Rb. Haarlem, 22-07-2009, nr. 157853 - KG ZA 09-282

Het verloop van de procedure blijkt uit:

Ten slotte is vonnis bepaald.

Op 4 juni 2007 is [gedaagde] voor bepaalde tijd in dienst getreden van P&C in de functie van verkoper binnendienst (call center medewerker). Tussen partijen is een variabele beloning overeengekomen. In de arbeidsovereenkomst is daarover – voor zover hier van belang – het volgende opgenomen:

Werknemer ontvangt een salaris op provisiebasis gelijk aan 1% over de verzekerde hoofdsom, gesloten, retour ontvangen EN verwerkt en akkoord bevonden door de verzekeringsmaatschappij. Deze provisie wordt maandelijks berekend, en loopt van elke 20ste van de afgelopen maand t/m de 19de van de salarismaand.

De arbeidsovereenkomst is in onderling overleg per 12 september 2007 beëindigd, waarbij P&C een eindafrekening heeft opgemaakt ter zake het door P&C aan [gedaagde] verschuldigde loon. [gedaagde] was het met die eindafrekening niet eens en heeft aanspraak gemaakt op betaling door P&C van de – naar de mening van [gedaagde] verschuldigde – provisie.

P&C heeft de verschuldigdheid van de door [gedaagde] gestelde provisie betwist en is niet tot uitkering ervan overgegaan, waarna [gedaagde] P&C in rechte heeft betrokken.

Bij vonnis van 20 augustus 2008 van deze rechtbank heeft de kantonrechter – voor zover hier van belang – het volgende overwogen en beslist:

Genoemd vonnis (verder te noemen het vonnis van de kantonrechter) is op 27 augustus 2008 aan P&C betekend.

Bij deurwaardersexploot van 16 september 2008 heeft [gedaagde] P&C gesommeerd over te gaan tot betaling van de – naar de mening van [gedaagde] verbeurde – dwangsommen tot een bedrag van EUR 5.000,--. P&C heeft niet aan deze sommatie voldaan.

Bij deurwaardersexploot van 27 november 2008 heeft [gedaagde] P&C gesommeerd over te gaan tot betaling van de – naar de mening van [gedaagde] verbeurde – dwangsommen tot een bedrag van EUR 20.000,--. P&C heeft niet aan deze sommatie voldaan.

Op 8 december 2008 heeft [gedaagde] ten laste van P&C executoriaal derdenbeslag doen leggen onder de Rabobank Haarlem & Omstreken, welk beslag geen doel heeft getroffen.

Op 6 mei 2009 heeft [gedaagde] wederom executoriaal derdenbeslag ten laste van P&C doen leggen, nu onder Monuta Verzekeringen N.V. te Apeldoorn. Dit beslag heeft doel getroffen tot een bedrag van EUR 10.578,48.

P&C vordert dat:

het de Voorzieningenrechter van de Rechtbank Haarlem behage bij vonnis, voor zover wettelijk toelaatbaar uitvoerbaar bij voorraad,

Althans een door uw Rechtbank in goede justitie te bepalen maatregelen treft teneinde het tussen partijen gerezen geschil op te lossen en;

Gedaagde te veroordelen in de kosten van dit geding.

Aan haar vorderingen heeft P&C ten grondslag gelegd dat zij aan de hoofdveroordeling uit het vonnis van de kantonrechter heeft voldaan, dat zij daarom geen dwangsommen aan [gedaagde] verschuldigd is geworden en dat [gedaagde] mitsdien geen grond heeft om het vonnis van de kantonrechter ter zake van volgens [gedaagde] door P&C verschuldigd geworden dwangsommen ten uitvoer te leggen, hetgeen [gedaagde] wel heeft gedaan en nog steeds doet. Dat zij aan het vonnis van de kantonrechter heeft voldaan, kan volgens P&C volgen uit de brief van 10 september 2008 van haar advocaat aan de advocaat van [gedaagde]. In de dagvaarding wordt als volgt naar die - door P&C (aanvankelijk) niet overgelegde - bewuste brief verwezen:

“Conform het vonnis nodigde P&C daarop [gedaagde] en diens advocaat op 10 september 2008 (opnieuw) schriftelijk uit om op haar kantoor alle gewenste stukken in te komen zien.”

Op bedoelde uitnodiging is [gedaagde], aldus P&C, ten onrechte niet ingegaan, waardoor [gedaagde] het aan zichzelf heeft te wijten dat hij de in het vonnis van de kantonrechter bevolen opgave niet heeft gekregen.

[gedaagde] daarentegen is van mening dat de dwangsommen wel verbeurd zijn, omdat P&C de gevraagde stukken niet heeft verstrekt, zodat van een onrechtmatige tenuitvoerlegging van het vonnis van de kantonrechter ter incassering van de dwangsommen geen sprake is.

Het geschil tussen partijen behelst in de eerste plaats de vraag hoe het woord ‘verstrekken’ in het dictum van het vonnis van de kantonrechter moet worden uitgelegd. De voorzieningenrechter overweegt daaromtrent als volgt.

In een executiegeschil waarbij het erom gaat of dwangsommen zijn verbeurd omdat een bevel tot nakoming niet of onvoldoende is nageleefd, heeft de rechter niet tot taak de door de bodemrechter besliste rechtsverhouding zelfstandig opnieuw te beoordelen, maar dient hij zich ertoe te beperken de ter uitvoering van het veroordelend vonnis verrichte handelingen te toetsen aan de inhoud van de veroordeling, zoals deze door uitleg moet worden vastgesteld. Bij die uitleg dient de rechter het doel en de strekking van de veroordeling tot richtsnoer te nemen in dier voege dat de veroordeling niet verder strekt dan tot het bereiken van het daarmee beoogde doel (HR 15 november 2002, NJ 2004, 410). Bovendien moet in aanmerking worden genomen dat een in het dictum uitgesproken veroordeling steeds moet worden gelezen in verband met de daaraan voorafgaande rechtsoverwegingen waarop zij steunt.

Het dictum van het vonnis van de kantonrechter in samenhang met de daaraan voorafgaande rechtsoverwegingen strekt ertoe dat onder ‘verstrekken’ in het onderhavige geval niet moet worden verstaan, zoals [gedaagde] meent, ‘afgifte van de stukken zelve’, maar – mede gezien de uitdrukkelijke overweging van de kantonrechter daaromtrent – ‘inzage verstrekken op haar kantoor zonder stukken af te geven’. Voor de beoordeling of dwangsommen zijn verbeurd, dient dus te worden vastgesteld of door P&C voldoende (mogelijkheid tot) inzage in de in het dictum bedoelde stukken is verstrekt.

Zoals hiervoor onder 4.1 overwogen, is P&C van mening dat zij met de brief van 10 september 2008 aan de hoofdveroordeling uit het vonnis van de kantonrechter heeft voldaan. De voorzieningenrechter deelt die mening niet. In afwijking van hetgeen P&C bij dagvaarding heeft gesteld, is ter zitting duidelijk geworden dat de brief van 10 september 2008 een belangrijke nuancering bevat. Met goedvinden van de advocaten van partijen is genoemde brief ter zitting alsnog overgelegd. Daarbij is gebleken, zoals van de kant van [gedaagde] ook was aangevoerd, dat de van de kant van P&C in de dagvaarding opgenomen weergave van een passage uit de brief van 10 september 2008 niet correct is. In die brief blijkt – voor zover voor het onderhavige geschil van belang – te zijn opgenomen:

Cliënte heeft kennisgenomen van het op 20 augustus 2008 door de Kantonrechter in bovengenoemde zaak gewezen vonnis. Daaruit blijkt kort gezegd dat cliënte inzicht dient te geven in alle door bemiddeling van [gedaagde] door de verzekeringsmaatschappij verwerkte en akkoord bevonden overeenkomsten. Cliënte nodigt u en [gedaagde] uit om op haar kantoor kennis te nemen alle volgens cliënte van belangzijnde stukken. (…)

Door het aanbrengen van de beperking door P&C dat [gedaagde] wordt uitgenodigd om kennis te nemen van alle ‘volgens cliënte van belangzijnde stukken’, staat naar het oordeel van de voorzieningenrechter voorshands onvoldoende vast dat P&C met haar uitnodiging [gedaagde] voldoende in de gelegenheid heeft gesteld om inzage te nemen in alle relevante stukken als in onderdeel 1 van het dictum van het vonnis van de kantonrechter bedoeld en daarmee dat zij geen dwangsommen aan [gedaagde] verschuldigd is geworden. Het is immers niet aan P&C om zelf beperkingen aan te brengen in het door de kantonrechter in het vonnis van 20 augustus 2008 in onderdeel 1 van het dictum gegeven bevel.

Op grond van het hiervoor overwogene is onvoldoende komen vast te staan dat [gedaagde] terzake van de invordering van dwangsommen niet tot tenuitvoerlegging van het vonnis van de kantonrechter is mogen overgaan en die tenuitvoerlegging niet mag vervolgen. De gevorderde voorlopige voorzieningen zullen om die reden worden geweigerd.

Ter zitting heeft [gedaagde] toegezegd om aan de derden-beslagenen te bevestigen dat de gelegde beslagen inmiddels zijn uitgewerkt. In het licht hiervan kan bovendien worden vastgesteld dat P&C geen belang meer heeft bij haar vorderingen sub 2 en 3.

P&C zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van [gedaagde] worden begroot op: