Rb. Utrecht, 02-12-2009, nr. 272568/FARK09-4856

beschikking

RECHTBANK UTRECHT

Sector handels- en familierecht

zaaknummer / rekestnummer: 272568 / FA RK 09-4856

wijziging huwelijkse voorwaarden

Beschikking van 2 december 2009

in de zaak van

[man],

en

[vrouw],

echtelieden,

wonende te [woonplaats],

hierna: verzoekers.

1. Verloop van de procedure

Verzoekers hebben op 10 augustus 2009 ter griffie van deze rechtbank een verzoekschrift met bijlagen doen indienen door mr. G.A. van den Bos, notaris te Nijkerk. Daarbij is verzocht goedkeuring te verlenen aan het wijzigen van huwelijkse voorwaarden.

Het verzoek is behandeld ter terechtzitting met gesloten deuren van 27 oktober 2009. Hierbij zijn verschenen: verzoekers en mr. G.A. van den Bos, de notaris.

2. Vaststaande feiten

Verzoekers zijn op 2 mei 2006 te [woonplaats] op huwelijkse voorwaarden met elkaar gehuwd.

Bij akte verleden op 2 maart 2009 hebben verzoekers de huwelijkse voorwaarden gewijzigd.

3. Beoordeling van het verzochte

Artikel 1:121 lid 1 van het Burgerlijk wetboek bepaalt dat partijen bij huwelijkse voorwaarden af kunnen wijken van de regels der wettelijke gemeenschap, mits die voorwaarden niet met dwingende wetsbepalingen, de goede zeden, of de openbare orde strijden.

Partijen verzoeken thans hun huwelijkse voorwaarden in die zin te wijzigen dat in artikel 10 lid 5 van deze voorwaarden zal worden bepaald:

“De verrekening vindt plaats doordat de ene partij aan de andere partij een zodanig bedrag uitkeert dat na de uitkering ieders vermogen gelijk is aan de helft van de gezamenlijke vermogens van de echtgenoten. Met dien verstande dat partijen zijn overeengekomen dat indien het huwelijk eindigt door echtscheiding of bij scheiding van tafel en bed, het uit te keren bedrag maximaal tweehonderdduizend euro (€ 200.000,00) bedraagt indien één van partijen het verzoek tot echtscheiding/scheiding van tafel en bed heeft ingediend en een door partijen in onderling overleg aan te wijzen derde heeft beslist dat de indiener moreel verantwoordelijk is voor de scheiding. Indien partijen geen overeenstemming bereiken over de door hen aan te wijzen derde zal deze derde worden aangewezen door de notaris-bewaarder van deze akte. Indien bedoelde aanwijzing niet binnen dertig dagen na de bedoelde indiening heeft plaatsgevonden, vervalt onderhavige in de tekst vetgedrukte bepaling. Bedoelde “derde” dient binnen dertig dagen nadat hij de aanwijzing heeft aanvaard bedoelde beslissing schriftelijk te nemen. Tegen bedoelde beslissing is geen beroep mogelijk en partijen conformeren zich bij voorbaat aan bedoelde beslissing.”

De man heeft ter terechtzitting medegedeeld dat partijen tot het opstellen van dit beding zijn gekomen nadat zij door omstandigheden op het punt hebben gestaan om te gaan scheiden. Partijen willen dit niet nog een keer meemaken en willen daarom hun huwelijkse voorwaarden zodanig aanpassen dat degene die de fout ingaat, die moreel verantwoordelijk is voor de echtscheiding, hiervoor moet boeten. De vrouw heeft medegedeeld dat zij de man in het verleden veel verdriet heeft gedaan. Zij wil dit in de toekomst voorkomen en wil daarom aan een dergelijk beding meewerken.

De rechtbank stelt voorop dat zij begrijpt dat partijen, gelet op hun verleden, het leed willen verzachten van degene die niet de oorzaak is van een echtscheiding. De rechtbank is echter van oordeel dat het beding dat partijen thans in samenwerking met de notaris hebben opgesteld, door haar strekking in strijd is met de openbare orde, dat wil zeggen de wijze waarop de maatschappij is ingericht. Partijen beogen elkaar immers financieel te straffen voor het feit dat de ander de echtscheiding op welke wijze dan ook veroorzaakt. In Nederland is sinds 1971 bij wet bepaald dat echtscheiding mogelijk is wanneer een huwelijk duurzaam is ontwricht. Blijkens de Memorie van Toelichting is van duurzame ontwrichting sprake indien de voortzetting van de samenleving ondraaglijk is geworden, zonder dat er uitzicht bestaat op herstel van behoorlijke verhoudingen. De rechtbank is van oordeel dat hierbij van belang is het bestaan van de toestand en niet (de wijze van) het ontstaan van deze toestand. Dit in tegenstelling tot de situatie vóór 1971 toen echtscheiding mogelijk was in het geval van overspel, kwaadwillige verlating, veroordeling wegens bepaalde misdrijven en/of mishandeling.

Bovendien gaat ons wettelijke stelsel uit van een gelijke en onafhankelijke rechtspositie voor beide echtgenoten. Het “straf”beding dat partijen thans in hun huwelijkse voorwaarden willen opnemen, doet hieraan geen recht. Te meer, nu ter terechtzitting is gebleken dat de vrouw weliswaar instemt met het beding zoals dit thans is geredigeerd doch dat zij dit (slechts) doet omdat zij spijt heeft van de gebeurtenissen in het (recente) verleden.

Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat het beding dat partijen wensen overeen te komen in strijd is met de openbare orde en de goede zeden. De rechtbank zal het verzoek dan ook afwijzen.

4. Beslissing

De rechtbank

wijst het verzoek af.

Deze beschikking is gegeven door mr. R.C. Stijnen, rechter, in tegenwoordigheid van

mr. T.M.M.P. Westbroek, griffier, en in het openbaar uitgesproken op 2 december 2009.?

TW