Rb. Rotterdam, 19-03-2010, nr. 09/954

Verweerder heeft aan eiseres opgelegd:

Eiseres heeft - samengevat en zakelijk weergegeven - gesteld dat de nota’s bouwleges dienen te worden vernietigd omdat:

Verweerder heeft zich - samengevat en zakelijk weergegeven - op het standpunt gesteld dat:

Ingevolge artikel 6:22 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) kan een besluit waartegen bezwaar is gemaakt of beroep is ingesteld, ondanks schending van een vormvoorschrift, door het orgaan dat op het bezwaar of beroep beslist, in stand worden gelaten indien blijkt dat de belanghebbenden daardoor niet zijn benadeeld.

Ingevolge artikel 229, eerste lid, aanhef en onder b, van de Gemeentewet kunnen rechten worden geheven ter zake van het genot van door of vanwege het gemeentebestuur verstrekte diensten.

Ingevolge artikel 229b, eerste lid, van de Gemeentewet worden in verordeningen op grond waarvan de hiervoor bedoelde rechten worden geheven, de tarieven zodanig vastgesteld dat de geraamde baten van de rechten niet uitgaan boven de geraamde lasten.

Op 17 oktober 2005 heeft eiseres een aanvraag ingediend tot het verkrijgen van een reguliere bouwvergunning voor het oprichten van een appartementengebouw met tweeëntwintig appartementen (Tetris IV, aanvraagnummer 258-05). De totale bouwkosten bedroegen € 2.750.000,=.

Op 14 november 2005 heeft eiseres een aanvraag ingediend tot het verkrijgen van een reguliere bouwvergunning voor het oprichten van een zorgcentrum met zes wooneenheden (aanvraagnummer 227-05). De totale bouwkosten bedroegen € 1.250.000,=.

Op 17 november 2005 heeft eiseres een aanvraag ingediend tot het verkrijgen van een reguliere bouwvergunning voor het oprichten van

Voor zover eiseres heeft betoogd dat het hoofd van de Centrale Financiële Administratie van de gemeente Hellevoetsluis onbevoegd was de besluiten tot legesheffing te nemen, wordt dit betoog gepasseerd. Niet deze primaire besluiten liggen thans ter toetsing aan de rechtbank voor, maar de uitspraak op het bezwaar daartegen.

Bevoegd tot het opleggen van een legesheffing, en daarmee tevens bevoegd tot het beslissen op het bezwaar daartegen, is de gemeenteambtenaar, belast met de heffing van gemeentelijke belastingen (de heffingsambtenaar). Het college van burgemeester en wethouders wijst deze ambtenaar aan, die daarmee een geattribueerde, en dus eigen, bevoegdheid verkrijgt. Gebleken is dat in Hellevoetsluis het hoofd van de afdeling BECTA als heffingsambtenaar is aangewezen. Deze ambtenaar heeft uitspraak gedaan op het bezwaar, maar hij heeft ten onrechte in de ondertekening opgenomen dat hij namens het college van burgemeester en wethouders heeft gehandeld. Nu niet is gebleken dat eiseres is benadeeld door deze fout in de ondertekening, leid dit gebrek - met toepassing van artikel 6:22 van de Awb - niet tot vernietiging van de uitspraak op bezwaar.

Niet in geschil is dat de hoogte van de aanslagen overeenkomstig de bij de Legesverordening 2005 behorende Tarieventabel zijn berekend.

Op grond van artikel 229b van de Gemeentewet zal, in een geval dat zulks wordt betwist, de gemeente aannemelijk moeten maken dat voor het totaal van de in de verordening geregelde rechten, de opbrengst niet uitgaat boven de geraamde uitgaven ter zake. Als verweerder dat niet kan, is de verordening - wegens strijd met deze bepaling - onverbindend en kan de aanslag om die reden niet in stand blijven.

Tevens zal, nu daarop een beroep is gedaan, de gemeente op controleerbare wijze dienen te onderbouwen en vast te leggen welke uitgaven zij met de heffingen in de verordening beoogt te dekken. Als de gemeente dat niet kan, is sprake van willekeurige en onredelijke belastingheffing, en moet de aanslag op die grond worden vernietigd.

Bij de bijlagen van het verweerschrift bevindt zich de Financiële verordening gemeente Hellevoetsluis 2005 met toelichting.

In artikel 13 van deze verordening is de grondslag voor de bepaling van heffingen en tarieven neergelegd, zoals dat door artikel 212, tweede lid, van de Gemeentewet wordt geëist.

In artikel 16 van deze verordening zijn regels opgenomen voor de bepaling van de lokale heffingen. Het eerste lid regelt dat het college elk jaar, geïntegreerd bij de Voorjaarsnota, de begroting of via een aparte nota, de lokale heffingen beziet en bepaalt wat deze nota in elk geval dient te behandelen. Het tweede lid bepaalt dat de nota voorts een overzicht bevat van de verordeningen met de bijbehorende vaststellingsdata waarin tarieven, heffingen en prijzen zijn vastgelegd. Het college draagt er zorg voor dat er een actueel overzicht is van de tarieven, prijzen en kosten per verstrekte dienst. Het derde lid regelt dat het college voor het vaststellen van de hoogte van gemeentelijke tarieven, heffingen en prijzen door de raad, aan de raad per verordening de actueel geraamde hoeveelheden verstrekt per door de gemeente verstrekte dienst, waarover de tarieven, heffingen en prijzen in rekening worden gebracht en per verordening het totaal van de geraamde kosten van de erin genoemde door de gemeente verstrekte diensten. Het vierde lid bepaalt dat het college bij de begroting en jaarstukken verslag doet van de opbrengsten per lokale heffing, het volume en bedrag aan kwijtscheldingen, de kostendekkendheid van de rioolrechten en de afvalstoffen¬heffing, de (ontwikkeling van de) lokale lastendruk voor eenpersoonshuishoudingen, meerpersoons¬huishoudingen en bedrijven.

Ter onderbouwing van de geraamde baten en de geraamde lasten van de leges en diensten zoals opgenomen in de Verordening op de heffing en invordering van leges 2005 heeft verweerder bij het verweerschrift overgelegd:

Op grond van het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat verweerder er niet in is geslaagd de ramingen voldoende inzichtelijk en controleerbaar te maken, zoals hiervoor onder 3.5.1 geformuleerd. Verweerder zal dat alsnog moeten doen. Gelet hierop bestaat aanleiding te gelasten dat verweerder een nieuwe uitspraak doet op het bezwaar met inachtneming van deze uitspraak. Gezien het feit dat valt te voorzien dat hiervoor de nodige (her-)berekeningen dienen plaats te vinden, ziet de rechtbank aanleiding om een langere dan de gebruikelijke termijn te stellen.

De rechtbank ziet aanleiding verweerder te veroordelen in de kosten die eiseres in verband met de behandeling van het beroep tot aan deze uitspraak redelijkerwijs heeft moeten ma¬ken. De rechtbank bepaalt de proceskosten op € 644,= aan kosten van door een derde be¬roeps¬ma¬tig verleende rechtsbijstand.

De rechtbank,

recht doende: