2.7.5 Algemene tussenconclusies

Als algemene conclusie kan in de eerste plaats worden gesteld dat de maatstaf van het ‘ernstig verwijt’ gepaard gaat met dogmatische onvolkomenheden in de duiding van de norm en de toerekenbaarheid als elementen van art. 6:162 BW. In de tweede plaats leidt zij vanwege haar inherente onbepaaldheid tot praktische verwikkelingen zoals de vertroebeling van de discussie over de normstelling en in voorkomende gevallen tot de onttrekking van het zicht aan de toepasselijke norm. In de derde plaats en in het verlengde van het voorgaande kan op grond van de bestaande rechtspraak worden betwijfeld of het ‘ernstig verwijt’ in werkelijkheid tot verhoging van de aansprakelijkheidsmaatstaf leidt als gevolg waarvan zijn normatieve kracht verder in het gedrang komt.