CRvB, 09-12-2004, nr. 03/3066 AW

Ingevolge artikel 21 van de Beroepswet in samenhang met artikel 8:88, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) kan een onherroepelijk geworden uitspraak van de Raad op verzoek van een partij worden herzien op grond van feiten of omstandigheden die:

Volgens vaste rechtspraak van de Raad is het bijzondere rechtsmiddel van herziening niet gegeven om, anders dan op grond van enig nieuw feit of enige nieuwe omstandigheid als hiervoor bedoeld, een hernieuwde discussie over het in de uitspraak beslechte geschil of over de uitspraak zelf te openen.

De uitspraak van de Raad van 11 mei 2000, waarvan herziening is verzocht, heeft betrekking op de beslissing op bezwaar van gedaagde van 18 maart 1997, waarbij gedaagde zijn besluit van 10 december 1996 heeft gehandhaafd. Bij het besluit van 10 december 1996 is aan verzoeker bij wijze van disciplinaire straf met ingang van 11 december 1996 ongevraagd ontslag verleend.

In zijn uitspraak van 11 mei 2000 heeft de Raad op basis van de beschikbare gegevens geoordeeld dat verzoeker zich schuldig had gemaakt aan plichtsverzuim, dat gedaagde deswege bevoegd was hem disciplinair te straffen en dat de straf van ontslag ’s Raads toetsing kon doorstaan. Tot deze beschikbare gegevens behoorde het rapport van een in opdracht van gedaagde verricht accountantsonderzoek naar de rechtmatigheid en doelmatigheid van de declaraties en aankopen van verzoeker in het kader van zijn functie als Hoofd afdeling Sport, Recreatie en Toerisme van de gemeente Oisterwijk.

Verzoeker legt onder meer aan zijn verzoek ten grondslag de uitspraak van het College van Beroep voor het bedrijfsleven (CBB) van 4 juli 2000 en de uitspraak van de Raad van Tucht voor Registeraccountants en Accountants-Administratie- consulenten (hierna: de Raad van Tucht) te ’s-Gravenhage van 17 september 2001. Het CBB heeft de uitspraak van de Raad van Tucht te Amsterdam, waarbij de klacht van verzoeker tegen de accountant onder wiens verantwoordelijkheid het onderzoek naar zijn declaraties en aankopen destijds was verricht (hierna: S) ongegrond was verklaard, vernietigd en de zaak verwezen naar de Raad van Tucht te ’s-Gravenhage. Deze Raad van Tucht heeft daarop verzoekers klacht op alle onderdelen gegrond verklaard en aan S de maatregel van schriftelijke berisping opgelegd. Verzoeker stelt dat uit deze uitspraken zonder meer volgt dat het onderzoek naar zijn declaratie- en aankoopgedrag niet objectief was. Daarnaast heeft verzoeker gewezen op een interne startnotitie waaruit hij afleidt dat indertijd geen sprake was van enig voorschrift of enige richtlijn waar de inkoop van goederen door de gemeente Oisterwijk. Ook heeft hij naar voren gebracht dat de door hem ingediende declaraties waren goedgekeurd en ten blijke daarvan waren ondertekend door zijn chef, het verantwoordelijke sectorhoofd.

De Raad overweegt als volgt.

De Raad stelt vast dat de uitspraken van het CBB en de Raad van Tucht te ‘s-Gravenhage op zichzelf niet kunnen worden gezien als nieuwe feiten in de zin van artikel 8:88, eerste lid, van de Awb nu die uitspraken dateren van ná de uitspraak van de Raad.

Weliswaar hebben de uitspraken betrekking op gedragingen van de accountant die vóór de uitspraak van de Raad hebben plaatsgevonden, doch het over die gedragingen gegeven tuchtrechterlijk oordeel behelst uitsluitend een nadere waardering daarvan - met name in het licht van de schadelijkheid voor de eer van de stand der registeraccountants - hetgeen evenmin een nieuw feit in vorenbedoelde zin oplevert. De gedragingen als zodanig waren reeds vóór de uitspraak van de Raad bekend en zijn toen ook - in essentie - door verzoeker naar voren gebracht. De Raad heeft daarin evenwel, blijkens zijn uitspraak, geen aanknopingspunten gevonden voor het door verzoeker gestelde gebrek aan objectiviteit van het door de accountant verrichte onderzoek.

De overige gronden voor herziening die verzoeker heeft aangevoerd, zijn in essentie door hem eveneens reeds in de oorspronkelijke procedure bij deze Raad naar voren gebracht en hebben toen evenmin geleid tot een ander oordeel dan in de uitspraak is gegeven.

Uit het vorenstaande vloeit voort dat niet is voldaan aan de in artikel 8:88 van de Awb gegeven maatstaven voor herziening van een onherroepelijk geworden uitspraak. Het verzoek om herziening moet om die reden worden afgewezen.

De Raad acht tot slot geen termen aanwezig toepassing te geven aan artikel 8:75 van de Awb inzake vergoeding van proceskosten.