ABRvS, 02-02-2011, nr. 201006728/1/M1

Bij besluit van 27 mei 2010 heeft het college op grond van artikel 8, tweede lid, van de Ontgrondingenwet, de bij besluiten van 15 december 1998 en 18 december 2001 aan [vergunninghoudster] verleende ontgrondingenvergunningen gewijzigd.

Tegen dit besluit hebben [appellant] en anderen bij brief, bij de Raad van State ingekomen op 12 juli 2010, beroep ingesteld. De gronden zijn aangevuld bij brief van 10 augustus 2010.

Het college heeft een verweerschrift ingediend.

De zaak is door een meervoudige kamer van de Afdeling verwezen naar een enkelvoudige.

De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 7 januari 2011, waar [appellant] en anderen, vertegenwoordigd door mr. A.J. Boonstra, advocaat te Groningen, en het college, vertegenwoordigd door J. Venema, werkzaam bij de provincie, zijn verschenen. Voorts is ter zitting [vergunninghoudster], vertegenwoordigd door mr. M.B.W. Litjens, advocaat te Assen, als partij gehoord.

Bij besluit van 15 december 1998 heeft het college aan [vergunninghoudster] een vergunning verleend tot 1 januari 2009 voor het ontgronden van de percelen, kadastraal bekend Beilen, sectie V, nummers 239, 241, 250 (gedeeltelijk), 607, 608, 665, 880, 881, 882, 883 (gedeeltelijk), 1010, 1011 en 1012. Bij besluit van 18 december 2001 is de ontgrondingenvergunning gewijzigd.

Bij het bestreden besluit heeft het college naar aanleiding van een verzoek van [vergunninghoudster] de geldigheidsduur van de ontgrondingenvergunning gewijzigd in 1 januari 2019 en de tenaamstelling van de ontgrondingenvergunning gewijzigd in [vergunninghoudster] Het college heeft ambtshalve aan bijzonder voorschrift A.6 van de vergunning een regel toegevoegd, die inhoudt dat om de stabiliteit te waarborgen niet dichter bij de insteek van de westoever dan 125 meter mag worden gestart met ontgrondingsactiviteiten.

[appellant] en anderen betogen dat de bij besluit van 15 december 1998 aan [vergunninghoudster] verleende en op 18 december 2001 gewijzigde ontgrondingenvergunning op 1 januari 2009 is vervallen. Nu de geldigheidsduur eerst op 27 mei 2010 werd gewijzigd, bestond die vergunning op dat moment niet meer. Hieruit volgt volgens [appellant] en anderen dat het verzoek om wijziging van de geldigheidsduur ten onrechte is ingewilligd.

Het college stelt zich op het standpunt dat op 1 januari 2009 alleen voorschrift A1 van de bij besluit van 15 december 1998 aan [vergunninghoudster] verleende ontgrondingenvergunning is vervallen en dat de vergunning voor het overige in stand is gebleven. Het college voert hiertoe aan dat uit voorschrift A1 volgt dat alle bij deze vergunning voorgeschreven en krachtens deze vergunning uit te voeren werken en werkzaamheden voltooid dienen te zijn voor 1 januari 2009. Vanaf die datum was het voor [vergunninghoudster] weliswaar niet langer mogelijk om ontgrondingswerkzaam-heden uit te voeren, maar daarmee is de vergunning niet komen te vervallen, aldus het college. Volgens het college blijkt dit mede uit de Ontgrondingenwet, nu deze niet voorziet in het intrekken dan wel verlopen van een ontgrondingenvergunning, en uit het feit dat het college de vergunning niet heeft ingetrokken.

Ingevolge artikel 1 van de bij besluit van 15 december 1998 verleende ontgrondingenvergunning, voor zover hier van belang, is aan [vergunninghoudster] voor het ontgronden van een aantal percelen vergunning verleend tot 1 januari 2009.

De Afdeling is van oordeel dat, anders dan het college stelt, hieruit volgt dat de bij besluit van 15 december 1998 verleende ontgrondingenvergunning op 1 januari 2009 is geëxpireerd en daarmee geheel is vervallen. Nu de ontgrondingenvergunning ten tijde van het nemen van het bestreden besluit verlopen was, kon de geldigheidsduur van de ontgrondingenvergunning niet verlengd worden. De omstandigheid dat bij besluit van 17 maart 2010 de ontgrondingswerkzaamheden zijn gedoogd tot het tijdstip waarop het besluit om de geldigheidsduur te wijzigen onherroepelijk is geworden, maakt dit niet anders. Het besluit om te gedogen ziet immers slechts op het afzien van handhavend optreden tegen de voortzetting van de ontgrondingswerkzaamheden en bevat geen vergunning of verlenging van de vergunning voor het verrichten van die werkzaamheden. Het college heeft ten onrechte het verzoek om wijziging van de geldigheidsduur ingewilligd.

Het beroep is gegrond en het bestreden besluit dient in zijn geheel te worden vernietigd.

Gelet op het voorgaande behoeven de overige beroepsgronden geen bespreking.

Het college dient op na te melden wijze tot vergoeding van de proceskosten te worden veroordeeld.

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State

Recht doende in naam der Koningin: