Rb. Midden-Nederland, 03-04-2018, nr. 16/705495-15 (P)

Dit vonnis is op tegenspraak gewezen. De inhoudelijke behandeling ter terechtzitting heeft plaatsgevonden op 23, 24, 29 en 30 januari 2018. Ter zitting van 20 maart 2018 is het onderzoek gesloten. Eerder is de zaak ter zitting behandeld op 11 januari 2016, 24 maart 2016, 7 april 2016, 15 september 2016, 16 februari 2017 en 7 september 2017.

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering en de standpunten van de officieren van justitie mrs. J.M. Bonnes en A.C. Schaafsma (hierna: de officier van justitie) en van hetgeen verdachte (hierna: [verdachte] ) en mr. J.P. Plasman, advocaat te Amsterdam, naar voren hebben gebracht.

De tenlastelegging is op de zitting van 24 maart 2016 nader omschreven en op de zitting van 23 januari 2018 gewijzigd. De tenlastelegging, zoals nader omschreven, is, inclusief de wijziging, als bijlage aan dit vonnis gehecht.

De verdenking komt er, kort en feitelijk weergegeven, op neer dat [verdachte] :

Feit 1: in de periode van 1 januari 2014 tot en met 29 september 2015 in Nederland en/of elders in Europa al dan niet samen met anderen contante geldbedragen van respectievelijk

€ 7.607.192,-, € 2.346.200,- en € 50.000,- en 45.242 bitcoins (verkoop) en een hoeveelheid bitcoins (aankoop) heeft witgewassen en van dat witwassen een gewoonte heeft gemaakt en/of zich schuldig heeft gemaakt aan het schuldwitwassen van deze geldbedragen en/of bitcoins;

Feit 2: in de periode van 28 september 2015 tot en met 15 oktober 2015 te Rotterdam en/of in Nederland en/of elders in en/of buiten Europa al dan niet samen met anderen een hoeveelheid van ongeveer 100 bitcoins ter waarde van € 22.758,- heeft witgewassen;

Feit 3: in de periode van 1 januari 2014 tot en met 29 september 2015 in Nederland en/of elders in Europa heeft deelgenomen aan een criminele organisatie die tot oogmerk had de volgende misdrijven te plegen: gewoontewitwassen en/of opzetwitwassen.

De dagvaarding is geldig, de rechtbank is bevoegd tot kennisneming van het ten laste gelegde, de officier van justitie is ontvankelijk in de vervolging van [verdachte] en er zijn geen redenen voor schorsing van de vervolging.

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat [verdachte] :

Feit 1:

in de periode van 1 januari 2014 tot en met 29 september 2015 in Nederland, tezamen en in vereniging met één of meer perso(o)n(en),

voorwerpen, te weten

A. geldbedragen in Euro, bestaande uit

- contante opnamen ter hoogte van 7.607.192,- Euro en

- contante geldbedragen ter hoogte van 2.346.200,- Euro, welke geldbedragen middellijk of onmiddellijk afkomstig waren uit de verkoop van bitcoins en

B. een grote hoeveelheid bitcoins

- 38.181 bitcoins ingeruild/ingewisseld/verkocht bij Bitonic B.V. en

- een hoeveelheid bitcoins aangekocht/ingeruild bij [G] en [medeverdachte 3] en [medeverdachte 4] en [A] en [B] en [medeverdachte 5] en [C] en [D] en [E] (zaaksdossiers 1 tot en met 9)

heeft verworven en/of voorhanden heeft gehad en/of heeft overgedragen en/of heeft omgezet, en/of daarvan de herkomst heeft verborgen en/of heeft verhuld terwijl verdachte en zijn mededader(s) telkens wisten dat die voorwerpen onmiddellijk of middellijk afkomstig waren uit enig misdrijf en terwijl verdachte en zijn mededader(s) van het plegen van dit feit een gewoonte hebben gemaakt;

Feit 2:

in de periode van 28 september 2015 tot en met 15 oktober 2015, in Nederland voorwerpen, te weten een hoeveelheid van ongeveer 100 bitcoins heeft voorhanden gehad, terwijl hij wist dat die bitcoins - onmiddellijk of middellijk - afkomstig was uit enig misdrijf.

Voor zover in het bewezenverklaarde deel van de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. [verdachte] is daardoor niet in de verdediging geschaad.

Hetgeen onder de feiten 1 en 2 meer of anders is ten laste gelegd is niet bewezen. [verdachte] wordt hiervan vrijgesproken.

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het bewezen verklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het bewezen verklaarde levert volgens de wet de volgende strafbare feiten op:

Feit 1:

Medeplegen van gewoontewitwassen.

Feit 2:

Witwassen.

Er is geen omstandigheid gebleken of aannemelijk geworden die de strafbaarheid van [verdachte] uitsluit. [verdachte] is dan ook strafbaar.

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd [verdachte] ter zake van het door de officier van justitie bewezen geachte te veroordelen tot een gevangenisstraf van zes jaren, met aftrek van het voorarrest. Daarnaast heeft de officier van justitie gevorderd het bevel waarbij de voorlopige hechtenis van [verdachte] is geschorst, op te heffen, nu sprake is van herhalingsgevaar en vluchtgevaar.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft verzocht de door de officier van justitie geformuleerde strafeis aanzienlijk te matigen. Allereerst heeft de raadsman erop gewezen dat voor witwassen geen oriëntatiepunten door het Landelijk Overleg Vakinhoud Strafrecht van de gerechtshoven en de rechtbanken (LOVS) zijn vastgesteld en dat niet kan worden aangesloten bij de LOVS-oriëntatiepunten voor fraude. Anders dan in een fraudezaak, waar het gehele door een verdachte gefraudeerde bedrag tot voordeel van de verdachte strekt, is in de onderhavige zaak de winst, te weten de netto-provisie, slechts een fractie van het totaal witgewassen bedrag. Bovendien staat op dit moment onvoldoende vast wat de hoogte van het bedrag is dat verdachten, na aftrek van alle kosten, daadwerkelijk hebben verdiend. Evenmin dient de door de officier van justitie aangehaalde richtlijn voor witwassen van het Openbaar Ministerie als uitgangspunt te worden gehanteerd, nu deze richtlijn aanzienlijk afwijkt van de straffen die doorgaans door rechtbanken ter zake van witwassen worden opgelegd. Ter onderbouwing hiervan heeft de raadsman uitspraken van verschillende rechtbanken aangehaald. Tot slot dient rekening te worden gehouden met de jeugdige leeftijd van [verdachte] en de omstandigheden dat hij in eerste instantie te goeder trouw was en een first offender is, aldus de raadsman.

De raadsman heeft verzocht het geschorste bevel tot voorlopige hechtenis op te heffen. Van herhalingsgevaar is geen sprake en het door de officier van justitie aangevoerde vluchtgevaar wordt weerlegd door de verschijning van [verdachte] ter terechtzitting. Daarbij komt dat het daadwerkelijk straffen van een verdachte pas aan de orde is indien de veroordeling onherroepelijk is. Subsidiair heeft de raadsman verzocht de vordering van de officier van justitie tot opheffing van het bevel tot schorsing van de voorlopige hechtenis, af te wijzen. Niet valt in te zien om welke reden het maatschappelijk belang op dit moment dient te prevaleren boven het persoonlijk belang, aldus de raadsman.

Het oordeel van de rechtbank

Bij het bepalen van de straf heeft de rechtbank rekening gehouden met de ernst van het bewezen verklaarde, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van [verdachte] , zoals ter terechtzitting is gebleken. De rechtbank heeft bij de keuze tot het opleggen van een vrijheidsbenemende straf en bij de vaststelling van de duur daarvan in het bijzonder het volgende laten meewegen.

Wat betreft de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan, overweegt de rechtbank als volgt.

[verdachte] heeft samen met [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] gedurende ruim anderhalf jaar een gewoonte gemaakt van het witwassen van ruim tien miljoen euro en een grote hoeveelheid bitcoins. In ruil voor aanzienlijke contante geldbedragen ter hoogte van ruim zeven miljoen euro, hebben verdachten tegen een hoge provisie bij hun klanten bitcoins ingekocht. Een groot deel van die verkregen bitcoins is vervolgens bij Bitonic ingewisseld. [verdachte] en [medeverdachte 1] hebben, ook in het buitenland, op eigen en andermans naam een groot aantal rechtspersonen opgericht en vervolgens op naam van die rechtspersonen diverse bankrekeningen geopend. Op die bankrekeningen werden grote bedragen, afkomstig uit de bitcoinhandel, (door)gestort, die uiteindelijk contant werden opgenomen. Op deze wijze hebben verdachten getracht de zogenaamde ‘paper trail’ te doorbreken. Daarnaast hebben verdachten een contant geldbedrag van ruim twee miljoen euro verkregen door de verkoop van bitcoins aan derden.

Hoewel de rechtbank ervan uitgaat dat [verdachte] , [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] niet met een crimineel oogmerk aan de bitcoinhandel zijn begonnen, hebben zij, door op deze wijze te handelen, welbewust risico’s genomen waarbij zij zich moesten realiseren dat zij hiermee de onderliggende criminaliteit faciliteerden. Van naïviteit, zoals de verdediging heeft gesteld, was dan ook geen sprake. Door de witwashandelingen van [verdachte] , [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] loonden de door anderen gepleegde misdaden en vonden de plegers daarvan via hen een weg om de opbrengsten daadwerkelijk aan het zicht van justitie te onttrekken. Verder brengen de door verdachten gepleegde feiten schade toe aan het vertrouwen dat moet kunnen worden gesteld in de integriteit van het financiële handelsverkeer. De rechtbank rekent [verdachte] dit alles zwaar aan.

Ook houdt de rechtbank rekening met de grootschaligheid van de bitcoinhandel. [verdachte] en [medeverdachte 1] hebben bij hun bitcoinhandel een groot aantal personen betrokken, die zij hebben geïnstrueerd om op hun eigen naam rechtspersonen op te richten en op naam van die rechtspersonen bankrekeningen te openen. Ook houdt de rechtbank rekening met de grote omvang van de contante geldbedragen en de frequentie waarmee de bitcointrades plaatsvonden.

Hoewel de rechtbank [verdachte] , [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] beschouwt als medeplegers, ziet zij een aanmerkelijk verschil tussen de rollen die zij vervulden. [verdachte] en [medeverdachte 1] gaven leiding aan het bedrijf en beheerden de op naam van de betrokken rechtspersonen geopende bankrekeningen. Zij ontvingen, als eigenaren, de winst. [medeverdachte 2] was hun werknemer, die in opdracht van [verdachte] en [medeverdachte 1] werkzaamheden uitvoerde en salaris ontving.

Om te bevorderen dat landelijk door gerechten in gelijke gevallen gelijke straffen worden opgelegd heeft het LOVS oriëntatiepunten voor straftoemeting opgesteld. Deze oriëntatiepunten gaan voor fraude bij een benadelingsbedrag van € 1.000.000,- en hoger uit van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van 24 maanden tot de maximum op te leggen gevangenisstraf. Zoals blijkt uit de toelichting op deze oriëntatiepunten wordt onder fraudedelicten tevens geschaard witwassen, mits de gedragingen in een frauduleuze context hebben plaatsgevonden. Hoewel bij witwassen niet (direct) kan worden gesproken van een benadelingsbedrag zoals bij fraudedelicten, ziet de rechtbank toch aanleiding om aan te knopen bij het oriëntatiepunt fraude. De rechtbank volgt bij de straftoemeting, anders dan de officier van justitie, niet de ‘Richtlijn voor strafvordering witwassen’ van het Openbaar Ministerie, aangezien de daarin opgenomen straffen te zeer afwijken van de door rechtbanken en gerechtshoven opgelegde straffen.

De rechtbank houdt rekening met onder meer de navolgende straffen. Aan één van de andere afnemers van de Nocis-verdachten is voor het witwassen van onder meer bitcoins ter waarde van € 5.075.169,- een gevangenisstraf van 2 jaren opgelegd.34.In het onderzoek Air Holland werden aan de hoofdverdachten voor het gedurende een periode van ruim een jaar in georganiseerd verband (gewoonte)witwassen van tientallen miljoenen guldens gevangenisstraffen van 28 tot 36 maanden opgelegd.35.Tot slot heeft de rechtbank acht geslagen op de straffen die aan twee verdachten in het IJsberg onderzoek werden opgelegd. In deze zaken werd voor het witwassen van 367 bitcoins en grote geldbedragen respectievelijk het witwassen van ruim 1.000 bitcoins en grote geldbedragen gevangenisstraffen van respectievelijk 3 en 6 maanden opgelegd.36.

De rechtbank heeft ook acht geslagen op de jeugdige leeftijd van [verdachte] en zijn blanco strafblad. Tot slot heeft de rechtbank acht geslagen op het reclasseringsadvies van 22 december 2015, waarin het opleggen van een (gedeeltelijk) voorwaardelijke gevangenisstraf wordt geadviseerd. Gelet op wat hiervoor ten aanzien van de ernst van de feiten is overwogen, ziet de rechtbank hiertoe geen aanleiding.

Het bovenstaande in aanmerking nemend, kan op de door [verdachte] gepleegde strafbare feiten niet worden volstaan met een straf die geen vrijheidsbeneming met zich brengt. Gelet echter op de oriëntatiepunten van het LOVS en op de straffen die in vergelijkbare zaken worden opgelegd, zal de rechtbank bij de straftoemeting aanzienlijk afwijken van de strafeis van de officier van justitie.

Alles afwegende acht de rechtbank een gevangenisstraf van drie jaren, met aftrek van voorarrest, passend en geboden.

Redelijke termijn

Tot slot ziet de rechtbank zich ambtshalve voor de vraag gesteld of in de onderhavige zaak de redelijke termijn is overschreden. De rechtbank stelt voorop dat in artikel 6, eerste lid, Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens het recht van iedere verdachte is gewaarborgd om binnen een redelijke termijn te worden berecht. Die termijn vangt aan op het moment dat vanwege de Nederlandse Staat jegens de betrokkene een handeling is verricht waaraan deze in redelijkheid de verwachting kan ontlenen dat tegen hem ter zake van een bepaald strafbaar feit door het openbaar ministerie een strafvervolging zal worden ingesteld. Als uitgangspunt heeft in deze zaak te gelden dat de behandeling ter terechtzitting dient te zijn afgerond met een eindvonnis binnen twee jaar nadat de redelijke termijn is aangevangen, tenzij sprake is van bijzondere omstandigheden, zoals de ingewikkeldheid van een zaak - waartoe ook de omvang van het verrichte onderzoek en de gelijktijdige berechting van zaken tegen medeverdachten wordt gerekend, de invloed van de verdachte en/of zijn raadsman op het procesverloop en de wijze waarop de zaak door de bevoegde autoriteiten is behandeld.

De rechtbank overweegt met betrekking tot de aanvang van de redelijke termijn en het procesverloop in deze zaak het volgende. De rechtbank beschouwt het moment van de doorzoekingen in de woningen en het kantoor van [verdachte] , [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] op 29 september 2015, als het moment waarop de redelijke termijn een aanvang heeft genomen. De uitspraak vindt plaats op 3 april 2018. De vervolging van [verdachte] heeft daarmee tweeënhalf jaar in beslag genomen. Gelet op de ingewikkeldheid van de zaak, de omvang van het door de politie verrichte onderzoek waarbij meerdere onderzoekswensen in het buitenland zijn uitgezet, het feit dat de justitiële autoriteiten de strafzaak voortvarend hebben opgepakt, het mede op verzoek van de verdediging (in het buitenland) horen van diverse getuigen en het belang van de gelijktijdige berechting van de verschillende terechtstaande verdachten, oordeelt de rechtbank dat de redelijke termijn niet is overschreden, zodat de duur van de onderhavige procedure niet leidt tot strafvermindering.

Opheffing bevel tot (schorsing van de) voorlopige hechtenis

Op grond van artikel 75, eerste lid, van het Wetboek van Strafvordering (hierna: Sv) kan in hoger beroep een op artikel 67 Sv gegeven bevel ook worden gegeven of verlengd op de grond dat in het bestreden vonnis een vrijheidsbenemende straf of maatregel is opgelegd van ten minste even lange duur als de door de verdachte in voorlopige hechtenis doorgebrachte tijd na verlenging. Het vonnis in eerste aanleg vormt dan ook een zelfstandige grond voor de voorlopige hechtenis. Nu de rechtbank voorts van oordeel is dat de ook door de raadkamer aangenomen grond voor de voorlopige hechtenis nog onverminderd van toepassing is, wijst zij het verzoek van de raadsman tot opheffing van het - geschorste - bevel tot voorlopige hechtenis wegens het ontbreken van gronden, af.

Ten aanzien van de vordering van de officier van justitie tot opheffing van het bevel tot schorsing van de voorlopige hechtenis van [verdachte] overweegt de rechtbank het volgende.

Een bevel tot schorsing van de voorlopige hechtenis kan op grond van artikel 82 lid 1 Sv te allen tijde worden opgeheven, zelfs als de verdachte zich aan de hem gestelde voorwaarden houdt, aangezien het gaat om een aan de rechter toekomende discretionaire bevoegdheid. Deze discretionaire bevoegdheid brengt echter ook met zich dat de rechter evenmin verplicht is de schorsing op te heffen. De rechtbank dient bij het nemen van die beslissing de belangen van de samenleving, het slachtoffer en de verdachte tegen elkaar af te wegen en na te gaan of een bevel tot opheffing van de schorsing van de voorlopige hechtenis wenselijk is. Daarbij gaat het om de specifieke omstandigheden van het geval, die afzonderlijk en in onderling verband bezien de grondslag vormen een verdachte in voorlopige hechtenis te stellen.

[verdachte] is op 29 september 2015 in verzekering gesteld. Het bevel tot voorlopige hechtenis is op 24 maart 2016 door de rechtbank onder voorwaarden geschorst. Uit het afloopbericht toezicht van de Reclassering Nederland van 27 maart 2017 blijkt dat [verdachte] alle aan hem opgelegde voorwaarden heeft nageleefd. Gelet daarop ziet de rechtbank niet in welk doel op dit moment is gediend met een bevel tot opheffing van de schorsing van de voorlopige hechtenis. De enkele veroordeling volstaat daarvoor in het onderhavige geval niet. Bovendien is, anders dan de officier van justitie heeft gesteld, niet gebleken van enig vluchtgevaar.

Op grond van het voorgaande wordt de vordering tot opheffing van het bevel waarbij de voorlopige hechtenis is geschorst, afgewezen.

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd alle op de beslaglijst vermelde goederen verbeurd te verklaren.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft ten aanzien van het beslag geen verweer gevoerd.

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank stelt vast dat de op de beslaglijst aangeduide voorwerpen waarop strafrechtelijk beslag ligt onder [verdachte] in beslag zijn genomen.

Het in de Nederlandse kluis aangetroffen en inbeslaggenomen geldbedrag van € 250.000,-, de in totaal 29 gripzakken met muntgeld, de inbeslaggenomen geldbedragen op de bankrekeningen [bankrekeningnummer] , [bankrekeningnummer] , [bankrekeningnummer] , [bankrekeningnummer] en de 98,45 bitcoins ter waarde van € 21.845,78 worden verbeurd verklaard. Deze geldbedragen en voorwerpen zijn door het onder 1 bewezenverklaarde strafbare feit verkregen. De vier in de Nederlandse kluis aangetroffen staafjes goud worden eveneens verbeurd verklaard, nu deze voorwerpen uit de baten van feit 1 zijn verkregen.

De overige op de beslaglijst vermelde voorwerpen, te weten diverse inbeslaggenomen gegevensdragers, worden eveneens verbeurd verklaard. Gelet op de aard van deze goederen en de werkwijze van [verdachte] , gaat de rechtbank ervan uit dat met behulp van deze voorwerpen het onder 1 bewezenverklaarde feit is begaan dan wel dat deze voorwerpen uit de baten van feit 1 zijn verkregen.

De beslissing berust op de artikelen 33, 33a, 47, 57 en 420ter Sr, zoals de artikelen luidden ten tijde van het bewezen verklaarde.

De rechtbank:

Vrijspraak

- verklaart het onder 3 ten laste gelegde niet bewezen en spreekt [verdachte] daarvan vrij;

Bewezenverklaring

- verklaart het onder 1 en 2 ten laste gelegde bewezen zoals hiervoor in rubriek 5 is vermeld;

- verklaart het meer of anders ten laste gelegde niet bewezen en spreekt [verdachte] daarvan vrij;

Strafbaarheid

- verklaart het onder 1 en 2 bewezen verklaarde strafbaar en kwalificeert dit zoals hiervoor in rubriek 6 is vermeld;

- verklaart [verdachte] strafbaar;

Oplegging straf

- veroordeelt [verdachte] tot een gevangenisstraf van 3 (drie) jaren;

- bepaalt dat de tijd, door [verdachte] vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en voorlopige hechtenis doorgebracht, bij de tenuitvoerlegging van de gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht;

- wijst af het verzoek tot opheffing van het geschorste bevel tot voorlopige hechtenis;

- wijst af de vordering tot opheffing van het bevel tot schorsing van de voorlopige hechtenis;

Beslag

- verklaart de volgende voorwerpen verbeurd:

Dit vonnis is gewezen door mr. drs. S.M. van Lieshout, voorzitter, mrs. G.A. Bos en E. van den Brink, rechters, in tegenwoordigheid van mrs. J.M.T. Bouwman-Everhardus en M. Rigter, griffiers, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van 3 april 2018.

Bijlage: de tenlastelegging

Aan [verdachte] wordt, na nadere omschrijving en wijziging, ten laste gelegd dat:

1.

hij op één of meerdere tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 01 januari 2014 tot en met 29 september 2015 te Baarn en/of te Nieuwegein en/of te Rotterdam en/of te Krimpen aan de IJssel en/of te Arnhem en/of (elders) in Nederland, en/of op Malta en/of te Riga (Letland) en/of (elders) in Letland en/of op Cyprus en/of in Polen en/of (elders) in Europa

tezamen en in vereniging met één of meer perso(o)n(en), althans alleen

(een) voorwerp(en), te weten

A. (een) geldbedrag(en) (in Euro), bestaande uit onder meer

- één of meerdere contante opname(n) (ter hoogte van (ongeveer)/(tenminste) 7.607.192,- Euro) en/of

- een of meer contante geldbedrag(en) ter hoogte van (ongeveer)/(tenminste) 2.346.200,- Euro, welk(e) geldbedrag(en) (middellijk of onmiddellijk) afkomstig was/waren uit de verkoop van bitcoins en/of

- een of meer contante opname(n) (ter hoogte van (ongeveer)/(tenminste)

50.000,- Euro (opgenomen bij Rafaissenbank Polska S.A. O/Warszawa) en/of

B. een grote hoeveelheid bitcoin(s) waaronder

- 45.242 bitcoins, althans een hoeveelheid bitcoins, ((in)geruild/ingewisseld/verkocht bij of via Bitonic B.V.) en/of

- een hoeveelheid bitcoins aangekocht/(in)geruild bij [G] en/of [medeverdachte 3] en/of [medeverdachte 4] en/of [A] en/of [B] en/of [medeverdachte 5] en/of [C] en/of [D] en/of [E] (zaaksdossiers 1 tot en met 9)

heeft verworven en/of voorhanden heeft gehad en/of heeft overgedragen en/of heeft omgezet,

en/of

daarvan de werkelijke aard en/of de herkomst en/of de vindplaats en/of de vervreemding en/of de verplaatsing heeft verborgen en/of heeft verhuld

en/of

heeft verborgen en/of verhuld wie de rechthebbende op een voorwerp is en/of heeft verborgen en/of verhuld wie het voorhanden heeft,

terwijl verdachte en/of zijn mededader(s) (telkens) wist(en) dat/die voorwerp(en) geheel of gedeeltelijk onmiddellijk of middellijk afkomstig was/waren uit enig misdrijf

en -terwijl verdachte en/of zijn mededader(s) van het plegen van dit feit een

gewoonte heeft/hebben gemaakt,

en/of

hij op één of meerdere tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 01 januari 2014 tot en met 29 september 2015 te Baarn en/of te Nieuwegein en/of te Rotterdam en/of te Krimpen aan de IJssel en/of te Arnhem en/of (elders) in Nederland, en/of op Malta en/of te Riga (Letland) en/of (elders) in Letland en/of op Cyprus en/of in Polen en/of (elders) in Europa

tezamen en in vereniging met één of meer perso(o)n(en), althans alleen

(een) voorwerp(en), te weten

A. (een) geldbedrag(en) (in Euro), bestaande uit onder meer

- één of meerdere contante opname(n) (ter hoogte van (ongeveer)/(tenminste) 7.607.192,- Euro)

en/of

- een of meer contante geldbedrag(en) ter hoogte van (ongeveer)/(tenminste) 2.346.200,- Euro, welk(e) geldbedrag(en) (middellijk of onmiddellijk) afkomstig was/waren uit de verkoop van bitcoins

en/of

- een of meer contante opname(n) (ter hoogte van (ongeveer)/(tenminste) 50.000,- Euro (opgenomen bij Rafaissenbank Polska S.A. O/Warszawa)

en/of

B. een grote hoeveelheid bitcoin(s) waaronder

- 45.242 bitcoins, althans een hoeveelheid bitcoins, ((in)geruild/ingewisseld/verkocht bij of via Bitonic B.V.) en/of

- een hoeveelheid bitcoins aangekocht/(in)geruild bij [G] en/of [medeverdachte 3] en/of [medeverdachte 4] en/of [A] en/of [B] en/of [medeverdachte 5] en/of [C] en/of [D] en/of [E] (zaaksdossiers 1 tot en met 9)

heeft verworven en/of voorhanden heeft gehad en/of heeft overgedragen en/of

heeft omgezet,

en/of

daarvan de werkelijke aard en/of de herkomst en/of de vindplaats en/of de vervreemding en/of de verplaatsing heeft verborgen en/of heeft verhuld

en/of

heeft verborgen en/of verhuld wie de rechthebbende op een voorwerp is en/of heeft verborgen en/of verhuld wie het voorhanden heeft,

terwijl verdachte en/of zijn mededader(s) (telkens) redelijkerwijs moest(en) vermoeden dat/die voorwerp(en) geheel of gedeeltelijk onmiddellijk of middellijk afkomstig was/waren uit enig misdrijf;

(art 420ter lid 1 Wetboek van Strafrecht)

2.

hij op één of meerdere tijdstip(pen) gelegen in of omstreeks de periode van 28 september 2015 tot en met 15 oktober 2015, te Rotterdam en/of in Nederland en/of elders in en/of buiten Europa,

tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen,

(een) voorwerp(en), te weten een hoeveelheid van ongeveer 100 bitcoins (die op 16 oktober 2015 een ruilwaarde en/of een dagwaarde vertegenwoordigden van -omgerekend- (ongeveer) 22.758,- Euro),

heeft/hebben verworven en/of voorhanden gehad,

terwijl hij en/of zijn, mededader(s) (telkens) wist(en) dat die bitcoins geheel of gedeeltelijk - onmiddellijk of middellijk - afkomstig was/waren uit enig misdrijf,

en/of

hij op één of meerdere tijdstip(pen) gelegen in of omstreeks de periode van 28 september 2015 tot en met 15 oktober 2015, te Rotterdam en/of in Nederland en/of elders in en/of buiten Europa,

tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen,

(een) voorwerp(en), te weten een hoeveelheid van ongeveer 100 bitcoins (die op 16 oktober 2015 een ruilwaarde en/of een dagwaarde vertegenwoordigden van -omgerekend- (ongeveer) 22.758,- Euro),

heeft/hebben verworven en/of voorhanden gehad,

terwijl hij en/of zijn, mededader(s) (telkens) redelijkerwijs moest(en) vermoeden dat die bitcoins geheel of gedeeltelijk - onmiddellijk of middellijk - afkomstig was/waren uit enig misdrijf;

(art 420 quater lid 1 onder b Wetboek van Strafrecht

art 420bis lid 1 ahf/ond b Wetboek van Strafrecht)

3.

hij op één of meerdere tijdstip(pen) gelegen in of omstreeks de periode van 1 januari 2014 tot en met 29 september 2015, te Baarn en/of te Nieuwegein en/of te Rotterdam en/of te Krimpen aan de IJssel en/of (elders) in Nederland, en/of op Malta en/of te Riga (Letland) en/of (elders) in Letland, en/of op Cyprus en/of in Zwitserland en/of in Polen en/of (elders) in Europa,

al dan niet als oprichter/leider/bestuurder

heeft deelgenomen aan een organisatie,

bestaande uit een samenwerkingsverband van een of meerdere natuurlijke personen, te weten onder andere

medeverdachte [medeverdachte 2] en/of medeverdachte [medeverdachte 1] en/of een of meerdere ander(e) perso(o)n(en)

welke organisatie tot oogmerk had het plegen van misdrijven, namelijk het gewoontewitwassen en/of opzetwitwassen van giraal en/of chartaal geld en/of bitcoin(s);

(art 140 lid 1 Wetboek van Strafrecht

art 140 lid 3 Wetboek van Strafrecht)