Rb. Rotterdam, 14-09-2017, nr. 10/710247-16

Gelet is op het onderzoek op de terechtzitting van 30 en 31 augustus 2017.

Aan de verdachte is ten laste gelegd hetgeen is vermeld onder de feiten 1 tot en met 6 in de vordering nadere omschrijving tenlastelegging, waarbij de oorspronkelijke opgave van de feiten als bedoeld in artikel 261, derde lid van het Wetboek van Strafvordering op vordering van de officier van justitie is gewijzigd. De tekst van de nader omschreven tenlastelegging is als bijlage I aan dit vonnis gehecht.

De officier van justitie mr. N.Y. Rose heeft gevorderd:

De bewezen feiten leveren op:

1.

Opzettelijk brand stichten terwijl daarvan gemeen gevaar voor goederen te duchten is en levensgevaar voor een ander te duchten is;

2.

Opzettelijk brand stichten terwijl daarvan gemeen gevaar voor goederen te duchten is;

3.

Primair: Belaging;

4.

Opzettelijk brand stichten terwijl daarvan gemeen gevaar voor goederen te duchten is;

5.

Belaging;

6.

Opzettelijk brand stichten terwijl daarvan gemeen gevaar voor goederen te duchten is en levensgevaar voor een ander te duchten is.

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten.

De feiten zijn dus strafbaar.

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluit.

De verdachte is dus strafbaar.

Ten aanzien van de eis tot oplegging van de maatregel TBS met dwangverpleging

Standpunt officier van justitie

De officier van justitie heeft bij requisitoir ter onderbouwing van haar eis benadrukt dat de verdachte geen inzicht in zijn geestvermogens heeft gegeven en alle medewerking aan psychiatrisch en psychologisch onderzoek, zowel ambulant als in het Pieter Baan Centrum (PBC), heeft geweigerd. De verdachte heeft ook geen toestemming gegeven om kennis te nemen van de informatie van de behandelingen die hij in het verleden heeft ondergaan. De vraagstelling aangaande de psyche van de verdachte kon daarom door P.G. Smits, psychiater, en T.W.D.P. van Os, psycholoog, verbonden aan het PBC, in samenwerking met de overige leden van het onderzoekend team, niet worden beantwoord. Naar de mening van de officier van justitie bieden het procesdossier en het gedrag van de verdachte ter terechtzitting echter voldoende basis voor de rechtbank om zelf te kunnen vaststellen dat er bij de verdachte ten tijde van de feiten sprake was van een gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis van de geestvermogens.

De officier van justitie heeft daarbij gewezen op het volgende:

Naar de mening van de officier van justitie is de veiligheid van personen in gevaar als de verdachte na het uitzitten van een ‘kale’ gevangenisstraf onbehandeld in de samenleving zou terugkeren. De officier van justitie is op grond van het voorgaande van mening dat oplegging van de maatregel van terbeschikkingstelling (TBS) met dwangverpleging noodzakelijk is.

Standpunt verdediging

De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat TBS met dwangverpleging niet kan worden opgelegd, nu niet kan worden vastgesteld dat de verdachte ten tijde van het plegen van de feiten, indien bewezen, lijdende was aan een gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis van de geestvermogens. Noch uit het dossier en de rapportage van het PBC noch uit het gedrag van de verdachte op de terechtzitting valt immers op te maken dat hij aan een persoonlijkheidsstoornis lijdt.

Beoordeling

De rechtbank zal de eis van de officier van justitie tot oplegging van de maatregel van TBS met dwangverpleging niet volgen. Daartoe overweegt de rechtbank als volgt.

Over de verdachte is een rapport opgesteld door het Nederlands Instituut voor Forensische Psychiatrie en Psychologie (NIFP), locatie Pieter Baan Centrum (hierna: het PBC-rapport). In het PBC-rapport staat, voor zover hier van belang, het volgende.

De verdachte is een weigerende observandus. De verdachte heeft niet meegewerkt aan gesprekken met en onderzoeken door de psycholoog en de psychiater. De verdachte heeft geweigerd om over het hem ten laste gelegde te praten. Het milieuonderzoek was beperkt. De verdachte heeft beperkt meegedaan met de groepsactiviteiten. Gesteld kan worden dat het onderzoek dusdanig beperkt is dat de vraag of er bij de verdachte sprake is van een ziekelijke stoornis en/of gebrekkige ontwikkeling van zijn geestvermogens niet beantwoord kan worden.

Er zijn geen aanwijzingen gevonden voor acute psychiatrische problemen, zoals psychotische stoornissen of ernstige angst- of stemmingsstoornissen, ontwikkelingsstoornissen, zoals een autismespectrumstoornis of een aandachttekortstoornis met of zonder hyperactiviteit. Evenmin zijn er aanwijzingen gevonden voor een stoornis in het gebruik van middelen.

Vanuit de beschikbare collaterale informatie zijn er wel aanwijzingen voor zowel borderline als ook narcistische persoonlijkheidsdynamiek. Dit blijkt onder andere uit de gemakkelijk getriggerde verongelijktheid bij de verdachte als ook zijn stemmingswisselingen en reacties op verlating en buitensluiting (suïcidepoging). De verdachte heeft bovendien duidelijk moeite om zijn leven sociaal-emotioneel en maatschappelijk op de rit te houden. Ook dat is dikwijls indicatief voor persoonlijkheidsproblematiek. Of er daadwerkelijk sprake is van een persoonlijkheidsstoornis is echter vanwege alle onderzoeksbeperkingen onduidelijk. Het strafblad van betrokkene is beperkt, zodat op basis daarvan niet gesproken kan worden van een patroon van antisociaal gedrag of een opvallend probleem in de agressieregulatie, impulscontrole of gewetensvorming. Een persoonlijkheidsstoornis kan door het gebrek aan medewerking en het ontbreken van voldoende extern verkregen informatie al met al niet worden aangetoond, maar ook niet worden uitgesloten.

Met betrekking tot de hem ten laste gelegde feiten moet vastgesteld worden dat de motieven en overwegingen van betrokkene alsook de context waarbinnen zich deze feiten afspeelden, indien bewezen, onvoldoende duidelijk zijn geworden om helder te krijgen of, en zo ja welke persoonlijkheidsfuncties een rol hebben gespeeld bij zijn gedragingen van dat moment.

De maatregel van terbeschikkingstelling met dwangverpleging kan krachtens artikel 37a van het Wetboek van Strafrecht slechts worden opgelegd ten aanzien van de verdachte, bij wie tijdens het begaan van het strafbaar feit een gebrekkige ontwikkeling dan wel een ziekelijke stoornis van de geestvermogens bestond. Het is aan de rechter die over de feiten oordeelt om die vaststelling te doen. De rechter zal zich daarbij in zeer sterke mate moeten laten leiden door de bevindingen en conclusies van gedragsdeskundigen, maar als de gedragsdeskundigen aan de grenzen komen van wat zij vanuit hun wetenschap nog kunnen verantwoorden, zal de rechter zijn eigen verantwoordelijkheid moeten nemen voor zover de wet hem daartoe de ruimte geeft. In het uiterste geval kan de rechter, uiteraard slechts met grote behoedzaamheid, tot de vaststelling van een stoornis komen, ook al kunnen de gedragsdeskundigen op basis van de voor hen geldende wetenschappelijke criteria en tuchtrechtelijke normen niet tot die conclusie komen. Voor zijn beslissing dient de rechter dan wel voldoende steun te vinden in hetgeen gedragsdeskundigen zo mogelijk wél hebben kunnen vaststellen en hetgeen de rechter verder aan feiten en omstandigheden is gebleken met betrekking tot de persoon van verdachte.

De rechtbank is, bij gebrek aan andere objectieve informatie over de verdachte, van oordeel dat – ondanks het zorgwekkende beeld dat de verdachte in relatie tot de bewezenverklaarde feiten bij haar oproept – onvoldoende kan worden vastgesteld dat er ten tijde van de gepleegde feiten sprake was van een geestestoestand als bedoeld in artikel 37a van het Wetboek van Strafrecht. Er zijn wel aanwijzingen daartoe, maar die zijn onvoldoende om een dergelijke, verstrekkende, vaststelling te doen. De vordering van de officier van justitie tot oplegging van de maatregel van terbeschikkingstelling met dwangverpleging wordt derhalve afgewezen.

Ten aanzien van de op te leggen straf

Beoordeling

De straf die aan de verdachte wordt opgelegd, is gegrond op de ernst van de feiten, de omstandigheden waaronder de feiten zijn begaan en de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte. Daarbij wordt in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

De verdachte heeft zich binnen een periode van een maand schuldig gemaakt aan zes strafbare feiten: viermaal brandstichting en tweemaal belaging. De verdachte heeft deze strafbare feiten gepleegd omdat hij het niet kon verdragen dat [slachtoffer 1] haar relatie met hem had verbroken. Aanvankelijk heeft de verdachte op een wanhopige manier en zeer vasthoudend geprobeerd de liefde van [slachtoffer 1] terug te winnen. Hij heeft daarbij zelfs aan zijn destijds vijftienjarige zoon gevraagd om contact met [slachtoffer 1] te zoeken en te zeggen hoe erg hij (de zoon van de verdachte) de relatiebreuk vond. Dit had niet de uitkomst waar de verdachte op hoopte. De obsessieve pogingen van de verdachte om [slachtoffer 1] weer voor zich te winnen sloegen om in door jaloezie gedreven en controlerend gedrag en uiteindelijk in de bewezen verklaarde strafbare feiten.

Met ingang van 30 april 2016 heeft de verdachte [slachtoffer 1] gedurende een periode van bijna een maand stelselmatig lastig gevallen door haar bedreigende en intimiderende sms-berichten te sturen en veelvuldig te bellen. Daarbij deed hij het voorkomen alsof de sms-berichten afkomstig waren van een vrouw die jaloers op haar was vanwege haar relatie met [slachtoffer 2] . Dit alles met het kennelijke doel dat zij het contact met [slachtoffer 2] zou verbreken en de relatie met de verdachte zou herstellen. Voorts heeft de verdachte [slachtoffer 2] gedurende (ongeveer) dezelfde periode stelselmatig lastig gevallen door hem ook – en ook anoniem – bedreigende en intimiderende sms-berichten te sturen, veelvuldig te bellen en zijn auto te besmeuren.

De verdachte vond dit klaarblijkelijk niet genoeg. Hij heeft de belaging van [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] gepaard doen gaan met heimelijke brandstichtingen. Op een laffe manier heeft de verdachte op 28 april 2016 en 10 mei 2016 in de nacht brand gesticht in de woning respectievelijk aan de schuur van [slachtoffer 2] . Op 20 mei 2016 zijn de ouders van (onder andere) [slachtoffer 2] bij een brand in hun woning om het leven gekomen. De rechtbank rekent het de verdachte zwaar aan dat hij, terwijl hij van deze fatale brand op de hoogte was, is doorgegaan met de belaging van [slachtoffer 2] en [slachtoffer 1] en dat hij daarna opnieuw brand heeft gesticht. Met ijzingwekkende gewetenloosheid stichtte hij een paar dagen later, terwijl de familie in diepe rouw verkeerde, op 24 mei 2016 brand aan de woning van de zus van [slachtoffer 2] en haar man. De gevolgen van deze brand zijn beperkt gebleven, maar dat is niet aan de verdachte te danken. Naar aanleiding van de eerdere branden bij [slachtoffer 2] en de ouders van [slachtoffer 2] hadden de zus van [slachtoffer 2] en haar echtgenoot hun brievenbus dicht gemaakt met een plankje, waardoor de door de verdachte gestichte brand bij de brievenbus zich niet kon uitbreiden. Tenslotte heeft de verdachte enkele dagen later, op 28 mei 2016, midden in de nacht brand gesticht aan de woning van [slachtoffer 1] , waar zij op dat moment aanwezig was met haar drie kinderen.

Dit zijn uiterst schokkende feiten. De verdachte heeft ernstig inbreuk gemaakt op de persoonlijke levenssfeer van [slachtoffer 2] , [slachtoffer 1] en haar kinderen, de zus van [slachtoffer 2] en haar echtgenoot en heeft hen allen grote angst aangejaagd. De betrokkenen hebben ter zitting in hun slachtofferverklaringen de enorme gevolgen van het handelen van de verdachte verwoord. Zij hebben door toedoen van de verdachte een afschuwelijke periode achter de rug.

De rechtbank rekent het de verdachte zeer aan dat hij door zijn handelen welbewust levensgevaar heeft veroorzaakt voor de aanwezige personen in de woningen waar brand is gesticht. De door de verdachte gepleegde brandstichtingen hebben naast angst en materiele schade voor de direct betrokkenen, ook onrust veroorzaakt in de plaatselijke gemeenschap en gevoelens van angst en onveiligheid in deze gemeenschap opgeroepen.

De rechtbank neemt het de verdachte voorts zeer kwalijk dat hij op geen enkele manier verantwoordelijkheid voor zijn handelen heeft genomen. Tijdens de politieverhoren heeft de verdachte zich beroepen op zijn zwijgrecht. Op de terechtzitting heeft de verdachte zijn betrokkenheid bij de feiten ontkend. Medewerking aan psychologisch en psychiatrisch onderzoek heeft hij categorisch geweigerd.

Verdachte heeft door zijn proceshouding geen enkele blijk gegeven van inzicht in het uiterst kwalijke en verwerpelijke van zijn handelen. Weliswaar staat het de verdachte vrij voor een dergelijke proceshouding te kiezen, maar het feit dat hij zodoende geen enkele verantwoordelijkheid neemt voor de ernstige feiten die hij heeft gepleegd, brengt mee dat er ernstig rekening mee moet worden gehouden dat hij in herhaling zal vallen.

Nu de rechtbank door de houding van de verdachte onvoldoende zicht heeft kunnen krijgen op zijn problemen en er daarom onvoldoende gronden zijn om een maatregel te rechtvaardigen, zal het recidiverisico slechts kunnen worden beperkt door een forse onvoorwaardelijke gevangenisstraf op te leggen. Een en ander geeft de rechtbank derhalve aanleiding een zwaarder accent te leggen op het met de straf beoogde preventieve effect, nog afgezien van het feit dat gelet op de schokkende ernst van de door de verdachte gepleegde strafbare feiten zonder meer een langdurige vrijheidsstraf op zijn plaats is. Bij de bepaling van de duur van de gevangenisstraf heeft de rechtbank acht geslagen op straffen die in soortgelijke zaken plegen te worden opgelegd.

Conclusies van de rechtbank

Gelet op het voorgaande acht de rechtbank een onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van 12 jaar met aftrek van de tijd die de verdachte in voorarrest heeft doorgebracht, passend en geboden.

Standpunten officier van justitie en verdediging

Zowel de officier van justitie als de raadsman vordert respectievelijk bepleit dat de in beslag genomen voorwerpen worden teruggegeven aan de verdachte.

Beoordeling

Ten aanzien van de in beslag genomen voorwerpen (te weten: een Huawei gsm telefoon, een Samsung computer, een Navigon navigatiesysteem en een Anker Intern agenda) vermeld op de ‘lijst van inbeslaggenomen voorwerpen’, zal de rechtbank een last geven tot teruggave aan de verdachte die als rechthebbende kan worden aangemerkt.

Als benadeelde partij heeft zich in het geding gevoegd: [naam benadeelde partij 1] ter zake van het onder 4 ten laste gelegde feit. De benadeelde partij vordert een vergoeding van € 861,71 aan materiële schade en een vergoeding van € 2.500,- aan immateriële schade.

Als benadeelde partij heeft zich tevens in het geding gevoegd: [naam benadeelde partij 2] ter zake van het onder 4 ten laste gelegde feit. De benadeelde partij vordert een vergoeding van € 453,40 aan materiële schade en een vergoeding van € 2.500,- aan immateriële schade.

Standpunt officier van justitie

De officier van justitie stelt zich op het standpunt dat de vorderingen van de benadeelde partijen in zijn geheel kunnen worden toegewezen, vermeerderd met de wettelijke rente en oplegging van een schadevergoedingsmaatregel.

Standpunt verdediging

De raadsman refereert zich aan het oordeel van de rechtbank voor wat betreft de door de benadeelde partijen gevorderde immateriële schadevergoeding, alsmede de door de benadeelde partij [naam benadeelde partij 2] gevorderde materiële kosten ‘reiskosten’. Ten aanzien van de overige door de benadeelde partijen gevorderde materiële kosten, stelt de raadsman dat deze kosten niet aan de verdachte kunnen worden toegerekend. Hiertoe stelt de raadsman dat deze kosten na het plegen van het ten laste gelegde feit zijn gemaakt en niet in direct verband staan met de feiten.

Beoordeling

Immateriële schade

Nu is komen vast te staan dat aan de benadeelde partijen [naam benadeelde partij 1] en [naam benadeelde partij 2] door het onder 4 bewezen verklaarde strafbare feit rechtstreeks immateriële schade is toegebracht en de gevorderde immateriële schadevergoedingen de rechtbank ook overigens niet onrechtmatig of ongegrond voorkomt, zullen de delen van de vorderingen die betrekking hebben op de immateriële schade worden toegewezen.

Materiële schade

De delen van de vorderingen van de benadeelde partijen [naam benadeelde partij 1] en [naam benadeelde partij 2] die betrekking hebben op de materiële schade zullen eveneens worden toegewezen. Hiertoe overweegt de rechtbank als volgt.

In beginsel acht de rechtbank de door de benadeelde partij [naam benadeelde partij 1] opgevoerde kosten van het aanbrengen van een camera- en alarmsysteem na de brandstichting in zijn woning niet toewijsbaar, aangezien de schade niet in voldoende rechtstreeks verband staat met het strafbare feit. Het is immers geen herstelschade, omdat de kosten worden gemaakt ter voorkoming van een nieuwe brandstichting en de gevolgen daarvan. Hetzelfde geldt voor de door de benadeelde partij [naam benadeelde partij 2] opgevoerde kosten van de overnachtingen in een hotel na een brandstichting. In dit geval neemt de rechtbank echter in aanmerking dat het gaat om een reeks nachtelijke brandstichtingen in de woonplaats van de benadeelde partijen en binnen de familie- en vriendenkring van een familielid van de benadeelde partijen. De brandstichtingen gingen voorts gepaard met allerlei bedreigende en intimiderende sms-berichten aan dat familielid van de benadeelde partijen. Gelet op het feit dat voldoende is vast komen te staan dat de benadeelde partijen hierdoor zijn getraumatiseerd, is de rechtbank van oordeel dat in dit geval bij uitstek het psychisch herstel van de benadeelde partijen is gediend met de plaatsing van het camera- en alarmsysteem en het verblijven in een hotelkamer na de dag dat de brand in hun woning werd gesticht.

Wettelijke rente

De benadeelde partijen hebben gevorderd het te vergoeden bedrag te vermeerderen met wettelijke rente. De rechtbank bepaalt dat het te vergoeden schadebedrag vermeerderd wordt met wettelijke rente vanaf 24 mei 2016.

Proceskostenvergoeding

Nu de vorderingen van de benadeelde partijen zullen worden toegewezen, zal de verdachte worden veroordeeld in de kosten door de benadeelde partijen gezamenlijk gemaakt tot op heden begroot op € 750,- aan salaris voor de advocaat (2 punten voor het indienen van de schriftelijke verzoeken om schadevergoeding en 1 punt voor de mondelinge toelichting ter terechtzitting, met een waarde per punt van € 250,-, waarbij de rechtbank aansluiting heeft gezocht bij het in Nederlandse civiele procedures voor kosten van rechtsbijstand gebruikelijke liquidatietarief voor kantonzaken).

Schadevergoedingsmaatregel

Tevens wordt oplegging van de hierna te noemen maatregel als bedoeld in artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht passend en geboden geacht.

Gelet is op de artikelen 36f, 57, 157 en 285b van het Wetboek van Strafrecht.

De in dit vonnis genoemde bijlagen maken deel uit van dit vonnis.

De rechtbank:

verklaart bewezen dat de verdachte de onder 1, 2, 3 primair, 4, 5 en 6 ten laste gelegde feiten, zoals hiervoor omschreven, heeft begaan;

verklaart niet bewezen hetgeen aan de verdachte meer of anders ten laste is gelegd dan hiervoor bewezen is verklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij;

stelt vast dat het bewezen verklaarde oplevert de hiervoor vermelde strafbare feiten;

verklaart de verdachte strafbaar;

veroordeelt de verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 12 (twaalf) jaar;

beveelt dat de tijd die door de veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering wordt gebracht, voor zover deze tijd niet reeds op een andere vrijheidsstraf in mindering is gebracht;

beslist ten aanzien van de voorwerpen, geplaatst op de lijst van inbeslaggenomen en nog niet teruggegeven voorwerpen, als volgt:- gelast de teruggave aan verdachte van:

1. stuk Huawei gsm telefoon

1. stuk Samsung computer

1. stuk Navigon navigatiesysteem

1. stuk Anker Intern agenda

veroordeelt de verdachte om tegen behoorlijk bewijs van kwijting aan de benadeelde partij [naam benadeelde partij 1] , te betalen een bedrag van € 3361,71 (zegge: drieduizend driehonderd eenenzestig euro en eenenzeventig euro cent), bestaande uit € 861,71 aan materiële schade en € 2.500,- aan immateriële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente hierover vanaf 24 mei 2016 tot aan de dag der algehele voldoening;

veroordeelt de verdachte om tegen behoorlijk bewijs van kwijting aan de benadeelde partij [naam benadeelde partij 2] , te betalen een bedrag van € 2953,40 (zegge: tweeduizend negenhonderd drieënvijftig euro en veertig euro cent), bestaande uit € 453,40 aan materiële schade en € 2.500,- aan immateriële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente hierover vanaf 24 mei 2016 tot aan de dag der algehele voldoening;

veroordeelt de verdachte in de proceskosten door de benadeelde partijen gemaakt, tot op heden aan de zijde van de benadeelde partijen begroot op € 750,-, aan salaris voor de advocaat;

legt aan de verdachte de maatregel tot schadevergoeding op, inhoudende de verplichting aan de staat ten behoeve van de benadeelde partij te betalen € 6315,11 (hoofdsom, zegge: zesduizend driehonderd vijftien euro en elf euro cent), vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 24 mei 2016 tot aan de dag van de algehele voldoening; beveelt dat bij gebreke van volledige betaling en volledig verhaal van het bedrag van € 6315,11 vervangende hechtenis zal worden toegepast voor de duur van 66 dagen; toepassing van de vervangende hechtenis heft de betalingsverplichting niet op.

Dit vonnis is gewezen door:

mr. G.M. Munnichs, voorzitter,

en mrs. W.J.M. Diekman en D.L. Spierings, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. G.F. Meiland, griffier,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank op de datum die in de kop van dit vonnis is vermeld.

De oudste rechter is buiten staat dit vonnis mede te ondertekenen.

Bijlage I

Tekst nader omschreven tenlastelegging

Aan de verdachte wordt ten laste gelegd dat

1.

hij op of omstreeks 28 april 2016 te Hellevoetsluis opzettelijk brand heeft gesticht in/aan een woning gelegen aan de [adres 2] , immers heeft verdachte toen aldaar opzettelijk (open) vuur in aanraking gebracht met (een) brandbare (vloei)stof(fen), ten gevolge waarvan brand is ontstaan en/of genoemde woning en/of (een) goed(eren) in genoemde woning

geheel of gedeeltelijk is/zijn verbrand, terwijl daarvan gemeen gevaar voor die woning, in elk geval gemeen gevaar voor goederen en/of levensgevaar voor de bewoner van die woning, zijnde [slachtoffer 2] , in elk geval levensgevaar voor een ander of anderen, te duchten was;

2.

hij op of omstreeks 10 mei 2016 te Hellevoetsluis opzettelijk brand heeft gesticht in/aan een schuur behorende bij een woning gelegen aan de [adres 2] , immers heeft verdachte toen aldaar opzettelijk (open) vuur in aanraking gebracht met (een) brandbare (vloei)stof(fen), ten gevolge waarvan brand is ontstaan en/of genoemde schuur en/of (een) goed(eren) in genoemde schuur geheel of gedeeltelijk is/zijn verbrand, terwijl daarvan gemeen gevaar voor die schuur en/of de goederen in die schuur en/of de bijbehorende woning, in elk geval gemeen gevaar voor goederen en/of levensgevaar voor de bewoner van

die woning, zijnde [slachtoffer 2] , in elk geval levensgevaar voor een ander of anderen, te duchten was;

3.

Primair

hij in of omstreeks de periode van 28 april 2016 tot en met 31 mei 2016 te

Hellevoetsluis en/of Spijkenisse en/of in Nederland, wederrechtelijk stelselmatig opzettelijk inbreuk heeft gemaakt op de persoonlijke levenssfeer van [slachtoffer 2] , in elk geval van een ander, met het oogmerk die [slachtoffer 2] , in elk geval die ander te dwingen iets te doen, niet te doen, te dulden en/of vrees aan te jagen, door (meermalen)

- op 28 april 2016 brand te stichten in/aan de woning van die [slachtoffer 2] , gelegen aan de [adres 2] te Hellevoetsluis en/of

- op 10 mei 2016 brand te stichten in/aan de schuur van die [slachtoffer 2] , behorende bij de woning gelegen aan de [adres 2] te Hellevoetsluis en/of

- in genoemde periode een/meerdere bedreigende en/of intimiderende sms-bericht(en) te versturen aan genoemde [slachtoffer 2] en/of

- in genoemde periode in te bellen op het/de telefoonnummer(s) van die [slachtoffer 2] en/of

- op 19 mei 2016 op de auto van die [slachtoffer 2] met purschuim aan te brengen;

Subsidiair

hij in of omstreeks de periode van 28 april 2016 tot en met 10 mei 2016 te

Hellevoetsluis en/of Spijkenisse, in elk geval in Nederland, [slachtoffer 2] heeft bedreigd met enig misdrijf tegen het leven gericht, althans met zware mishandeling en/of met brandstichting, immers heeft verdachte opzettelijk dreigend

- een sms-bericht gestuurd met de tekst "Geloof mij jullie gaan er aan als jij die rooie hoer niet los laat" en/of

- brand gesticht in/aan de woning van die [slachtoffer 2] , gelegen aan de [adres 2] te Hellevoetsluis en/of

- brand gesticht in/aan de schuur van die [slachtoffer 2] , behorende bij de woning gelegen aan de [adres 2] te Hellevoetsluis;

4.

hij op of omstreeks 24 mei 2016 te Hellevoetsluis opzettelijk brand heeft gesticht in/aan een woning gelegen aan het [adres 5] , immers heeft verdachte toen aldaar opzettelijk vuur in aanraking gebracht met (een) brandbare (vloei)stof(fen), ten gevolge waarvan brand is ontstaan en/of genoemde woning gedeeltelijk is verbrand, terwijl daarvan gemeen gevaar voor genoemde woning, in elk geval gemeen gevaar voor goederen, te duchten was;

5.

hij in of omstreeks de periode van 30 april 2016 tot en met 31 mei 2016 te

Hellevoetsluis en/of Spijkenisse, althans in Nederland, wederrechtelijk stelselmatig opzettelijk inbreuk heeft gemaakt op de persoonlijke levenssfeer van [slachtoffer 1] , in elk geval van een ander, met het oogmerk die [slachtoffer 1] , in elk geval die ander te dwingen iets te doen, niet te doen, te dulden en/of vrees aan te jagen, door in genoemde periode (meermalen)

- een/meerdere bedreigende en/of intimiderende sms-bericht(en) te versturen aan genoemde [slachtoffer 1] en/of

- in te bellen op het/de telefoonnummer(s) van die [slachtoffer 1] en/of

- zich (gedurende de nachtelijke uren) te begeven en/of op te houden nabij de woning van die [slachtoffer 1] ;

6.

hij op of omstreeks 28 mei 2016 te Hellevoetsluis opzettelijk brand heeft gesticht aan/nabij een woning gelegen aan de [adres 6] , immers heeft verdachte toen aldaar opzettelijk (open) vuur in aanraking gebracht met (een) brandbare (vloei)stof(fen) ((brand)gel en/of (brand)pasta), ten gevolge waarvan brand is ontstaan en/of genoemde woning en/of (een)

goed(eren) nabij genoemde woning geheel of gedeeltelijk is/zijn verbrand, terwijl daarvan gemeen gevaar voor die woning, in elk geval gemeen gevaar voor goederen en/of levensgevaar voor de bewoner(s) van die woning, zijnde [slachtoffer 1] en/of [naam kind 1] en/of [naam kind 2] en/of [naam kind 3] , in elk geval levensgevaar voor een ander of anderen, te duchten was.