CRvB, 30-07-1999, nr. 96/11249 AAW

Met ingang van 1 maart 1997 is de Organisatiewet sociale

verzekeringen 1997 in werking getreden. Ingevolge de

Invoeringswet Organisatiewet sociale verzekeringen 1997 treedt

het Landelijk instituut sociale verzekeringen (Lisv) in de

plaats van de betrokken bedrijfsvereniging. In het onderhavige

geval is het Lisv in de plaats getreden van de Nieuwe Algemene

Bedrijfsvereniging. In deze uitspraak wordt onder appellant

tevens verstaan het bestuur van deze bedrijfsvereniging.

Appellant is op bij aanvullend beroepschrift aangevoerde

gronden in hoger beroep gekomen van een door de

Arrondissementsrechtbank te Alkmaar onder dagtekening 29

oktober 1996 tussen partijen gewezen uitspraak (de aangevallen

uitspraak). Die uitspraak houdt in:

Aan gedaagde is bij beslissing van 26 augustus 1982 per

......... 1982, de datum van zijn achttiende verjaardag, een

AAW-uitkering naar een mate van arbeidsongeschiktheid van 80

tot 100% toegekend. Op 30 januari 1995 heeft de vader van

gedaagde verzocht om de grondslag van gedaagdes uitkering met

toepassing van artikel 13 van de AAW te verhogen, zulks met

terugwerkende kracht tot 5 augustus 1982.

Bij besluit van 10 januari 1996 heeft appellant dat verzoek

gehonoreerd door verhoging van de uitkering naar 100% van de

grondslag ingaande 30 januari 1994, zijnde een jaar vóór de

datum van de aanvraag. Tegen dat besluit is namens gedaagde

beroep ingesteld. Hangende het beroep is appellant bij besluit

van 3 september 1996 van zijn besluit van 10 januari 1996

teruggekomen, waarbij is besloten om de verhoging van de

uitkering alsnog te laten ingaan op 5 augustus 1982.

De rechtbank heeft bij de aangevallen uitspraak beslist als

aangegeven in rubriek I.

Appellant is tegen die uitspraak in hoger beroep gekomen.

Onder verwijzing naar de Overgangswet Nieuw Burgerlijk Wetboek

stelt appellant zich op het standpunt dat de wettelijke rente

pas verschuldigd kan zijn na schriftelijke aanmaning. Nu pas

op 13 mei 1996 een aanmaning heeft plaatsgevonden, bestaat

volgens appellant pas vanaf 1 juni 1996 een gehoudenheid om

rente te vergoeden.

Namens gedaagde is in het verweerschrift betoogd dat het

besluit van 10 januari 1996 de onrechtmatige beschikking is

welke schade ten gevolge heeft en niet de beslissing van 26

augustus 1982, aangezien laatstgenoemde beslissing geen

verzoek om toepassing van artikel 13 van de AAW betrof en

daartegen destijds ook geen beroep is ingesteld.

De Raad oordeelt als volgt.

De rechtbank is er, gelet op de door haar gehanteerde datum

vanaf welke de wettelijk rente wordt berekend, van uitgegaan

dat appellant bij zijn besluit van 3 september 1996 is

teruggekomen van zijn beslissing van 26 augustus 1982 en aldus

de onrechtmatigheid van die beslissing heeft erkend. Appellant

is het, blijkens hetgeen zijnerzijds in hoger beroep is

aangevoerd, in zoverre wel met de rechtbank eens, doch komt op

basis van voornoemd overgangsrecht tot een andere conclusie

betreffende de ingangsdatum van de wettelijke rente.

De Raad kan zich met de, door zowel de rechtbank als appellant

gehuldigde zienswijze als zojuist omschreven, niet verenigen,

waartoe hij in de eerste plaats heeft doen wegen dat in het

besluit van 3 september 1996 uitdrukkelijk is aangegeven dat

dit een herziening van het besluit van 10 januari 1996

inhoudt. Naar het oordeel van de Raad ligt het in casu niet in

de rede om het besluit van 3 september 1996 tevens te

beschouwen als een terugkomen van de beslissing van 26

augustus 1982. Uit de voorhanden gegevens kan namelijk niet

worden afgeleid dat reeds in het kader van het nemen van die

beslissing de mogelijkheid van verhoging van de uitkering

wegens hulpbehoevendheid vanwege gedaagde aan de orde is

gesteld en evenmin dat zulks destijds anderszins een punt van

overweging is geweest of had moeten zijn. De Raad voegt

daaraan toe dat ook uit de voorlegger, die aan het besluit van

De Centrale Raad van Beroep,

Recht doende:

Vernietigt de aangevallen uitspraak, voor zover daarbij de

datum vanaf welke appellant wettelijke rente is verschuldigd,

is vastgesteld op 1 september 1982;

Bepaalt de bedoelde datum op 1 juni 1995;

Bevestigt de aangevallen uitspraak voor het overige;

Veroordeelt appellant in de proceskosten van gedaagde in hoger

beroep tot een bedrag groot f 710,--.

Aldus gegeven door mr Th.M. Schelfhout in tegenwoordigheid van

mr F.W. Houtman als griffier en uitgesproken in het openbaar

op 30 juli 1999.

(get.) Th.M. Schelfhout.

(get.) F.W. Houtman.

JdB