5.4.6 Het conflictenrecht betreffende grensoverschrijdende fusie in de Nederlandse doctrine

Van Solinge heeft in 1994 in zijn dissertatie over grensoverschrijdende fusie uiteengezet dat cumulatieve toepassing van het op de bij de grensoverschrijdende fusie betrokken vennootschappen toepasselijke recht naar zijn mening de juiste weg is tot effectuering van een grensoverschrijdende fusie.1 Van Solinge heeft dit nog eens herhaald in 2002 door te stellen dat bij een grensoverschrijdende fusie elke bij de grensoverschrijdende fusie betrokken vennootschap het eigen fusierecht volgt.2 Ook Vlas acht een cumulatief stelsel, waarbij zowel de bepalingen van het recht dat van toepassing is op de verkrijgende vennootschap als de bepalingen van het recht dat van toepassing is op de verdwijnende vennootschap in acht worden genomen, op zijn plaats.3

Ook Zilinsky komt tot de conclusie dat cumulatieve toepassing van het vennootschapsstatuut van de verkrijgende en de verdwijnende vennootschap bij een grensoverschrijdende fusie juist is.4 Wanneer immers alleen het recht van de verkrijgende vennootschap wordt toegepast, wordt voorbij gegaan aan het feit dat het ‘vennootschapsrechtelijke leven’ en daarmee ook de ontbinding in het kader van een grensoverschrijdende fusie wordt beheerst door het recht van de verdwijnende vennootschap. Bij een cumulatieve toepassing, zo redeneert Zilinsky, worden aan de bij de fusie betrokken partijen de waarborgen op basis van het toepasselijke nationale recht geboden. Bij toepassing van bepalingen die zien op bescherming van belanghebbenden, zou het strengste voorschrift moeten prevaleren volgens hem. Bovendien verhoogt cumulatieve toepassing van de vennootschapsstatuten van de verkrijgende en de verdwijnende vennootschap(pen) de kans dat de grensoverschrijdende fusie wordt erkend in andere, ‘derde’ staten, omdat alle voorschriften, zowel die van het recht dat van toepassing is op de verkrijgende vennootschap als die van het recht dat van toepassing is op de verdwijnende vennootschap, zijn nageleefd.

Van Boxel was anno 2011 van mening dat de vraag naar het op een grensoverschrijdende fusie toepasselijke recht niet anders behoeft te worden beantwoord dan door het merendeel van de schrijvers werd gedaan. De cumulatieve benadering is volgens hem ook vanuit notarieel zorgvuldigheidsoogpunt de juiste.5 Door cumulatieve toepassing wordt volgens hem tevens voorkomen dat beschermende regels terzijde worden geschoven.