Hof Amsterdam, 09-05-2005, nr. 23-003759-04

Op de avond van 31 maart 2004 zijn [slachtoffer] en drie vrienden in de woning van de verdachte geweest om op verzoek van verdachte een door [slachtoffer] beheerde wietplantage te ontmantelen. In de woning was, naast verdachte [slachtoffer] en zijn vrienden, ook aanwezig [getuige 1], een vriend van verdachte. Op enig moment begon [slachtoffer] verdachte te slaan en te schoppen. Elke aanwezige - afgezien van [getuige 2] - bevond zich op dat moment in het zeer kleine halletje van de woning van verdachte. Verdachte viel, stond weer op en pakte gedurende deze beweging een door hem op een eerder moment klaargelegd mes vanaf een richel in het keukentje. Hij liep op [slachtoffer] toe en heeft met dat mes een stekende beweging gemaakt ten gevolge waarvan [slachtoffer] is komen te overlijden.

Verdachte heeft ter terechtzitting in hoger beroep onder meer verklaard dat hij op het moment dat hij werd aangevallen, in de veronderstelling verkeerde dat [slachtoffer] en/of een van zijn vrienden een vuurwapen bij zich had. Hij heeft ook verklaard dat hij meende gehoord te hebben dat er werd geroepen "schieten, schieten", zodat sprake was van een wederrechtelijke aanranding waartegen hij zich kon en mocht verdedigen zoals hij dat heeft gedaan. Voorts heeft de raadsvrouw van de verdachte in dit verband aangevoerd dat verdachte in het nauw gedreven was en geen andere keus had dan zich te verdedigen met het door hem gepakte mes.

Het hof acht de verklaring van de verdachte ter terechtzitting in hoger beroep niet aannemelijk. Vlak na het feit is de verdachte verschillende malen zeer uitgebreid door de politie verhoord. Deze eerste verklaringen heeft hij bevestigd in zijn verklaring bij de rechter-commissaris op 2 april 2004. Voorts heeft de verdachte de inhoud van zijn latere politieverklaringen bevestigd bij het verhoor bij de rechter-commissaris op 3 juni 2004. Uit de politieverklaring van 3 april 2004 blijkt (dossierpagina B20-B36) dat verdachte al vrij snel na het begin van het bezoek van [slachtoffer] en zijn vrienden het mes op de richel heeft klaargelegd (pagina B35). Hij heeft dit gedaan omdat hij zich niet veilig voelde zodat hij het mes zou kunnen pakken als de situatie zou escaleren. Op dat moment was nog geen sprake van enig gevecht of dreiging daarvan.

Uit de verklaring van getuige [getuige 3] (dossierpagina F9) blijkt dat verdachte dit mes gepakt heeft nadat hij was aangevallen door [slachtoffer]. Ook verklaart [getuige 3] dat de verdachte met het mes op [slachtoffer] is toegelopen en hem één keer heeft gestoken (r-c verklaring [getuige 3], 3 juni 2004). Het voorgaande leidt tot de conclusie dat sprake was van een wederrechtelijke aanranding toen de verdachte werd geslagen en geschopt door [slachtoffer], maar dat deze aanranding was geëindigd op het moment dat de verdachte de kans greep om het mes uit de keuken te pakken, op het slachtoffer toe te lopen en hem te steken. Aldus was op het moment dat verdachte stak geen sprake van een wederrechtelijke aanranding, waartegen verdachte zich diende te verdedigen, hetgeen aan een geslaagd beroep op noodweer in de weg staat.

Voorts is betoogd dat de verdachte in het nauw gedreven was, waardoor vluchten niet mogelijk was. De verdachte heeft bij de politie op 1 april 2004 - gevraagd naar zijn reactie op de bedreiging - verklaard dat 'hij zelfs de keukendeur kon barricaderen en een volgende deur ook en dat hij zelfs uit het raam had kunnen springen maar dat hij dat niet heeft gedaan'. Ook uit de bij de verklaringen van verdachte gevoegde plattegrond (dossierpagina B18) kan worden opgemaakt, dat verdachte zich niet op een zodanige plek in de woning bevond, dat hij niet had kunnen vluchten naar een ander gedeelte van de woning. Hieruit volgt dat de stelling van de verdediging dat de verdachte niets anders had kunnen doen dan zich verdedigen met een mes, geen doel treft.

Met betrekking tot de aanwezigheid van het vuurwapen en het daaraan verbonden beroep op putatief noodweer overweegt het hof als volgt. Op de dag na het feit is - naar aanleiding van de verklaringen van de verdachte en [getuige 1] - uitgebreid onderzoek verricht naar de aanwezigheid van een vuurwapen. De gehele woning van de verdachte is onderzocht. In de omgeving van de woning is onderzoek gedaan met speurhonden; voorts is het slootje nabij de woning van de verdachte met behulp van duikers onderzocht (dossierpagina H3-1). Het onderzoek heeft geen resultaten opgeleverd, zodat de mogelijkheid dat op de bewuste avond een vuurwapen aanwezig was in de woning van de verdachte, als zeer klein moet worden aangemerkt.

In zijn verklaring op 3 april 2004 (dossierpagina B33) verklaart de verdachte - gevraagd naar de aanwezigheid van een vuurwapen: "Ik kan niet met zekerheid zeggen dat er een pistool was. Ik heb het wel beschreven, maar het is niet waarschijnlijk. Ik heb wel iets zwarts gezien."

Uit het voorgaande - in onderlinge samenhang bezien - volgt dat de stelling van de verdediging dat de verdachte heeft gehandeld uit (putatief) noodweer niet aannemelijk is geworden. Het beroep op noodweer wordt verworpen.

Nu ook overigens geen omstandigheid aannemelijk is geworden die de strafbaarheid van het bewezengeachte uitsluit, is het bewezengeachte strafbaar.

Het bewezengeachte levert op:

Doodslag.

Strafbaarheid van de verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluit, zodat de verdachte strafbaar is.

Oplegging van straf en/of maatregel

De rechtbank te Alkmaar heeft de verdachte veroordeeld tot een gevangenisstraf van zes jaren.

Tegen voormeld vonnis is namens de verdachte hoger beroep ingesteld.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf van zeven jaren.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straffen bepaald op grond van de ernst van het feit en de omstandigheden waaronder dit is begaan en gelet op de persoon van de verdachte.

Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

Verdachte heeft de 17-jarige [slachtoffer] met een mes om het leven gebracht. Hij heeft - na het ontstaan van een vechtpartij in zijn woning - een eerder klaargelegd mes gepakt en hiermee het slachtoffer één keer gestoken. Het slachtoffer had een slagaderlijke bloeding en is diezelfde avond overleden. Doodslag is een onherstelbaar misdrijf, dat in de eerste plaats onpeilbaar leed toebrengt aan de familieleden en vrienden van het slachtoffer. Ook de rechtsorde is door een dergelijk feit ernstig geschokt.

Het hof heeft kennis genomen van de inhoud van de volgende over verdachte uitgebrachte rapportages: