HR, 13-01-2010, nr. 179031/HAZA08-2196

Het verloop van de procedure blijkt uit:

Ten slotte is vonnis bepaald.

BRR en [ ] [gedaagde] Beheer B.V. (‘[gedaagde] Beheer’) houden ieder 50% van de aandelen in [gedaagde] Assurantiën B.V.(‘[gedaagde] Assurantiën’). [gedaagde] houdt op zijn beurt 100% van de aandelen in [gedaagde] Beheer, welke vennootschap bestuurder is van [gedaagde] Assurantiën. De aandelen van BRR zijn voor 2/3 deel in handen van BRR Management B.V. en voor 1/3 deel in handen van [A] B.V. De aandelen van BRR Management B.V. zijn voor 50% in handen van de [B] en voor 50% in handen van de [C].

[gedaagde] Assurantiën houdt zich bezig met de bemiddeling bij het afsluiten van verzekerings- en financieringsovereenkomsten, met name op de hypotheekmarkt.

De statuten van [gedaagde] Assurantiën bepalen onder meer, voor zover hier relevant, het volgende:

‘Vertegenwoordiging

Artikel 14

(…)

De directie behoeft de machtiging of goedkeuring van de algemene vergadering van aandeelhouders voor bestuursbesluiten strekkende tot:

BRR vordert samengevat - veroordeling van [gedaagde] tot betaling van € 85.000,00, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de dag van dagvaarding tot de dag van algehele voldoening, met veroordeling van [gedaagde] in de proceskosten.

BRR legt aan haar vordering ten grondslag dat [gedaagde] in strijd heeft gehandeld met de statuten van [gedaagde] Assurantiën door zonder toestemming van de AVA een pensioenvoorziening voor hem aan te gaan, een kredietovereenkomst, een huurovereenkomst en een samenwerkingsovereenkomst aan te gaan en surseance van betaling te vragen. Ook stelt BRR dat de verhuizing van [gedaagde] Assurantiën van [woonplaats] naar [adres] geleid heeft tot een omzetdaling en tot het stelselmatig onkundig laten van BRR van de financiele situatie van [gedaagde] Assurantiën. Zij verwijt [gedaagde], kort gezegd, wanbeleid. BRR stelt dat [gedaagde] daarmee aansprakelijk is voor de door BRR dientengevolge geleden schade op grond van art. 2:248 BW, 2:249 BW in samenhang met art. 2:11 BW en 6:162 BW. Die schade bestaat uit de teloorgang van de waarde van de aandelen en de hoge kosten die zij heeft moeten maken om inzicht te krijgen in de financiele zaken van [gedaagde] Assurantiën. De schade wordt door BRR gesteld op € 85.000,00.

[gedaagde] voert verweer. Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan.

Op de comparitie heeft BRR de grondslag van haar vorderingen beperkt tot schending van art. 6:162 BW in samenhang met art. 2:11 BW. De verweren die [gedaagde] heeft aangevoerd tegen de overige in de dagvaarding genoemde grondslagen kunnen dan ook onbesproken blijven.

De rechtbank stelt bij haar beoordeling voorop dat art. 2:11 BW bepaalt dat de aansprakelijkheid van een bestuurder van een rechtspersoon als bestuurder van een andere rechtspersoon tevens hoofdelijk rust op de bestuurder van eerstgenoemde rechtspersoon. Dat brengt met zich dat als [gedaagde] Beheer aansprakelijk zou zijn jegens BRR, [gedaagde] hoofdelijk aansprakelijk is naast [gedaagde] Beheer.

De rechtbank dient te beoordelen of de gedragingen van [gedaagde] leiden tot aansprakelijkheid van [gedaagde] als indirect bestuurder van [gedaagde] Assurantiën jegens BRR als aandeelhouder van [gedaagde] Assurantiën. BRR heeft daarvoor als grondslag art. 6:162 BW genomen. Zij heeft zich daarnaast beroepen op schending van art. 2:248 BW. Uit dat artikel volgt evenwel dat slechts de curator zich hierop kan beroepen. Een beroep op art. 2:248 BW komt BRR dan ook niet toe.

BRR heeft verder nog een beroep gedaan op art. 2:249 BW. Dat sprake zou zijn van een schending van art. 2:249 BW heeft BRR evenwel onvoldoende onderbouwd met feiten en stukken. Deze grondslag kan BRR derhalve evenmin baten. De rechtbank zal de vordering van BRR dan ook beoordelen op de eerstgenoemde grondslag, art. 6:162 BW.

Uit de jurisprudentie van de Hoge Raad volgt dat - kort gezegd - de schade die een individuele aandeelhouder lijdt als gevolg van onrechtmatig handelen door een derde jegens de vennootschap niet door de individuele aandeelhouder tegen die derde te gelde gemaakt kunnen worden (HR 2 december 2994, NJ 1995, 288, ABP/Poot). Daarbij leidt het feit dat die derde een statutair bestuurder van de vennootschap is niet tot een ander uitgangspunt (zie o.m. Rb. Arnhem 7 maart 1996, JOR 1996,43). Indien aan een vennootschap, in dit geval [gedaagde] Assurantiën, door een derde, in dit geval [gedaagde], vermogensschade wordt toegebracht door gedragingen die tegenover de vennootschap onrechtmatig zijn, heeft alleen de vennootschap het recht uit dien hoofde van de derde vergoeding van deze aan haar toegebrachte schade te vorderen. Die vermogensschade van de vennootschap zal, zolang zij niet is vergoed, een vermindering van de waarde van de aandelen in de vennootschap meebrengen. In beginsel kunnen de aandeelhouders echter op grond van dit (aanvankelijk) voor hen ontstane nadeel niet een eigen vordering tot schadevergoeding tegen de bedoelde derde geldend maken.

Voor een eventuele vergoeding van schade aan een aandeelhouder kan slechts dan sprake zijn indien jegens die aandeelhouder een specifieke zorgvuldigheidsnorm jegens hem in privé in acht had moeten worden genomen. BRR heeft niet gesteld dat daarvan sprake zou zijn. Dat is de rechtbank ook overigens niet gebleken. Het voorgaande brengt met zich dat de vordering van BRR zal worden afgewezen.

[gedaagde] heeft in zijn conclusie van antwoord nog gesteld dat een vordering tot opheffing van het conservatoir beslag op zijn woonhuis zou volgen. Deze vordering heeft hij evenwel niet ingesteld als eis in reconventie, zodat de rechtbank hieraan voorbij gaat.

BRR zal als de in het ongelijk gestelde partij in de kosten van deze procedure worden veroordeeld. Die kosten worden aan de zijde van [gedaagde] tot op heden begroot op: