Hof 's-Hertogenbosch, 17-01-2014, nr. 20-002766-08 OWV

Inkoop van chemicaliën bij diverse leveranciers

Uit de bewijsmiddelen leidt het hof af dat de veroordeelde op naam van niet bestaande bedrijven inkopen heeft gedaan bij diverse leveranciers van chemicaliën in zowel Nederland als Duitsland. Deze inkopen kunnen worden gerangschikt in twee perioden, te weten leveringen in de periode van 22 augustus 2000 tot 8 november 2004 (hierna: periode 1) en de periode van 8 november 2004 tot en met 22 november 2005 (hierna: periode 2).

Anders dan in het SFO is opgenomen en door de advocaat-generaal in hoger beroep is betoogd, is het hof ten aanzien van de leveringen in periode 1 van oordeel dat voor de schatting van het wederrechtelijk verkregen voordeel aansluiting moet worden gezocht bij die leveringen waarvan de betrokkenheid van veroordeelde bewezen is verklaard en waarvan de inkoopprijs onomstotelijk blijkt uit de facturen behorend tot de bewijsmiddelen behorend bij dit dossier. Het hof overweegt daartoe dat uitsluitend aan de hand van de facturen op betrouwbare wijze de inkoopprijs kan worden bepaald.

Met de advocaat-generaal is het hof van oordeel dat ten aanzien van periode 2 aangesloten kan worden bij de leveringen zoals opgenomen in het SFO, nu deze leveringen in bovenvermeld arrest van dit hof in de hoofdzaak bewezen zijn verklaard.

Aldus stelt het hof vast dat door veroordeelde – handelend op naam dan wel voor rekening van de niet bestaande bedrijven [bedrijf 1] en [bedrijf 5] – de navolgende inkopen zijn gedaan (welke leveringen ook daadwerkelijk zijn geleverd):

Leveringen door [bedrijf 2] aan [bedrijf 1]

Opmerking bij levering 28-09-2000

De inkoopprijs van de levering van 28 september 2000 ad € 1.870,21 betreft een totaalbedrag, voor de levering van 1.000 liter aceton en 812 liter isopropanol tezamen.

Opmerking bij levering 6-11-2000

Op 6 november 2000 is tevens 808 liter methanol geleverd. Het totale factuurbedrag is

BEF 129.618 ofwel € 3.213,15. De inkoopkosten voor de methanol bedragen BEF 16.968. Het hof zal bij de berekening van de schatting van het wederrechtelijk verkregen voordeel de levering van methanol buiten beschouwing laten, zodat het bedrag van BEF 16.698 in mindering wordt gebracht op het totale factuurbedrag. Het gecorrigeerde factuurbedrag komt daarmee uit op BEF 112.650,00. Het hof hanteert vervolgens de officiële omrekeningskoers van Belgische frank naar euro van 40,3399, zodat het factuurbedrag ad BEF 112.650,00 omgerekend € 2.792,52 bedraagt.

Subtotalen [bedrijf 2]

In totaal zijn door [bedrijf 2] de navolgende hoeveelheden geleverd:

Aceton 7.800 liter

Isopropanol 1.428 liter

Leveringen door [bedrijf 3] aan[bedrijf 5]

Subtotalen [bedrijf 3]

In totaal zijn door [bedrijf 3] de navolgende hoeveelheden geleverd:

Aceton 52.200 liter

Isopropanol 6.600 liter

Zoutzuur 8.500 liter

Leveringen door [bedrijf 4] aan [bedrijf 5]

Opmerking wat betreft aantal liters isopropanol

De stukken van [bedrijf 4] houden enkel een gewicht in kilogrammen in. In aanmerking genomen dat de door [bedrijf 3] aan [bedrijf 5] geleverde 5.000 liters isopropanol een gewicht hadden van 3.875 kilogram, acht het hof aannemelijk dat de door [bedrijf 4] geleverde 3.875 kilogram isopropanol een hoeveelheid van 5.000 liters betrof.

Opmerking wat betreft aantal liters zoutzuur

Met betrekking tot het zoutzuur blijkt uit het vorenstaande dat de door [bedrijf 3] aan [bedrijf 5] geleverde 8.500 liters zoutzuur een gewicht hadden van 9.050 kilogram. Aldus was één kilogram zoutzuur (afgerond) een hoeveelheid van 0,93 liter zoutzuur. Gelet daarop acht het hof het redelijk te stellen dat de door [bedrijf 4] geleverde 6.900 kilogram (afgerond) een hoeveelheid van 6.400 liter zoutzuur betrof.

Subtotalen [bedrijf 4]

In totaal zijn door [bedrijf 4] de navolgende hoeveelheden geleverd:

Isopropanol 5.000 liter

Zoutzuur 12.800 liter

Totale inkoop (hoeveelheden)

Totale inkoopkosten chemicaliën

Het totaalbedrag van de inkoop van chemicaliën door veroordeelde bedraagt € 87.296,66.

Verkoop van chemicaliën aan criminele organisatie

Prijzen

Uit de bewijsmiddelen leidt het hof de navolgende verkoopprijzen per liter af:

Bruto verkoopopbrengst van chemicaliën

Opbrengst uit gefactureerde kantoorkosten

Anders dan de rechtbank is het hof van oordeel dat het dossier onvoldoende aanknopingspunten bevat om te komen tot het oordeel dat de veroordeelde opbrengsten heeft genoten uit het factureren van kantoorkosten.

Netto voordeel uit in- en verkoop van chemicaliën

Het netto voordeel uit de in- en verkoop van chemicaliën en tevens het totaal wederrechtelijk verkregen voordeel wordt op grond van het vorenstaande geschat op

€ 645.082,00 minus € 87.296,66 = € 557.785,34, afgerond € 557.700.

Op te leggen betalingsverplichting

Het hof zal aan de veroordeelde de verplichting opleggen tot betaling van het na te melden bedrag aan de Staat ter ontneming van het wederrechtelijk verkregen voordeel.

Het hof is van oordeel dat de op te leggen betalingsverplichting dient te worden gematigd in verband met de toetsing van de redelijke termijn als bedoeld in artikel 6, eerste lid, EVRM. De veroordeelde heeft op 16 juli 2008 hoger beroep ingesteld. Het hof wijst arrest nadat meer dan twee jaren zijn verstreken na het instellen van het hoger beroep. Dat brengt mee dat de redelijke termijn is overschreden. Dit moet leiden tot vermindering van het op te leggen bedrag ter ontneming van het wederrechtelijk verkregen voordeel.

De advocaat-generaal heeft in zijn requisitoir gewezen op een staffel uit een niet gepubliceerd arrest van dit hof van 24 februari 2011 in de zaak met parketnummer 20-004416-06, op grond waarvan de advocaat-generaal in het onderhavige geval een vermindering van € 15.000 wegens overschrijding van de redelijke termijn redelijk acht, de op een na hoogste trede uit de betreffende staffel (vermindering van 20% met een maximum van € 15.000 voor een overschrijding van de redelijke termijn van 18 tot 24 maanden).

De verdediging heeft zich, onder verwijzing naar hetzelfde arrest van 24 februari 2011 op het standpunt gesteld dat een vermindering van € 25.000 redelijk is. De verdediging wijst daarbij op de omstandigheid dat in het onderhavige geval sprake is van een overschrijding van meer dan 30 maanden, zodat een extra trede (vermindering van 30% met een maximum van € 25.000) geïntroduceerd zou moeten worden.

Naar het oordeel van het hof moet voor de bepaling van de vermindering van het bedrag van de ontnemingsmaatregel aansluiting worden gezocht bij de richtlijnen in het arrest van de Hoge Raad van 17 juni 2008, LJN BD2578. Blijkens de overwegingen in dit arrest bedraagt de vermindering in beginsel 10 % met een maximum van € 5.000. Het hof heeft sinds de datum van voornoemd arrest van de Hoge Raad verschillende ontnemingsarresten gewezen met elk een geïndividualiseerde beoordeling van de eventuele overschrijding van de redelijke termijn. Gelet op de lijn van de bestaande jurisprudentie en met inachtneming van de omstandigheden van het onderhavige geval, ziet het hof geen aanleiding om af te wijken van de richtlijnen van het arrest van de Hoge Raad van 17 juni 2008. Dat dit hof in het recente verleden in een individuele zaak anders heeft geoordeeld, doet hier niet aan af.

Het hof stelt, gelet op het voorgaande, de vermindering wegens overschrijding van de redelijke termijn vast op € 5.000, zodat de aan de veroordeelde op te leggen betalingsverplichting door het hof zal worden vastgesteld op € 552.700.

Namens de veroordeelde is ter terechtzitting in hoger beroep aangevoerd dat de veroordeelde de draagkracht noch de verdiencapaciteit heeft om aan de Staat enig geldbedrag te betalen ter ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel. Het hof is evenwel, gelet op het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep, van oordeel dat voorshands niet aannemelijk is geworden dat veroordeelde thans, of op enig moment alsnog, niet in staat zou zijn aan zijn betalingsverplichting te voldoen, mede gelet op de geldende verjaringstermijn voor de tenuitvoerlegging van deze betalingsverplichting ingevolge artikel 76 juncto artikel 70 van het Wetboek van Strafrecht, terwijl het Openbaar Ministerie gedurende die termijn onbeperkt uitstel van betaling kan verlenen en betaling in termijnen kan toestaan.

Voor het overige zijn het hof geen feiten en omstandigheden gebleken die aanleiding geven tot verdere matiging van de op te leggen betalingsverplichting.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De beslissing is gegrond op artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht, zoals dit luidde ten tijde van het bewezen verklaarde.