CRvB, 24-06-1997, nr. 96/5758ABW

te B. met een aanstelling van 14,57 uur per week. Aansluitend

ontving hij tot 12 juli 1994 een ontslaguitkering ingevolge het

Rechtspositiebesluit onderwijspersoneel.

Op 23 juni 1994 verzocht appellant gedaagde hem per 12 juli 1994 een

bijstandsuitkering toe te kennen.

Op een aanvullend inlichtingenformulier vermeldde hij zich voor "2 dagen in de

week of meerdere avonden en weekeinde" als werkzoekende bij het Gewestelijk

Arbeidsbureau te hebben ingeschreven.

Bij besluit van 20 juli 1994 is namens gedaagde afwijzend op deze aanvraag

beslist op de grond dat in het algemeen geen bijstand kan worden gegeven aan

iemand die overdag - al dan niet voltijds - universitair of hoger

beroepsonderwijs volgt.

Bij besluit van 16 december 1994 heeft gedaagde, na gemaakt bezwaar, dit

besluit gehandhaafd op grond van de volgende overwegingen:

De rechtbank heeft het tegen het besluit van 16 december 1994 ingestelde

beroep ongegrond verklaard.

Hetgeen van de zijde van appellant in hoger beroep is aangevoerd geeft de Raad

geen aanleiding de aangevallen uitspraak voor onjuist te houden. In aansluiting

op de overwegingen van de rechtbank overweegt de Raad nog het volgende.

Uit de ter beschikking staande gegevens kan naar het oordeel van de Raad niet

worden afgeleid dat appellant ten tijde als hier van belang behoorde tot de

personenkring van de Rijksgroepsregeling werkloze werknemers (RWW), zoals

omschreven in artikel 1, aanhef en onder a, van de RWW. Gelet op de

inschrijving van appellant als voltijds universitair student, diens uit de

gedingstukken naar voren komende intentie de door hem aangevangen dagstudie af

te maken en voorts in aanmerking nemend dat hij ook daarop gerichte

studieactiviteiten ontplooide, staat voor de Raad vast dat appellant niet als

een werkloze werknemer kon worden aangemerkt en dus geen recht had op een

uitkering ingevolge de RWW.

In de hier gegeven omstandigheden bestond voor appellant evenmin recht op een

ABW-uitkering. Uit het bepaalde in artikel 3, eerste lid, van het

Scholingsbesluit bijstandsgerechtigden (Stb. 1991, 491) volgt immers dat het

volgen van een scholing of een opleiding in deeltijd- of volledig hoger

beroeps- of wetenschappelijk dagonderwijs niet te verenigen is met

bijstandsverlening, tenzij deze scholing of opleiding noodzakelijk wordt

geacht voor de inschakeling in de arbeid. In de beschikking noodzakelijke

scholing ABW 1991 (Stcrt. 1991, 193, hierna: de beschikking) is uitgewerkt in

welke gevallen het volgen van hoger beroeps- en wetenschappelijk onderwijs

noodzakelijk kan worden geacht voor de inschakeling in de arbeid als bedoeld

in evengenoemd artikellid.

Als vaststaand kan worden aangenomen dat de opleiding die appellant volgt niet

aan de in artikel 1 van die beschikking gestelde voorwaarden voldoet. Zoals de

Raad eerder heeft beslist in zijn uitspraak van 10 september 1996,

gepubliceerd in JABW 1996/227, is er dan geen plaats meer voor een toetsing

van de omstandigheden en mogelijkheden van appellant met toepassing van

artikel 1, tweede lid, van de ABW, zoals namens appellant is bepleit. Gedaagde

en de rechtbank hebben terecht onderkend dat het Scholingsbesluit en de

beschikking een sluitend karakter hebben.

De opnieuw in hoger beroep opgeworpen grief met betrekking tot de gestelde

schending door gedaagde van het bepaalde in artikel 6:17 van de Awb treft

evenmin doel. In de Awb is een afzonderlijke regeling neergelegd voor de

toezending van stukken in de fase van bezwaar, die afwijkt van die voor de

toezending van stukken in de fase van beroep bij de rechtbank. In

eerstgenoemde fase is het bestuursorgaan verplicht in ieder geval de

vertegenwoordiger van degene die bezwaar maakt de voor de belanghebbende

bestemde berichten te doen toekomen die na de aanvang van de bezwaarprocedure

worden verzonden. Daarnaast bestaat er voor belanghebbenden - behoudens

voorzover geheimhouding om gewichtige redenen is geboden - de mogelijkheid van

inzage van alle op de zaak betrekking hebbende stukken. Ten slotte is er de

mogelijkheid tot het verkrijgen van afschriften daarvan tegen vergoeding van

ten hoogste de kosten.

Gelet op dit in de hoofdstukken 6 en 7 van de Awb neergelegde stelsel, kan

naar het oordeel van de Raad niet worden aangenomen dat in artikel 6:17 van de

Awb de verplichting voor het bestuursorgaan besloten ligt om in de bezwaarfase

ook die stukken aan de vertegenwoordiger van de belanghebbende toe te zenden,

die zijn geproduceerd in de fase tussen de aanvraag en het primaire besluit.

De aangevallen uitspraak komt derhalve voor bevestiging in aanmerking.

De Raad acht geen termen aanwezig om toepassing te geven aan het bepaalde in

artikel 8:75 van de Awb.