CRvB, 04-07-2006, nr. 05-2568 WWB

maanden is bereikt (hierna: referteperiode). Dit betekent dat artikel 36 van de WWB er niet toe dwingt om de datum waarop de aanvraag is gedaan als peildatum aan te merken. Voor een in 2004 gedane aanvraag geldt 1 januari 2004 als eerst mogelijke peildatum. Nu het in de systematiek van de hier aan de orde zijnde wettelijke regeling gaat om een eenmalige, jaarlijks op aanvraag toe te kennen toeslag, is voor de toetsing van het besluit op bezwaar ter zake bepalend of gezegd kan worden dat de betrokkene op 1 januari 2004 dan wel (uiterlijk) ten tijde van het nemen van dat besluit heeft voldaan de in artikel 36, eerste lid, van de WWB gestelde voorwaarden (zie ook de heden gedane uitspraak, reg.nr. 05/6648 WWB).

In dit geding staat centraal de vraag of betrokkene gedurende de periode van 1 januari 1999 tot en met 31 december 2003 heeft voldaan aan het gestelde in artikel 36, eerste lid, onderdeel a, van de WWB. Voldoet betrokkene aan de voorwaarde van het eerste lid, onderdeel a, van artikel 36 van de WWB dan heeft appellant de aanvraag om langdurigheidstoeslag ten onrechte afgewezen omdat namens appellant ter zitting van de Raad desgevraagd is meegedeeld dat vaststaat, en de Raad ziet op grond van de voorhanden gedingstukken geen aanleiding hierover anders te oordelen, dat betrokkene in deze periode aan de overige in het eerste lid van artikel 36 van de WWB genoemde voorwaarden voor toekenning van de langdurigheidstoeslag heeft voldaan.

Vaststaat dat betrokkene in de jaren 1999 tot en met 2003 geen in aanmerking te nemen vermogen heeft gehad. Zij heeft van uitsluitend algemene bijstand naar de voor haar geldende norm ontvangen, met uitzondering van de periode van 12 juni 2000 tot en met 16 juni 2000. Dit betekent dat betrokkene gedurende de gehele referteperiode geen inkomen had hoger dan de voor haar van toepassing zijnde bijstandsnorm. Het enkele feit dat betrokkene gedurende de referteperiode niet ononderbroken inkomen (lager dan wel gelijk aan de betreffende bijstandsnorm) heeft ontvangen, biedt op zichzelf onvoldoende grondslag om de aanvraag met toepassing van artikel 36, eerste lid, onderdeel a, van de WWB af te wijzen. Met de rechtbank is de Raad van oordeel dat het standpunt van appellant dat betrokkene niet voor een langdurigheidstoeslag in aanmerking komt omdat zij gedurende de inkomensloze periode van 12 juni 2000 tot en met 16 juni 2000 geen sociale zekerheidsrechten heeft opgebouwd, wat daarvan verder ook zij, geen steun vindt in de wet.

Uit het vorenstaande vloeit voort dat de rechtbank het door betrokkene tegen het besluit van 17 augustus 2004 ingestelde beroep terecht gegrond heeft verklaard en dat besluit terecht heeft vernietigd.

Nu voorts vaststaat, zoals hierboven is overwogen, dat betrokkene op 1 januari 2004 ook aan de overige voor de toekenning van de langdurigheidstoeslag geldende voorwaarden heeft voldaan, heeft appellant ten onrechte geweigerd betrokkene de gevraagde langdurigheidstoeslag toe te kennen. De Raad ziet hierin aanleiding om met toepassing van artikel 8:72, vierde lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) en artikel 36 van de WWB zelf in de zaak te voorzien. De Raad zal daarom het primaire besluit van 16 juli 2004 herroepen en bepalen dat deze toeslag met ingang van 1 januari 2004 aan betrokkene wordt toegekend naar het bedrag dat in 2004 gold voor een alleenstaande.

Betrokkene heeft in beroep verzocht om vergoeding van de wettelijke rente over de ten onrechte niet uitbetaalde langdurigheidstoeslag. Betrokkene heeft hiermee een beroep gedaan op het bepaalde in artikel 8:73 van de Awb.

Met het voorgaande is gegeven dat betrokkene als gevolg van het onrechtmatig gebleken besluit van 16 juli 2004 schade heeft geleden, bestaande in vertraagde uitbetaling van de langdurigheidstoeslag. Aangezien niet is gebleken van bijzondere omstandigheden rust op de gemeente Weert de verplichting die schade te vergoeden op de voet van de artikelen 6:119 en 6:120 van het Burgerlijk Wetboek. De WWB bevat geen algemeen verbindende voorschriften met betrekking tot de dag waarop de langdurigheidstoeslag aan betrokkene had moeten zijn betaald. Gelet hierop neemt de Raad omwille van een praktische en eenvormige rechtstoepassing tot uitgangspunt dat in het geval van toekenning van een langdurigheidstoeslag die toeslag had moeten worden uitgekeerd uiterlijk op de laatste dag van de maand waarin de datum valt van de bekendmaking van het primaire besluit. De eerste dag waarop over de niet betaalbaar gestelde langdurigheidstoeslag wettelijke rente is verschuldigd, moet derhalve worden gesteld op 1 augustus 2004. De laatste dag waarover rente is verschuldigd is de dag waarop ter uitvoering van deze uitspraak alsnog de aan betrokkene toekomende langdurigheids- toeslag zal worden nabetaald. Bij de berekening van de wettelijke rente dient telkens na afloop van een jaar het bedrag waarover wettelijke rente wordt berekend te worden vermeerderd met de over dat jaar verschuldigde rente.

De Raad ziet aanleiding om appellant te veroordelen in de proceskosten van betrokkene. Deze kosten worden begroot op

€ 322.-- in hoger beroep voor verleende rechtsbijstand.