Hof Amsterdam, 17-09-2009, nr. 07/00716

Feiten

[Belanghebbende] heeft van februari 1997 tot mei 2002 tezamen met C een onderneming gedreven onder de naam [naam] F.

(…)

Het Hof zal zijn oordeel mede op de hiervoor vermelde feiten baseren en voegt daar nog het volgende aan toe.

Tot de stukken behoort een 'Afspraakkaart' van de [naam] G waarop voor de jaren 2001 en 2002 een zestal afspraken is vermeld.

Tot de stukken behoren berichten afkomstig van de apotheken [naam] H en [naam] I waarop is vermeld ‘Afleverhistorie’, betrekking hebbend op D en E voor de periode mei 2003 – mei 2006, alsmede een bericht met vermelding 'Medicatie historie', betrekking hebbend op E voor de periode mei 1991 - mei 2006, op welke berichten steeds - onder meer - diverse door een - naar het Hof begrijpt - dermatoloog voorgeschreven medicamenten zijn vermeld.

Tot de stukken behoort een (handgeschreven) verklaring van [naam] J, huisarts te [plaats] P, gedagtekend 25 september 2006, en waarin het volgende is vermeld:

“E (11-2-02) en D (5-8-98) hebben vanaf geboorte last eczeem Behandeld door huisarts en dermatoloog”

Geschil in hoger beroep

In geschil is de vraag of en in hoeverre belanghebbende diverse buitengewone uitgaven in mindering van zijn inkomen mag brengen. Belanghebbende heeft geconcludeerd tot een aftrek (voor drempel) van € 6.817 en de inspecteur tot een aftrek (voor drempel) van € 4.501. Het verschil tussen deze bedragen bedraagt € 2.316 en bestaat uit:

Niet in geschil is dat ter zake van de buitengewone uitgaven – in afwijking van de beslissing van de rechtbank en op de voet van artikel 6.24 Wet inkomstenbelasting 2001 (tekst 2004; hierna: de Wet) – een drempel van € 4.578 in aanmerking moet worden genomen.

Beoordeling van het geschil

Ter zake van de post tandartskosten heeft de rechtbank beslist dat belanghebbende niet aannemelijk heeft gemaakt dat deze kosten daadwerkelijk te zijnen laste zijn gebleven.

Belanghebbende heeft ter zitting gesteld dat van de tandartskosten € 110 niet is vergoed. De inspecteur heeft erop gewezen dat zowel in de aanslagregelende fase als in de bezwaarfase is verzocht om overlegging van de polis van de ziektekostenverzekering dan wel een declaratieoverzicht en dat slechts een declaratieoverzicht is verstrekt waaruit blijkt dat € 12 niet is vergoed. Met die € 12 heeft de inspecteur rekening gehouden.

Naar het oordeel van het Hof heeft het op de weg van belanghebbende gelegen om nader inzicht te verstrekken in het al dan niet voor zijn rekening komen van de gestelde tandartskosten. Hierin acht het Hof belanghebbende niet geslaagd, zodat op de door hem gestelde buitengewone uitgaven € 98 in mindering dient te komen.

Ter zake van de kosten van een reisverzekering heeft de rechtbank beslist dat belanghebbende niet aannemelijk heeft gemaakt dat een gedeelte van die kosten als premie voor de verzekering van ziektekosten in aanmerking kan komen.

Ter zitting van het Hof heeft belanghebbende een computerprint getoond van een via het internet afgesloten reisverzekering, op welke print is vermeld dat ook ziektekosten werden verzekerd. De inspecteur stelt dat uit deze computerprint niet kan worden opgemaakt dat deze betrekking heeft op het onderhavige jaar en dat het daarin (mede) ziektekosten betreft, zodat hij het door belanghebbende gestelde onvoldoende aannemelijk gemaakt acht.

Het Hof acht op grond van de ter inzage verstrekte gegevens voldoende aannemelijk dat in het onderhavige jaar een op € 26 vast te stellen gedeelte van de kosten van een reis-verzekering als ziektekosten zijn aan te merken. In zoverre worden de door belanghebbende gestelde buitengewone uitgaven aanvaard.

Ter zake van extra kosten voor kleding, beddengoed en bewassing in verband met huideczeem van de twee kinderen van belanghebbende is in de uitspraak van de rechtbank onder meer – en onder verwijzing naar de onder 2.2.4 vermelde verklaring – het volgende vermeld:

“4.6. (…) [Belanghebbendes] partner heeft ter zitting verklaard dat beide kinderen dagelijks met zalf moeten worden ingesmeerd zodat elke dag beddengoed en pyjama’s moeten worden verschoond. De rechtbank acht aannemelijk dat eiseres als gevolg hiervan meer bewassingskosten heeft. (…) De rechtbank oordeelt dat aldus voldoende aannemelijk is gemaakt dat sprake is van extra kosten voor kleding en beddengoed. Dit betekent dat [belanghebbende] ten aanzien van beide kinderen recht heeft op aftrek van het forfaitaire bedrag van € 320.”

Bij wege van incidenteel beroep heeft de inspecteur betoogd dat per kind aannemelijk dient te worden gemaakt dat extra uitgaven zijn gedaan voor kleding en beddengoed en dat deze uitgaven voortvloeien uit de ziekte van het kind. De inspecteur heeft zijn standpunt in zijn verweerschrift onder meer als volgt toegelicht:

“Uit de afleverhistorie van de apotheek met betrekking tot E blijkt dat er in 2004 één maal een tube van 15 gram zalf is voorgeschreven door de huisarts. (…) Hiermee heeft belanghebbende mijns inziens niet aannemelijk gemaakt dat E in 2004 is ‘behandeld’ voor eczeem. (…)

Niet in geschil is (…) dat D in 2004 is behandeld voor eczeem. (…)

Het verlenen van de aftrek zonder nadere specificatie zou mogelijk zijn indien blijkt uit de aangiften van voorgaande jaren dat de ziekte extra uitgaven met zich meebrengt. In casu wordt er in 2004 voor het eerst een beroep gedaan op de forfaitaire aftrek, zodat hiervan geen sprake is.

Ook zou het verlenen van de aftrek zonder nadere specificatie mogelijk zijn wanneer is vastgesteld dat uit algemene wetenschap bekend is dat de onderhavige ziekte – eczeem – de extra uitgaven met zich meebrengt. Op de website www.kindereczeem.nl is allerlei informatie opgenomen over de ziekte ‘eczeem’. (…) Op de website wordt niet vermeld dat het goed dan wel nodig is om het beddengoed en de pyjama’s ‘vaker’ te wassen. Ik stel derhalve vast dat er geen sprake is van een algemene wetenschap dat eczeem extra uitgaven voor kleding en beddengoed met zich meebrengt. Ik acht het aannemelijk dat dit meer te maken heeft met een persoonlijk gewenste mate van hygiëne. (…) Belanghebbende heeft dan wel gesteld (…) dat het eczeem aanleiding is het beddengoed en de pyjama’s ‘vaker’ te verschonen, maar heeft deze stelling op geen enkele wijze kunnen onderbouwen.”

Belanghebbende verwijst ter zake van de extra uitgaven voor kleding en bewassing naar het oordeel van de rechtbank. Voorts heeft de partner ter zitting van het Hof nog het volgende verklaard:

“Ik ben met mijn kinderen bij een dermatoloog geweest. (…) Bij mijn zoon (…) gaat de ziekte gepaard met veel ontstekingen aan de huid, waardoor hij na enige tijd immuun wordt voor de crème en op een andere crème moet overstappen. Hij heeft verschillende crèmes gebruikt, dat waren alle zeer vette crèmes. De eczeemplekken bevinden zich in zijn knieholtes, op zijn rug en op zijn scheenbeen. Zijn huid is dunner geworden door het gebruik van de crèmes. Beide kinderen hebben vanaf de geboorte last van eczeem. Ik was iedere dag. Ik kan geen normaal wasmiddel gebruiken. Ik gebruik Fleuril speciaal dermatologisch getest. Dat kost ongeveer € 6 voor een fles van 1,5 liter. Ook koop ik speciale shampoos voor de kinderen.”

In artikel 6.17. van de Wet is onder meer het volgende bepaald:

“1. Als uitgaven wegens ziekte, invaliditeit en bevalling worden

aangemerkt de daarmee verband houdende:

(…)

Naar het oordeel van het Hof is op grond van de afspraakkaart van de polikliniek, de verklaring van de huisarts, de aflever- en medicatiehistorie van de apotheken en de toelich-ting van de partner van belanghebbende voor de rechtbank en voor het Hof voldoende aannemelijk dat beide kinderen van belanghebbende vanaf hun geboorte aan eczeem lijden, dat zij daarvoor onder behandeling staan dan wel hebben gestaan van een dermatoloog en/of huisarts, dat zij medicijnen voorgeschreven hebben gekregen en dat hun aandoening ertoe leidt dat lakens en beddengoed meer dan in omstandigheden waarin geen sprake is van de onderhavige huidaandoeningen gebruikelijk kan worden geacht, moeten worden verschoond en gewassen. Met hetgeen de inspecteur hier tegenover heeft gesteld heeft hij te hoge eisen gesteld aan het voor de gevraagde aftrek verlangde bewijs. Naar het oordeel van het Hof mag het als van algemene wetenschap worden geacht dat indien kinderen vanwege een huid-aandoening met zalf en crèmes worden behandeld, dit sporen nalaat op kleding en bedden-goed van die kinderen. Deze omstandigheid leidt redelijkerwijs tot een behoefte aan extra bewassing, waarvan het Hof het op grond van de verklaring van de partner van belangheb-bende voldoende aannemelijk acht dat deze in enige betekenende mate tot extra kosten heeft geleid. De opstelling van de inspecteur in deze acht het Hof ook niet goed te verenigen met de betrekkelijk geringe eis die volgens het Besluit aan de toepassing van de forfaitaire regeling van artikel 6.17, eerste lid, aanhef en onderdeel d, van de Wet behoort te worden gesteld. De rechtbank heeft derhalve terecht beslist dat belanghebbende voor de aftrek van het zogenoemde 'lage' forfait van art. 38, eerste lid, aanhef en onderdeel a, Uitvoerings-regeling inkomstenbelasting 2001 in aanmerking komt.

Ter zake van de in artikel 6.22, tweede lid, van de Wet voorziene forfaitaire aftrek voor de chronische ziekte van een kind heeft de rechtbank geoordeeld dat belanghebbende niet aannemelijk heeft gemaakt dat belanghebbende voor ieder kind in het onderhavige jaar meer dan het in artikel 6.22, eerste lid, aanhef, van de Wet voorziene drempelbedrag van

€ 307 aan uitgaven heeft gedaan. Op deze grond is de aftrek van artikel 6.22 van de Wet door de rechtbank niet toegestaan.

Belanghebbende heeft gesteld dat de aftrek van artikel 6.22 van de Wet ‘automatisch’ volgt indien aan de voorwaarden voor de aftrek van artikel 6.17 van de Wet is voldaan. De inspecteur heeft gesteld dat belanghebbendes opvatting niet juist is en dat ook indien wel aan de voorwaarden voor aftrek van het 'lage' forfait van artikel 6.17 van de Wet is voldaan door belanghebbende aannemelijk moet worden gemaakt dat door hem per kind voor meer dan

€ 307 aan uitgaven wegens chronische ziekte zijn gedaan. De inspecteur acht belangheb-bende in dit bewijs niet geslaagd.

Het Hof volgt de opvatting van de inspecteur en de rechtbank waar het betreft de uitleg van artikel 6.22, eerste lid, aanhef, van de Wet en stelt voorts vast dat belanghebbende overi-gens niet aannemelijk heeft gemaakt dat door hem per kind voor meer dan € 307 aan uitgaven wegens chronische ziekte zijn gedaan.

Het vorenoverwogene leidt ertoe dat van het bedrag aan buitengewone uitgaven ter zake van ziekte en overlijden van € 6.817 dat door belanghebbende is gesteld (als vermeld onder 3.1) een bedrag ter zake van tandartskosten van € 98 (= € 110 -/- € 12) en € 1.552 in verband met chronische ziekte, niet in aanmerking kan worden genomen. Het in aanmerking te nemen bedrag aan buitengewone uitgaven bedraagt dan € 5.167 (= € 6.817 -/- (€ 98 + € 1.552)). Na vermindering van de drempel van € 4.578 bedraagt het bedrag dat ter zake van persoonsge-bonden aftrek in mindering kan komen op het inkomen uit werk en woning dan € 589. Nu de rechtbank geen persoonsgebonden aftrek heeft toegestaan, betekent dit een en ander dat het door de rechtbank vastgestelde belastbaar inkomen uit werk en woning verder dient te worden verminderd tot € 26.406 (= € 26.995 -/- € 589).

Slotsom

De slotsom is dat het hoger beroep van belanghebbende (gedeeltelijk) gegrond is en het incidentele hoger beroep van de inspecteur ongegrond. Doende wat de rechtbank had behoren te doen, zal het Hof het beroep gegrond verklaren, de uitspraak van de inspecteur vernietigen en de aanslag verminderen tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 26.406.

Kosten

Het Hof acht termen aanwezig voor een kostenveroordeling van de inspecteur in de kosten van de procedure in hoger beroep. Met inachtneming van het Besluit proceskosten bestuursrecht stelt het Hof de vergoeding vast op € 966 voor proceshandelingen (3 punten: indienen beroepschrift, schriftelijke beantwoording in het incidentele hoger beroep, verschijnen ter zitting) x 1 voor het gewicht van de zaak x € 322). Voorts komen in aanmerking de reiskosten per tweede klasse van het openbaar vervoer die de echtgenote van belanghebbende heeft moeten maken om de zitting te kunnen bijwonen en aldaar een verklaring af te leggen, door het Hof begroot op € 30.

vernietigt de uitspraak van de rechtbank, behoudens het gedeelte daarvan dat betrekking

heeft op de proceskosten en de vergoeding van het griffierecht;

verklaart het beroep gegrond;

vernietigt de uitspraak op het bezwaarschrift;

vermindert de aanslag tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning

van € 26.406;

veroordeelt de inspecteur in de proceskosten in hoger beroep van belanghebbende voor een

bedrag van € 966;

gelast dat de inspecteur aan belanghebbende vergoedt het door deze voor de behandeling

van het hoger beroep betaalde griffierecht van € 106.

Aldus gedaan door mrs. E.F. Faase, voorzitter, E.A.G. van der Ouderaa en H.E. Kostense, leden van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. E.J.E.M. Anderluh - Vanherck als griffier. De beslissing is op 17 september 2009 in het openbaar uitgesproken.

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie worden ingesteld bij de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH Den Haag. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen: