JOL 2007, 368

Aanbesteding. Richtlijn 93/36/EEG; ziekenhuizen onder oude zorgstelsel ‘aanbestedende dienst’ als bedoeld in art. 1 sub?; peiljaar, maatstaf. Als peiljaar voor de beantwoording van de vraag of thans eiseres tot cassatie (een stichting die uit een juridische fusie van drie ziekenhuisinstellingen is ontstaan) een publiekrechtelijke instelling en.daarmee een ‘aanbestedende dienst’ in de zin van art. 1, onder b, van Richtlijn 93/36/EZG is, moet worden genomen het begrotingsjaar waarin de aanbestedingsprocedure wordt geopend. Nu eiseres in de feitelijke instanties niet heeft gesteld dat haar statutaire doelomschrijving geen juist of volledig beeld geeft van de activiteiten die zij daadwerkelijk uitoefent, mocht het hof voor de beantwoording van de vraag of eiseres is opgericht met het specifieke doel te voorzien in behoeften van algemeen belang als bedoeld in de Richtlijn, uitgaan van die doelomschrijving. Bij de beoordeling van de vraag of al dan niet sprake is van een andere behoefte van algemeen belang dan van industriële of oommercie1e aard, dient te worden gelet op alle relevante elementen, rechtens en feitelijk, zoals de omstandigheden waaronder de betrokken instelling is opgericht en de voorwaarden waaronder zij werkzaam is. Het oordeel van het hof dat reeds uit de omstandigheid dat eiseres niet — dan wel nagenoeg niet — zelf de prijzen voor haar diensten kan vaststellen, maar daarvoor afhankelijk is van het College tarieven gezondheidszorg en als gevolg daarvan maar beperkt kan concurreren op het gebied van prijs, volgt dat de behoefte van algemeen belang waarin zij wil voorzien van andere dan commerciële aard zijn, geeft dan ook blijk van een onjuiste rechtsopvatting indien het hof voor zijn oordeel niet van belang heeft geacht dat, zoals eiseres heeft aangevoerd, algemene ziekenhuizen vanaf 1 januari 2003, de ruimte hebben om, mede op het gebied van prijzen, te concurreren en ook daadwerkelijk opereren in een klimaat van concurrentie, dat eiseres weliswaar geen winstoogmerk heeft, maar wordt bestuurd (en door zorgverzekeraars wordt aangestuurd) op basis van rendement, doelmatigheid en rentabiliteit, en evenmin dat algemene ziekenhuizen (in toenemende mate) exploitatierisico's dragen. Van overheidsfinanciering in de zin van art. 1, onder b, van de Richtlijn is slechts sprake indien financiering wordt verstrekt zonder dat daar een specifieke tegenprestatie tegenover staat. Het oordeel van het hof dat de inkomsten van eiseres die afkomstig zijn uit ziekenfondspremies als overheidsfinanciering in deze zin moeten worden aangemerkt, is dan ook onjuist: tegenover de door eiseres uit ziekenfondspremies ontvangen gelden stond immers wel een specifieke tegenprestatie, te weten de zorg die zij krachtens de ingevolge art. 44 Ziekenfondswet met de ziekenfondsen gesloten overeenkomsten diende te verlenen.