Hof Leeuwarden, 01-03-2011, nr. 200.070.957-01

Uit de affectieve relatie tussen partijen is [kind] geboren. De man heeft [kind] erkend en oefent samen met de moeder het gezag over hem uit.

De relatie tussen partijen is beëindigd; zij hebben tot 1 augustus 2007 samengewoond. Sinds het uiteengaan van partijen heeft [kind] zijn hoofdverblijf bij de moeder.

Bij akte van 23 augustus 2007 hebben partijen de gevolgen van hun uiteengaan geregeld. Daarbij is onder meer bepaald dat [kind] zijn hoofdverblijf bij de moeder zal hebben en is een regeling met betrekking tot de omgang tussen de vader en [kind] vastgesteld.

De vrouw heeft bij verzoekschrift in eerste aanleg verzocht om toestemming om met [kind] te verhuizen naar [woonplaats].

Bij de bestreden beschikking is dit verzoek toegewezen.

De moeder is in augustus 2010 naar [woonplaats] verhuisd en [kind] gaat daar naar school.

Het oordeel van het hof

Wanneer tussen ouders die gezamenlijk het gezag over hun kind uitoefenen een geschil ontstaat, kan dit op verzoek van één van de ouders aan de rechter worden voorgelegd. De rechter neemt in dat geval een zodanige beslissing als in het belang van het kind wenselijk voorkomt.

In het onderhavige geval verschillen de ouders van mening over de verhuizing van de moeder met [kind] naar [woonplaats]. De vader heeft zich in hoger beroep op het standpunt gesteld dat het niet in het belang is van [kind] dat hij naar [woonplaats] verhuist, hetgeen de moeder heeft weersproken.

Het is, naar het oordeel van het hof, niet onbegrijpelijk dat de moeder heeft besloten om met [kind] naar [woonplaats] te verhuizen. De moeder is verhuisd naar de omgeving waar zij vandaan kwam en waar zij familie en vrienden heeft wonen. Ook haar huidige partner, met wie zij een toekomst wil opbouwen, woont daar en werkt daar in een leidinggevende functie bij een exportbedrijf van tuinbouwproducten. Uit de stukken en de behandeling ter zitting is gebleken dat de moeder, nu haar relatie met de vader is verbroken, met die omgeving (meer) binding heeft. Voldoende is gebleken dat de verhuizing naar [woonplaats] van belang was voor het welbevinden van de moeder, hetgeen zijn doorwerking heeft op [kind] waardoor in beginsel ook zijn belang wordt gediend.

Met betrekking tot hetgeen de vader heeft aangevoerd ten aanzien van de als gevolg van de verhuizing beperktere omgang tussen [kind] en hem, overweegt het hof dat het een verhuizing binnen Nederland naar een plaats ongeveer 180 kilometer verderop, op zichzelf niet in strijd acht met de belangen van [kind]. Voor zover de vader heeft aangevoerd dat de verhuizing een feitelijke uitholling betekent van zijn ouderrol en daarmee in strijd is met de Wet Bevordering Voortgezet Ouderschap en Zorgvuldige Scheiding, overweegt het hof dat met deze wet niet is beoogd om verhuizing van één van de ouders - ook wanneer dit over een grotere afstand is - onmogelijk te maken. De door de man aangevoerde feiten en omstandigheden, te weten - zakelijk weergegeven - dat de omgang op de vrijdagmiddag feitelijk in de auto zal worden doorgebracht in verband met de reistijd, dat de omgang op zondagavond vervalt omdat hij [kind] dan al moet terugbrengen, dat hij niet meer spontaan bij [kind] langs kan komen en dat zijn rol ten aanzien van sport- en schoolactiviteiten beperkt zal zijn, zijn naar het oordeel van het hof geen factoren van een zodanige aard dat hiermee het ouderschap van de vader wordt uitgehold. Het hof acht het alleszins begrijpelijk dat de verhuizing van [kind] voor de vader voelt als - zoals hij het heeft

omschreven - een 'amputatie', maar niet is gebleken dat de vader en de moeder als gevolg van de verhuizing niet in staat zijn hun beider ouderschap, waaronder de omgang tussen de vader en [kind], op adequate wijze invulling te geven.

Voor zover de vader heeft aangevoerd dat het niet goed gaat met [kind] in zijn nieuwe omgeving en op zijn nieuwe school, hetgeen door de moeder is weersproken, is het hof van oordeel dat de stellingen van de man geen steun vinden in de stukken. Het feit dat [kind] op zijn nieuwe school een klas is teruggeplaatst, is daartoe op zichzelf onvoldoende. Bovendien heeft de moeder hieromtrent onweersproken gesteld dat de reden daarvan was gelegen in het feit dat de lesstof van de vorige en de nieuwe school van [kind] niet op elkaar aansloot. Ook overigens is niet dan wel onvoldoende gebleken dat het niet goed zou gaan met [kind].

Het hof is gelet op hetgeen hiervoor is overwogen van oordeel dat het belang van [kind] het meest is gediend wanneer de door de rechtbank aan de moeder verleende toestemming om met [kind] naar [woonplaats] te verhuizen in stand blijft.

De slotsom

Op grond van het voorgaande dient de beschikking waarvan beroep te worden bekrachtigd.