Hof 's-Gravenhage, 30-07-2010, nr. 22-001614-09

die [slachtoffer] gedwongen een touw om haar nek te doen, althans bij die [slachtoffer] een touw/koord om haar nek gedaan/gewikkeld, en/of (vervolgens) die [slachtoffer] gedwongen ergens op te gaan staan, en/of

(vervolgens) die [slachtoffer] op de grond gegooid / tegen de grond gewerkt en/of

schrijlings op die [slachtoffer] gaan zitten en/of

het/een om de nek van die [slachtoffer] gewikkeld(e) touw/koord (met kracht) aangetrokken en/of aangetrokken gehouden,

tengevolge waarvan voornoemde [slachtoffer] is overleden;

op die [slachtoffer] gaan zitten en heeft

een om de nek van die [slachtoffer] gewikkeld touw/koord met kracht aangetrokken en/of aangetrokken gehouden,

tengevolge waarvan voornoemde [slachtoffer] is overleden.

Hetgeen meer of anders is tenlastegelegd, is niet bewezen. De verdachte moet daarvan worden vrijgesproken.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. Blijkens het verhandelde ter terechtzitting is de verdachte daardoor niet geschaad in de verdediging.

Bewijsvoering

Het hof grondt zijn overtuiging dat de verdachte het bewezenverklaarde heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat en die reden geven tot de bewezenverklaring.

In die gevallen waarin de wet aanvulling van het arrest vereist met de bewijsmiddelen dan wel, voor zover artikel 359, derde lid, tweede volzin, van het Wetboek van Strafvordering wordt toegepast, met een opgave daarvan, zal zulks plaatsvinden in een aanvulling die als bijlage aan dit arrest zal worden gehecht.

Door de verdediging gevoerde verweren

Ter terechtzitting in hoger beroep is door de raadsman van de verdachte – op gronden als nader vermeld in zijn pleitnota – verkort en zakelijk weergegeven betoogd, primair dat de voorhanden bewijsmiddelen niet uitsluiten dat er sprake kan zijn van een alternatief scenario op grond waarvan de verdachte niet verantwoordelijk kan worden gehouden voor de dood van [slachtoffer], reden waarom algehele vrijspraak wordt bepleit. Indien het hof wel tot een bewezenverklaring komt, heeft de raadsman subsidiair betoogd – op gronden als nader weergegeven in zijn pleitnota – verkort en zakelijk weergegeven, dat het hof hooguit tot de bewezenverklaring van doodslag zal kunnen komen. Op zijn hoogst kan worden bewezen dat de verdachte als gevolg van een ogenblikkelijke gemoedsopwelling heeft gehandeld. Niet kan worden bewezen dat de verdachte het slachtoffer met voorbedachten rade van het leven heeft beroofd, reden waarom partiële vrijspraak van moord wordt bepleit.

Het hof overweegt te dien aanzien als volgt en gaat daarbij op grond van de gebezigde bewijsmiddelen van het navolgende uit.

In de avond van 6 juli 2007 is de verdachte samen met haar jongere zus [naam] (de medeverdachte) gegaan naar de woning van [slachtoffer] (hierna: [slachtoffer]) in Ridderkerk. Het doel van het bezoek volgens de verdachte en de medeverdachte was om problemen tussen [slachtoffer] en de verdachte op te lossen. Deze problemen vloeiden voort uit de relatie die [slachtoffer] zou hebben met de toenmalige echtgenoot van de verdachte, die na een periode in detentie spoedig zou vrijkomen, reden waarom verdachte naar haar eigen zeggen [slachtoffer] weg wilde hebben uit Ridderkerk. De verdachte had laten weten dat zij [slachtoffer] zou slaan. Op initiatief van de verdachte hebben zij en de medeverdachte donkere kleding aan getrokken. Eenmaal met de medeverdachte in de woning van [slachtoffer] is over voornoemde problemen gesproken. Haar medeverdachte is met [slachtoffer] in de woning achtergebleven toen de verdachte gedurende enige tijd de woning met de huissleutels van [slachtoffer] had verlaten. Op enig moment is [slachtoffer] door de verdachte in aanwezigheid van de medeverdachte gedwongen een sms-bericht naar haar moeder te sturen, met de mededeling dat zij bij een vriendin ging slapen. Daarna heeft [slachtoffer] haar telefoon van de verdachte uit moeten zetten in aanwezigheid van de medeverdachte. De verdachte heeft [slachtoffer] in aanwezigheid van de medeverdachte de inhoud van een brief gedicteerd, welke brief [slachtoffer] ook daadwerkelijk heeft geschreven, inhoudende verkort en zakelijk weergegeven, dat zij het niet meer aankon, dat dit de beste oplossing was omdat zij teveel levens had verziekt. De verdachte heeft in aanwezigheid van de medeverdachte aan [slachtoffer] gevraagd “doe je het zelf of moet ik het doen” en of zij pillen in huis had. Daarna heeft [slachtoffer] pillen geslikt en vervolgens een vloeistof gedronken, waarvan zij zelf heeft aangegeven dat het bleekwater betrof. Vervolgens heeft [slachtoffer] desgevraagd door de verdachte in aanwezigheid van de medeverdachte aangegeven dat zij nog niets voelde. De verdachte is naar de keuken gegaan en is terug gekomen met een touw/koord. [slachtoffer] moest van de verdachte meekomen naar een ruimte aangeduid als de waskamer en [slachtoffer] is daar ook daadwerkelijk naar toe gegaan. De medeverdachte is in de woonkamer achter gebleven. [slachtoffer] moest in opdracht van de verdachte iets pakken om op te gaan staan, waarna de verdachte haar heeft opgedragen om hierop te gaan staan. De medeverdachte heeft [slachtoffer] horen zeggen dat zij nog niet dood wilde en hoorde vanuit de waskamer geluiden die zij heeft geduid als getrappel en gerochel. De medeverdachte is naar de waskamer gegaan en trof daar de verdachte aan met haar handen bij de keel van [slachtoffer] met het touw/koord dat rond de keel van [slachtoffer] zat in haar handen. [slachtoffer] had toen schuim op haar mond en haar urine laten lopen. In de overtuiging dat [slachtoffer] dood was, hebben de verdachte en haar medeverdachte daarop tussen 22.00 en 23.00 uur de woning verlaten. De verdachte heeft bij het verlaten van de woning het blikje cola van de medeverdachte en de asbak met daarin peuken van zowel [slachtoffer] als de verdachte en medeverdachte, meegenomen. De volgende ochtend omstreeks 4.00 uur is [slachtoffer] door haar dan thuiskomende huisgenoot dood aangetroffen met een touw/koord om haar nek.

Door te handelen als in het vorenstaande omschreven is de dood van [slachtoffer] naar het oordeel van het hof redelijkerwijs toe te rekenen aan de verdachte en haar medeverdachte.

De geweldsinwerking op [slachtoffer], die onder leiding van de arts-patholoog dr V. Soerdjbalie-Maikoe is geconstateerd en die de dood van [slachtoffer] door hartritmestoornissen kan verklaren, te weten omsnoerend, samendrukkend mechanisch geweld op de hals, passend bij het stevig aantrekken van een touw om de hals, is naar het oordeel van het hof door feitelijke handelingen van de verdachte ontstaan. Deze handelingen kunnen naar hun uiterlijke verschijningsvorm worden aangemerkt als zijnde zozeer gericht op de dood van [slachtoffer] dat het niet anders kan zijn dan dat het opzet van de verdachte op de dood van [slachtoffer] gericht is geweest. Een andere oorzaak voor het intreden van de dood van [slachtoffer] is op grond van de stukken en het verhandelde ter terechtzitting in hoger beroep niet aannemelijk geworden.

De omschreven gang van zaken leidt voorts tot de conclusie dat het opzet van de verdachte en haar medeverdachte doelbewust gericht is geweest op de uitvoering van het minst genomen gedurende de avond ontstane voornemen om [slachtoffer] van het leven te beroven. Dat de verdachte heeft gehandeld als gevolg van een ogenblikkelijke gemoedsopwelling zoals door de raadsman is betoogd, is uit het verhandelde ter terechtzitting in hoger beroep niet aannemelijk geworden.

De verdachte en haar medeverdachte hebben naar het oordeel van het hof uitgevoerd waartoe zij bereid waren en waarop zij zich hadden voorbereid. Het hof is op grond van deze gang van zaken van oordeel dat de verdachte en haar medeverdachte met voorbedachten rade en na kalm beraad en rustig overleg hebben gehandeld. Zij hebben de tijd gehad zich te beraden op het genomen besluit, zodat de gelegenheid heeft bestaan dat zij over de betekenis en de gevolgen van hun voorgenomen daad hebben nagedacht en zich daarvan rekenschap hebben gegeven.

De verweren van de raadsman worden mitsdien verworpen.

Strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Het bewezenverklaarde levert op:

Ten aanzien van het onder 1 bewezenverklaarde:

Medeplegen van moord.

Strafbaarheid van de verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluit. De verdachte is dus strafbaar.

Strafmotivering

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd en dat de verdachte ter zake van het onder 1 tenlastegelegde zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 18 jaren met aftrek van voorarrest.