HR, 03-11-2020, nr. 18/05383

PROCUREUR-GENERAAL

BIJ DE

HOGE RAAD DER NEDERLANDEN

Nummer 18/05383

Zitting 16 juni 2020

CONCLUSIE

D.J.M.W. Paridaens

In de zaak

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1978,

hierna: de verdachte.

1. De verdachte is bij arrest van 14 december 2018 door het gerechtshof Den Haag wegens “overtreding van artikel 8, tweede lid, onderdeel a, van de Wegenverkeerswet 1994 (575 microgram)” veroordeeld tot een geldboete van € 750,00, subsidiair 15 dagen hechtenis. Daarnaast heeft het hof de verdachte de bevoegdheid motorrijtuigen te besturen ontzegd voor de duur van 180 dagen, waarvan 161 dagen voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren.

2. Namens de verdachte heeft mr. J.J.D. van Doleweerd, advocaat te Amersfoort, één middel van cassatie voorgesteld.

3. Voorafgaand aan de weergave van het middel wijst de schriftuur op het bijzondere belang dat in deze zaak voor de verdachte als rijschoolhouder op het spel staat. Een onherroepelijke veroordeling waarbij bewezen wordt verklaard dat het alcoholgehalte van zijn adem op 16 december 2017 hoger was dan 570 microgram alcohol per liter uitgeademde lucht zal op grond van art. 123b WVW 1994 tot gevolg hebben dat het rijbewijs van de verdachte van rechtswege zijn geldigheid verliest nu ten tijde van het begaan van het strafbare feit nog geen vijf jaren waren verlopen sedert hij als bestuurder van een motorrijtuig onherroepelijk is veroordeeld wegens rijden onder invloed. Ook op 29 juli 2013 is de verdachte immers door de politierechter wegens rijden onder invloed veroordeeld.1.In verband hiermee wordt melding gemaakt van het voornemen van de regering om “de recidiveregeling ernstige verkeersdelicten […] te laten vervallen voor dit soort gevallen” en wordt opgemerkt dat als de voorgestelde regeling thans geldend recht zou zijn, de verdachte zijn rijbewijs zou kunnen behouden. Gedoeld wordt kennelijk op het concept-wetsvoorstel aanscherping maatregelen rijden onder invloed, waarvan een consultatieversie op 7 november 2019 op rijksoverheid.nl is gepubliceerd.2.Hierin wordt voorgesteld de recidiveregeling ernstige verkeersdelicten voor rijden onder invloed van alcohol te vervangen door een – als strenger beschouwd - alternatief waarbij de geldigheid van het rijbewijs komt te vervallen na een ontzegging van de rijbevoegdheid of rechterlijk rijverbod van twee jaar of langer. Dit voornemen wordt in het − eveneens op rijksoverheid.nl gepubliceerde – ontwerp voor de memorie van toelichting onder 4.4. als volgt toegelicht:

“In de praktijk blijkt het rijbewijs van ongeveer 90% van de recidivisten al op grond van het onderzoek naar de geschiktheid ongeldig te worden verklaard. Dat is vrijwel de gehele doelgroep van de recidiveregeling. Een nadeel van de recidiveregeling is voorts dat bestuurders die het rijbewijs op grond van de regeling kwijtraken, maar eerder niet ongeschikt zijn verklaard, in beginsel meteen weer een nieuw rijbewijs kunnen aanvragen. Doordat er sprake moet zijn van twee onherroepelijke veroordelingen, gaan veroordeelden bovendien vaak in hoger beroep om een onherroepelijk vonnis uit te stellen en aldus tijd te winnen voordat het rijbewijs van rechtswege ongeldig wordt. Dat leidt tot extra lasten voor de strafrechtketen.”

Het wetsvoorstel, dat nog niet eens bij de Tweede Kamer is ingediend,3.kan hier verder buiten bespreking blijven, maar naar aanleiding van de hiervoor weergegeven passage uit het ontwerp voor de Memorie van Toelichting merk ik terzijde op dat het in de schriftuur geschetste bijzondere belang dat de verdachte zou hebben bij een vernietiging van de bewezenverklaring, te weten dat zijn rijbewijs niet op grond van art. 123b WVW 1994 van rechtswege zijn geldigheid verliest, in onderhavig geval minder groot lijkt dan wordt gesuggereerd. Uit de schriftuur valt immers af te leiden dat het rijbewijs van de verdachte niet ongeldig is verklaard op grond van het door het CBR opgelegde onderzoek naar zijn geschiktheid, zodat hij − nadat zijn rijbewijs op grond van art. 123b WVW 1994 van rechtswege zijn geldigheid verliest − in beginsel meteen weer opnieuw een rijbewijs zal kunnen aanvragen.

4. Het middel

4.1. Het middel klaagt over de verwerping door het hof van het namens de verdachte gevoerde verweer “kort samengevat inhoudende dat het dossier voor een bewezenverklaring van een ademalcoholgehalte van 575 microgram per liter uitgeademde lucht onvoldoende wettig bewijs bevat nu het ademalcoholonderzoek is uitgevoerd op een krachtens de alsdan geldende wettelijke regeling niet daarvoor bestemd apparaat”. Het hof heeft volgens de steller van het middel dit verweer ten onrechte, althans op gronden die de verwerping niet kunnen dragen, verworpen.

4.2. Ten laste van de verdachte is bewezenverklaard dat:

“hij, op 16 december 2017, te Leidschendam, gemeente Leidschendam-Voorburg, als bestuurder van een voertuig, personenauto, dit voertuig heeft bestuurd, na zodanig gebruik van alcoholhoudende drank, dat het alcoholgehalte in zijn adem bij een onderzoek, als bedoeld in artikel 8, tweede lid, aanhef en onder a van de Wegenverkeerswet 1994, 575 microgram alcohol per liter uitgeademde lucht bleek te zijn.”

4.3. Deze bewezenverklaring berust op de volgende bewijsmiddelen, zoals opgenomen in de aan het bestreden arrest gehechte bijlage:

“1. De verklaring van de verdachte, afgelegd ter terechtzitting in eerste aanleg van 21 maart 2018, voor zover inhoudende – zakelijk weergegeven -:

Het klopt dat ik op 16 december 2017 te Leidschendam een auto heb bestuurd na gebruik van alcoholhoudende drank.

2. Een voor kopie conform origineel gewaarmerkt afschrift van het proces-verbaal ter zake artikel 8 WVW 1994 van de politie-eenheid Den Haag, op 16 december 2017 opgemaakt in de wettelijke vorm door een daartoe bevoegde opsporingsambtenaar, voor zover inhoudende als relaas van verrichtingen en bevindingen van de betreffende opsporingsambtenaar – zakelijk weergegeven -:

Op 16 december 2017 te 02:35 uur zag ik, verbalisant [verbalisant 1] , dat de verdachte - die later bleek te zijn genaamd: [verdachte] , geboren op [geboortedatum] 1978 te [geboorteplaats] - als bestuurder van een voertuig, een personenauto, op de voor het openbaar verkeer openstaande weg de Noordsingel te Leidschendam, gemeente Leidschendam-Voorburg, reed.

Bij controle nam ik waar dat de adem van de verdachte naar alcohol rook, dat zijn ogen bloeddoorlopen waren en dat de verdachte onvast ter been was. De verdachte heeft - op een daartoe strekkende vordering, die door mij om 02:40 uur is gedaan - zijn medewerking aan een ademtest verleend. Deze test leverde als resultaat een A op.

Vervolgens heb ik om 02:45 uur de verdachte bevolen zijn medewerking aan een ademanalyse te verlenen en de verdachte overgebracht naar het politiebureau Leidschendam-Voorburg.

De ademanalyse is door mij uitgevoerd en gestart om 03:09 uur. Het resultaat van de ademanalyse was 575 µg/l, welk resultaat direct aan de verdachte is medegedeeld.

Ik heb de verdachte direct daarna medegedeeld dat hij recht had op een tegenonderzoek door middel van een bloedonderzoek. De verdachte deed afstand van dat recht.

3. Een geschrift, zijnde een voor kopie conform origineel gewaarmerkt afschrift van het als bijlage bij het onder 2 genoemde proces-verbaal gevoegde ademanalyseformulier, inhoudende:

Honac Nederland B.V.

POLITIE HAAGLANDEN

L’DAM-VOORBURG

******************************************************************************************************************

Serienummer : 05065

Kalibratienummer : 5065039

Testnummer : 17121613

Start datum & tijd : 16-12-2017 03:09

Eind datum & tijd : 16-12-2017 03:15

******************************************************************************************************************

VERDACHTE

Naam : [verdachte]

Voornamen : [...]

Geboortedatum : [...] - [...] -1978

Geboorteplaats : [geboorteplaats]

******************************************************************************************************************

BEDIENAAR

Naam : [verbalisant 1]

Voornamen : [...]

Verbalisant nummer : [...]

************************************************************************************************************************************************************************************************************************************

--- ADEMANALYSE ---

Kalibratie-gasconcentratie : 448 µg/l

Systeem controle : Goed

Nulpunt : 0 µg/l

Kalibratie controle : 440 µg/l

Nulpunt : 0 µg/l

Meetresultaat : 665 µg/l

Nulpunt : 0 µg/l

Meetresultaat : 705 µg/l

Nulpunt : 0 µg/l

Kalibratie controle : 435 µg/l

Nulpunt : 0 µg/l

**************************************************************************************************************

Ademonderzoekresultaat : 575 µg/l

NMI goedgekeurd tot : 17-04-2018

**************************************************************************************************************

0123456789 Bedienaar verklaart de ademonderzoekprocedure conform de voorschriften te hebben uitgevoerd.

Handtekening bedienaar [handtekening]”

4.4. Blijkens de aan het proces-verbaal van de terechtzitting in hoger beroep gehechte pleitaantekeningen heeft de raadsman van de verdachte aldaar het volgende aangevoerd4.:

“In eerste aanleg heb ik het verweer gevoerd dat de resultaten van het ademalcoholonderzoek niet gebruikt kunnen worden voor het bewijs, nu een van de strikte waarborgen omtrent het ademalcoholonderzoek geschonden is. Het gaat daarbij om de (nieuwe) eisen aan de apparatuur, zoals die gelden sinds 1 juli 2017. Ten tijde van het onderzoek was artikel 10, eerste lid van het Besluit alcohol, drugs en geneesmiddelen in het verkeer (verder: het besluit) van toepassing. Daarin staat onder meer vermeld dat het ademanalyseapparaat bij ministeriële regeling aangewezen moet zijn.

Daarin verschilt de regeling al met die zoals die vóór 1 juli 2017 gold: het sindsdien vervallen artikel 4, eerste lid van het Besluit alcoholonderzoeken luidde als volgt: Het ademanalyse-apparaat dient te zijn voorzien van een geldige verklaring van goedkeuring, afgegeven door een door Onze Minister van Veiligheid en Justitie aangewezen keuringsinstelling.

Thans wordt verwezen naar een ministeriele regeling, te weten de Regeling alcohol, drugs en geneesmiddelen in het verkeer (verder: de Regeling). In artikel 5 staan de eisen voor ademanalyseapparaten vermeld. Voor zover van belang, staat in het eerste lid het volgende:

1. Voor het verrichten van een ademonderzoek als bedoeld in artikel 10, eerste lid, van het Besluit worden de ademanalyseapparaten van Dräger Alcotest 9510 NL aangewezen die zijn voorzien van het goedkeuringsteken T7802.

In lid 2 van dat artikel worden (tot 1 januari 2021) nog andere apparaten aangewezen:

a. ademanalyseapparaten van het type National Patent Analytical Systems Inc. BAC Datamaster II die zijn voorzien van het goedkeuringsteken IJK-87401;

b. ademanalyseapparaten van het type Dräger Alcotest 7110 NL die zijn voorzien van het goedkeuringsteken IJK88402;

c. ademanalyseapparaten van het type Intoximeters Inc. Intox EC/I R die zijn voorzien van het goedkeuringsteken T5973;

d. ademanalyseapparaten van het type Alcotest 7110 MK111 NL die zijn voorzien van het goedkeuringsteken IJK 94403.

In dit dossier is sprake van een het merk Honac. Een dergelijk apparaat is niet aangewezen als ademanalyseapparaat voor een ademonderzoek als bedoeld in artikel 10, eerste lid van het Besluit. (Honac mag overigens wel een apparaat voor een voorlopig onderzoek leveren, zie artikel 3 van de Regeling.

De verklaring van de bedienaar dat de ademonderzoekprocedure conform de voorschriften is uitgevoerd, is daarvoor onvoldoende. Die verklaring is overigens géén proces-verbaal, nu het niet op ambtseed of ambtsbelofte is opgemaakt. Daarnaast verklaart de bedienaar enkel dat de procedure volgens de voorschriften is uitgevoerd, maar dit zegt niets over de gebruikte apparatuur.

Tot slot: de desbetreffende bedienaar kan niet verklaren dat een ademanalyseapparaat van Honac een ademanalyseapparaat zoals bedoeld in artikel 10, eerste lid van het Besluit is, nu het simpelweg niet is aangewezen in de Regeling. Tot slot, in hetzelfde geschrift wordt verwezen naar de NMi einddatum, wat er toch sterk op duidt dat sprake is van een verklaring van goedkeuring, afgegeven door een door Onze Minister van Veiligheid en Justitie aangewezen keuringsinstelling, met andere woorden: de oude, vervallen regeling. De motivering van de politierechter is om deze reden ook onjuist: dat het apparaat 'goedgekeurd' is, legt in de huidige regeling geen gewicht in de schaal.

Nu niet voldaan is aan de strikte waarborgen omtrent het ademonderzoek zoals opgenomen in artikel 10, eerste lid van het Besluit alcohol, drugs en geneesmiddelen in het verkeer, moet het resultaat van het ademalcoholonderzoek uitgesloten worden van het bewijs.

Dat artikel 10, eerste lid Besluit behoort tot de strikte waarborgen volgt mijns inziens uit onder meer de nota van toelichting van de Minister op het Besluit, waarbij ik graag de nadruk leg op twee zinnen:

Artikel 10 bevat de uitvoeringsvoorschriften die bij een ademonderzoek naar het gebruik van alcohol in acht moeten worden genomen en de waarborgen die in dat kader van toepassing zijn.

[...]

Artikel 10 is, zoals hiervoor is opgemerkt, inhoudelijk een samenvoeging van de artikelen 3 tot en met 9 van het oude Besluit alcoholonderzoeken, met dien verstande dat de eisen die aan het ademanalyseapparaat zullen worden gesteld, niet deels in het onderhavige besluit zijn neergelegd, zoals wel het geval was in het Besluit alcoholonderzoeken, en deels in een ministeriele regeling. De reden daarvoor is dat deze eisen sinds de vorming van de nationale politie onderdeel uitmaken van de aanbestedingsprocedure die tot de aanschaf van het ademanalyseapparaat moet leiden dat de Minister van Veiligheid en Justitie uiteindelijk bij ministeriele regeling zal aan wijzen. Tegen die achtergrond is het overbodig om die eisen ook nog eens bij of krachtens algemene maatregel van bestuur vast te leggen. Dit laat onverlet dat het voor de bestuurders die ervan worden verdacht met een te hoog alcoholpromillage aan het verkeer te hebben deelgenomen, duidelijk moet zijn welke eisen aan het ademanalyseapparaat gesteld zijn en dat die eisen voor hen raadpleegbaar dienen te zijn. [...].

Naar mening van de verdediging is niet voldaan aan de eis uit artikel 10 van het Besluit dat het ademanalyseapparaat bij ministeriele regeling aangewezen is: het gebruikte ademanalyseapparaat is van Honac, terwijl er geen ademanalyseapparaten van Honac zijn aangewezen. Daarmee is niet alleen niet voldaan aan de wettelijke regeling, maar is eveneens een strikte waarborg omtrent het ademonderzoek geschonden. Om deze reden kan het onderzoeksresultaat, 575 µg/l, niet tot het bewijs gebruikt worden. Ik heb in eerste aanleg verzocht om uitstreping van dit gedeelte van de tenlastelegging, omdat ik het aan de politierechter over wilde laten of het resterende bewijs - met name het voorlopige onderzoek en de verklaringen van cliënt - voldoende zou zijn voor een veroordeling. De politierechter achtte het een alles of niets situatie, maar gelet op de huidige stand van de jurisprudentie refereer ik me ook in hoger beroep aan uw oordeel op dit punt.”

4.5. Het proces-verbaal van de terechtzitting houdt, voor zover van belang, het volgende in:

“De oudste raadsheer houdt de raadsman het navolgende voor:

De in de pleitnota geciteerde toelichting op artikel 10 van het Besluit vermeldt dat de eisen, die aan het ademanalyseapparaat worden gesteld, onderdeel uitmaken van de aanbestedingsprocedure. Het in de pleitnota opgenomen citaat uit de toelichting op artikel 10 van het Besluit is bovendien onvolledig. De laatste zin van de toelichting op dat artikel luidt: ''Daarom worden die eisen met ingang van de inwerkingtreding van dit besluit op de websites van de nationale politie en het openbaar ministerie geplaatst". Een bestuurder kan dus op deze websites nagaan welke eisen in de aanbestedingsprocedure voor de aanschaf van het ademanalyseapparaat zijn opgenomen, maar het is mij niet duidelijk geworden welk belang de verdachte - die heeft bekend gedronken te hebben - daarbij heeft. Artikel 5 van de Regeling laat het resultaat van de aanbesteding zien, bijvoorbeeld ten behoeve van alle inschrijvers en/of producenten. Voor de verdachte lijkt slechts van belang dat het onderzoek met een gekalibreerd ademanalyseapparaat en op de juiste wijze is uitgevoerd.

De raadsman reageert als volgt:

De wetgever heeft gekozen voor een wijziging van de wettelijke regeling alcohol, drugs en geneesmiddelen in het verkeer. De wetgever heeft een aantal apparaten aangewezen en in deze regeling opgenomen. Indien het ademonderzoek is uitgevoerd met een niet aangewezen apparaat zijn de technische eisen van een dergelijk apparaat niet vindbaar. De regeling strekt wel degelijk tot de bescherming van de belangen van mijn cliënt.

De advocaat-generaal brengt bij gelegenheid van repliek naar voren:

Het gaat erom dat een apparaat volgens de juiste vereisten is gekalibreerd. Dan wordt voldaan aan de eisen van de wet. In de onderhavige zaak betrof het een volgens de vereisten gekalibreerd apparaat, nog afgezien van de vraag welk belang de verdachte in dezen heeft.

De raadsman brengt bij gelegenheid van dupliek naar voren:

Het ijken en kalibreren is geen onderdeel van deze regeling. De reden waarom de minister de Honac niet heeft aangewezen is mij niet bekend. Alleen daarom al ben ik van mening dat een Honac niet gelijkgesteld mag worden met een aangewezen apparaat.”

4.6. Het hof heeft het verweer van de verdediging als volgt samengevat en verworpen:

“Verweer, strekkende tot (partiële) vrijspraak

De raadsman heeft zich - overeenkomstig zijn aan het hof overgelegde pleitaantekeningen - op het standpunt gesteld dat de resultaten van het ademonderzoek niet voor het bewijs kunnen worden gebruikt, althans niet voor het bewijs dat het alcoholgehalte 575 microgram alcohol per liter uitgeademde lucht bleek te zijn, nu één van de strikte waarborgen omtrent het ademalcoholonderzoek is geschonden. Onder verwijzing naar artikel 5 van de Regeling alcohol, drugs en geneesmiddelen in het verkeer (hierna: de Regeling) stelt de raadsman dat in de onderhavige zaak bij het onderzoek gebruik is gemaakt van een apparaat dat niet is aangewezen als ademanalyseapparaat voor een ademonderzoek als bedoeld in artikel 10, eerste lid, van het Besluit alcohol, drugs en geneesmiddelen (hierna: het Besluit).

Naar het oordeel van het hof strekt artikel 5 van de Regeling niet tot bescherming van de belangen van de verdachte, maar houdt - gezien de nota van toelichting bij het Besluit en de toelichting op de Regeling - de aanwijzing van ademanalyseapparaten in die bepaling verband met de aanbestedingsprocedure die tot de aanschaf van die apparaten moet leiden. Naar het oordeel van het hof kunnen de resultaten van het ademonderzoek derhalve - nu het voor dat onderzoek gebruikte ademanalyseapparaat was voorzien van een geldige verklaring van goedkeuring, afgegeven door het NMI, en dat onderzoek ook conform de voorschriften is uitgevoerd - voor het bewijs worden gebruikt. Het verweer treft derhalve geen doel.”

4.7. Art. 10, eerste lid, van het Besluit Alcohol, drugs en geneesmiddelen in het verkeer (hierna: het Besluit)5.luidt – voor zover van belang − aldus:

“Een ademonderzoek als bedoeld in artikel 8, tweede lid, onder a, of derde lid, onder a, van de Wegenverkeerswet 1994 […] geschiedt door de verdachte, zo nodig viermaal, ademlucht in een voor het onderzoek bestemd ademanalyseapparaat dat bij ministeriële regeling is aangewezen, te laten blazen en het resultaat daarvan af te lezen. Het blazen kan worden beëindigd, zodra het onderzoek twee meetresultaten heeft opgeleverd.

4.8. Art. 5 van de Regeling Alcohol, drugs en geneesmiddelen in het verkeer (hierna: de Regeling)6.luidt aldus:

“1. Voor het verrichten van een ademonderzoek als bedoeld in artikel 10, eerste lid, van het Besluit worden de ademanalyseapparaten van Dräger Alcotest 9510 NL aangewezen die zijn voorzien van het goedkeuringsteken T7802.

2. Onverminderd het eerste lid worden tot 1 januari 2021 de volgende typen ademanalyseapparaten aangewezen:

a. ademanalyseapparaten van het type National Patent Analytical Systems Inc. BAC Datamaster II die zijn voorzien van het goedkeuringsteken IJK-87401;

b. ademanalyseapparaten van het type Dräger Alcotest 7110 NL die zijn voorzien van het goedkeuringsteken IJK88402;

c. ademanalyseapparaten van het type Intoximeters Inc. Intox EC/I R die zijn voorzien van het goedkeuringsteken T5973;

d. ademanalyseapparaten van het type Alcotest 7110 MK111 NL die zijn voorzien van het goedkeuringsteken IJK 94403.

3. Het alcoholgehalte wordt bepaald door toepassing van de volgende correctie op het rekenkundig gemiddelde van de twee meetresultaten, bedoeld in artikel 10, vierde lid, van het Besluit:

a. indien het rekenkundige gemiddelde (Y) van de twee meetresultaten kleiner is dan 500 microgram per liter, is het resultaat van het ademonderzoek gelijk aan (0,9Y–30) microgram per liter;

b. indien het rekenkundige gemiddelde (Y) van de twee meetresultaten gelijk is aan of groter is dan 500 microgram per liter, is het resultaat van het ademonderzoek gelijk aan (0,85Y–5) microgram per liter.

4. Het resultaat van het ademonderzoek mag niet worden aangewezen of afgedrukt indien het verschil tussen de beide meetresultaten groter is dan 10% van het kleinste meetresultaat.”

4.9. Gelet op de verwijzing bij de verwerping van het verweer door het hof naar zowel de nota van toelichting bij het Besluit als naar de toelichting op de Regeling, geef ik hierna – voor zover van belang − de inhoud daarvan weer.

4.10. De Nota van toelichting bij het Besluit7.houdt het volgende in:8.

“1. Inleiding

(…) Tot slot zijn in dit besluit de uitvoeringsregels geïncorporeerd die nodig zijn voor de handhaving van het verbod op het gebruik van alcohol, zoals neergelegd in de Wegenverkeerswet 1994 (…). Die regels waren vóór de inwerkingtreding van het onderhavige besluit in het Besluit alcoholonderzoeken opgenomen. Dat besluit is bij het onderhavige besluit ingetrokken. Wel zijn bij het opstellen van het onderhavige besluit dat besluit en de vier ministeriële regelingen9.die daarop gebaseerd waren, als uitgangspunt genomen. Tegelijk is van de gelegenheid gebruik gemaakt om een aantal bepalingen uit het Besluit alcoholonderzoeken niet in het onderhavige besluit over te nemen omdat die wetgevingstechnisch overbodig waren of onnodig belastend waren voor de praktijk. Met deze exercitie is beoogd de leesbaarheid en overzichtelijkheid van de regeling te vergroten en meer recht te doen aan de praktijk, zonder de te beschermen belangen van betrokkenen geweld aan te doen. (…)

(…)

Artikel 10

(…)

Artikel 10 is, zoals hiervoor is opgemerkt, inhoudelijk een samenvoeging van de artikelen 3 tot en met 9 van het oude Besluit alcoholonderzoeken, met dien verstande dat de eisen die aan het ademanalyseapparaat zullen worden gesteld, niet deels in het onderhavige besluit zijn neergelegd, zoals wel het geval was in het Besluit alcoholonderzoeken, en deels in een ministeriele regeling. De reden daarvoor is dat deze eisen sinds de vorming van de nationale politie onderdeel uitmaken van de aanbestedingsprocedure die tot de aanschaf van het ademanalyseapparaat moet leiden dat de Minister van Veiligheid en Justitie uiteindelijk bij ministeriele regeling zal aanwijzen. Tegen die achtergrond is het overbodig om die eisen ook nog eens bij of krachtens algemene maatregel van bestuur vast te leggen. Dit laat onverlet dat het voor de bestuurders die ervan worden verdacht met een te hoog alcoholpromillage aan het verkeer te hebben deelgenomen, duidelijk moet zijn welke eisen aan het ademanalyseapparaat gesteld zijn en dat die eisen voor hen raadpleegbaar dienen te zijn. Daarom worden die eisen met ingang van de inwerkingtreding van dit besluit op de websites van de nationale politie en het openbaar ministerie geplaatst.”

De Nota van toelichting bij de Regeling10.houdt het volgende in:11.

“1. Algemeen

(…) Bij het opstellen van deze regeling zijn de ministeriële regelingen die voor de inwerkingtreding van deze regeling golden, als vertrekpunt genomen. Het betreft hier de Regeling bloed- en urineonderzoek, de Regeling voorlopig ademonderzoek, de Regeling ademanalyse, de Regeling type-aanwijzing ademanalyseapparaat en de Regeling typeaanwijzing ademanalyseapparaat 4. Een aantal bepalingen uit deze ministeriële regelingen is niet overgenomen omdat die al in het Besluit alcohol, drugs en geneesmiddelen in het verkeer neergelegd zijn of wetstechnisch overbodig zijn.

Zo zijn de eisen waaraan de ademtesters voor de uitvoering van een voorlopig ademonderzoek en de ademanalyseapparaten voor de uitvoering van een ademonderzoek moeten voldoen, niet in de onderhavige regeling neergelegd. Deze eisen zijn sinds de vorming van de nationale politie in de aanbestedingsprocedure voor de aanschaf van deze apparatuur opgenomen. Het is om die reden onnodig om die eisen nog langer bij ministeriële regeling vast te leggen.

Dit laat onverlet dat het voor personen die aan die onderzoeken worden onderworpen, transparant moet zijn welke eisen aan de apparatuur gesteld worden die bij die onderzoeken wordt ingezet zodat zij erop kunnen vertrouwen dat gewaarborgd is dat die apparatuur een betrouwbare uitslag geeft. Bovendien moet deze informatie voor hen op een toegankelijke wijze raadpleegbaar zijn. Om die reden zullen de technische eisen die gesteld worden aan die apparatuur voortaan gepubliceerd worden op de website van de nationale politie. (…)

(…)

Artikel 5 (aanwijzing ademanalyseapparaten)

In het eerste lid wordt het ademanalyseapparaat aangewezen dat voor de uitvoering van het ademonderzoek kan worden ingezet. Dit apparaat is het resultaat van de laatst afgeronde aanbestedingsprocedure door de politie.

Net als bij de ademtesters is thans een aantal ademanalyseapparaten bij de politie in gebruik die op basis van de oude regelgeving voor de uitvoering van alcoholcontroles in het verkeer zijn aangewezen. Deze voldoen aan de technische eisen die in de laatste aanbestedingsprocedure zijn gesteld. Op grond van artikel 5 van deze regeling mogen deze apparaten voor een overgangsperiode van drieënhalf jaar worden gebruikt ter uitvoering van het ademonderzoek. Deze periode is nodig om de ademanalyseapparaten te vervangen.

(…)”