ABRvS, 17-08-2011, nr. 201003564/1/M2

Gelet op hetgeen in de tussenuitspraak is overwogen, wordt het beroep van [appellante sub 1] en anderen, voor zover dat is ingesteld door [persoon A] en [persoon B], niet-ontvankelijk verklaard.

De Afdeling heeft in de tussenuitspraak overwogen dat het besluit van 22 februari 2010 wat betreft de vergunningvoorschriften 10.1.3 en 10.1.4 en voor zover het betreft het onderzoek naar de vanwege het in werking zijn van de inrichting veroorzaakte geluidbelasting ter plaatse van woningen van derden in strijd met artikel 3:2 van de Algemene wet bestuursrecht onzorgvuldig is voorbereid. Hiertoe wordt verwezen naar de tussenuitspraak.

Bij de tussenuitspraak heeft de Afdeling het college opgedragen om binnen zes weken na de verzending van deze uitspraak:

Het college heeft naar aanleiding van de tussenuitspraak een nader geluidonderzoek uit laten voeren door HMB B.V. De resultaten daarvan zijn weergegeven in een rapport van 28 maart 2011, kenmerk 08240703N (hierna: het geluidrapport). Het college stelt zich op het standpunt dat in het geluidrapport is uitgegaan van juiste coördinaten. De resultaten van het geluidonderzoek tonen aan dat aan de bij het besluit van 22 februari 2010 gestelde geluidgrenswaarden kan worden voldaan, zodat het niet nodig is een nieuw besluit te nemen, aldus het college.

[appellante sub 1] en [appellant sub 2] voeren aan dat in het geluidrapport is uitgegaan van onjuiste gegevens over de bedrijfsvoering en het aantal geluidgevoelige objecten.

[appellante sub 1] en [appellant sub 2] hebben deze aspecten in hun beroepschriften gericht tegen het besluit van 22 februari 2010 niet eerder naar voren gebracht. In het geluidrapport is vermeld dat de gegevens over de bedrijfsvoering ongewijzigd zijn overgenomen uit de eerdere akoestische rapporten. Uit het geluidrapport blijkt verder dat van dezelfde geluidgevoelige objecten is uitgegaan als in deze eerdere rapporten. Onder deze omstandigheden acht de Afdeling het eerst in dit stadium aanvoeren van voormelde aspecten, mede nu niet is gebleken dat dit niet eerder had gekund, in strijd met de goede procesorde. De zienswijzen van [appellante sub 1] en [appellant sub 2] blijven daarom in zoverre buiten beschouwing.

[appellante sub 1] en [appellant sub 2] stellen - onder verwijzing naar door hen zelf gemaakte tekeningen - dat in het geluidrapport opnieuw onjuiste coördinaten zijn gehanteerd. Zij voeren onder meer aan dat wat de woning [locatie B] betreft, is miskend dat de gevel van de woning door een uitbouw aan de achterzijde 15 centimeter verspringt. Verder bevindt de woning [locatie C] zich volgens hen feitelijk 5 meter dichter bij de inrichting dan waarvan in het geluidrapport is uitgegaan. [appellante sub 1] en [appellant sub 2] voeren verder aan dat de coördinaten van de ventilatoren in de stallen 3 en 5 onjuist zijn vastgesteld. Voorts voeren zij aan - kort weergegeven - dat de ligging van alle overige gebouwen in de nabije omgeving van de inrichting niet op consequente wijze is bepaald en dat onjuiste invoergegevens zijn gehanteerd wat betreft de schermen en de ligging van bodemgebieden.

[appellante sub 1] en [appellant sub 2] voeren ten slotte aan dat het college heeft miskend dat uit het geluidrapport blijkt dat op een aantal beoordelingspunten op een hoogte van 5 meter niet aan de bij het besluit van 22 februari 2010 gestelde geluidgrenswaarden voor de dagperiode kan worden voldaan.

In het geluidrapport is vermeld dat gebruik is gemaakt van een kadastrale ondergrond die is gedownload vanaf Kadata Internet, een luchtfoto, een topografische kaart van de omgeving, de tekening met nummer 4068-2 van Architectenburo Van den Schoor vof, die deel uitmaakt van de vergunningaanvraag, en van ter plaatse opgenomen situatiegegevens. Over de onderzoeksmethode is in het geluidrapport verder vermeld dat het aangepaste rekenmodel is gebaseerd op de genoemde digitale kadastrale ondergrond op basis waarvan de coördinaten van alle gebouwen, ontvangers en overige modelitems vastliggen. De aldus verkregen invoer is vervolgens in het veld gecontroleerd. Daarbij zijn, zo is in het geluidrapport vermeld, geen relevante uitbreidingen of wijzigingen geconstateerd. Wat de coördinaten van de geluidbronnen betreft is nog vermeld dat die zijn bepaald op basis van de kadastrale ondergrond en de eerder genoemde tekening. In het geluidrapport is verder uiteengezet dat de gehanteerde ligging van objecten van derden in de omgeving exact overeenkomt met de ligging zoals die is gehanteerd in de geur- en fijnstofberekeningen aan de hand van onderscheidenlijk het rekenprogramma "V-stacks vergunning" en het rekenprogramma "ISL3a". De geringe verschillen tussen de gehanteerde coördinaten van de beoordelingspunten in de geur- en fijnstofberekeningen enerzijds en het geluidrapport anderzijds, worden blijkens het geluidrapport veroorzaakt door verschillende invoerinstructies.

[appellante sub 1] en [appellant sub 2] hebben de juistheid van de onderzoeksmethode die ten grondslag ligt aan het geluidrapport niet bestreden. Evenmin hebben zij bestreden dat hetgeen in het geluidrapport is vermeld over de verschillen in de gehanteerde coördinaten van de beoordelingspunten in de geur- en fijnstofberekeningen enerzijds en het geluidrapport anderzijds, juist is. Verder zijn er weliswaar kleine verschillen tussen de in het geluidrapport gehanteerde invoergegevens en de gegevens die [appellante sub 1] en [appellant sub 2] onder verwijzing naar door hen gemaakte tekeningen naar voren brengen, maar de Afdeling acht het tegen de achtergrond van de niet bestreden onderzoeksmethode niet aannemelijk dat het hier gaat om verschillen die tot relevante afwijkingen in de rekenresultaten leiden. Hetgeen [appellante sub 1] en [appellant sub 2] hebben aangevoerd geeft geen aanleiding voor het oordeel dat niet van de uitkomsten van het geluidrapport kan worden uitgegaan.

[appellante sub 1] en [appellant sub 2] gaan in hun stelling, dat uit het geluidrapport blijkt dat op een aantal beoordelingspunten de gestelde geluidgrenswaarden voor de dagperiode niet naleefbaar zijn, uit van rekenresultaten voor 5 meter hoogte. De desbetreffende rekenresultaten zijn echter niet relevant, nu de geluidgrenswaarden voor de dagperiode blijkens de van het voorschriftenpakket bij de vergunning deel uitmakende begrippenlijst gelden op een beoordelingshoogte van 1,5 meter.

Uit het geluidrapport blijkt dat aan de bij het besluit van 22 februari 2010 gestelde geluidgrenswaarden voor het langtijdgemiddeld beoordelingsniveau en het maximale geluidniveau kan worden voldaan.

Op grond van het vorenstaande overweegt de Afdeling dat het in de tussenuitspraak geconstateerde gebrek wat betreft het onderzoek naar de vanwege het in werking zijn van de inrichting veroorzaakte geluidbelasting ter plaatse van woningen van derden is hersteld.

In de tussenuitspraak is overwogen dat vergunningvoorschrift 10.1.3. wat betreft de daarin gestelde geluidgrenswaarden onjuist is vastgesteld en verder dat zowel in dit voorschrift als in vergunningvoorschrift 10.1.4 abusievelijk alleen stal 8 is genoemd, en niet ook de stallen 3 en 4. Deze in de tussenuitspraak geconstateerde gebreken heeft het college niet hersteld. Herstel van de hier bedoelde gebreken kon slechts plaatsvinden door het stellen van nieuwe voorschriften.

Conclusie

De beroepen zijn gezien de tussenuitspraak, voor zover ontvankelijk, gegrond. Het besluit van 22 februari 2010 dient te worden vernietigd.

Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen naar aanleiding van de brief van het college van 28 maart 2011 en het geluidrapport, ziet de Afdeling aanleiding om met toepassing van artikel 8:72, derde lid, van de Algemene wet bestuursrecht te bepalen dat de rechtsgevolgen van het besluit van 22 februari 2010, behoudens voor zover het de vergunningvoorschriften 10.1.3 en 10.1.4 betreft, in stand blijven.

De Afdeling zal ten aanzien van de voorschriften 10.1.3 en 10.1.4 op na te melden wijze, met inachtneming van de resultaten van het geluidrapport, in de zaak voorzien en bepalen dat deze uitspraak in zoverre in de plaats treedt van het vernietigde besluit.

Het college dient op na te melden wijze tot vergoeding van de proceskosten te worden veroordeeld.