Fiscale waardering van vorderingen en schulden

Vorderingen worden als hoofdregel gewaardeerd op de nominale waarde.

Afwaardering van een vordering is mogelijk als er een reëel risico bestaat dat de vordering niet of niet volledig zal worden afgelost. Dat kan op twee manieren. De eerste manier is een individuele waardering. Per afzonderlijke vordering wordt dan gekeken of er voldoende reden is voor een afwaardering. De tweede manier is een collectieve waardering. Daarbij wordt niet per afzonderlijke vordering een inschatting gemaakt, maar voor een geheel van vorderingen die tegen een vast percentage worden afgewaardeerd.

Schulden worden als hoofdregel gewaardeerd op nominale waarde.

Als een schuld tegen een vaste rente is aangegaan, kan de waarde van de schuld fluctueren naar gelang de marktrente fluctueert. Als de marktrente hoger is dan de overeengekomen rente, is de waarde van de schuld lager dan de nominale waarde. Dit is winst voor de schuldenaar. Omdat die winst (nog) niet is gerealiseerd, hoeft deze (nog) niet te worden genomen.

Als de marktrente lager is dan de overeengekomen rente, is de waarde van de schuld hoger dan de nominale waarde. Dit is verlies voor de schuldenaar. Op basis van het voorzichtigheidsbeginsel mag het verlies worden genomen wanneer dit zich voordoet. De schuld mag dan ten laste van de winst worden opgewaardeerd.