HR, 20-04-2012, nr. 08/00309bis

Voor een overzicht van het ontstaan en de loop van het geding tot aan het door de Hoge Raad in dit geding gewezen arrest van 12 maart 2010, nr. 08/00309, LJN BH6375, BNB 2010/212, wordt verwezen naar dat arrest, waarbij de Hoge Raad aan het Hof van Justitie heeft verzocht een prejudiciële beslissing te geven over de in dat arrest geformuleerde vragen.

Bij arrest van 7 april 2011, Sony Supply Chain Solutions (Europe) B.V., C-153/10, Douanerechtspraak 2011/37, heeft het Hof van Justitie, uitspraak doende op die vragen, voor recht verklaard:

Partijen zijn in de gelegenheid gesteld schriftelijk te reageren op dit arrest. Zowel de Staatssecretaris als belanghebbende heeft van deze gelegenheid gebruik gemaakt.

Het tweede onderdeel van het middel richt zich tegen het oordeel van het Hof dat belanghebbende, gelet op de desbetreffende passage in het Handboek Douane, erop mocht vertrouwen dat de douaneautoriteiten de goederenindeling zouden volgen zoals vermeld in de aan de opdrachtgever van belanghebbende verstrekte bindende tariefinlichting met betrekking tot door haar ingediende aangiften.

Gelet op punt 3 van de hiervoor in 1 weergegeven verklaring voor recht slaagt dit onderdeel.

Het eerste onderdeel van het middel behoeft geen behandeling. Het Hof heeft weliswaar overwogen dat belanghebbende een beroep kan doen op de gerectificeerde bindende tariefinlichting, maar heeft vervolgens geoordeeld dat belanghebbende om een andere in onderdeel 6.4 van 's Hofs uitspraak vermelde reden geen beroep kan doen op die bindende tariefinlichting. Dit laatstvermelde oordeel is, gelet op punt 1 van de hiervoor in 1 weergegeven verklaring voor recht, juist.

Het Hof heeft geoordeeld dat belanghebbende bij het doen van de aangiften niet als direct dan wel indirect vertegenwoordiger van haar opdrachtgever, in de zin van artikel 5 van het Communautair douanewetboek (hierna: het CDW) optrad. Hiertegen richt zich de klacht met het betoog dat de wijze waarop belanghebbende zich bij het doen van de aangiften opstelde, alsmede de wijze waarop de douane zich steeds jegens belanghebbende heeft uitgelaten en gedragen, tot geen andere conclusie kan leiden dan dat zij bij het doen van de aangiften handelde als vertegenwoordiger in de zin van artikel 5 van het CDW en dat de douane dit heeft begrepen.

De klacht faalt. Vast staat dat belanghebbende op de aangiften vermeldde dat zij de aangiften op eigen naam en voor eigen rekening deed. 's Hofs uitspraak noch de stukken van het geding bevatten een aanwijzing dat belanghebbende overeenkomstig artikel 5, lid 4, van het CDW jegens de douane heeft verklaard voor haar opdrachtgever te handelen als directe of indirecte vertegenwoordiger. Uit dit een en ander volgt dat belanghebbende bij het doen van de aangiften, zoals volgt uit artikel 5, lid 4, tweede alinea, van het CDW, niet geacht kan worden als vertegenwoordiger in de zin van artikel 5 van het CDW te zijn opgetreden.

Gelet op het hiervoor in 2 overwogene kan 's Hofs uitspraak niet in stand blijven. Verwijzing moet volgen voor het door het Hof nog niet behandelde geschilpunt betreffende de tariefindeling van het goed.

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten. Door het verwijzingshof zal worden beoordeeld of aan belanghebbende voor de kosten van het geding voor het Hof een vergoeding dient te worden toegekend.

De Hoge Raad:

verklaart het incidentele beroep in cassatie van belanghebbende ongegrond,

verklaart het principale beroep in cassatie van de Staatssecretaris gegrond,

vernietigt de uitspraak van het Hof, en

verwijst het geding terug naar het Gerechtshof te Amsterdam ter verdere behandeling en beslissing van de zaak met inachtneming van dit arrest.

Dit arrest is gewezen door de vice-president J.A.C.A. Overgaauw als voorzitter, en de raadsheren D.G. van Vliet, P. Lourens, E.N. Punt en M.A. Fierstra, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier E. Cichowski, en in het openbaar uitgesproken op 20 april 2012.