4.5 Essentialia volgens specifieke regelingen

Soms kennen regelingen buiten het strikte terrein van de arbitrage voorschriften omtrent de essentialia van de arbitrageovereenkomst. Zo verlangt art. 33 Verdrag betreffende de overeenkomst tot internationaal vervoer van goederen over de weg (CMR) (Genève 1956) dat de overeenkomst tot arbitrage inhoudt dat het scheidsgerecht de regelen van het verdrag zal toepassen.1 Indien de overeenkomst tot arbitrage niet aan de voorwaarden van art. 33 CMR voldoet, is zij op grond van art. 41 CMR nietig. Aangenomen is wel dat in de eis van art. 33 CMR kan worden voorzien met een algemene bepaling dat arbiters de bepalingen van internationale vervoersverdragen in acht zullen nemen.2

Indien het scheidsgerecht uiteindelijk in strijd met de bepalingen van de CMR beslist, terwijl de arbitrageovereenkomst inhield dat het scheidsgerecht het verdrag moest toepassen, dan is daarmee de overeenkomst niet nietig. Vraag is dan of de inhoud van het arbitraal vonnis in strijd is met de openbare orde en vernietiging daarvan mogelijk is (art. 1065 lid 1 (e) Rv) of tenuitvoerlegging daarvan kan worden geweigerd (art. 1063 lid 1 Rv, art. 1075 Rv jo. art. V lid 2 (b) NYC en art. 1076 lid 1BRv). Uit art. 33 en 41 CMR kan worden afgeleid dat het verdrag dwingend recht vormt. Het is dan nog de vraag of dit dwingend recht ook een dermate fundamenteel karakter heeft dat bij schending ervan strijd met de openbare orde bestaat (zie voorts 10.4.4.3).3