Aanhef

De Europese Raad van Tampere op 15 en 16 oktober 1999 heeft zijn streven bevestigd om een ruimte van vrijheid, veiligheid en rechtvaardigheid tot stand te brengen. Met het oog hierop dient een gemeenschappelijk Europees beleid inzake asiel en migratie tegelijkertijd gericht te zijn op een eerlijke behandeling van onderdanen van derde landen en een betere beheersing van de migratiestromen. Deze doelstellingen zijn bevestigd door de Europese Raad van Laken van 14 en 15 december 2001 en door de Europese Raad van Sevilla van 21 en 22 juni 2002. In het bijzonder werd de noodzaak beklemtoond van de bestrijding van illegale immigratie, met inbegrip van passende maatregelen om de terugkeer van illegale immigranten te bevorderen.

De toepassing van Richtlijn 2001/40/EG(1) kan leiden tot verstoringen van het financiële evenwicht wanneer verwijderingsbesluiten, ondanks de inspanningen van de uitvoerende lidstaat, niet op kosten van de betrokken onderdaan van een derde land of van een derde partij kunnen worden uitgevoerd. Derhalve moeten passende criteria en uitvoeringsvoorschriften voor de bilaterale compensatie tussen lidstaten worden vastgesteld.

Deze beschikking moet tevens de basis vormen voor de vaststelling van de criteria en praktische regelingen die nodig zijn voor de uitvoering van de bepalingen van artikel 24 van de Schengenovereenkomst.

Aangezien het doel van het overwogen optreden, namelijk de verdeling van de financiële lasten van de samenwerking tussen de lidstaten bij de verwijdering van onderdanen van derde landen in geval van onderlinge erkenning van verwijderingsbesluiten, niet voldoende door de lidstaten wordt verwezenlijkt en derhalve, vanwege de gevolgen van het overwogen optreden, beter door de Gemeenschap kan worden verwezenlijkt, kan de Gemeenschap maatregelen vaststellen, overeenkomstig het subsidiariteitsbeginsel van artikel 5 van het Verdrag. Overeenkomstig het evenredigheidsbeginsel dat eveneens in dat artikel is neergelegd, gaat deze beschikking niet verder dan hetgeen nodig is om het genoemde doel te bereiken.

Deze beschikking neemt de grondrechten in acht en gaat uit van de beginselen die met name in het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie zijn neergelegd. Deze beschikking beoogt in het bijzonder de volledige eerbiediging van de menselijke waardigheid bij verwijdering en uitzetting te waarborgen, zoals geformuleerd in de artikelen 1, 18 en 19 van het Handvest.

Denemarken neemt, overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van het Protocol betreffende de positie van Denemarken, gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap, niet deel aan de aanneming van deze beschikking. Deze beschikking is bijgevolg niet bindend voor, noch van toepassing op Denemarken. Aangezien deze beschikking voortbouwt op het Schengenacquis uit hoofde van de bepalingen van titel IV van het derde deel van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap, voorzover zij van toepassing is op onderdanen van derde landen die niet of niet langer voldoen aan de uit hoofde van de bepalingen van het Schengenacquis op het grondgebied van een lidstaat geldende voorwaarden voor een kort verblijf, besluit Denemarken, overeenkomstig artikel 5 van bovengenoemd protocol, binnen een termijn van zes maanden nadat de Raad deze beschikking heeft vastgesteld, of het deze beschikking al dan niet in zijn nationale wetgeving zal omzetten.

Ten aanzien van IJsland en Noorwegen houdt deze beschikking een ontwikkeling in van het Schengenacquis in de zin van de tussen de Raad van de Europese Unie en de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen gesloten overeenkomst inzake de wijze waarop deze twee staten worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis(2), voorzover deze beschikking van toepassing is op onderdanen van derde landen die niet of niet langer voldoen aan de uit hoofde van de bepalingen van het Schengenacquis op het grondgebied van een lidstaat geldende voorwaarden voor een kort verblijf, welke bepalingen vallen onder artikel 1, punt C, van Besluit 1999/437/EG (3) inzake bepaalde toepassingsbepalingen van voornoemde overeenkomst.

Overeenkomstig artikel 3 van het aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en aan het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap gehechte Protocol betreffende de positie van het Verenigd Koninkrijk en Ierland, heeft het Verenigd Koninkrijk laten weten dat het wenst deel te nemen aan de vaststelling en toepassing van deze beschikking. Voorzover deze beschikking ook uitvoering geeft aan artikel 24 van de Schengenovereenkomst, overeenkomstig artikel 7 van Richtlijn 2001/40/EG, is zij niet van invloed op het Verenigd Koninkrijk.

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van het aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en aan het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap gehechte Protocol betreffende de positie van het Verenigd Koninkrijk en Ierland, en onverminderd artikel 4 van dat protocol, neemt Ierland niet deel aan de vaststelling en toepassing van deze beschikking. Deze beschikking is bijgevolg niet bindend voor, noch van toepassing op Ierland.

Deze beschikking vormt een op het Schengenacquis voortbouwend of op een andere wijze daaraan gerelateerd rechtsbesluit zoals bedoeld in artikel 3, lid 2, van de Akte van Toetreding van 2003,