De faillissementspauliana (O&R nr. 75) 2012/6.6.3.2:6.6.3.2 Het terugkooprecht in het voorgestelde <geenverwijzing>art. 3.4.2.3a</geenverwijzing> BW

De faillissementspauliana (O&R nr. 75) 2012/6.6.3.2

6.6.3.2 Het terugkooprecht in het voorgestelde <geenverwijzing>art. 3.4.2.3ageenverwijzing> BW

Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.

In het ontwerp van het huidige art. 3:45 BW was de regeling van derden-bescherming uit art. 1377 lid 2 BW (oud) aanvankelijk niet overgenomen:

"Artikel1377 2 e lid kon worden weggelaten, daar artikel 3.4.2.3 lid 2 hetzelfde reeds meer in het algemeen bepaalt."1

Deze twee door de wetgever genoemde bepalingen waren echter niet identiek. Anders dan bij de bescherming van art. 1377 lid 2 BW (oud) gold, kon de derde die op grond van art. 3.4.2.3 lid 2 BW werd beschermd onder omstandigheden worden gedwongen het goed aan de gedepossedeerde af te staan. Art. 3.4.2.3 lid 5 BW kende een zogeheten 'terugkooprecht', op grond waarvan het goed aan de gedepossedeerde moest worden teruggegeven als hij de schade die de beschermde derde daardoor leed zou vergoeden.2 Omdat de schade van de derde volledig werd vergoed, leidde dit onderscheid praktisch bezien niet tot een groot verschil in bescherming.

In een gewijzigd ontwerp van art. 3.4.2.3 BW is vervolgens onder meer de terugkoopregeling van lid 5 aangepast. Op grond van art. 3.4.2.3a lid 2 jo. lid 3 BW zou nu gaan gelden dat de beschermde derde reeds tot overdracht aan de gedepossedeerde verplicht kon worden tegen vergoeding van of zekerheidstelling voor de waarde van de door hem tegenover zijn verkrijging verrichte of verschuldigde tegenprestatie. Anders dan onder het oorspronkelijke ontwerp op grond van art. 3.4.2.3 lid 5 BW nog gold zou zijn schade dus niet meer volledig worden vergoed.3 Voor de wetgever was dit een reden om voor de actio Pauliana een eigen regeling van derdenbescherming op te nemen:

"In de toelichting van Meijers (a) wordt opgemerkt dat deze laatste bepaling [art. 1377 lid 2 BW (oud): RJvdW] kon worden weggelaten in verband met artikel 3.4.2.3 lid 2 van het ontwerp-Meijers, welk lid in het onderhavige geval de derde die anders dan om niet te goeder trouw had verkregen, praktisch een gelijke bescherming gaf. Deze derde kon immers ingevolge het vijfde lid van dat artikel ten hoogste tot overdracht verplicht worden tegen volledige [cursivering: RJvdW] vergoeding van de schade die hij door teruggave zou lijden. In artikel 3.4.2.3a van het gewijzigd ontwerp, welk artikel tezamen met artikel 3.4.2.3b in het regeringsontwerp in de plaats van genoemd artikel 3.4.2.3 is gekomen, is deze situatie evenwel gewijzigd. Men zie het nieuwe lid 3 van artikel 3.4.2.3a(b). Daarom is het gewenst voorgekomen buiten twijfel te stellen dat de bevoegdheid overdracht te verlangen, die de gedepossedeerde ingevolge artikelen 3.4.2.3a en 3b jegens elke verkrijger te goeder trouw (rechthebbende) heeft, niet tegen de derde te goeder trouw kan worden uitgeoefend door de schuldeiser die erin slaagde met de pauliana de overdracht door de schuldenaar aan degeen van wie de derde verkreeg, aan te tasten.4

Uiteindelijk is het terugkooprecht nooit in art. 3:86 en 3:88 BW terechtgekomen. De wens om bepalingen waarvan een toevloed van procedures te verwachten was zoveel mogelijk te beperken, heeft hierbij een belangrijke rol gespeeld.5

Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.