Rb. Amsterdam, 05-08-2009, nr. 426224 / HA ZA 09-1362

1.1.

1.2.

2.1.

2.

3.

4.

5.

2.2.

De Staat c.s. voert verweer. Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan.

2.3.

Voor zover het gevorderde onder 1 tot en met 4 Fortis Corporate Insurance N.V. betreft, is het niet toewijsbaar, nu als onweersproken vast staat dat de Staat de aandelen in Fortis Corporate Insurance N.V. op 2 juni 2009 heeft verkocht.

2.4.

Ook voor het overige is het gevorderde onder 1 tot en met 4 niet toewijsbaar. Gesteld noch gebleken is dat Fortis NV, één van de gedaagden, bereid is om haar medewerking te verlenen aan de uitvoering van de gevorderde voorzieningen. Evenmin wordt gevorderd Fortis NV daartoe te veroordelen. Verder heeft de Stichting c.s. niets naar voren gebracht over de procedurevoorschriften waarmee bij uitvoering van de gevorderde voorzieningen de goede bedrijfsvoering van de vennootschap kan worden gewaarborgd, of over verklaringen van geen bezwaar, die bij uitvoering van de gevorderde voorzieningen vereist kunnen zijn op grond van de Wet op het financieel toezicht. De gevorderde voorzieningen onder 1, 2 en 3 zijn daarmee niet reëel en zullen in de praktijk onuitvoerbaar zijn. Alleen om die redenen kan van toewijzing al geen sprake zijn.

2.5.

Met betrekking tot het onder 1 tot en met 6 gevorderde geldt het volgende.

De Staat voert aan dat hij bij uitvoering van de gevorderde voorzieningen omvangrijke schade zal kunnen lijden, nu hij daardoor in ernstige mate in zijn handelingsvrijheid zal worden beperkt, terwijl deze schade niet zal kunnen worden verhaald op de Stichting c.s. De Staat beroept zich daarmee op een verhaals- en restitutierisico. De Stichting c.s. heeft hiertegenover niets ingebracht.

Bij deze stand van zaken is er een gerede kans dat de Staat bij uitvoering van de gevorderde voorzieningen de door hem aangevoerde schade zal lijden, dat hij, indien hij in de hoofdzaak in het gelijk wordt gesteld, jegens de Stichting c.s. aanspraak zal kunnen maken op vergoeding van deze schade en dat de Stichting c.s. die vergoeding niet zal kunnen betalen en daarvoor geen verhaal zal bieden.

Het gevorderde onder 1 tot en met 6 is (ook) om deze redenen niet toewijsbaar.

2.6.

Daar komt met betrekking tot het onder 6 gevorderde voorschot bij, dat de Stichting op grond van artikel 3:305a lid 3 slot van het Burgerlijk Wetboek geen rechtsvordering kan instellen tot voldoening van schadevergoeding in geld, en dat het in strijd met de goede procesorde is dat Valuas na eiswijziging dit voorschot eist, terwijl in het geheel niet is toegelicht op welke gronden zij op dit punt naast de Stichting als eiseres wil gaan optreden.

Verder geldt dat een afweging van de materiële belangen van partijen het gevorderde voorschot niet rechtvaardigt. Bij een voorziening in de vorm van betaling van een geldsom is dat in verband met het restitutierisico meestal alleen het geval indien de proceskansen van de eisende partij rooskleurig zijn en de vordering tot het beloop van het gevorderde voorschot reeds voldoende vaststaat dan wel op eenvoudige wijze kan worden vastgesteld. Hiervan is in dit geval geen sprake. De door de Stichting en Valuas gestelde schade kan in dit stadium zelfs niet bij benadering worden vastgesteld.

2.7.

Tot slot zijn (voorshands terecht) vraagtekens gezet bij de ontvankelijkheid van de Stichting c.s. Dit geldt allereerst met betrekking tot de cessies waarop de Stichting en Valuas zich beroepen. Ook is in dit stadium niet komen vast te staan dat de Stichting voldoet aan de eisen die in artikel 3:305a van het Burgerlijk Wetboek worden gesteld aan haar bevoegdheid tot instelling van een rechtsvordering. Voor de particuliere eisers geldt dat nog niet vast staat dat zij aandeelhouder zijn of zijn geweest van Fortis, en zo ja van hoeveel aandelen. Het debat tussen partijen op al deze punten heeft nog niet plaatsgevonden en op de beslissingen daarover kan in dit stadium niet vooruit worden gelopen.

2.8.

Het voorgaande leidt tot de slotsom dat het gevorderde in al zijn onderdelen zal worden afgewezen.

2.9.

De Stichting c.s. zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de proceskosten in het incident.

De kosten aan de zijde van de Staat worden begroot op EUR 3.211,- (1 punt × tarief EUR 3.211,00). Hierbij is de buitengewone omvang en complexiteit van het incident van belang. De behandeling van het incident vergt een grondige bestudering van de 77 bladzijdes tellende dagvaarding met de 53 daarbij overgelegde producties.

2.10.

De vrijdag vóór de roldag van 10 juni 2009 heeft de Stichting c.s. voor het eerst bericht dat zij haar eis verminderde, in die zin dat zij de incidentele vorderingen tegen de overige gedaagden niet langer handhaafde.

Die strekten onder meer tot betaling aan de Stichting van een voorschot van

EUR 2.500.000,-. Daarmee heeft de Stichting c.s. nodeloos kosten veroorzaakt bij die overige gedaagden, die hun conclusies van antwoord in het incident op dat moment (bijna) gereed moesten hebben. De omvang en complexiteit van het incident en de hoogte van het gevorderde bedrag zijn aanleiding ook hier tarief VIII te hanteren.

De door Fortis Nederland gevorderde veroordeling in de nakosten is in het kader van deze procedure slechts toewijsbaar voor zover deze kosten op dit moment reeds kunnen worden begroot. De nakosten zullen dan ook worden toegewezen op de wijze zoals in de beslissing vermeld. De gevorderde wettelijke rente hierover is toewijsbaar vanaf veertien dagen na betekening van dit vonnis tot aan de voldoening.

in de hoofdzaak

2.11.

De zaak zal worden verwezen naar de rol van 16 september 2009 voor conclusie van antwoord aan de zijde van gedaagden.