Hof Arnhem, 08-11-2011, nr. 11-00361

De Ambtenaar heeft bij beschikking op grond van de Wet waardering onroerende zaken (hierna: de Wet WOZ) de waarde van de onroerende zaak a-straat 1 te Z, per waardepeildatum 1 januari 2009 en naar de toestand op die datum, voor het kalenderjaar 2010 vastgesteld op € 694.000. Tegelijk met deze beschikking is een aanslag onroerende-zaakbelasting 2010 (OZB) vastgesteld van € 545.

Op het bezwaarschrift van belanghebbende heeft de Ambtenaar bij uitspraak op bezwaar het bezwaar ongegrond verklaard.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij de rechtbank Almelo (hierna: de Rechtbank). De Rechtbank heeft het beroep bij uitspraak van 23 maart 2011 gegrond verklaard, de uitspraak op bezwaar vernietigd en de vastgestelde waarde verminderd tot € 638.000.

Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

Tot de stukken van het geding behoren, naast voormelde stukken, het van de Rechtbank ontvangen dossier dat op deze zaak betrekking heeft.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 4 oktober 2011 te Arnhem. Daarbij zijn verschenen en gehoord de gemachtigde van belanghebbende, alsmede de Ambtenaar.

Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat aan deze uitspraak is gehecht.

Belanghebbende is eigenaar van het onderhavige object, plaatselijk bekend als a-straat 1 te Z (hierna: de onroerende zaak). Het object is een in 2007 gebouwd penthouse met een dakterras, een berging/schuur en twee parkeerplaatsen.

De Ambtenaar heeft zich bij het nemen van de beschikking voor het kalenderjaar 2010 op het standpunt gesteld dat de waarde van de onroerende zaak op de waardepeildatum

Ter onderbouwing van de bij beschikking vastgestelde waarde voor het kalenderjaar 2010 heeft de Ambtenaar bij het bij de Rechtbank ingediende verweerschrift een op 3 augustus 2010 gedagtekend taxatierapport overgelegd, opgemaakt door A, gediplomeerd WOZ-taxateur. In dat rapport wordt geconcludeerd tot een waarde van de onroerende zaak per waardepeildatum 1 januari 2009 van € 694.000. Naast de gegevens van de onroerende zaak bevat dit taxatierapport gegevens van vier, eveneens te Z gelegen, vergelijkingsobjecten. In het taxatierapport zijn de volgende gegevens opgenomen:

Onroerende zaak

Bouwjaar Inhoud Prijs/m³

Bijgebouwen WOZ

In de procedure bij de Rechtbank heeft belanghebbende een op 19 januari 2011 gedagtekend taxatierapport ingebracht. De taxateur, B, concludeert tot een waarde van het object per waardepeildatum 1 januari 2009 en naar de toestand op die datum van € 512.000. In het rapport zijn de volgende onroerende zaken vermeld:

Onroerende zaak

Bouwjaar Inhoud Prijs/m³

Bijgebouwen Index

1-1-2009 Koopsom

a-straat 1

De Rechtbank heeft geoordeeld dat noch de Ambtenaar, noch belanghebbende de door hem verdedigde waarde aannemelijk heeft gemaakt. Daarbij is de Rechtbank voorbijgegaan aan het rapport van B omdat in dit rapport van een onjuiste (te kleine) inhoud van de onroerende zaak is uitgegaan. De Rechtbank heeft vervolgens de waarde van de onroerende zaak voor het kalenderjaar 2010, naar de waardepeildatum 1 januari 2009, in goede justitie vastgesteld op € 638.000.

In de hogerberoepsfase heeft belanghebbende nieuwe taxatiegegevens ingebracht, rekeninghoudend met de grotere inhoud (658 m³) van de onroerende zaak. De volgende gegevens zijn daarbij vermeld:

Onroerende zaak

Bouwjaar Inhoud Prijs/m³

Bijgebouwen WOZ

De Ambtenaar heeft naar aanleiding van de uitspraak van de Rechtbank bij zijn verweerschrift in hoger beroep eveneens een vernieuwd taxatierapport overgelegd. De gegevens in dat rapport zijn als volgt:

Onroerende zaak

Bouwjaar Inhoud Prijs/m³

Bijgebouwen WOZ

In geschil is de waarde van de onroerende zaak op de waardepeildatum 1 januari 2009.

Beide partijen hebben voor hun standpunt aangevoerd wat is vermeld in de van hen afkomstige stukken. Daaraan hebben zij ter zitting toegevoegd hetgeen is vermeld in het aan deze uitspraak gehechte proces-verbaal van de zitting.

De Rechtbank heeft geoordeeld dat de kosten die belanghebbende heeft gemaakt in verband met bijstand door B niet voor vergoeding in aanmerking komen, omdat van enige juridische scholing van B de Rechtbank niets is gebleken en dat evenmin het verlenen van rechtsbijstand tot diens beroepsmatige taak behoort. De Rechtbank heeft vervolgens de Ambtenaar veroordeeld in de proceskosten van belanghebbende van € 5,60. Belanghebbende doet in hoger beroep uitdrukkelijk een verzoek om een proceskostenvergoeding op grond van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht ook voor de procedure in eerste aanleg. Het Hof begrijpt belanghebbendes standpunt aldus dat de Rechtbank de bijstand van B ten onrechte niet als beroepsmatig verleende rechtsbijstand heeft aangemerkt.

Belanghebbende heeft bij brief van 20 januari 2011 aan de Rechtbank een ‘formulier proceskosten’ doen toekomen, waarin hij verzoekt om vergoeding van de kosten van door B beroepsmatig verleende rechtsbijstand. De Ambtenaar heeft niet betwist dat de bijstand door B beroepsmatig verleende rechtsbijstand is.

Naar het oordeel van het Hof is de Rechtbank door anders te beslissen buiten de rechtsstrijd getreden. Onder deze omstandigheden mocht de Rechtbank niet zonder belanghebbende in de gelegenheid te stellen daarop zijn visie te geven, oordelen dat geen sprake was van beroepsmatig verleende rechtsbijstand.

B is een gecertificeerd taxateur te Holten gevestigd als bij de NVM aangesloten makelaar. In het kader van deze professie heeft hij belanghebbende bijstand verleend. Hij is ter zitting van de Rechtbank opgetreden als gemachtigde van belanghebbende. In procedures als de onderhavige, waar het uitsluitend gaat om de vaststelling van de waarde van een onroerende zaak, is bijstand door een taxateur veelal meer aangewezen dan door een juridisch geschoolde rechtsbijstandverlener. De bijstand die B heeft verleend kan in dit geval naar het oordeel van het Hof worden aangemerkt als beroepsmatig verleende rechtsbijstand.

Tussen partijen is niet in geschil, dat belanghebbende in aanmerking komt voor een vergoeding van de kosten die hij heeft gemaakt voor het aan hem uitbrengen van een taxatierapport (zie 2.4) en een aanvulling daarop (zie 2.6). Voorts is niet in geschil dat aan belanghebbende daarvoor bij facturen van 4 maart 2011 en van 13 april 2011 van respectievelijk € 481,90 (4 uren à € 80, vermeerderd met de kosten van kadastrale uittreksels en omzetbelasting) en € 238 (2,5 uren à € 80, vermeerderd met omzetbelasting) in rekening is gebracht. De Ambtenaar verdedigt, onder verwijzing naar het oordeel van dit Hof in zijn uitspraak van 30 maart 2011, nummer 10/00323, LJN BQ0621, dat een uurtarief van € 50 redelijk is. Het Hof is thans van oordeel, anders dan het heeft overwogen in de door de Ambtenaar aangehaalde uitspraak, dat het uurtarief van de taxateur van € 80 in het onderhavige geval redelijk is. Dit uurtarief overstijgt niet het in artikel 6 van het Besluit tarieven in strafzaken 2003 opgenomen maximale bedrag. Naar het oordeel van het Hof komt belanghebbende daarom in aanmerking voor vergoeding van de in rekening gebrachte bedragen.

Het Hof acht termen aanwezig voor een kostenveroordeling als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht. Het Hof stelt deze kosten overeenkomstig het Besluit proceskosten bestuursrecht vast op € 2.030,90 (3 punten voor proceshandelingen (zitting bij de Rechtbank; 1 punt x € 437 en hoger beroepschrift, zitting bij het Hof; totaal 2 punten x € 437 per punt) x wegingsfactor 1, vermeerderd met de kosten van de taxatierapporten tot een bedrag van € 719,90).

Het Hof