Hof Den Haag, 27-02-2013, nr. 200.110.596/01

De man betwist dat hij toepassing van 60% regel van de hand heeft gewezen. Hij kon zich niet verenigen met het door de vrouw onjuist gehanteerde vertrekpunt ten aanzien van de inkomstenbronnen van partijen tijdens het huwelijk en tegen het feit dat de vrouw uitging van het bruto gezinsinkomen in plaats van het netto gezinsinkomen. Volgens de man zijn partijen in confesso dat de 60% rekenregel moet worden aangehouden bij de vaststelling van de behoefte van de vrouw. Door het niet toepassen van de 60% regel is de rechtbank buiten de rechtsstrijd van partijen getreden. De bestreden beschikking dient dan ook te worden vernietigd, aldus de man.

De vrouw kan zich in grote lijnen vinden in de behoefte die de rechtbank heeft vastgesteld, met dien verstande dat zij zich niet kan vinden in de woonlasten van € 600,- per maand naast de bijstandsnorm waarmee de rechtbank rekening heeft gehouden alsmede dat rekening is gehouden met een inkomen van € 29.531,- aan haar zijde.

Het hof overweegt als volgt. Tussen partijen is ter zitting overeenstemming bereikt over de toepassing van de zogenaamde hofnorm. Het hof zal dan ook de behoefte van de vrouw aan de hand van de hofnorm bepalen en uitgaan van 60% van het (hierna te bepalen) netto gezinsinkomen ten tijde van het uiteengaan van partijen. Hetgeen partijen naar voren hebben gebracht, in principaal en incidenteel hoger beroep, omtrent de door de vrouw overgelegde behoeftelijst, behoeft derhalve geen bespreking meer.

De man kan zich niet verenigen met de omvang van het netto gezinsinkomen waarvan de rechtbank is uitgegaan bij de berekening van de behoefte van de vrouw.

De rechtbank is er ten onrechte van uitgegaan dat de man geheel over de netto winst kan beschikken van [A]B.V. De man stelt dat [A]B.V. 49,56% van het geplaatste aandelen kapitaal heeft van Astra Agro Trade B.V. en dat — kort gezegd — [A]B.V. van een netto winst van € 181.436,- in boekjaar 2010 afgerond € 89.919,68 uitgekeerd zou krijgen. Echter door de algemene vergadering van aandeelhouders van Astra Agro Trade B.V. is op 30 januari 2012 beslist dat de gerealiseerde winst van 2010 niet wordt uitgekeerd aan haar aandeelhouders, waaronder dus [A]B.V., doch wordt toegevoegd aan de algemene reserve omdat het eigen vermogen van Astra Agro Trade B.V. negatief is. Vanwege dit negatieve eigen vermogen mag [A]B.V. geen dividend uitgekeerd krijgen.

Voorts stelt de man dat [A]B.V. in 2010 een positief bedrijfsresultaat heeft gehad van € 156.335,-, maar dat dit bedrag geen inkomen uit onderneming is zoals de rechtbank overweegt en geen deel uitmaakt van het netto gezinsinkomen. De man betoogt dat het bedrag in liquide middelen van [A]B.V. waarover beschikt kan worden in 2010 slechts € 4.459,- heeft bedragen, zijnde de managementfee van € 60.000,- en de renteopbrengst van € 1.500,- minus de salariskosten van € 56.706,-, de algemene kosten € 273,- en de rentekosten € 62,-. Na de vennootschapsbelasting, de dividendbelasting en de inkomstenbelasting houdt de man hiervan € 441,- per jaar van over, zijnde € 36,75 per maand netto.

Verder betwist de man dat het netto gezinsinkomen van partijen ten tijde van het huwelijk € 242.572,- per jaar was. De vrouw had in 2010 een bruto en geen netto jaarinkomen van € 29.531,-. Op grond van dit salaris heeft de vrouw volgens de man een netto besteedbaar inkomen van € 1.847,27 netto per maand. Rekening houdende met de inkomensafhankelijke bijdrage Zorgverzekeringswet van € 173,50 per maand resteert een netto besteedbaar inkomen van 1.673,77 per maand in 2010.

De man had in 2010 een bruto en geen netto inkomen van € 56.706,- per jaar. In 2010 komt dit neer op een netto besteedbaar inkomen van € 2.999,81 per maand. De man houdt een dividend over uit [A]B.V. van € 36,75 per maand netto. Het totale netto gezinsinkomen van partijen bedroeg derhalve afgerond € 4.710,- per maand.

De behoefte van de vrouw bedraagt dan 60% van dit bedrag is € 2.826,20 netto per maand. Hierop komt in mindering het netto besteedbaar inkomen van de vrouw van € 1.673,77 per maand zodat een aanvullende behoefte van de vrouw resteert van € 1.152,- netto per maand, zijnde € 1.604,17 bruto per maand.

De vrouw stelt dat voor de partneralimentatie moet worden gekeken naar de toekomst. Het netto resultaat van Astro Agro Trade B.V. was in 2010 zeer aanzienlijk € 181.436,-. De vrouw betwist dat er geen uitkering kon plaatsvinden. Volgens haar is er voldoende vermogen om over te gaan tot uitkering.

Verder stelt de vrouw vraagtekens bij de door de man overgelegde jaarstukken van Astro Agro Trade B.V. De jaarstukken voldoen niet aan Boek 2 van het Burgerlijk Wetboek. De vrouw stelt vraagtekens bij:

Daarnaast is gebleken dat de man in privé zeer veel uitgaven betaalt door middel van de creditcard van Astro Agro Trade B.V. Waar deze opnamen in de boeken zijn verwerkt is niet duidelijk. Ook is in de jaarstukken opgenomen dat vanaf januari 2012 [A]B.V. 99,12% van de aandelen in Astro Agro Trade B.V. in haar bezit heeft. Door de man zijn stukken overgelegd waaruit zou moeten blijken dat ook vanaf januari 2012 [A]B.V. 49,56% van de aandelen in Astro Agro Trade B.V. in bezit heeft. De vraag is of de man dan zelf volledig kan bepalen of de winsten via een dividenduitkering of anderszins betaald worden.

De vrouw kan zich vinden in de wijze waarop de rechtbank het inkomen van de man heeft berekend.

Het hof overweegt als volgt. Ter zitting is door de vrouw — onweersproken door de man — gesteld dat partijen op 25 februari 2011 feitelijk uiteen zijn gegaan. Het hof zal voor de berekening van het netto gezinsinkomen derhalve uitgaan van het jaar 2010, zijnde een volledig jaar voorafgaand aan de datum van het feitelijk uiteengaan van partijen, nagenoeg aan het begin van het jaar 2011.

Uit de stukken en het verhandelde ter zitting is gebleken dat de vrouw gedurende het gehele jaar 2010 heeft gewerkt. Uit de jaaropgave 2010, overgelegd als productie 1 bij brief van 29 september 2011 in eerste aanleg, blijkt dat de vrouw in 2010 een bruto jaarinkomen had van € 29.531,-. Uitgaande van dit jaarinkomen heeft de vrouw een netto besteedbaar inkomen van afgerond € 1.847,- per maand. Rekening houdende met de inkomensafhankelijke bijdrage Zorgverzekeringswet van afgerond € 162,- per maand, bedraagt het netto inkomen van de vrouw € 1.685,- per maand in 2010.

Voor de berekening van het netto inkomen aan de zijde van de man zal het hof uitgaan van de mutaties op de rekening courant in 2010, zijnde netto € 26.348,-, afgerond € 2.196,- netto per maand. Voorts gaat het hof uit van een bruto inkomen in 2010 van de man van € 56.706,- zoals blijkt uit het door de man overgelegde fiscaal rapport Inkomstenbelasting 2010, productie 26 bij het beroepschrift. Hiervan uitgaande bedraagt het netto inkomen van de man € 37.640,- per jaar in 2010 plus € 26.348,-, totaal derhalve € 63.988,-, zijnde € 5.332,- netto per maand.

Uit het voorgaande volgt dat het totale netto gezinsinkomen van partijen in 2010 € 7.017,- per maand bedraagt. De behoefte van de vrouw bedraagt 60% van € 7.017,- is € 4.210,- netto per maand, zijnde € 7.252,- bruto per maand.

De man is met de rechtbank van mening dat de vrouw een fictieve verdiencapaciteit heeft van minimaal € 29.531,- bruto per jaar op basis van een parttime dienstverband van 28 uur per week en € 37.968,43 bruto per jaar op basis van een fulltime dienstverband van 36 uur. De man vraagt zich af waarom de vrouw niet fulltime kan werken, zij heeft niet de zorg voor kinderen en heeft geen medische beperkingen.

De vrouw is het eens met de door de rechtbank vastgestelde behoefte maar is van mening (in incidenteel hoger beroep) dat de rechtbank haar ten onrechte in staat acht om het volledige inkomen dat zij tijdens het huwelijk had, ook nu nog te genieten, ondanks dat zij werkeloos is en niet aan een baan kan komen.

Gezien de leeftijd van de vrouw, haar opleiding en het feit dat zij ten tijde van het huwelijk van partijen altijd heeft gewerkt, kan naar het oordeel van het hof in redelijkheid van de vrouw worden verwacht dat zij zich een eigen inkomen verwerft. Niet gesteld, noch gebleken is dat er aan de zijde van de vrouw medische beperkingen zijn. Daarnaast staat vast dat vrouw niet de zorg heeft voor kinderen. Het hof gaat er dan ook van uit dat de vrouw in staat is om, daarbij in acht nemend de huidige economische crisis en de daaruit voortvloeiende moeilijkheden op de arbeidsmarkt, uiterlijk 1 januari 2014 een fulltime dienstverband (van 36 uur) te vinden met, uitgaande van haar voormalig inkomen, een inkomen van minimaal € 37.968,- bruto per jaar, zijnde € 3.164,- bruto per maand.

Vast staat dat de arbeidsovereenkomst van de vrouw per 1 juli 2011 is ontbonden en dat zij met ingang van 1 augustus 2011 tot 3 januari 2013 een WW-uitkering heeft ontvangen.

Gelet op het voorgaande en op de ingangsdatum van de partneralimentatie, zijnde 23 maart 2012, onderscheidt het hof drie periodes en stelt de behoeftigheid van de vrouw als volgt vast.

Anders dan de rechtbank heeft overwogen kan de man niet beschikken over het netto resultaat van [A]B.V. van € 156.335,- in het boekjaar 2010, aldus de man.

De man betwist voorts dat indien de rechtbank de jaarrekening 2010 van Astra Trade B.V. in samenhang had bezien met de jaarrekening 2010 van [A]B.V., de rechtbank had kunnen vaststellen dat de man slechts voor 49,56% participeert in het aandelenkapitaal van Astra Agro Trade B.V. en niet voor 99,12% zoals de rechtbank overweegt op grond van de jaarstukken. De man is niet volledig eigenaar van Astro Agro Trade B.V.

De man is verder van mening dat de rechtbank zonder deugdelijke redenering is voorbijgegaan aan zijn stelling dat bij de bepaling van zijn inkomen uitgegaan moet worden van de winst over de jaren 2008, 2009 en 2010, nu het ernaar uit ziet dat de omzet zal gaan dalen. In het boekjaar 2008 en 2009 heeft [A]B.V. een netto bedrijfsresultaat behaald van −€ 10.322,- respectievelijk € -44.339,- en in 2010 € 156.335,-, positief (dividend € 588,0). De rechtbank heeft zich enkel gericht op het bedrijfsresultaat van [A]B.V. in 2010. De historie van [A]B.V. kan een indicatie geven voor de toekomst. Het toekomstperspectief is ook relevant voor de draagkracht van de man. De man heeft bij de rechtbank stil gestaan bij het voortbestaan van Astra Agro Trade B.V. in het geval het Ministerie van Economische zaken, Landbouw en Innovatie onverhoopt blijft bij zijn besluit om aan Astgra Agro Trade B.V. geen veterinale erkenning om dierlijke bijproducten/voeder voor gezelschapsdieren te mogen vervaardigen, toe te kennen. De man kon pas in hoger beroep hieromtrent stukken overleggen.

Het al dan niet toekennen van de erkenning is van invloed op de draagkracht van de man.

De man heeft bij faxbericht van 13 december 2012 aan het hof het besluit van het Ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie van 11 december 2012 overgelegd. Hieruit blijkt volgens de man dat negatief is beslist op de door AAT B.V. verzochte vergunningaanvrage. Dit betekent het einde van AAT B.V. aldus de man. Bezwaar tegen deze beslissing is nog wel mogelijk. Als gevolg van de weigering van de vergunning kan [A]B.V. geen salaris meer uitkeren aan de man, en kan de man derhalve geen partneralimentatie meer betalen.

De vrouw heeft gemotiveerd verweer gevoerd.

Het hof overweegt als volgt. Uit de stukken en het verhandelde ter zitting is gebleken dat AAT B.V. in het verleden ook zonder de verzochte vergunning van het Ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie heeft kunnen functioneren. Naar het oordeel van het hof staat derhalve niet vast dat het weigeren van de vergunningaanvraag van AAT B.V. het einde van AAT B.V. betekent, zeker nu er nog bezwaar tegen de negatieve beslissing van het Ministerie mogelijk is. Het hof gaat er derhalve van uit dat [A] thans nog steeds salaris kan uitkeren aan de man.

Voor de bepaling van de hoogte van het inkomen zal het hof het rapport van 27 november 2012 van [betrokkene 1] RA RV als uitgangspunt nemen nu gebleken is dat beide partijen het eens zijn over de wijze van totstandkoming van dit rapport en de daarin opgenomen cijfers, behalve het salarispercentage, en er door de heer [betrokkene 1] hoor en wederhoor is toegepast.

Het hof zal in alle redelijkheid rekening houden met de betaling van een managementfee door AAT B.V. voor [A]B.V. van € 90.000,- en, gezien de opmerkingen van zowel de man als de vrouw bij het salarispercentage, uitgaan van een salaris van 90% van € 90.000,-, zijnde € 81.000,- in 2012. Voor zover de man betalingen doet met een creditcard ten name van de BV, ontstaat er een vordering van de BV op hem en heeft dat uiteindelijk geen verhoging van zijn draagkracht tot gevolg. De creditcardbetalingen vormen in ieder geval geen inkomen.