HR, 09-12-2011, nr. 11/01265

De letterlijke tekst van het e-mail bericht luidt:

Het is natuurlijk onzin om eerst het geld van de spaarrekening over te boeken naar de lopende rekening en vervolgens het geld over te boeken naar de rekening van de dochter in Australië, die op haar beurt het geld dan weer overboekt naar de lopende rekening van haar moeder die het dan vervolgens weer overboekt naar haar spaarrekening. Dit zou voor [A] ook ondoenlijk zijn geweest.

Tevens zijn er kosten verschuldigd over de boekingen naar Australië en weer terug.

De uitkering van de schenkingen en het teruglenen van de gelden in de vorm van een direct opvraagbare lening was een mondelinge overeenkomst tussen moeder en dochter.

Een mondelinge overeenkomst is óók een geldige overeenkomst.

Het niet heen en weer boeken van de gelden is o.a. gedaan om (onnodige) kosten te besparen. Het is derhalve vergelijkbaar met een zgn. kasrondje. Een kasrondje is ook legitiem.

Het oordeel van het Gerechtshof staat haaks op het oordeel van de Rechtbank, die de uitkering van de schenkingen en het teruglenen van de gelden in de vorm van een direct opvraagbare lening wel als een rechtsgeldige handeling ziet. (bijlage 2, blad 3, laatste alinea)

Tevens blijkt uit de rentevergoeding dat deze niet gelijk is aan de in de akten genoemde rente. Dit wijst er duidelijk op, dat de schenkingen bij leven zijn uitgekeerd.

De schenkingen zijn tijdens het leven van de schenkster uitgekeerd. Derhalve is 7:177BW niet meer van toepassing. Hetzelfde geldt voor art. 10 Successiewet.

De feiten als vermeld op blad 4,1^e alinea van bijlage 1, hebben in tenminste 6 opeenvolgende jaren plaatsgevonden (1996 t/m 2001). Naast deze 5 feiten, waarbij duidelijk sprake is van opgewekt vertrouwen, kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat hier sprake is van onbehoorlijk bestuur. Ik vind de handelswijze van de inspecteur op z'n minst onfatsoenlijk. Daar de uitkering van de schenkingen bij leven heeft plaatsgevonden, is de onderhavige zaak vergelijkbaar met LJN: BG6295, Rechtbank Breda, AWB 07/2121.

Van deze uitspraak heb ik ook melding gemaakt bij mijn pleitnotities van 16 november 2010. Het Gerechtshof heeft deze —naar mijn mening— ogenschijnlijk niet in zijn besluitvorming betrokken.

Het Gerechtshof maakt alleen melding in het proces-verbaal van de zitting onder punt 2.3 van de gemaakte opmerking van de inspecteur waarin hij verklaart dat de onderhavige zaak naar zijn mening verschilt van die van de rechtbank Breda.

Meermalen heb ik aangetoond, dat ook in onze zaak sprake is van schenken ‘met een warme hand’.

Anders dan de inspecteur steeds bij herhaling heeft gesteld, is het Gerechtshof ervan overtuigd dat jaarlijks de overeengekomen rente wel betaald is.

Op grond van bovengenoemde punten verzoek ik u de uitspraak van het Gerechtshof Arnhem te vernietigen en de uitspraak van de Rechtbank Arnhem gestand te doen.

Mocht u mijn mening niet delen en derhalve het Gerechtshof in het gelijk stellen dan verzoek ik u:

Vervolgens brengt het Gerechtshof hierop in mindering € 11545 zijnde de aanslagen als genoemd in de brief van 12 oktober 2009 over de jaren 1996 t/m 2001. (Bijlage 5) Het Gerechtshof houdt geen rekening met een rentevergoeding op grond van de volgende zinsnede uit de brief van de inspecteur van 2 oktober 2009 (Bijlage 3) ik citeer:

Op 2 oktober 2007 (moet zijn 2009), heb ik gemachtigde een opstelling van de terug te geven schenkingsaanslagen met de daarover berekende rente op grondslag van de invorderingspercentage voorgelegd. Hij wijst die rentevergoeding van de hand om reden dat hij van de wettelijke samengestelde rente wenst uit te gaan en een einddatum gebaseerd op de datum van feitelijke uitbetaling.

Tot zover het citaat.

Ik ben van mening dat het Gerechtshof bij haar uitspraak ten onrechte geen rekening heeft gehouden met de vergoeding van de wettelijke samengestelde rente over deze bedragen en wel op grond van onderstaande:

Op 2 oktober 2009 ontving ik per mail een memo van de inspecteur. (Bijlage 3)

Hierop heb ik op 7 oktober 2009 geantwoord. (Bijlage 4)

Op 12 oktober 2009 stuurt de inspecteur zijn berekening naar het Gerechtshof.

(Bijlage 5)

Op 15 oktober 2009 reageer ik op de brief van 12 oktober van de inspecteur.

(Bijlage 6)

In bijlage 3 vraagt de inspecteur of ik mij met zijn berekening kan verenigen. Hij zegt niet dat, als ik mij hiermee niet kan verenigen hij zijn voorstel intrekt Waarom ik het niet met de berekening van de inspecteur eens kon zijn heb ik verwoord in bijlage 4.

Het gestelde in 2.13 van het proces-verbaal van de zitting (Bijlage 7), dat de rentevergoeding niet meer aan de orde is omdat ik de —foutieve— berekening van de inspecteur niet aanvaard zou hebben, vind ik derhalve niet acceptabel.

Het Gerechtshof spreekt hier over heffingsrente. Heffingsrente is hier niet van toepassing. Het gaat hier om de wettelijke rente.

Ik verzoek u dit oordeel van het Gerechtshof te verwerpen.

Bijlage 4 spreekt voor zich. (Bovenaan blad 2 bemerkte ik een typefout: 1995 m/z 2005).

Evenals in bijlage 3 stelt de inspecteur in bijlage 5 ook niet dat als ik mij niet met zijn voorstel kan verenigen, hij dit intrekt. Hij stelt alleen dat hij zijn hoger beroep niet intrekt omdat het door hem berekende bedrag van € 11.625 het door hem gestelde maximum om tot intrekking over te gaan van € 1500 verre te boven gaat.

Ook hier faalt naar mijn mening het gestelde in 2.13 van het proces-verbaal. (Bijlage 7)

Op bijlage 6 wil ik nog graag de volgende toelichting geven:

Daar het hier een zaak betreft tussen een overheidsorgaan en een particulier vraag ik u te bezien of hier 6:119a van toepassing is. In dit geval zal de wettelijke rente hoger uitvallen. Als bijlage 8 treft u op basis hiervan een berekening aan waar het Gerechtshof verder niet op ingegaan is. Onderstaand een citaat uit mijn pleitnotities van 16 november 2010 (Blad 2 bovenaan):

De belastingdienst is een rechtspersoon.

Daar in dit geval de schuld geheel bij de belastingdienst ligt, ben ik van mening dat hier de samengestelde wettelijke rente van toepassing is die vergelijkbaar is met die van handelstransacties. (Artikel 6:119aBW). Vanaf 8-8-2002 wordt er verschil gemaakt in de rentevergoedingen. Voor het daarvoor liggende tijdvak werd geen verschil gemaakt in rentevergoedingen voor particulieren, bedrijven en overheidsinstanties.

Bijgaand treft u mijn berekening aan inzake de verschuldigde successierechten en de wettelijke rente voor handelstransacties(samengesteld). (Bijlage 1). Tot zover het citaat.

Uitgaande van de einddatum van 05-02-08 kom ik uit op een totaalbedrag van € 22.621.

Ad 4: Hieraan is het Gerechtshof tegemoet gekomen.

Ad 5: Hieraan is het Gerechtshof met goedkeuring van de inspecteur eveneens tegemoet gekomen.

Ad 6: Het staat nu buiten kijf dat deze rente bedragen zijn uitbetaald.

In de akten werd een rente overeen gekomen van 5% per jaar. Uit de stukken heeft u kunnen opmaken dat na uitbetaling van de schenkingen over de teruglening, op basis van direct opvraagbaar, derhalve ook de daarvoor geldende rente werd gehanteerd. Ik heb het Gerechtshof niet kunnen overtuigen omdat het hier om een mondelinge afspraak ging en er schriftelijk hieromtrent niets was vastgelegd.

Wel ben ik van mening dat bij verwerping van mijn standpunt de in de schenkingsakten genoemde rente dan weer van toepassing is.

Berekening te weinig uitbetaalde rente:

Dit bedrag dient eerst op de verkrijging in mindering te worden gebracht alvorens de successierechten worden berekend.

Mocht u met mij van mening zijn dat er hier ook termen aanwezig zijn voor toepassing van 6:119aBW dan dient op het bedrag van € 2341 in mindering te worden gebracht € 4.645. (€ 22.621 − € 17.976).

Dit resulteert dan in een terug te geven bedrag per 05-02-08 van € 2.304.

Dit bedrag dient dan nog verhoogd te worden met de wettelijke rente op basis van 6:119aBW over de periode 05-02-08 t/m de datum van terugbetaling.

Ad 7: Dit standpunt heeft het Gerechtshof ook overgenomen.

Ad 8: Dit is niet gehonoreerd. Op grond van mijn berekening onder Ad 6 resulteert de zaak uiteindelijk in een terug te geven bedrag van € 2304 excl. rente vanaf 5 februari 2008.

Op grond van bovenstaande verzoek ik u de uitspraak, van het Hof (aanslag € 11.716) als volgt te wijzigen:

Kosten:

Zowel inzake primair als secundair verzoek ik uw college de inspecteur van de belastingdienst [P] te veroordelen tot betaling van de kosten van het gehele proces.

Het zou, mede gezien de steeds verdergaande verminderingen van de eisen van de inspecteur en van zijn tegemoetkomingen en goedkeuringen aan de eisen van de wederpartij, zowel in de zaak voor de Rechtbank Arnhem als voor het Gerechtshof Arnhem, onterecht zijn om [X] geheel voor de kosten op te laten draaien. Deze kosten bedroegen voor mij als gemachtigde totaal € 11.325,- excl. btw. tot en met dit beroepschrift in cassatie.

Hoogachtend,