Rb. Limburg, 23-01-2015, nr. 3687263 AZ VERZ 14-273

Het verloop van de procedure blijkt uit:

Bij afzonderlijke faxberichten van 12 januari 2015 hebben de gemachtigden van [verzoeker] en [verweerster] bericht dat partijen in het na de zitting van 6 januari 2015 voortgezette overleg geen regeling hebben kunnen treffen.

Daarom is op 12 januari 2015 beschikking bepaald, waarvan de uitspraak nader op vandaag gesteld is.

Tussen partijen staat - als enerzijds gesteld en anderzijds niet althans onvoldoende gemotiveerd weersproken - het navolgende vast.

[verzoeker], geboren op 31 december 1961, is sinds 15 juni 1992 krachtens schriftelijke arbeidsovereenkomst d.d. 16 juni 1992 bij [verweerster] in dienst als ‘medewerker’, tegen een laatstelijk ontvangen loon van € 2.677,29 bruto per maand, exclusief vakantiebijslag.

Vee- en Vleeshandel [naam] B.V. grossiert in vee en vlees en onderhoudt banden met Bleijlevens Kerkrade B.V. en (net als deze laatste) met Slachthuis Kerkrade B.V. De bedrijfsleiding berust bij dga [directeur verweerster]. [verzoeker] was in het bedrijf breed inzetbaar in het vleesverwerkingsproces. Hij voerde onder andere zaagwerkzaamheden, vlieswerkzaamheden, kantwerkzaamheden, uitbeenwerkzaamheden, inpakwerkzaamheden en etiketteerwerkzaamheden uit. Met regelmaat vervoerde [verzoeker] verder ook als chauffeur vlees met een vrachtwagen. Daarnaast was [verzoeker] bedrijfshulpverlener, was hij belast met kwaliteitsbewaking en hield hij zich bezig met milieukwesties.

[verzoeker] heeft op kosten van [verweerster] een groot rijbewijs behaald teneinde een vrachtauto te mogen besturen. In 2009 heeft tussen de directeur en [verzoeker] een confrontatie plaatsgevonden over de verlenging van dit rijbewijs. [verzoeker] had namelijk ten overstaan van directeur [directeur verweerster] verklaard dat hij het rijbewijs om hem moverende redenen niet verlengen wilde. Hiervoor is [verzoeker] op 28 mei 2009 een officiële (schriftelijke) waarschuwing uitgereikt. Dit heeft ertoe geleid dat [verzoeker] het rijbewijs alsnog heeft verlengd en sedertdien regelmatig chauffeurswerkzaamheden is blijven verrichten. Over de frequentie en omvang verschillen partijen in deze procedure van mening. Na de rijbewijskwestie hebben zich geen noemenswaardige conflicten tussen partijen voorgedaan en was er hoogstens sprake van een incident(je).

Op 8 september 2014 heeft [verzoeker] aan directeur [directeur verweerster] verlof gevraagd voor een halve dag op 10 september 2014 om zijn echtgenote naar het ziekenhuis te vergezellen. Dit verzoek werd door [directeur verweerster] niet gehonoreerd omdat de hoeveelheid werkzaamheden in combinatie met de aanwezige arbeidskrachten dit niet toeliet. De echtgenote van [verzoeker] is daarom noodzakelijkerwijs die dag door haar 77-jarige slecht ter been zijnde schoonvader vergezeld en [verzoeker] is op 10 september 2014 gewoon aan het werk gegaan. Wel is hij die dag (om die reden) eerder dan gebruikelijk en zonder vooraankondiging naar huis gegaan.

Op donderdag 11 september 2014 is [verzoeker] opgedragen chauffeurswerkzaamheden te verrichten en daar was hij het niet mee eens. Hij heeft vervolgens in ferme (deels persoonlijk getinte) bewoordingen en in het bijzijn van collega’s zijn ongenoegen geuit jegens directeur [directeur verweerster]. [verzoeker] heeft zich diezelfde dag ‘ziek gemeld’ en is na de woordenwisseling naar huis gegaan.

Naar aanleiding van voormelde ziekmelding, heeft [verzoeker] op 17 september 2014 de arbo-arts I. Meinders bezocht en op basis van dit contact is een op schrift gesteld werkhervattingsadvies opgesteld. Uit dit advies blijkt - voor zover thans van belang - dat [verzoeker] op dat moment in de visie van Meinders gedeeltelijk arbeidsongeschikt geacht werd en dat er zich weer arbeidsmogelijkheden zouden voordoen nadat een ‘conflictueuze situatie met de leidinggevende’ op een nader moment ‘goed uitgesproken en afgestemd’ zou zijn. De bedoelde arts heeft toen het volgende advies op schrift gesteld: “Werkgever en werknemer zullen afspraken maken om ervoor te zorgen dat het werken weer aangenaam en haalbaar wordt. Maak van beide kanten duidelijk waar men tegenaan loopt en zoek naar oplossingen samen. Geef aan wat men van elkaar verwacht als werkgever en werknemer. Betrokkene heeft nu een time-out nodig om even tot rust te komen. Volgende week of de week erna met elkaar het gesprek aangaan. Maak nu al een afspraak en besluit of er een mediator bij aanwezig zal zijn. probeer in 1-2 gesprekken tot de kern te komen en oplossingen / afspraken op papier te zetten. Wanneer dit gebeurd is, kan betrokkene gaan hervatten. Eerst een week voor 50%. De week erna 100 % inzetbaar. Hij zal intussen dmv begeleiding aan zijn eigen belastbaarheid werken.”

Het door de arbo-arts voorgestelde gesprek heeft op 22 september 2014 plaatsgevonden tussen [verzoeker] - aan wiens kant ook diens zoon aanwezig was - en dhr. [naam administrateur] (hierna: [naam administrateur]), die als administrateur werkzaam is bij [verweerster]. Door laatstgenoemde is op 26 september 2014 een ‘gespreksverslag’ opgesteld waarin - voor zover van belang - het volgende opgenomen is:“Aangezien u bij herhaling over de rooie gaat, het niet eens bent met opgedragen werkzaamheden, de directie ongepast benaderd, de directie bedreigd en uw wil probeert op te dringen door te zetten, heeft vorenstaande de directie doen besluiten om een einde aan de arbeidsrelatie te maken. Ondergetekende heeft hieromtrent drie mogelijkheden met u besproken.1. Ontslag met wederzijds goedvinden.

2. bij UWV een ontslagvergunning aanvragen.

3. procedure bij de kantonrechter.”

Bij brief van 30 september 2014 heeft [verzoeker] gereageerd op het ‘gespreksverslag’ van [naam administrateur], verklaard dat en waarom hij het niet eens is met diverse daarin vermelde ‘beschuldigingen’ en ten slotte gewezen op zaken die hem verbaasden. Vervolgens heeft [verzoeker] zich gewend tot zijn gemachtigde in deze procedure voor juridisch advies. Op

7 oktober 2014 is (na een vooraankondiging van 1 oktober 2014) een brief van de heer Mannens namens [verzoeker] aan [verweerster] uitgegaan.

Op 8 oktober 2014 werd in een wederom als ‘werkhervattingsadvies’ aangeduid stuk door de arbo-arts Meinders het oordeel uitgesproken dat [verzoeker] ‘niet arbeidsongeschikt’ was, maar dat er wel sprake was van een arbeidsconflict (vermoedelijk bedoelde Meinders hier in termen van de STECR-richtlijn dat een wel waar te nemen arbeidsongeschiktheid niet - langer - door ziekte veroorzaakt werd maar dat het arbeidsconflict de overhand had). Als conclusie vermeldt de arts van Arbodienst WVM Consult: “Betrokkene heeft de bekende klachten door de spanning. Intussen is er gesproken op het werk met Dhr [naam administrateur] en is betrokkene per brief meegedeeld dat beide partijen uit elkaar zullen gaan. Dit loopt nu, omdat er besloten zal worden op welke manier beide partijen uit elkaar zullen gaan. Er is dus feitelijk dit moment sprake van een conflict.Advies: Afspraken maken over hoe men uit elkaar zal gaan. Dossier overgedragen aan het UWV.”

De gemachtigde van [verweerster] reageerde bij brief van 17 oktober 2014. In deze brief kreeg [verzoeker] twee officiële waarschuwingen, één voor de uitlatingen van 11 september 2014 omdat volgens dat schrijven sprake was van ‘buitensporig, ongewenst en opgepast gedrag’ van [verzoeker]. De andere waarschuwing zag erop dat [verzoeker] zonder enig overleg op eigen initiatief besloten had op 10 september 2014 voor het einde van de werktijd de werklocatie te verlaten. Tevens is in de brief benadrukt dat de chauffeurswerkzaamheden onderdeel uitmaken van het takenpakket, zodat [verzoeker] die werkzaamheden diende uit te voeren. Ten aanzien van de verlofaanvraag van 10 september 2014 is namens [verweerster] verklaard dat er sprake was van een bedrijfseconomische overweging om [verzoeker] geen verlof toe te kennen en dat dit beleidsvrijheid betreft die [verweerster] als werkgever toekomt. Die bedrijfseconomische overwegingen golden eveneens voor het al dan niet inzetten van uitzendkrachten (in plaats van [verzoeker]). Aan [verzoeker] is ‘een laatste handreiking gedaan’ teneinde de arbeidsovereenkomst voort te kunnen zetten. Hem is in dat verband aangeboden om ‘passende arbeid’ te gaan verrichten in de functie van ‘reuzeltrekken’. [verzoeker] is verzocht en zelfs gesommeerd - aangezien hij niet (langer) wegens medische redenen arbeidsongeschikt was - zich op

21 oktober 2014 te melden bij [verweerster] om zijn werkzaamheden (aldus) te hervatten.

Bij brief van 21 oktober 2014 heeft mr. Mannens namens [verzoeker] laten weten dat hij niet akkoord kon gaan met het werkvoorstel van ‘reuzeltrekken’. [verzoeker] ervaarde dit voorstel “als een bewuste demotie om hem klein te krijgen”. [verzoeker] meldde zich langs die weg met directe ingang wederom ziek.

[verweerster] reageerde bij brief d.d. 22 oktober 2014 van haar gemachtigde Custers en sommeerde [verzoeker] om de werkzaamheden in de functie van ‘reuzeltrekken’ en ‘de daaraan grenzende werkzaamheden’ te hervatten. [verzoeker] is aangezegd (art. 7:629 lid 7 BW) dat in het geval hij zou weigeren zijn werk te hervatten, de loonbetaling op grond van art. 7:629 lid 3 BW stopgezet zou worden.

Op 23 oktober 2014 is aanvullend per brief aan de gemachtigde van [verzoeker] gemeld dat [verzoeker] die dag niet op het werk verschenen was en dat dit opgevat werd als een weigering om passende werkzaamheden te verrichten. Met ingang van 23 oktober 2014 is de loonbetaling op grond van art. 7:629 lid 3 BW stopgezet.

[verzoeker] liet per brief d.d. 24 oktober 2014 van zijn gemachtigde weten het niet eens te zijn met de stopzetting van de loonbetaling op grond van art. 7:629 lid 3 BW en verzocht om het loon te blijven betalen. Verder bevatte deze brief de eigen lezing van [verzoeker] omtrent de gebeurtenissen van 8, 10 en 11 september 2014 en is wederom aangevoerd welke werkzaamheden in zijn visie van een ‘medewerker’ verwacht mogen worden. [verzoeker] (Mannens) besloot met de herhaalde mededeling dat het werk van ‘reuzeltrekken’ als een onaanvaardbare bewuste demotie aangemerkt werd.

Op 31 oktober 2014 heeft de eveneens aan de Arbodienst verbonden bedrijfsarts M.W.M. Michels een ‘werkhervattingsadvies’ gegeven, waarin [verzoeker] niet arbeidsongeschikt geoordeeld werd en geen medische beperkingen aanwezig geacht werden. Wel was in de visie van Michels (nog steeds) sprake van een arbeidsconflict. Als conclusie en prognose gaf Michiels:“Er bestaan spanningsklachten agv ervaren werkproblemen. Gezien de hele situatie is het plausibel dat er spanningen bestaan. Er is echter gen sprake van arbeidsongeschiktheid. Werkgever en werknemer zullen de ervaren werkproblemen samen moeten oplossen. Indien partijen er niet uitkomen, dan is mediation een mogelijkheid.”

Partijen hebben vervolgens een poging gedaan via mediation het tussen hen gerezen conflict op te lossen, hetgeen niet is gelukt. Nadat deze poging al in een vrij vroeg stadium stukgelopen was, hebben partijen nog gepraat en gecorrespondeerd over een vorm van ‘exit-oplossing’, gericht op een geregelde beëindiging van de arbeidsovereenkomst. Partijen zijn daarbij niet tot overeenstemming gekomen.

Op 10 december 2014 heeft bedrijfsarts Michels in een laatste advies [verzoeker] alsnog volledig arbeidsongeschikt verklaard in het kader van het nog steeds voortdurende arbeidsconflict. Hij werd op dat moment niet inzetbaar geacht voor eigen werk noch voor aangepast werk. Niet gebleken is dat daarin tot het moment van behandeling van het ontbindingsverzoek wijziging gekomen is. Ook is geen (op aandringen van een der partijen uitgebracht) deskundig advies van de verzekeringsarts van het UWV bekend dat betrekking heeft op de arbeidsongeschiktheid van [verzoeker] per 10 december 2014 of later.

[verzoeker] verzoekt om de arbeidsovereenkomst te ontbinden wegens een als gewichtige reden aan te merken belangrijke verandering in de omstandigheden onder toekenning van een vergoeding van € 73.307,91 bruto dan wel een in goede justitie te bepalen bedrag, met veroordeling van [verweerster] tot betaling van de proceskosten. Voor de onderbouwing van het verzoek wordt verwezen naar het verzoekschrift met bijlagen, de pleitnota en de ter zitting gegeven toelichting.

[verweerster] heeft verweer gevoerd, waartoe wordt verwezen naar het verweerschrift, de aanvullende bijlagen en de daarop ter zitting gegeven toelichting. Primair vraagt [verweerster] om het verzoek tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst af te wijzen. Subsidiair, indien de arbeidsovereenkomst wordt ontbonden, verzet [verweerster] zich tegen een aan [verzoeker] toe te kennen vergoeding. Tevens meent [verweerster] dat [verzoeker] de kosten van deze procedure dient te dragen.

Op de stellingen van partijen zal hierna, voor zover nodig, nader worden ingegaan.

De kantonrechter:

voor het geval [verzoeker] zijn verzoek uiterlijk 6 februari 2015 voor 17.00 uur niet intrekt:

ontbindt de tussen partijen bestaande arbeidsovereenkomst met ingang van

1 maart 2015;

kent daarbij aan [verzoeker] een ten laste van [verweerster] komende vergoeding toe van

€ 23.000,00 bruto;

veroordeelt [verweerster] – voor zover nodig – tot betaling van die vergoeding aan [verzoeker];

wijst het meer of anders verzochte af;

compenseert de proceskosten aldus, dat iedere partij haar eigen kosten draagt;

voor het geval [verzoeker] zijn verzoek uiterlijk 6 februari 2015 voor 17.00 uur intrekt:

veroordeelt [verzoeker] tot betaling van de kosten van deze procedure, aan de zijde van [verweerster] tot op heden begroot op € 400,00 aan salaris gemachtigde.

Deze beschikking is gegeven door mr. H.W.M.A. Staal en is in het openbaar uitgesproken.

type: SM