Hof 's-Gravenhage, 09-02-2006, nr. 2200270305

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting in eerste aanleg en het onderzoek op de terechtzitting in hoger beroep van dit hof van 26 januari 2006.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door en namens de verdachte naar voren is gebracht.

Aan verdachte is tenlastegelegd hetgeen vermeld staat in de inleidende dagvaarding, zoals ter terechtzitting in eerste aanleg op vordering van de officier van justitie gewijzigd.

Van de dagvaarding (A1) en van de vordering wijziging tenlastelegging (A2) zijn kopieën in dit arrest gevoegd.

Procesgang

In eerste aanleg is de verdachte terzake van het onder 5 primair en 6 primair, subsidiair en meer subsidiair tenlastegelegde vrijgesproken en terzake van het onder 1 eerste alternatief/cumulatief, 2, 3, 4 primair en 5 subsidiair tenlastegelegde veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf, met beslissing omtrent het inbeslaggenomene als vermeld in het vonnis en met beslissing omtrent de vordering van de benadeelde partij [benadeelde partij] als in het vonnis omschreven.

Namens de verdachte is tegen het vonnis hoger beroep ingesteld.

Het hoger beroep is blijkens een mededeling ter terechtzitting niet gericht tegen de in eerste aanleg gegeven vrijspraak van het onder 6 primair, subsidiair en meer subsidiair tenlastegelegde.

Waar hierna wordt gesproken van "de zaak" of "het vonnis", wordt daarmee bedoeld de zaak of het vonnis voorzover op grond van het vorenstaande aan het oordeel van dit hof onderworpen.

Het vonnis waarvan beroep kan niet in stand blijven omdat het hof zich daarmee niet verenigt.

Vrijspraak

Naar het oordeel van het hof is niet wettig en overtuigend bewezen hetgeen aan de verdachte onder 5 primair is tenlastegelegd, zodat de verdachte daarvan behoort te worden vrijgesproken.

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder 1 eerste alternatief/cumulatief, 2, 3, 4 primair en 5 subsidiair tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

(zie de hierna ingevoegde bijlage die van dit arrest deel uitmaakt)

Hetgeen meer of anders is tenlastegelegd, is niet bewezen. De verdachte moet daarvan worden vrijgesproken.

Voorzover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. Blijkens het verhandelde ter terechtzitting is de verdachte daardoor niet geschaad in de verdediging.

Bewijsvoering

Het hof grondt zijn overtuiging dat de verdachte het bewezenverklaarde heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat en die reden geven tot de bewezenverklaring.

In die gevallen waarin de wet aanvulling van het arrest vereist met de bewijsmiddelen dan wel, voor zover artikel 359, derde lid, tweede volzin, van het Wetboek van Strafvordering wordt toegepast, met een opgave daarvan, zal zulks plaatsvinden in een aanvulling die als bijlage aan dit arrest zal worden gehecht.

Daarbij heeft het hof in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

De verdachte heeft samen met een ander op gewelddadige wijze twee weerloze mensen in hun eigen woning vermoord.

Door zo te handelen heeft de verdachte op grove wijze hen hun kostbaarste rechtsgoed, het recht op leven, ontnomen en heeft hij de nabestaanden onnoemlijk leed berokkend en de rechtsorde zeer ernstig geschokt.

Daarnaast heeft de verdachte, uit financieel oogmerk onder gebruikmaking van manipulatieve handelingen, jonge en kwetsbare meisjes in een van hem afhankelijke positie gebracht en hen bewogen tot het verrichten van seksuele handelingen met derden tegen betaling.

Voorts heeft de verdachte vergaande seksuele handelingen gepleegd met meerdere minderjarige meisjes en één meerderjarig meisje. De verdachte pleegde deze feiten ter bevrediging van zijn persoonlijke lustgevoelens, zonder stil te staan bij de mogelijk langdurig voortdurende nadelige psychische gevolgen voor de slachtoffers.

Vast is komen te staan dat de verdachte, blijkens een hem betreffend uittreksel uit het Justitieel Documentatieregister d.d. 10 januari 2006, meermalen is veroordeeld voor het plegen van zedendelicten en andersoortige strafbare feiten, hetgeen hem er kennelijk niet van heeft weerhouden de onderhavige feiten te plegen. Het hof heeft in het bijzonder gelet op de veroordeling van verdachte op 27 september 1995 door de rechtbank te 's-Gravenhage wegens verkrachting, meermalen gepleegd, tot een gevangenisstraf voor de duur van drie jaren. Voorts dat hij op 12 oktober 1999 door de rechtbank te 's-Gravenhage wegens diefstal met geweld, bedreiging met geweld en wegens feitelijke aanranding van de eerbaarheid is veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 36 maanden waarvan drie maanden voorwaardelijk met een proeftijd van drie jaren met als bijzondere voorwaarde reclasseringstoezicht en dat hij op 27 september 2001 door de rechtbank te 's-Gravenhage wegens verkrachting is veroordeeld tot 24 maanden gevangenisstraf.

Het hof heeft acht geslagen op het rapport van het Pieter Baan Centrum (hierna: het PBC) d.d. 10 december 2004 van de verdachte.

Aan de rapportage van het PBC ontleent het hof het volgende:

Uit het psychologisch onderzoek:

Uit het psychiatrisch onderzoek:

Uit de conclusie:

Het hof neemt deze conclusie over en maakt die tot de zijne.

Uit het advies:

Ter terechtzitting is de rapporterend psychiater van het PBC, W. Malkus, als getuige-deskundige gehoord. Hij heeft verklaard dat de geconstateerde ernstige persoonlijkheidsstoornis, doordat die op zeer jonge leeftijd is ontstaan, van dien aard is dat deze als zodanig niet behandeld kan worden. Wel kan geprobeerd worden verdachte te leren dat gedrag, als door hem vertoond, niet acceptabel is en dus achterwege dient te blijven.

Ter terechtzitting heeft het hof geenszins de overtuiging gekregen dat verdachte enig doorvoeld begrip heeft voor de slachtoffers of voor hun nabestaanden.

Evenmin ziet het hof aanwijzing voor een mogelijke ontwikkeling in zijn karakter die uitzicht biedt op een verkleining, vroeger of later, van de kans op herhaling van feiten als thans bewezenverklaard. Het hof acht de kans op herhaling van zware delicten zeer groot, mede gelet op de uitkomst van het onderzoek in het PBC.

In de gegeven omstandigheden staat het hof voor de vraag of het verantwoord is aan de verdachte, zoals door de raadsman van de verdachte is verzocht, een tijdelijke, gematigde gevangenisstraf in combinatie met TBS, met verpleging van overheidswege, op te leggen. Anders dan de raadsman acht het hof dit in het licht van het voorgaande, niet verantwoord. De prognose van behandeling die naar verwachting geruime tijd in beslag zal nemen, is, zoals hierboven reeds vermeld, somber.

Het hof is van oordeel dat onder de geschetste omstandigheden geen TBS met dwangverpleging moet worden opgelegd.

Gelet op de buitengewone ernst van de bewezenverklaarde feiten, het feit dat verdachte reeds meermalen voor strafbare feiten soortgelijk aan de zedendelicten als thans bewezenverklaard tot forse gevangenisstraffen is veroordeeld, gelet op de grote kans op herhaling alsmede het sombere vooruitzicht ingeval van behandeling dient -ondanks het oordeel van het hof omtrent de toerekenbaarheid van de bewezen feiten - aan verdachte een straf te worden opgelegd, waarbij de maatschappij maximaal tegen de verdachte wordt beschermd.

Het hof acht dan ook levenslange gevangenisstraf geboden.

Beslag

Het na te melden inbeslaggenomen en nog niet teruggegeven voorwerp, volgens opgave van verdachte aan hem toebehorend, is vatbaar voor verbeurdverklaring, nu het een voorwerp is met betrekking tot welke het onder 3 bewezenverklaarde is begaan.

Het hof zal daarom dit voorwerp verbeurdverklaren.

Het hof heeft hierbij rekening gehouden met de draagkracht van verdachte.

De inbeslaggenomen en nog niet teruggegeven voorwerpen op de beslaglijst onder 2 tot en met 3 vermeld dienen, overeenkomstig de vordering van de advocaat-generaal, terug te worden gegeven aan de verdachte.

Vordering tot schadevergoeding [benadeelde partij]

In het onderhavige strafproces heeft [benadeelde partij] (vertegenwoordigd door [vertegenwoordiger]) zich als benadeelde partij gevoegd en een vordering ingediend tot vergoeding van geleden materiële schade als gevolg van het aan de verdachte onder 1 tenlastegelegde tot een bedrag van EUR 6.236,95.

In hoger beroep is deze vordering aan de orde tot dit in eerste aanleg gevorderde en in hoger beroep gehandhaafde bedrag.

De advocaat-generaal heeft geconcludeerd tot toewijzing van een gedeelte van de vordering van de benadeelde partij, groot EUR 6.000,- en niet-ontvankelijkverklaring van de benadeelde partij voor het overige.

De vordering van de benadeelde partij is door en namens de verdachte niet betwist.

Naar het oordeel van het hof heeft de benadeelde partij aangetoond dat tot een bedrag van EUR 6.000,- materiële schade is geleden. Aannemelijk is geworden dat deze schade het rechtstreekse gevolg is van het tenlaste van de verdachte onder 1 eerste alternatief/cumulatief bewezenverklaarde. De vordering van de benadeelde partij zal derhalve tot voornoemd bedrag worden toegewezen.

Voor het overige acht het hof de vordering van de benadeelde partij niet van zo eenvoudige aard dat zij zich leent voor behandeling in het onderhavige strafproces.

Het hof zal dan ook bepalen dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk is in zijn vordering tot schadevergoeding. Deze kan in zoverre bij de burgerlijke rechter worden aangebracht.

Dit brengt mee, dat de verdachte dient te worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij tot aan deze uitspraak in verband met zijn vordering heeft gemaakt, welke kosten het hof begroot op nihil, en in de kosten die de benadeelde partij ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog moet maken.

Betaling aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer [benadeelde partij]

Nu vaststaat dat de verdachte naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door het onder 1 eerste alternatief/cumulatief bewezenverklaarde feiten is toegebracht, zal het hof aan de verdachte de verplichting opleggen tot betaling aan de Staat van een bedrag van EUR 6.000,- ten behoeve van het slachtoffer [benadeelde partij].

Toepasselijke wettelijke voorschriften

Het hof heeft gelet op de artikelen 33, 33a, 36f, 47, 57, 63, 242, 245, 246, 250a (oud) en 289 van het Wetboek van Strafrecht.

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep - voorzover aan het oordeel van het hof onderworpen - en doet opnieuw recht.

Verklaart niet bewezen dat de verdachte het onder 5 primair tenlastegelegde heeft begaan en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart bewezen dat de verdachte het onder 1 eerste alternatief/cumulatief, 2, 3, 4 primair en 5 subsidiair tenlastegelegde, zoals hierboven omschreven, heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen terzake meer of anders is tenlastegelegd en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Bepaalt dat het bewezenverklaarde de hierboven vermelde strafbare feiten oplevert.

Verklaart de verdachte strafbaar terzake van het bewezenverklaarde.

Veroordeelt de verdachte tot LEVENSLANGE gevangenisstraf.

Verklaart verbeurd het in beslag genomen voorwerp, genummerd 1 op de aan dit arrest gehechte lijst van inbeslaggenomen voorwerpen.

Gelast de teruggave van de in beslag genomen voorwerpen, genummerd 2 tot en met 3 op de aan dit arrest gehechte lijst van inbeslaggenomen voorwerpen aan de verdachte.

Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [benadeelde partij] tot een bedrag van EUR 6.000,- (zesduizend euro) en veroordeelt de verdachte om dit bedrag tegen behoorlijk bewijs van kwijting te betalen aan de benadeelde partij.

Verklaart de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in zijn vordering.

Bepaalt dat de benadeelde partij, voorzover hij niet-ontvankelijk is in zijn vordering tot schadevergoeding, deze vordering in zoverre bij de burgerlijke rechter kan aanbrengen.

Veroordeelt de verdachte in de kosten die de benadeelde partij in verband met zijn vordering heeft gemaakt - welke kosten tot aan deze uitspraak zijn begroot op nihil - en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog moet maken.

Verstaat dat gehele of gedeeltelijke betaling van voormeld bedrag door de mededader de veroordeling van de verdachte tot betaling aan de benadeelde partij [benadeelde partij] met eenzelfde bedrag doet verminderen.

Legt aan de verdachte de verplichting op tot betaling aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer [benadeelde partij] van een bedrag van EUR 6.000,- (zesduizend euro)

Verstaat dat de verplichting tot betaling aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer komt te vervallen voorzover de mededader heeft voldaan aan zijn verplichting tot betaling aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer.

Verstaat dat betaling aan de benadeelde partij tevens geldt als betaling aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer en omgekeerd.

Dit arrest is gewezen door mr. Zandbergen, mr. Bruinsma en mr. Van den Broek, in bijzijn van de griffier

mr. Bromet.

Het is uitgesproken op de openbare terechtzitting van het hof van 9 februari 2006.