1.5.1 Algemeen

Een grensoverschrijdende juridische fusie (hierna te noemen: grensoverschrijdende fusie) is de rechtshandeling van twee of meer vennootschappen, die door het recht van verschillende staten worden beheerst, ten gevolge waarvan ten minste één vennootschap als gevolg van de fusie ophoudt te bestaan en waarvan het vermogen, de activa en passiva, onder algemene titel overgaan op ten hoogste één verkrijgende vennootschap. De grensoverschrijdende fusie heeft hetzelfde effect als een nationale juridische fusie, zoals die in het Europese recht is geregeld en geharmoniseerd door middel van de Richtlijn 2011/35/EU en in het Nederlandse recht is opgenomen in Titel 2.7 BW. Het enige verschil tussen een nationale fusie en een grensoverschrijdende fusie is dat bij een nationale fusie alle bij de fusie betrokken vennootschappen door het recht van dezelfde staat worden beheerst, terwijl bij een grensoverschrijdende fusie ten minste twee vennootschappen door het recht van verschillende staten worden beheerst.

Een onderscheid kan worden gemaakt tussen een ‘outbound’ grensoverschrijdende fusie en een ‘inbound’ grensoverschrijdende fusie. Onder een ‘outbound’ grensoverschrijdende fusie wordt verstaan een fusie waarbij een Nederlandse vennootschap verdwijnt en waarbij een door het recht van een andere staat beheerste vennootschap de activa en passiva verkrijgt. Onder een ‘inbound’ grensoverschrijdende fusie wordt de fusie begrepen waarbij een door Nederlands recht beheerste vennootschap optreedt als verkrijgende vennootschap en de activa en passiva van één of meer door het recht van een andere staat of staten beheerste vennootschappen verkrijgt. De begrippen ‘outbound’ en ‘inbound’ zijn relatief: wat vanuit Nederlands perspectief een ‘outbound’ grensoverschrijdende fusie is, is vanuit buitenlands perspectief een ‘inbound’ grensoverschrijdende fusie en omgekeerd.1