Rb. 's-Gravenhage, 29-06-2012, nr. 420189 KG ZA 12-551

Eiser heeft gedaagde op 4 juni 2012 doen dagvaarden om op 14 juni 2012 te verschijnen ter zitting van de voorzieningenrechter van deze rechtbank. De zaak is op die datum behandeld en er is op 29 juni 2012 door middel van een verkort vonnis uitspraak gedaan. Het onderstaande vormt daarvan de uitwerking.

Eiser vordert - zakelijk weergegeven -

Daartoe voert eiser onder meer het volgende aan.

Gedaagde handelt jegens eiser onrechtmatig en in strijd met de algemene beginselen van behoorlijk bestuur alsmede met de artikelen 5 en 8 van het Europees Verdrag voor de rechten van de Mens. Eiser, die onbekend was met de mogelijkheid van tenuitvoerlegging van de Nederlandse vonnissen, kan niet terug naar de NA omdat zijn veiligheid niet gegarandeerd kan worden. Eiser is onbekend met alle correspondentie die gedaagde over zijn zaak heeft. Ook wordt er steeds geschoven met de vi datum buiten medeweten van eiser. Indien aan eiser een zogenoemde WOTS procedure (een Nederlander die in het buitenland tot een vrijheidsstraf is veroordeeld, kan onder bepaalde voorwaarden zijn straf in een Nederlandse gevangenis ondergaan) zou zijn aangeboden, zou hij op 23 juni 2012 in vrijheid worden gesteld.

Gedaagde voert gemotiveerd verweer, dat hierna, voor zover nodig, zal worden besproken.

Eiser heeft ter zitting zijn aanvankelijke stelling dat er sprake is van verjaring ten aanzien van de Nederlandse strafvonnissen verlaten. Daarom is uitgangspunt dat deze vonnissen niet zijn verjaard. Daarnaast geldt dat eiser niet aannemelijk heeft gemaakt dat hij zich gerechtvaardigd kan beroepen op rechtsverwerking. In dit verband heeft gedaagde onweersproken aangevoerd dat de betreffende detentietitels al op 1 juli 2008 in de PI Haaglanden zijn aangezegd. Ook is van de executie van de Nederlandse vonnissen aan eiser mededeling gedaan bij brief van 11 oktober 2011. Daarnaast heeft gedaagde aangevoerd dat in januari 2012 in de PI De Schie met eiser besproken is dat de tussentijdse tenuitvoerlegging vanaf 19 januari 2012 zou gebeuren. Eiser heeft dit niet gemotiveerd betwist.

Op het punt van het omruilen van detentietitels heeft gedaagde erop gewezen dat de Aanwijzing executie bepaalt dat in beginsel de tenuitvoerlegging van gevangenisstraffen voorgaat op die van vervangende hechtenis. In dat verband heeft gedaagde onweersproken aangevoerd dat de 115 dagen gevangenisstraf die eiser alsnog moest uitzitten (vanwege de bevolen tenuitvoerlegging van een voorwaardelijk opgelegde straf) een gevangenisstraf is die in rangorde gelijk is aan de Curaçaose straf. Daarnaast gaat het om 34 dagen vervangende hechtenis voor een niet uitgevoerde taakstraf die in rangorde wel na de gevangenisstraf komt. In de visie van gedaagde zou het tamelijk onzinnig zijn om eiser na ommekomst van de voormelde 115 dagen naar Curaçao te sturen, hem daar het restant van zijn Curaçaose straf te laten ondergaan en hem vervolgens weer naar Nederland te sturen voor de 34 dagen vervangende hechtenis. Geoordeeld wordt dat onder die omstandigheden geen sprake is van onrechtmatig handelen door gedaagde op het punt van het omruilen van insluitingtitels.

Ten aanzien van de teruggeleiding van eiser naar de NA heeft gedaagde aangevoerd dat recentelijk nog eens navraag is gedaan naar de veiligheidssituatie voor eiser op de NA maar dat daarop nog niet is gereageerd. Ter zitting heeft eiser daar enerzijds aan toegevoegd dat hangende een onderzoek naar die veiligheidssituatie, eiser zijn strafrestant op de NA kan ondergaan in een zogenoemde FOBA (een forensische, gesloten afdeling met de hoogste beveiliging). Anderzijds heeft gedaagde ter zitting toegezegd op korte termijn naarstige pogingen te doen om uitsluitsel te krijgen over de betreffende veiligheidssituatie. Nu gedaagde niet binnen een redelijke termijn geslaagd is met het verkrijgen van een reactie van de autoriteiten op de NA over die situatie, is er op basis van het ontbreken van recente informatie aanleiding om te veronderstellen dat de veiligheidssituatie voor eiser thans (nog) niet van dien aard is dat teruggeleiding op dit moment in de rede ligt. Het door gedaagde genoemde tijdelijke alternatief in de vorm van voormelde FOBA ligt niet voor de hand. Indien zou blijken dat er op de NA nog steeds sprake is van een onveilige situatie voor eiser zou dat geboden alternatief geen redelijk alternatief zijn.

Gedaagde heeft aangevoerd dat de vordering van eiser om hem in vrijheid te doen stellen op 23 juni 2012 moet worden afgewezen omdat eiser nog 154 dagen van de Antilliaanse straf dient te ondergaan en dat als zijn vi datum nu 19 november 2012 heeft te gelden. Geoordeeld wordt dat eisers klacht over het noemen van verschillende vi data, bijvoorbeeld in de brief van de OvJ van Curaçao van 11 april 2008 waar als vi datum 23 juni 2012 wordt genoemd, geen doel treft nu eiser wist, althans had kunnen weten dat de nog openstaande Nederlandse detentietitels wijziging van eerdergenoemde vi data met zich kon brengen. Dit geldt eveneens voor de herberekening, hiervoor vermeld onder 2.7, in verband met de geldende recidiveregeling. Voorts heeft gedaagde er onweersproken op gewezen dat eisers stelling ten aanzien van de WOTS procedure eraan voorbij gaat dat deze procedure slechts geldt voor buiten het Koninkrijk gegeven beslissingen. Voor zover eisers gratieverzoek van 4 december 2011 erop ziet om hem niet terug te doen geleiden naar Curaçao, wordt gewezen naar hetgeen hiervoor onder 4.3 is overwogen. Ten aanzien van eisers verzoeken om de vi datum te handhaven op 23 juni 2012 wordt geoordeeld dat het niet hoogstwaarschijnlijk is dat deze verzoeken zullen slagen.

Al het voorgaande leidt tot de conclusie dat eisers vorderingen, behoudens het onder e) gevorderde, niet voor toewijzing vatbaar zijn.

In de omstandigheid dat beide partijen deels in het gelijk dan wel in het ongelijk zijn gesteld, wordt aanleiding gevonden te bepalen dat iedere partij de eigen proceskosten draagt.

De voorzieningenrechter:

bepaalt dat eiser niet ten behoeve van executie van het strafvonnis van 22 augustus 2007 van het Gerecht in Eerste Aanleg van de Nederlandse Antillen en evenmin ten behoeve van toezicht tijdens de v.i.-periode mag worden teruggeleid naar Curaçao;

verklaart dit vonnis tot zover uitvoerbaar bij voorraad;

bepaalt dat iedere partij de eigen kosten draagt;

wijst af het meer of anders gevorderde.

Dit vonnis is gewezen door mr. R.J. Paris en in het openbaar uitgesproken op 29 juni 2012.

AB