heeft gesteld als benadeelde partij en zich laat bijstaan door een advocaat, is voldoende aannemelijk dat zij daarvoor kosten maakt.

Nu de vordering van de benadeelde partij voor een groot gedeelte zal worden toegewezen, zal de verdachte worden veroordeeld in de proceskosten die zijn gemaakt door de benadeelde partij.

De kosten van rechtsbijstand komen in aanmerking voor vergoeding op grond van artikel 592a Wetboek van Strafvordering (Sv). Een redelijke uitleg van artikel 592a Sv brengt mee dat bij de begroting van deze kosten dezelfde maatstaf wordt gehanteerd als in civiele procedures. In beginsel betekent dit dat de rechtbank aansluiting zoekt bij het liquidatietarief voor rechtbanken en gerechtshoven. De rechtbank waardeert de door de advocaat verrichte werkzaamheden in beginsel als volgt:

Aan de hand van het liquidatietarief passend bij de hoogte van de gevorderde materiële schade, komt de rechtbank uit op een bedrag van € 3099,- (tarief VII) per punt, dus in totaal € 12.396,-.

Nu het hanteren van het liquidatietarief tot toewijzing van een hoger bedrag zou leiden dan het bedrag dat door de benadeelde partij is gevorderd (de afgesproken fixed fee met mr. Korver) zal de rechtbank het bedrag naar beneden bijstellen en toewijzen tot de gevorderde € 6.000,-.

Immers kan niet meer worden toegewezen dan gevorderd

De schadevergoedingsmaatregel

In het belang van [benadeelde partij 3] wordt als extra waarborg voor betaling aan laatstgenoemde, de maatregel van artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht aan verdachte opgelegd, met uitzondering van de proceskosten.

Hoofdelijkheid Het te vergoeden bedrag van € 33.774,82 vermeerderd met de wettelijke rente en de schadevergoedingsmaatregel wordt hoofdelijk aan verdachte en medeverdachten [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] opgelegd, omdat zij als medeplegers van de brandstichting worden veroordeeld.

De benadeelde partij [benadeelde partij 4]

De benadeelde partij [benadeelde partij 4] vordert in totaal € 15.538,82 aan materiële schadevergoeding5.en € 40.000,- aan immateriële schadevergoeding, te vermeerderen met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel. Deze vordering is als volgt samengesteld.

De benadeelde partij heeft diverse stukken ingebracht om haar vordering te onderbouwen. De advocaat van de benadeelde partij, mr. N.M.I. Bastiaans, heeft de vordering ter terechtzitting nader toegelicht. De advocaat heeft verzocht om integrale toewijzing.

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de gehele vordering hoofdelijk dient te worden toegewezen, met uitzondering van de post die ziet op de toekomstige kosten voor het eigen risico en de post met betrekking tot de reiskosten die zijn gemaakt door de ouders van benadeelde, nu dit geen schade betreft die door benadeelde zelf is geleden. De officier van justitie heeft gevorderd dat de wettelijke rente wordt toegepast en dat de schadevergoedingsmaatregel wordt opgelegd.

De raadsvrouw van verdachte heeft zich op het standpunt gesteld dat de kosten voor het eigen risico over 2017 en 2018, de daggelden voor diverse ziekenhuizen, de kosten van de zonnebril bij Krys, de kosten voor medicatie, de verhuiskosten, de kosten voor medische informatie verzoeken en de kosten voor de gemiste vakantie voor toewijzing vatbaar zijn.

Ten aanzien van de gemaakte reiskosten heeft de raadsvrouw bepleit dat deze moeten worden afgewezen.

Ten aanzien van de post die ziet op toekomstige kosten voor het eigen risico, de kosten van de bril bij Specsavers en de post die ziet op immateriële schade, heeft de raadsvrouw zich op het standpunt gesteld dat benadeelde niet-ontvankelijk dient te worden verklaard in haar vordering.

Ten aanzien van kosten die zien op het toekomstige eigen risico heeft de raadsvrouw bepleit dat de medische eindtoestand allerminst bereikt is. Er zal onderzoek moeten plaatsvinden om de toekomstige schade op zorgvuldige wijze te kunnen begroten, hetgeen een onevenredige belasting van het strafgeding oplevert.

Ten aanzien van de bril van Specsavers heeft de raadsvrouw aangevoerd dat er geen factuur van Specsavers is bijgevoegd, maar de vergoeding slechts wordt ondersteund door een afschrift van internet bankieren, hetgeen onvoldoende is ter onderbouwing van de vordering, te meer nu het gevorderde bedrag afwijkt van het bedrag op de afschrift.

Met betrekking tot de immateriële schade heeft de raadsvrouw zich op het standpunt gesteld dat zij zich niet in staat acht een adequate verdediging te voeren ten aanzien van de gevorderde immateriële schade, nu de nadere onderbouwing van de immateriële schade op een zeer laat moment is binnen gekomen en het vaststellen van de omvang van de immateriële schade van desbetreffende omvang levert een onevenredige belasting van het strafgeding op.

De rechtbank zal niet overgaan tot afzonderlijke bespreking van elke post, nu niet alle posten door de raadsvrouw zijn betwist.

De rechtbank acht alle posten, met uitzondering van de post ten aanzien van het toekomstige eigen risico en de posten ten aanzien van de reiskosten van de ouders van benadeelde, voldoende onderbouwd en voor toewijzing vatbaar. De vordering zal ten aanzien van die posten worden toegewezen. Anders dan de raadsvrouw is de rechtbank van oordeel dat de gemaakte kosten van de bril van Specsavers voldoende zijn onderbouwd door het overgelegde bankafschrift. Het verschil in bedrag (€ 63,20 en € 63,00) is nihil en kan worden aangemerkt als een kennelijke verschrijving. De rechtbank zal dan ook de vergoeding van werkelijke kosten à € 63,20 toewijzen, hetgeen in tweede termijn door de advocaat van benadeelde is verzocht.

Ten aanzien van het toekomstige eigen risico

Ten aanzien van de gevorderde kosten met betrekking tot het toekomstige eigen risico overweegt de rechtbank dat voldoende aannemelijk is gemaakt dat het letsel van benadeelde maakt dat zij voor de rest van haar leven afhankelijk is van zorg: regelmatig zal zij voor controle een oogarts moeten bezoeken, zij zal altijd gebruik moeten maken van medicatie en zij zal altijd risico lopen op afstoting van haar donorhoornvlies, met mogelijk meerdere hernieuwde hoornvliestransplantaties. Hoewel het onduidelijk is hoe de hoogte van het eigen risico zich in de toekomst zal ontwikkelen, zal benadeelde voor de rest van haar leven als gevolg van het onder 1 bewezen verklaarde feit medische kosten maken en derhalve een bedrag aan eigen risico moeten betalen. De rechtbank zal deze kosten daarom naar billijkheid schatten op € 5.000,-. Voor het overige gedeelte zal de benadeelde partij ten aanzien van deze post niet-ontvankelijk worden verklaard in haar vordering en kan zij deze desgewenst bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Ten aanzien van de reiskosten gemaakt door de ouders van benadeelde

Hoe begrijpelijk het ook is dat de ouders van benadeelde kosten hebben gemaakt om hun dochter te bezoeken in Nederland en voor hun dochter te kunnen zorgen in hun thuisland Frankrijk, is de rechtbank van oordeel dat de posten die zien op de reiskosten van de ouders van benadeelde niet voor vergoeding in aanmerking komen, nu deze kosten niet zien op schade die door benadeelde zelf is geleden. Het verzoek om vergoeding van deze kosten zal dan ook worden afgewezen.

Ten aanzien van de immateriële schade

De advocaat van de benadeelde partij heeft betoogd dat benadeelde ten gevolge van de brandstichting is gediagnostiseerd met een inhalatietrauma aan de bovenste luchtwegen, een koolmonoxidevergiftiging en een hoornvliesbeschadiging aan beide ogen, wat heeft geleid tot een hoornvliestransplantatie aan het linker oog. Benadeelde heeft met haar linkeroog nog maar 16% zicht. Het hoornvlies van haar rechteroog is nagenoeg hersteld, maar benadeelde kan nog steeds slecht fel licht verdragen en slecht zien in het donker. Daarnaast is benadeelde behandeld in verband met een PTSS. Hoewel het meest zware letsel het oogletsel betreft, dient bij de vaststelling van de hoogte van het smartengeld ook rekening te worden gehouden met de beschadiging aan de longen, de PTSS en de angstschade, zodat een vergoeding van €40.000,- gerechtvaardigd is.

Vast is komen te staan dat de benadeelde partij als gevolg van het onder 1 bewezen verklaarde feit rechtstreeks immateriële schade heeft geleden in de vorm van blijvend oogletsel, longschade, PTSS en angstschade. Naar het oordeel van de rechtbank blijkt genoegzaam uit de door de benadeelde partij overgelegde stukken: het leven van [benadeelde partij 4] is sinds de brandstichting volledig veranderd. Het letsel bestaat niet alleen uit het zeer beperkte zicht aan haar linker oog, maar is veelomvattender, zoals door de advocaat bepleit. De geleden immateriële schade is naar het oordeel van de rechtbank voldoende onderbouwd en levert een onevenredige belasting van het strafgeding op, zoals door de raadsvrouw is bepleit. De rechtbank acht het gevorderde bedrag van €40.000,- naar maatstaven van billijkheid gerechtvaardigd. Het gevorderde bedrag zal dan ook in zijn geheel worden toegewezen.

Conclusie

Verdachte moet de benadeelde partij [benadeelde partij 4] een schadevergoeding betalen van in totaal € 47.196,68 (waarvan € 7.196,68 aan materiële schade en € 40.000,- aan immateriële schade), vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 19 juli 2017.

De vordering zal voor het gedeelte van € 1.902,326.worden afgewezen en voor het overige zal de benadeelde partij niet-ontvankelijk worden verklaard in haar vordering. De benadeelde partij kan dit deel van zijn vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

De schadevergoedingsmaatregel

In het belang van [benadeelde partij 4] wordt als extra waarborg voor betaling aan laatstgenoemde, de maatregel van artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht aan verdachte opgelegd.

Hoofdelijkheid Het te vergoeden bedrag van € 47.196,68 vermeerderd met de wettelijke rente en de schadevergoedingsmaatregel wordt hoofdelijk aan verdachte en medeverdachten [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] opgelegd, omdat zij als medeplegers van de brandstichting worden veroordeeld.

De benadeelde partij [benadeelde partij 5]

De benadeelde partij [benadeelde partij 5] vordert in totaal € 24.021,14 aan materiële schadevergoeding en € 7.500,- aan immateriële schadevergoeding, te vermeerderen met de wettelijke rente, met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel. Deze vordering is als volgt samengesteld.

De benadeelde partij heeft diverse stukken ingebracht om zijn vordering te onderbouwen. De advocaat van de benadeelde partij, mr. A.C. Herweijer, heeft de vordering ter terechtzitting nader toegelicht. De advocaat heeft verzocht om integrale toewijzing.

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat enkel de posten ten aanzien van het eigen risico (aangewend ten behoeve van het verkrijgen van psychische hulp naar aanleiding van de brandstichting) en de immateriële schade voldoende zijn onderbouwd en voor toewijzing vatbaar zijn. De overige posten zijn onvoldoende onderbouwd. De benadeelde partij dient ten aanzien van deze posten niet-ontvankelijk te worden verklaard in zijn vordering.

De raadsvrouw heeft aangevoerd dat enkel de posten die zien op het eigen risico en de huur van het busje in verband met de verhuizing voldoende zijn onderbouwd.

Ten aanzien van de overige posten heeft zij de rechtbank verzocht benadeelde niet-ontvankelijk te verklaren in zijn vordering. Ten aanzien van de kosten die zijn gemaakt voor de aankoop van een matras, wasmachine en TV heeft de raadsvrouw zich op het standpunt gesteld dat deze posten onvoldoende zijn onderbouwd, nu niet is gebleken welke goederen precies zijn beschadigd door de brand.

Ten aanzien van de posten ten aanzien van de opgelopen studievertraging en gederfde inkomsten is het causale verband tussen de brand en de gevorderde schade onvoldoende onderbouwd, nu benadeelde niet fysiek gewond is geraakt door de brand.

Ten aanzien van de immateriële schade heeft de raadsvrouw aangevoerd dat uit de toelichting op de vordering blijkt dat benadeelde psychische problemen heeft ondervonden als gevolg van de brand in de vorm van PTSS. Het begroten van de omvang van de immateriële schade is echter dusdanig complex, dat er nader onderzoek zou moeten plaatsvinden, hetgeen een onevenredige belasting oplevert van het strafgeding.

Toe te wijzen schadeposten

De rechtbank acht met de raadsvrouw de schadeposten die zien op het eigen risico en de huur van het busje voor de verhuizing van benadeelde voor toewijzing vatbaar. De kosten voor het eigen risico zijn voldoende onderbouwd. Uit de door de benadeelde partij overgelegde stukken blijkt dat het eigen risico is verbruikt in verband met de behandeling voor PTSS in de vorm van EMDR-therapie in combinatie met gedragsactivatie bij GGZ Ingeest.

De rechtbank is van oordeel dat de kosten voor de huur van het busje ten behoeve van zijn verhuizing in redelijkheid zijn gemaakt en voor toewijzing in aanmerking komen. De schadepost is aan de hand van de factuur voldoende onderbouwd.

Niet-ontvankelijk

De rechtbank zal de benadeelde partij niet-ontvankelijk verklaren in zijn vordering ten aanzien van de posten die zien op de aankoop van het matras, de wasmachine en de TV, nu deze schade onvoldoende is onderbouwd. Uit de aangifte van [benadeelde partij 5] maakt de rechtbank op dat hij woonachtig was op de elfde verdieping van het flatgebouw. Uit de door de benadeelde partij overgelegde stukken blijkt niet dat de goederen als gevolg van de rookschade volledig onbruikbaar zijn geworden en dat deze als gevolg daarvan vervangen moesten worden.

De rechtbank zal de benadeelde partij eveneens niet-ontvankelijk verklaren in zijn vordering ten aanzien van de opgelopen studievertraging en de gederfde inkomsten. Uit de door de benadeelde partij overgelegde stukken blijkt onvoldoende dat de studievertraging in rechtstreeks verband staat met het onder 1 bewezen verklaarde feit. Ook is onvoldoende onderbouwd dat benadeelde door zijn PTSS gedurende zes weken geheel niet in staat is geweest om te werken.

Hoewel uit de stukken voldoende duidelijk volgt dat benadeelde als gevolg van de brandstichting psychisch letsel heeft opgelopen in de vorm van PTSS, is het gedeelte van de vordering dat ziet op immateriële schade naar het oordeel van de rechtbank onvoldoende onderbouwd. De hoogte van het gevorderde bedrag staat niet in verhouding met de beperkte onderbouwing daarvan. Nu de verdediging de schadepost heeft betwist, vormt de beoordeling van de schadepost een onevenredige belasting van het strafgeding op, nu nadere bewijslevering of onderbouwing van de schade zou leiden tot aanhouden van de behandeling van de strafzaak. De rechtbank zal de benadeelde partij ten aanzien van de immateriële schade eveneens niet-ontvankelijk verklaren in zijn vordering.

De benadeelde partij kan bovengenoemde delen van zijn vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Conclusie

Verdachte moet de benadeelde partij [benadeelde partij 5] een schadevergoeding betalen van in totaal € 912,54 aan materiële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 19 juli 2017.

Voor het overige zal de benadeelde partij niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn vordering. De benadeelde partij kan dit deel van zijn vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

De schadevergoedingsmaatregel

In het belang van [benadeelde partij 5] wordt als extra waarborg voor betaling aan laatstgenoemde, de maatregel van artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht aan verdachte opgelegd.

Hoofdelijkheid Het te vergoeden bedrag van € 912,54 vermeerderd met de wettelijke rente en de schadevergoedingsmaatregel wordt hoofdelijk aan verdachte en medeverdachten [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] opgelegd, omdat zij als medeplegers van de brandstichting worden veroordeeld.

De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 36f, 47, 157 van het Wetboek van Strafrecht.

Verklaart bewezen dat verdachte het ten laste gelegde heeft begaan zoals hiervoor in rubriek 4 is vermeld.

Verklaart niet bewezen wat aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.

Het bewezen verklaarde levert op:

medeplegen van opzettelijk brand stichten, terwijl daarvan gemeen gevaar voor goederen, levensgevaar en gevaar voor zwaar lichamelijk letsel voor een ander te duchten is en het feit iemands dood ten gevolge heeft;

Verklaart het bewezene strafbaar.

Verklaart verdachte, [verdachte], daarvoor strafbaar.

Veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf van 14 (veertien) jaren.

Beveelt dat de tijd die door veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht, bij de tenuitvoerlegging van die straf in mindering gebracht zal worden.

Beslag

Gelast teruggave aan verdachte van:

2 stk schoenen Nike 5431079.

Gelast bewaring ten behoeve van de rechthebbende van:

1 stk pet 5422147.

Verklaard verbeurd:

1 stk dop jerrycan 5421388.

Vorderingen benadeelde partijen

Wijst de vordering van [benadeelde partij 1] toe tot € 25.872,40 (vijfentwintigduizendachthonderdtweeënzeventig euro en veertig eurocent), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (19 juli 2017) tot aan de dag van de algehele voldoening.

Wijst de vordering voor het gedeelte van € 488,56 af.

Bepaalt dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in zijn vordering is.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door [benadeelde partij 1] gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op € 2780,-.

Verklaart de benadeelde partij [benadeelde partij 2] niet-ontvankelijk in zijn vordering.

Wijst de vordering van [benadeelde partij 3] toe tot € 33.774,82 (drieëndertigduizendzevenhonderdvierenzeventig euro en tweeëntachtig eurocent), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (19 juli 2017) tot aan de dag van de algehele voldoening.

Wijst de vordering voor het gedeelte van € 167,99 af.

Bepaalt dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in haar vordering is.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door [benadeelde partij 3] gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op € 6.000,-.

Wijst de vordering van [benadeelde partij 4] toe tot € 47.196,68 (zevenenveertigduizendhonderdzesennegentig euro en achtenzestig eurocent), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (19 juli 2017) tot aan de dag van de algehele voldoening.

Wijst de vordering voor het gedeelte van €1.902,32 af.

Bepaalt dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in haar vordering is.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door [benadeelde partij 4] gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Wijst de vordering van [benadeelde partij 5] toe tot € 912,54 (negenhonderdtwaalf euro en vierenvijftig eurocent), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (19 juli 2017) tot aan de dag van de algehele voldoening.

Bepaalt dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in zijn vordering is.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door [benadeelde partij 5] gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Veroordeelt verdachte tot betaling van de toegewezen bedragen aan de benadeelde partijen voornoemd, behalve voor zover deze vordering al door of namens anderen is betaald.

Legt verdachte de verplichting op om de toegewezen bedragen aan de staat te betalen, ten behoeve van:

Voornoemde bedragen worden vermeerderd met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade tot aan de dag van de algehele voldoening.

Bij gebreke van betaling en verhaal worden deze betalingsverplichtingen telkens vervangen door hechtenis van 1 (één) dag. De toepassing van die hechtenis heft de hiervoor opgelegde verplichtingen niet op.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte aan een van de genoemde betalingsverplichtingen heeft voldaan, daarmee de andere is vervallen.

Dit vonnis is gewezen door

mr. P.L.C.M. Ficq, voorzitter,

mrs. R.A. Overbosch en L. Dolfing, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. A.E. van der Burg, griffier,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 15 februari 2019.