Rb. Haarlem, 07-11-2012, nr. 15/700514-12 en 15/700456-11 (tul)

ingeschreven in de basisadministratie persoonsgegevens op het adres [adres],

thans gedetineerd in Penitentiaire Inrichting Midden Holland, Huis van Bewaring Haarlem.

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie

mr. S. Kubicz en van wat verdachte en zijn raadsvrouw, mr. H. Manik, advocaat te Haarlem, naar voren hebben gebracht.

Aan verdachte is ten laste gelegd dat:

Feit 1:

Primair

hij op of omstreeks 25 juli 2012 te IJmuiden ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om opzettelijk [slachtoffer 1] van het leven te beroven, met dat opzet: - die [slachtoffer 1] een of meermalen met een tot vuist gebalde hand (met kracht) tegen/op het hoofd en/of tegen/op (de rest van het) lichaam heeft geslagen/gestompt en/of - die [slachtoffer 1], terwijl deze zich op de grond bevindt, een of meermalen tegen/op het hoofd en/of tegen/op (de rest van) het lichaam heeft

geschopt/getrapt terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

Subsidiair

hij op of omstreeks 25 juli 2012 te IJmuiden aan een persoon genaamd [slachtoffer 1], opzettelijk zwaar lichamelijk letsel, te weten: - een bloeding in het rechteroog en/of - een bloeding in het linkeroor en/of - een bloeding in het rechteroor en/of - een scheur achter het linker/rechteroor en/of - een gebroken (linker) duim en/of - een gebroken neus (neusfractuur) en/of - een gebroken oogkas (orbitafractuur) en/of - een snijwond in de linkerhand en/of - multipele heamtomen en/of - een lipwond en/of - een afgebroken kies (links boven) heeft toegebracht, door deze opzettelijk: - met de tot vuist gebalde hand met kracht een of meermalen tegen/op het hoofd

en/of tegen/op (de rest van het) lichaam te slaan/stompen en/of - terwijl zij zich op de grond bevond een of meermalen tegen/op het hoofd

en/of tegen/op (de rest van) het lichaam te schoppen/trappen en/of - met een mes in hand te steken;

Meer Subsidiair

hij op of omstreeks 25 juli 2012 te IJmuiden ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om aan een persoon genaamd [slachtoffer 1], opzettelijk zwaar lichamelijk letsel toe te brengen, met dat opzet - die [slachtoffer 1] een of meermalen met een tot vuist gebalde hand (met kracht) tegen/op het hoofd en/of tegen/op (de rest van) het lichaam heeft

geslagen/gestompt en/of - die [slachtoffer 1], terwijl deze zich op de grond bevond, een of meermalen tegen/op

het hoofd en/of tegen/op (de rest van) het lichaam heeft geschopt/getrapt en/of - met een mes in de hand van die [slachtoffer 1] heeft gesneden, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

Feit 2:

hij op of omstreeks 23 juli 2012 te IJmuiden opzettelijk mishandelend een

persoon (te weten [slachtoffer 2]), een vuistslag in/tegen het gezicht/hoofd heeft

gegeven, waardoor deze letsel heeft bekomen en/of pijn heeft ondervonden;

Feit 3:

hij op een of meerdere tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 26 maart 2012 tot en met 24 juli 2012 te IJmuiden en/of elders in Nederland, (telkens) opzettelijk zijn levensgezel (vriendin/partner) althans een persoon, te weten

[slachtoffer 1] heeft mishandeld door haar (telkens) een en/of meermalen: - (met kracht) te slaan en/of te stompen tegen/op het gezicht en/of het hoofd en/of tegen/op (de rest van) het lichaam - (met kracht) te trappen en/of te schoppen tegen de armen en/of elders tegen het lichaam en/of - bij het hoofd te pakken en/of aan de haren te pakken/trekken en/of - tegen/op de grond te smijten en/of te gooien en/of te duwen en/of - aan haar haren te trekken en/of - hardhandig vast/beet te pakken en/of - een riem (strak) om haar nek te doen, waardoor deze (telkens) letsel heeft bekomen en/of pijn heeft ondervonden.

De rechtbank heeft vastgesteld dat de dagvaarding geldig is, dat zijzelf bevoegd is tot kennisneming van de zaak, dat het openbaar ministerie ontvankelijk is in zijn vervolging en dat er geen redenen zijn voor schorsing van de vervolging.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gerekwireerd tot vrijspraak van het onder 1 ten laste gelegde feit en tot bewezenverklaring van de onder 1 subsidiair, 2 en 3 ten laste gelegde feiten.

Standpunt van de verdediging

De raadsvrouw van verdachte heeft gepleit voor vrijspraak van het onder 1 primair en 1 subsidiair ten laste gelegde. Ten aanzien van het als feit 1 meer subsidiair ten laste gelegde verzoekt de raadsvrouw verdachte voor dat deel van de tenlastelegging vrij te spreken dat ziet op:

Vrijspraak

Met de officier van justitie en de raadsvrouw is de rechtbank van oordeel dat niet wettig en overtuigend is bewezen hetgeen verdachte onder 1 primair ten laste is gelegd. Verdachte moet derhalve daarvan worden vrijgesproken.

De rechtbank overweegt daartoe als volgt. Het dossier noch het verhandelde ter terechtzitting biedt steun voor het oordeel dat verdachte op enig moment het (voorwaardelijke) opzet had om [slachtoffer 1] van het leven te beroven. Niet kan worden vastgesteld dat verdachte heeft geschopt tegen het hoofd van [slachtoffer 1] terwijl zij op de grond lag. Indien er al geschopt zou zijn, is onduidelijk gebleven tegen welk lichaamsdeel dit geweest zou zijn. Bij [slachtoffer 1] is ernstig letsel geconstateerd, maar niet kan worden uitgesloten dat dit letsel (enkel en alleen) als gevolg van vuistslagen van verdachte is ontstaan.

Ten aanzien van het onder 3 ten laste gelegde feit is de rechtbank met de verdediging van oordeel dat uit het dossier en het verhandelde ter terechtzitting onvoldoende is komen vast te staan dat verdachte [slachtoffer 1] heeft geschopt respectievelijk een riem strak om haar nek heeft gedaan. Verdachte zal derhalve van die onderdelen van de tenlastelegging worden vrijgesproken.

Redengevende feiten en omstandigheden[1]

De rechtbank komt tot bewezenverklaring van de onder 1 subsidiair, 2 en 3 ten laste gelegde feiten op grond van het volgende.

Ten aanzien van feit 1 subsidiair:

Op 26 juli 2012 is [slachtoffer 1] in het Rode Kruis Ziekenhuis te Beverwijk binnengekomen met ernstig letsel. Het letsel bestond uit drukpijn op de bovenste rib, meerdere haematomen over het gehele gelaat en behaarde hoofd, armen en benen, bloedingen in de oren, lipwond in de bovenlip, afgebroken kies, mesverwonding in linker duimmuis, gebroken rechter oogkas met bloed in het rechteroog, gebroken neus en gebroken linkerduim[2]. [slachtoffer 1] verklaarde dat dit letsel was veroorzaakt door mishandeling door haar vriend, naar later bleek verdachte, op 25 juli 2012 in IJmuiden.[3] Zij was die dag meerdere malen, met beide vuisten, hard in haar gezicht en op haar linker oor geslagen.[4] Verdachte heeft verklaard dat hij het slachtoffer heeft geslagen op haar mond en op haar ogen en dat hij weet dat hij haar goed heeft toegetakeld. Verdachte heeft verder verklaard dat hij het letsel op haar hoofd, gezicht en ogen heeft veroorzaakt, dat hij haar een stuk of 4 keer op haar hoofd heeft geslagen en dat hij haar ook op een van haar armen “een paar klapjes” heeft gegeven.[5] Verdachte heeft verder verklaard dat [slachtoffer 1] “weer met messen wilde gooien” en dat zij niet ziet dat dit gevaarlijk is. Daarom heeft hij een mes uit de hand van [slachtoffer 1] gepakt terwijl zij het mes met de scherpe kant in haar hand vasthad, aldus verdachte.[6]

Ten aanzien van feit 2:

De rechtbank komt tot bewezenverklaring van het onder 2 ten laste gelegde feit op grond van de volgende bewijsmiddelen, waarbij de rechtbank – nu verdachte dit feit heeft bekend en door of namens hem geen vrijspraak is bepleit – zal volstaan met een opsomming van de bewijsmiddelen, te weten:

Bewijsoverwegingen

Bewijsoverweging ten aanzien van feit 1 subsidiair:

Ten aanzien van het onder 1 subsidiair tenlastegelegde (zware mishandeling) heeft de raadsvrouw namens verdachte vrijspraak bepleit. De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat de snijwond in de hand van [slachtoffer 1] hem niet kan worden toegerekend, aangezien de verwonding is ontstaan doordat verdachte het mes van haar af wilde pakken ter bescherming van haarzelf. Ten aanzien van de gebroken kies wordt opgemerkt dat het verdachte bekend is dat [slachtoffer 1] door alcohol- en drugsgebruik reeds gebroken kiezen had. De gebroken kies kan hem dan ook niet worden aangerekend. Tot slot heeft de verdediging zich op het standpunt gesteld dat juridisch gezien het letsel bij [slachtoffer 1] niet kan worden aangemerkt als zwaar lichamelijk letsel, te meer daar medisch ingrijpen niet noodzakelijk werd geacht.

Beoordeling van het verweer

Ten aanzien van het verweer omtrent de verwonding aan de hand van [slachtoffer 1] die is ontstaan door het mes overweegt de rechtbank als volgt. Verdachte heeft, terwijl het slachtoffer het mes met de scherpe kant in haar hand vasthield, dit mes uit haar handen losgetrokken. Verdachte heeft door deze handelwijze willens en wetens de aanmerkelijke kans aanvaard dat het slachtoffer letsel zou ondervinden aan haar hand, wat inderdaad gebeurde. Gelet op het voorgaande acht de rechtbank het voorwaardelijk opzet op het veroorzaken van letsel aan [slachtoffer 1]s hand door verdachte, bewezen.

Ten aanzien van het verweer omtrent de gebroken kies overweegt de rechtbank als volgt. De rechtbank is van oordeel dat, gezien de ernst van de verwondingen, de wijze waarop verdachte die aan [slachtoffer 1] heeft toegebracht en de beschrijving van het letsel door de arts wettig en overtuigend bewezen is dat de gebroken kies veroorzaakt is door verdachte. Immers, door op een dergelijke manier te handelen is niet alleen de kans groot dat genoemd letsel ontstaat maar het dossier biedt bovendien geen steun voor de stelling van de verdediging dat deze kies al gebroken was.

Ten aanzien van het verweer omtrent het wel of niet aanwezig zijn van zwaar lichamelijk letsel overweegt de rechtbank als volgt. Artikel 82 Wetboek van Strafrecht bevat een opsomming van de gevallen die als zwaar lichamelijk letsel moeten worden aangemerkt. Die bepaling laat de rechter evenwel de vrijheid om ook buiten die gevallen het lichamelijk letsel als zwaar te beschouwen indien dat voldoende belangrijk is om naar gewoon spraakgebruik als zodanig te worden aangeduid. Ook tijdelijk en herstelbaar letsel kan vallen onder artikel 82 Wetboek van Strafrecht. Medisch ingrijpen kan een indicatie voor zwaar lichamelijk letsel zijn.

Het vastgestelde letsel bij [slachtoffer 1], namelijk diverse bloedingen in de ogen en oren, een gebroken duim, gebroken neus en gebroken oogkas, een door een mes ontstane snijwond in een hand, diverse blauwe plekken over heel het lichaam, een lipwond en afgebroken kies, kan naar het oordeel van de rechtbank in zijn geheel genomen als dusdanig ernstig worden aangemerkt dat het naar gewoon spraakgebruik als zwaar lichamelijk letsel kan worden aangemerkt.

Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen komt de rechtbank tot het oordeel dat verdachte, door [slachtoffer 1] meermalen met zijn vuisten (onder andere) tegen/op haar hoofd te slaan, zwaar lichamelijk letsel heeft toegebracht bij [slachtoffer 1].

Bewijsoverweging ten aanzien van feit 3

De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat de ten laste gelegde periode dient te worden beperkt tot slechts twee dagen, namelijk 23 en 24 juli 2012. Verdachte ontkent dat [slachtoffer 1] vanaf maart tot 25 juli 2012 dagelijks zou zijn mishandeld door hem. Ondersteunend bewijs bevindt zich niet in het dossier. Voor het overige dient verdachte te worden vrijgesproken van het onderdeel van de tenlastelegging dat ziet op het stompen.

Beoordeling van het verweer

Ten aanzien van het verweer omtrent de duur van de ten laste gelegde periode en het stompen door verdachte overweegt de rechtbank als volgt.

Verdachte verklaart zelf dat hij zijn vriendin [slachtoffer 1] in de ten laste gelegde periode wel eens een klap in het gezicht heeft gegeven en aan haar haren heeft getrokken. [slachtoffer 1] en diverse buurtbewoners verklaren bovendien dat verdachte haar meerdere malen mishandelde vanaf het moment dat verdachte en [slachtoffer 1] naar verdachtes eigen zeggen in maart 2012 een relatie kregen en [slachtoffer 1] in de leefomgeving van verdachte kwam. Diverse buurtbewoners hebben als getuigen verklaard over het regelmatig ‘stompen en slaan’ van [slachtoffer 1] door verdachte, soms ook op straat. Het letsel dat bij [slachtoffer 1] is geconstateerd wijst volgens de medische verklaring tot slot op meerdere mishandelingen die op verschillende tijdstippen hebben plaatsgevonden.

Gelet op het voorgaande komt de rechtbank tot het oordeel dat verdachte in de ten laste gelegde periode opzettelijk [slachtoffer 1], op dat moment zijn levensgezel, op diverse wijzen, waaronder slaan en/of stompen, heeft mishandeld.

Bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte de ten laste gelegde feiten heeft begaan, met dien verstande dat

Feit 1 subsidiair

hij op 25 juli 2012 te IJmuiden aan een persoon genaamd [slachtoffer 1], opzettelijk zwaar lichamelijk letsel, te weten:

Het bewezenverklaarde levert op:

Ten aanzien van feit 1 subsidiair:

zware mishandeling

Ten aanzien van feit 2:

mishandeling

Ten aanzien van feit 3:

mishandeling begaan tegen zijn levensgezel, meermalen gepleegd

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden waardoor de wederrechtelijkheid aan het bewezenverklaarde zou ontbreken. Het bewezenverklaarde is derhalve strafbaar.

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit. Verdachte is derhalve strafbaar.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte zal worden veroordeeld tot 24 maanden gevangenisstraf, waarvan zes maanden voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren, met aftrek van de tijd die verdachte in verzekering en voorlopige hechtenis heeft doorgebracht en met de bijzondere voorwaarden zoals omschreven in het reclasseringsrapport 22 oktober 2012, inclusief de verplichting om zich te laten behandelen bij in een intramurale inrichting of (forensische) verslavingszorg zoals door IFZ geïndiceerd is voor een periode van maximaal zes maanden.

Met betrekking tot de vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 1] heeft de officier van justitie zich op het standpunt gesteld dat deze in haar geheel voor toewijzing vatbaar is. De officier van justitie heeft voorts gevorderd dat daarbij de in artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht (Sr) bedoelde schadevergoedingsmaatregel wordt opgelegd en de wettelijke rente wordt toegewezen.

Standpunt van de verdachte/de verdediging

De raadsvrouw verzoekt de gevorderde straf te matigen en daarnaast een behoorlijk deel voorwaardelijk op te leggen. Verdachte dient zo snel mogelijk aan de slag te gaan met de door de reclassering geadviseerde behandeling. De raadsvrouw heeft verzocht de vordering van de benadeelde partij primair af te wijzen, dan wel voor een groot deel af te wijzen nu het letsel en de schade niet vast zijn komen te staan, dan wel te matigen. Subsidiair verzoekt te raadsvrouw om de vordering niet ontvankelijk te verklaren.

De benadeelde partij [slachtoffer 1] heeft een vordering tot schadevergoeding van € 5500, - ingediend tegen verdachte wegens immateriële schade die zij als gevolg van de ten laste gelegde feiten zou hebben geleden, vermeerderd met de wettelijke rente over dit bedrag.

De rechtbank is van oordeel dat deze schade tot een bedrag van € 4.000,- rechtstreeks voortvloeit uit het de onder 1 subsidiair en 3 bewezen verklaarde feiten. Vergoeding van dit bedrag komt de rechtbank billijk voor gelet op de onderbouwing van de vordering en het verhandelde ter terechtzitting. In zoverre zal de vordering dan ook worden toegewezen, vermeerderd met de wettelijke rente over dit bedrag vanaf 26 juli 2012 tot aan de dag der algehele voldoening.

Daarnaast dient verdachte te worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij heeft gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog moet maken.

De rechtbank zal hetgeen meer of anders is gevorderd, afwijzen.

Bij vonnis van 8 augustus 2011 in de zaak met parketnummer 15/700456-11 heeft de politierechter te Haarlem verdachte ter zake van onder meer diefstal, diefstal met braak, vernieling en mishandeling, veroordeeld tot onder meer een voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van 60 dagen. Ten aanzien van die voorwaardelijke straf is de proeftijd op 2 jaren bepaald onder de algemene voorwaarde dat verdachte zich voor het einde van de proeftijd niet schuldig maakt aan een strafbaar feit. De mededeling als bedoeld in artikel 366a van het Wetboek van Strafvordering is op 8 september 2011 aan de verdachte toegezonden.

De bij genoemd vonnis vastgestelde proeftijd is ingegaan op 23 augustus 2011 en was ten tijde van het indienen van de vordering van de officier van justitie niet geëindigd.

De officier van justitie vordert in deze procedure dat de rechtbank zal gelasten dat die voorwaardelijke straf alsnog ten uitvoer zal worden gelegd.

De rechtbank heeft bij het onderzoek ter terechtzitting vastgesteld dat zij bevoegd is over de vordering te oordelen en dat de officier van justitie daarin ontvankelijk is.

De rechtbank is van oordeel dat de vordering dient te worden toegewezen, nu uit de overige inhoud van dit vonnis blijkt dat verdachte de voorwaarde, dat hij zich voor het einde van de proeftijd niet schuldig maakt aan een strafbaar feit, niet heeft nageleefd.

De volgende wetsartikelen zijn van toepassing:

artikel 14a, 14b, 14c, 24c, 36f, 57, 300, 302 en 304 van het Wetboek van Strafrecht.

De rechtbank:

Verklaart niet bewezen wat aan verdachte onder 1 primair is ten laste gelegd en spreekt hem daarvan vrij.

Verklaart bewezen dat verdachte de onder 1 subsidiair , 2 en 3 ten laste gelegde feiten heeft begaan zoals hiervoor onder 3.6 weergegeven.

Verklaart niet bewezen wat aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven als bewezen is aangenomen en spreekt hem daarvan vrij.

Bepaalt dat de bewezen verklaarde feiten de hierboven onder 4. vermelde strafbare feiten opleveren.

Verklaart verdachte hiervoor strafbaar.

Veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 24 (vierentwintig) maanden.

Beveelt dat van deze gevangenisstraf een gedeelte, groot 6 (zes) maanden niet ten uitvoer zal worden gelegd en stelt daarbij een proeftijd vast van drie jaren.

Stelt als algemene voorwaarde dat de veroordeelde: