Hof 's-Hertogenbosch, 30-07-2002, nr. 20.000493.01

1.

Het hoger beroep

De verdachte en de officier van justitie hebben tijdig tegen genoemd vonnis hoger beroep ingesteld.

2.

Het onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting in eerste aanleg en de terechtzitting in hoger beroep.

Het hof heeft kennis genomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen van de zijde van de verdachte naar voren is gebracht.

1.

hij in in of omstreeks de periode van 28 oktober tot en met 9 november 1997 te [pleegpplaats], tezamen en in vereniging met een ander of anderen, opzettelijk en met voorbedachten rade [slachtoffer 1] van het leven heeft beroofd;

verdachte heeft tezamen en in vereniging met een ander of anderen in die periode in [pleegplaats], die moord beraamd;

verdachte heeft tezamen en in vereniging met een ander of anderen instructies en/of opdrachten met betrekking tot dat misdrijf gegeven en/of laten geven (aan met name ene [betrokkene 1] en/of ene [betrokkene 2] en/of aan ene [medeverdachte] en/of aan een niet nader bekende man uit [plaatsnaam];

(één van) verdachtes mededader(s) heeft op 9 november 1997 in [plaatsnaam 2], opzettelijk en na kalm beraad en rustig overleg, althans na een (kort) tevoren genomen besluit, met een pistool, althans een schietwapen één of meer kogels (op het hoofd) van die [slachtoffer 1] afgevuurd,

tengevolge waarvan die [slachtoffer 1] is overleden;

althans indien het vorenstaande niet tot een veroordeling leidt;

een ander of anderen (ene [betrokkene 1] en/of ene [betrokkene 2] en/of ene [medeverdachte] en/of een niet nader bekende man uit [plaatsnaam]) op of omstreeks 9 november 1997 te [plaatsnaam 2] tezamen en in vereniging met elkaar, althans alleen, opzettelijk en met voorbedachten rade [slachtoffer 1] van het leven heeft/hebben beroofd door opzettelijk en na kalm beraad en rustig overleg, althans na een (kort) tevoren genomen besluit, met een pistool, althans een schietwapen één of meer kogels op (het hoofd van) die [slachtoffer 1] af te vuren, tengevolge waarvan die [slachtoffer 1] is overleden,

welk vorenomschreven feit hij, verdachte, in of omstreeks de periode van 28 oktober 1997 tot en met

9 november 1997 te [pleegplaats] opzettelijk heeft uitgelokt door giften en/of beloften en/of geweld en/of bedreiging en/of door het verschaffen van gelegenheid en/of middelen en/of inlichtingen, te weten

door gelden ter financiering van (de voorbereiding van) dat vorenomschreven misdrijf aan die ander of anderen ter beschikking te stellen en/of te laten stellen en/of

door aan die ander of anderen betaling van een geldsom als beloning te beloven en/of te laten beloven en/of

door die ander of anderen (indirect) met (zware) straf te (laten) bedreigen;

2.

hij in of omstreeks de periode van 25 oktober 1997 tot en met 27 januari 1998 te [pleegplaats], door geweld en/of bedreiging en/of door misbruik van gezag en/of door het verschaffen van gelegenheid en/of middelen en/of inlichtingen en/of giften en/of beloften [betrokkene 3] en/of één of meer andere personen heeft gepoogd te bewegen een misdrijf te begaan, te weten het (in Kentucky, USA en/of Vancouver) tezamen en in vereniging, althans alleen, opzettelijk en met voorbedachten rade een ander of anderen, te weten [slachtoffer 2] en/of een groep of groepen van vijf, vier of drie personen, althans een groep of groepen van meerdere personen die op een of meer tijdstippen in genoemde periode ter beveiliging of afscherming van die [slachtoffer 2] (op diens werklocatie) begeleidde(n), van het leven beroven;

verdachte heeft toen en daar

a/ (met betrekking tot Kentucky, USA):

-

gegevens met betrekking tot die [slachtoffer 2] (met name het adres van diens werkplek en/of telefoonnummer(s) en/of het faxnummer behorend bij die werkplek en/of een kopie van de identiteitskaart van die [slachtoffer 2] en/of een kopie van het paspoort van die [slachtoffer 2]) aan die [betrokkene 3] en/of aan één of meer anderen verstrekt en/of laten verstrekken

-

en/of (extra) gelden ter financiering van (de voorbereidingen van) die voorgenomen moord aan die [betrokkene 3] en/of één of meer anderen ter beschikking gesteld of laten stellen

-

en/of aan die [betrokkene 3] en/of één of meer anderen betaling van een geldsom als beloning voor die (te plegen) moord beloofd of laten beloven;

en/of verdachte heeft (vervolgens)

b/ (met betrekking tot Vancouver, Canada)

-

het verblijfsadres van die [slachtoffer 2] ([adres]) en/of het telefoonnummer van dat adres verstrekt aan die [betrokkene 3] en/of één of meer anderen

-

en/of aan die [betrokkene 3] en/of één of meer anderen betaling van een geldsom als beloning voor die te plegen moord beloofd of laten beloven;

3 primair.

hij in of omstreeks de periode van 22 november 1997 tot en met 30 november 1997 te [pleegplaats], tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, opzettelijk een persoon genaamd [slachtoffer 3] (alias [alias 1]) wederrechtelijk van de vrijheid heeft/hebben beroofd en/of beroofd heeft/hebben gehouden, met het oogmerk één of meer anderen, te weten familieleden en/of bekenden van die [slachtoffer 3] te dwingen iets te doen, te weten het betalen van een (heroïne)schuld,

-

hebbende hij, verdachte, en/of zijn mededader(s) deze vrijheidsberoving beraamd en/of

-

hebbende hij, verdachte, en/of zijn mededader(s) opdracht gegeven aan één of meer personen om een locatie ten behoeve van die wederrechtelijke vrijheidsberoving te regelen en/of

-

hebbende hij, verdachte, en/of zijn mededader(s) aangegeven dat gijzelhouders voor de uitvoering van het misdrijf beschikbaar waren en/of

-

hebbende hij, verdachte, en/of zijn mededader(s) afspraken inzake de regievoering met betrekking tot de gijzeling gemaakt en/of

-

hebbende hij, verdachte, en/of zijn mededader(s) instructies gegeven en/of overleg gevoerd met betrekking tot de tijdens de gijzeling te voeren onderhandelingen met de familieleden/bekenden van die [slachtoffer 3] en/of

-

hebbende hij, verdachte, en/of zijn mededader(s) gelden ter financiering van de (voorbereidingen van) dat feit en/of als beloning voor het plegen van dat feit ter beschikking gesteld of laten stellen, althans toezeggingen gedaan die kosten ter financiering van de (voorbereidingen van) dat feit voor zijn/hun rekening te nemen en/of

-

hebbende hij, verdachte, en/of zijn mededader(s) één of meer personen opdracht gegeven om die [slachtoffer 3] in een pand (woning) vast te houden en/of te verhinderen dat die [slachtoffer 3] dat pand/die woning kon verlaten en/of

-

hebbende hij, verdachte, en/of zijn mededader(s) die [slachtoffer 3] (met behulp van één of meer anderen) onder valse voorwendselen naar een restaurant ("[naam restaurant]") gelokt of laten lokken (waar hij zou kunnen worden ontmoet en/of vanwaar hij zou kunnen worden weggevoerd) en/of

-

hebbende hij, verdachte, en/of zijn mededader(s) die [slachtoffer 3] vastgehouden in een pand/woning en/of verhinderd dat die [slachtoffer 3] dat pand/die woning vrijelijk kon verlaten;

subsidiair.

[betrokkene 5] en/of één of meer anderen in of omstreeks de periode van 27 november 1997 tot en met 30 november 1997 te [pleegplaats], tezamen en in vereniging met een ander of anderen, opzettelijk [slachtoffer 3] (alias [alias 1]) in een pand (woning) wederrechtelijk van de vrijheid heeft/hebben beroofd en/of beroofd heeft/hebben gehouden door die [slachtoffer 3] in dat pand (die woning) vast te houden en/of te verhinderen dat die [slachtoffer 3] dat pand/die woning kon verlaten, met het oogmerk één of meer anderen (familieleden en/of bekenden van die [slachtoffer 3]) te dwingen tot betaling van een openstaande (heroïne)schuld, welk feit hij, verdachte in of omstreeks de periode van 22 november 1997 tot en met 27 november 1997 te [pleegplaats], tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, opzettelijk heeft uitgelokt door giften en/of beloften en/of door misbruik van gezag en/of geweld en/of bedreiging en/of door gelegenheid en/of middelen en/of inlichtingen te verschaffen, hebbende hij verdachte

-

aan een ander of anderen gelden ter financiering van de (voorbereidingen van) dat feit ter beschikking gesteld en/of laten stellen, althans die kosten voor zijn rekening genomen en/of beloofd dat hij die kosten voor zijn rekening zou nemen en/of

-

aan een ander of anderen betaling van een geldsom als beloning beloofd of laten beloven en/of

-

aan een ander of anderen aangegeven dat hij over mensen beschikte die aan de uitvoering van de vrijheidsberoving zouden kunnen meewerken en/of

-

aan een ander of anderen 150.000,- gulden/DM ter beschikking gesteld of laten stellen of toegezegd ter beschikking te stellen of laten stellen opdat met die [slachtoffer 3] (via een "fake-deal") contact gemaakt kon worden en/of

-

aan een ander of anderen aangegeven dat hij, verdachte, ervoor kon zorgen dat die [slachtoffer 3] zich op een bepaalde plaats zou bevinden (restaurant "[naam restaurant]"), vanwaar hij, [slachtoffer 3], zou kunnen worden weggevoerd of zou kunnen worden ontmoet en/of

-

aan een ander of anderen informatie verstrekt met betrekking tot de wijze waarop de vrijheidsberoving moest en/of zou kunnen worden voorbereid of uitgevoerd;

4.

5.

primair.

hij in of omstreeks de periode van [periode] 1998 te [pleegplaats] door misbruik van gezag en/of door het verschaffen van inlichtingen heeft gepoogd een ander, te weten [medeverdachte], te bewegen een misdrijf te begaan, te weten het tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen opzettelijk en met voorbedachten rade een of meer anderen, te weten [slachtoffer 4] en/of [slachtof[slachtoffer 5] van het leven beroven, hierin bestaande dat verdachte

-

aan [medeverdachte] het door verdachte veronderstelde oogmerk/voornemen van die [slachtoffer 5] en/of [slachtoffer 4], te weten de uitvoering van de liquidatie van hem, verdachte, heeft kenbaar gemaakt en/of

-

aan die [medeverdachte] opdracht heeft gegeven samen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, die [slachtoffer 5] en/of [slachtoffer 4] van het leven te beroven en/of

-

die [medeverdachte] informatie heeft verstrekt met betrekking tot de wijze waarop het om het leven brengen van die [slachtoffer 5] en/of [slachtoffer 4] kon/moest worden voorbereid en/of uitgevoerd;

subsidiair:

-

hij in of omstreeks de periode van [periode] 1998 te [pleegplaats], tezamen en in vereniging met een ander of anderen (met name met [medeverdachte] en/of [betrokkene 8]), althans alleen [slachtoffer 4] en/of [slachtof[slachtoffer 5] opzettelijk wederrechtelijk van de vrijheid heeft/hebben beroofd en/of beroofd heeft/hebben gehouden, hebbende hij, verdachte, en/of zijn mededader(s) die wederrechtelijke vrijheidsberoving beraamd en/of hebbende hij, verdachte en/of zijn mededader(s) in een afgescheiden ruimte van of behorende bij Koffiehuis [koffiehuis], althans van een horecagelegenheid, onder bedreiging van een pistool, althans een (op een) schietwapen (gelijkend voorwerp) verhinderd dat die [slachtoffer 4] en/of [slachtoffer 5] (vrijelijk) die ruimte konden verlaten en/of die [slachtoffer 4] en/of die [slachtoffer 5] aldaar vastgehouden en/of hebbende hij, verdachte, en/of zijn mededader(s) instructies en/of aanwijzingen gegeven en/of informatie verstrekt met betrekking tot de wijze waarop die vrijheidsberoving (verder) kon en/of moest worden voorbereid of uitgevoerd;

6.

hij in of omstreeks de periode van 22 september 1997 tot en met 27 maart 1998 te [pleegplaats], tezamen en in vereniging met een ander of anderen (te weten [betrokkene 9] en/of [medeverdachte] en/of [betrokkene 3] en/of [betrokkene 10] en/of [betrokkene 2] en/of [betrokkene 11] en/of ene [betrokkene 7] en/of ene [betrokkene 12] en/of [betrokkene 6] en/of [betrokkene 13] en/of ene [betrokkene 1] althans één of meer personen), althans alleen, heeft deelgenomen aan een organisatie welke tot oogmerk had het plegen van moord en/of gijzeling en/of wederrechtelijke vrijheidsberoving (strafbaar gesteld in de artikelen 289, 282 en 282a van het Wetboek van Strafrecht), althans misdrijven tegen het leven gericht en/of misdrijven tegen de persoonlijke vrijheid en/of het binnen en/of buiten het grondgebied van Nederland brengen van grote partijen (meerdere kilo's) heroïne en/of het plegen van strafbare voorbereidingen van die feiten (strafbaar gesteld in de artikelen 2 juncto 10 en 10a van de Opiumwet, althans het plegen van strafbare feiten, van welke organisatie verdachte (feitelijk) (mede)oprichter en/of (feitelijk) (mede)bestuurder was.

Voor zover in de tenlastelegging schrijffouten voorkomen, zijn die in deze weergave van de tenlastelegging door het hof verbeterd. De verdachte is door deze verbetering niet in de verdediging geschaad.

5.1

5.2

I.

Door de advocaat-generaal is onder verwijzing naar de in het requisitoir genoemde jurisprudentie betoogd dat de Nederlandse rechter ten aanzien de feiten 1 en 3 niet alleen bevoegd is met betrekking tot de uitlokkingvariant van het delict, maar ook ten aanzien van de variant waarin medeplegen wordt ten laste gelegd. De verdediging acht de argumentatie van de advocaat-generaal onvoldoende, nu de aangehaalde jurisprudentie, anders dan in de tenlastelegging tegen verdachte, slechts strafbare feiten behelst welke een directe relatie met Nederland hebben en bepleit alleen daarom al dat de Nederlandse rechter met name niet bevoegd is te oordelen over de medeplegen variant van de ten laste gelegde moord op [slachtoffer 1].

II.

De onderliggende intentie van de artikelen 2 en volgende van het Wetboek van Strafrecht is dat, naast de traditionele afbakening van nationale rechtsmacht, van een Nederlandse rechter niet in redelijkheid kan worden verwacht dat hij zich een beeld vormt over datgene dat zich in verre landen als in casu Turkije en de Verenigde Staten tussen niet-Nederlanders heeft afgespeeld. Dit geldt temeer nu de gehanteerde opsporingsmethoden door buitenlandse instanties zijn verricht. Hierdoor is het een en ander door de Nederlandse rechter niet meer op een zodanige waarde te schatten dat hij naar behoren en op basis van artikel 6 EVRM recht kan doen. Derhalve is het hof, noch - in eerste instantie - de rechtbank competent tot kennisname van de in de tenlastelegging onder 1, 2 en 3 opgenomen strafbare feiten.

III.

Ten aanzien van het onder 1 ten laste gelegde kan niet bewezen worden dat verdachte zich in Nederland bevond op het moment dat hij de verweten uitlokkings- of aansturings- of voorbereidingshandelingen verrichtte, waardoor het noodzakelijk bewijs ter vaststelling van de competentie van de Nederlandse rechter niet aanwezig is.

5.3

5.4

1.

Met betrekking tot uitlokking van een strafbaar feit geldt dat (mede) als locus delicti dient te worden beschouwd de plaats alwaar de uitlokkinghandelingen plaatsvonden.

2.

Met de rechtbank is het hof van oordeel dat de plaats waar een medepleger zijn handelingen verricht - welke plaats niet noodzakelijkerwijs dezelfde behoeft te zijn als de plaats waar de eigenlijke delictshandelingen plaatsvinden - (mede) als locus delicti dient te worden beschouwd.

3.

Eveneens neemt het hof net als de rechtbank in haar beschouwingen op het feit dat op grond van recente jurisprudentie omtrent artikel 2 van het Wetboek van Strafrecht de Nederlandse strafwet niet alleen van toepassing is op een ieder die zich in Nederland aan enig strafbaar feit schuldig maakt, maar dat daarnaast - wanneer naast in ook buiten Nederland gelegen plaatsen kunnen gelden als plaats waar een strafbaar feit is gepleegd - de Nederlandse strafwet ook van toepassing is ten aanzien van die gedragingen welke buiten Nederland zijn gepleegd

4.

De verdediging heeft aangevoerd dat de argumentatie van de advocaat-generaal met betrekking tot de vraag of de Nederlandse rechter ten deze rechtsmacht heeft onvoldoende is en dat alleen daarom al bepleit wordt dat de Nederlandse rechter niet bevoegd is. Naar 's hofs oordeel vindt het kennelijke standpunt van de verdediging dat aan argumenten van het openbaar ministerie ter onderbouwing van enige stelling - wanneer die argumenten "onvoldoende" zijn - op zich reeds rechtsgevolgen dienen te worden verbonden geen enkele steun in het recht.

5.

Voor zover de verdediging met hetgeen hiervoor onder "I." is weergegeven tevens heeft willen aanvoeren dat de Nederlandse rechter in die gevallen dat er sprake is van hetzij uitlokking gepleegd binnen Nederland van een in het buitenland gepleegd strafbaar feit hetzij van medeplegen van een in het buitenland uitgevoerd strafbaar feit waarbij de mededader (mede) binnen Nederland heeft gehandeld, alleen dan rechtsmacht heeft wanneer er tevens sprake is van een andere (nadere) directe relatie met Nederland, waarbij als voorbeelden worden genoemd handelingen te aanzien van verdovende middelen die voor Nederland bestemd zijn en oplichting van een koper in Nederland (blz 59 bovenaan van het pleidooi) dient dit - zonder nadere onderbouwing - opgeworpen verweer eveneens verworpen te worden bij gebreke van enige steun in het recht.

6.

a.

onderliggende intentie van de artikelen 2 en volgende van het Wetboek van Strafrecht mede is dat van een Nederlandse rechter niet in redelijkheid verwacht mag worden dat hij zich een beeld vormt over datgene dat zich in den vreemde tussen niet-Nederlanders heeft afgespeeld;

b.

door een dergelijke zaak toch in behandeling te nemen aan verdachte het recht op een eerlijke berechting wordt onthouden omdat een Nederlandse rechter niet in staat is datgene wat in het buitenland heeft plaatsgevonden op een zodanige waarde te schatten dat hij naar behoren en op basis van artikel 6 van het EVRM recht kan doen;

Aan deze stelling(en) wordt door de verdediging, zoals reeds hiervoor is aangegeven, de conclusie verbonden dat het hof, noch de rechtbank competent is van de aan verdachte onder 1, 2 en 3 ten laste gelegde feiten kennis te nemen. Voor de onder "a." weergegeven stelling is noch in de wet zelf noch in de wetsgeschiedenis, enig verdrag of in de jurisprudentie enig aanknopingspunt te vinden. In tegendeel, met deze - algemene - stelling strijdende competentiebepalingen zijn terug te vinden in artikel 4 van het Wetboek van Strafrecht. Het verweer ontbeert derhalve enige steun in het recht. Voor zover de verdediging met het hiervoor onder "b." vermelde heeft willen stellen dat er strijdigheid bestaat met enig beginsel van artikel 6 van het EVRM dient dit verweer zonder nadere uitleg verworpen te worden nu naast de gronden welke zijn aangevoerd teneinde het beweerdelijk ontbreken van rechtsmacht te staven geen andere gronden zijn aangevoerd, waaruit naar voren kan komen waaruit die strijdigheid zou bestaan.

7.

5.5.

De met betrekking tot de rechtsmacht door de verdediging gevoerde verweren worden mitsdien verworpen.

6.1

6.2

6.3

6.4

6.5

7.1

7.2

7.3

a.

De Nederlandse overheid wist dat uitlevering van de verdachte aan Turkije levensbedreigend was. Het bepaalde in artikel 2 EVRM brengt in dat geval met zich dat de Nederlandse overheid de noodzakelijke maatregelen dient te nemen om het gevaar voor de verdachte te verminderen. In plaats daarvan heeft het openbaar ministerie echter een strafvervolging tegen de verdachte ingesteld. Dit is in strijd met de beginselen van een behoorlijke procesorde.

Dat er levensgevaar voor de verdachte dreigde, volgt uit de omstandigheid dat de verdachte in het verleden in Turkije was gefolterd en door de Turkse overheid werd beschouwd als staatsvijand. De rechter die moest oordelen over het uitleveringsverzoek van verdachte aan Turkije werd door het Nederlandse ministerie van justitie misleid omdat de officier van justitie de opdracht kreeg de uitleveringsprocedure zo te voeren dat de verdachte in Nederland zou kunnen blijven. Nederland was derhalve op de hoogte van het gevaar voor verdachte.

b.

De CID-informatie op grond waarvan het onderzoek tegen de verdachte is opgestart, was afkomstig van de Turkse overheid en opzettelijk onjuist. Dit volgt uit de omstandigheid dat die informatie bij de CID binnenkwam vanaf 1996, dat wil zeggen vanaf het moment dat verdachte niet uitgeleverd leek te kunnen worden aan Turkije. De rechtmatigheid van het strafrechtelijk onderzoek staat op grond van dit feit ter discussie.

De verdediging heeft herhaaldelijk verzocht de CID-informanten te horen omdat het niet horen van die CID-informanten in strijd is met het beginsel van fair trial. De verdediging verzoekt wederom de CID-informanten te horen.

c.

Terwijl de Nederlandse overheid wist dat de Turkse overheid zelf onderwerp was van Engels onderzoek naar betrokkenheid van die overheid bij drugshandel en ondanks dat Nederland wist dat de Turkse overheid de verdachte beschouwde als een staatsvijand, heeft de Nederlandse justitie informatie over verdachte verstrekt aan de Turkse politie en justitie over alle feiten.

Gelet op de getuigenverklaringen van de officier van justitie [officier van justitie] en de teamleider van IRT-NON [getuige 1] gebeurde dit officieel vanaf 26 februari 1998. Volgens CID-officier [CID-officier van justitie] was dit al vanaf

1.

februari 1998. Uit de stukken blijkt echter dat op 7 januari 1998 al aan Turkije werd medegedeeld dat

[betrokkene 15] Turkije zou binnen reizen om heroïne te kopen. Ook bij het verhoor van [betrokkene 2] door de Turkse politie begin/half januari 1998 werden in Nederland afgeluisterde gesprekken tussen [betrokkene 2] en verdachte aan [betrokkene 2] voorgehouden.

Tot het onderzoeksteam van politie behoorde een vertaler van Turkse afkomst die ook Turkse en Koerdische gesprekken heeft vertaald in het Nederlands. Blijkens de verklaring van de liaisonofficier in Turkije [liaisonofficier] leverde deze vertaler gevraagd en ongevraagd informatie aan de Turkse autoriteiten over Nederlandse onderzoeken. De Nederlandse overheid moet verantwoordelijk worden gehouden voor het lekken van informatie uit het Nederlandse politieonderzoek aan de Turkse pers en Turkse overheid door deze Turkse tolk van het IRT-NON. Deze Turkse vertaler zou al vanaf 1996 informatie hebben verstrekt aan Turkije.

Door de informatieverschaffing is het bepaalde in artikel 2 EVRM, het recht op leven, en artikel 8 EVRM, het recht op privacy, geschonden.

d.

De Nederlandse overheid heeft ook processen-verbaal van telefoontaps of informatie daaruit verstrekt aan de Turkse overheid. Dit had moeten geschieden overeenkomstig de procedure van artikel 552p van het Wetboek van Strafvordering. De privacy van de betrokkene, i.c. verdachte, wordt mede door dit artikel beschermd. In strijd met vorenstaand artikel is echter door de Bredase rechtbank nagelaten de verdachte te horen. Dit dient te leiden tot nietigheid van de beschikkingen waarbij het afgeven van de processen-verbaal van telefoontaps en banden met telefoongesprekken werd toegestaan.

De informatie uit de afgeluisterde gesprekken is volgens de officier van justitie [officier van justitie] zonder enige procedure verstrekt aan Turkije. Achteraf heeft de rechter-commissaris dit toegestaan. Ook dit is onrechtmatig geschied.

Tenslotte is volstrekt onduidelijk wat er door de Nederlandse overheid is afgegeven aan de Turkse overheid. Het kan zeer gevoelige informatie betreffen.

De verdachte wordt in Turkije in de [slachtoffer 1]zaak (feit 1) en de Heroïnezaak (feit 4) vervolgd.

Er is sprake van een verregaande onzorgvuldigheid jegens de verdachte en dit moet volstrekt ontoelaatbaar worden geoordeeld.

e.

De vertalingen in opdracht van de politie zijn geschied door anonieme tolken, waaronder een tolk van Turkse afkomst -zijnde ook een opsporingsambtenaar- die gevraagd en ongevraagd informatie verstrekte aan de Turkse autoriteiten. De vertalingen van deze tolken zijn op essentiële punten onjuist.

f.

Blijkens onderzoek in opdracht van de verdediging zijn telefoontaps gemanipuleerd.

g.

Verklaringen in het dossier afgelegd in Turkije door getuigen in de heroïnezaak (feit 4) zijn verkregen door dwang en marteling. Een onafhankelijke medische rapportage over de lichamelijke gesteldheid van door de Turkse politie gehoorde getuigen is niet mogelijk.

h.

De nauwe samenwerking tussen de Nederlandse overheid en de Turkse overheid is in strijd met de wet en de erkende beginselen van een behoorlijke procesorde ex artikelen 2, 6 en 8 EVRM.

Er werd onder meer nauw samengewerkt met het hoofd van de afdeling narcotica [betrokkene 16] die later in Turkije is vervolgd ter zake van corruptie en banden had met de Turkse onderwereld.

Het gevolg van het onrechtmatige handelen van de Nederlandse overheid is dat [betrokkene 1] in Turkije is gemarteld om belastende verklaringen tegen verdachte te verkrijgen; hierdoor is het fair trialbeginsel in Nederland geschonden. Voorts wordt de verdachte dubbel vervolgd ter zake van dezelfde feiten, is onbekend welk materiaal door Nederland aan Turkije is verstrekt zodat daarbij zeer delicate zaken kunnen zitten en zijn in de [slachtoffer 5]zaak (feit 5) in Nederland afgeluisterde telefoongesprekken in Turkije aan [slachtoffer 5] voorgehouden waardoor deze alsnog een voor de verdachte belastende verklaring heeft afgelegd. Tenslotte is er sprake van een onmiddellijk dreigend levensgevaar voor de verdachte en zijn familie en is de verdachte met het oog daarop opgesloten in de EBI. Door het in de EBI heersende regime heeft de verdachte in vier jaar geen contact gehad met zijn moeder en jongste kind en zijn er problemen bij de voorbereiding van de verdediging.

Deze verregaande onzorgvuldigheden jegens de verdachte dienen te leiden tot niet-ontvankelijkheid van het openbaar ministerie in zijn vervolging.

7.4

-

ad a: De verdediging acht het in strijd met de beginselen van een behoorlijke procesorde dat het openbaar ministerie tegen de verdachte een strafvervolging heeft ingesteld. Het hof verwerpt dat verweer. Het gevaar dat voor de verdachte bestond in Turkije en dat uiteindelijk na een vonnis in kort geding in de weg heeft gestaan aan zijn feitelijke uitlevering aan Turkije, brengt niet met zich dat de verdachte in Nederland niet zou kunnen worden vervolgd ter zake van beweerdelijk door hem in Nederland of mede in Nederland gepleegde strafbare feiten.

Het openbaar ministerie heeft een zelfstandige bevoegdheid tot het instellen van een strafvervolging tegen een verdachte en is in beginsel daarin vrij. In de onderhavige strafzaak is ter terechtzitting niet aannemelijk geworden dat de officier van justitie in de gegeven omstandigheden in redelijkheid niet kon besluiten tegen de verdachte een strafvervolging in te stellen. Tegen de verdachte bestond immers de verdenking dat hij zich in Nederland had schuldig gemaakt aan meerdere zeer ernstige strafbare feiten. Het instellen van een strafvervolging terzake van die feiten is gelet op de bijzonder ernst daarvan niet disproportioneel te achten. Ook overigens kan die beslissing niet als onjuist worden aangemerkt.

-

ad b: Het verzoek van de verdediging om de CID-informanten te horen wordt door het hof afgewezen. Reeds ter terechtzitting van dit hof op 18 juli 2001 en op 15 oktober 2001 heeft de toenmalige raadsman van verdachte aan het hof verzocht de betreffende informanten als getuigen te horen. Het hof heeft die verzoeken gemotiveerd afgewezen. Thans volstaat het hof met het verwijzen naar die beslissingen. Door de verdediging zijn geen nieuwe feiten of omstandigheden aangevoerd die tot een andere beslissing van het hof zouden dienen te leiden.

Met betrekking tot het vergaren van informatie zijn zowel ter terechtzitting in hoger beroep als door de rechter-commissaris belast met de behandeling van strafzaken in de arrondissementsrechtbank te Breda aan de CID-officier van Justitie [CID-officier van justitie] en de CID-chefs [CID-chef] en [CID-chef] en de zaaksofficier van justitie [officier van justitie] op indringende wijze vragen gesteld. Uit die verhoren, waarbij ook de verdediging in de gelegenheid is geweest vragen te stellen, is niet naar voren gekomen dat er bij het vergaren van de informatie zou zijn gehandeld in strijd met enige rechtsregel. Ter terechtzitting van het hof is op 18 juli 2001 reeds beslist dat uit de verhoren van voornoemde personen op geen enkele wijze naar voren is gekomen dat de CID-informatie op grond waarvan het gerechtelijk onderzoek is geopend onbetrouwbaar zou zijn. Het hof blijft bij die beslissing. De stelling van de verdediging dat de CID-informatie afkomstig was van de Turkse overheid en door die overheid opzettelijk onjuist zou zijn verstrekt via de betreffende CID-informanten is op geen enkele wijze aannemelijk geworden. De enkele omstandigheid dat het binnenkomen van die informatie zou zijn samengevallen met de verwachting dat verdachte niet aan Turkije zou kunnen worden uitgeleverd is daartoe onvoldoende.

ad c. Volgens de verdediging is door het verschaffen van informatie door de Nederlandse overheid aan de Turkse overheid het door artikel 2 EVRM beschermde recht op leven van verdachte en het door artikel 8 EVRM beschermde recht op privacy van verdachte geschonden. Door de verdediging is niet aangegeven welke informatie door de Nederlandse politie of justitie aan de Turkse overheid zou zijn verstrekt. Blijkens het verweer was de verdachte al voor het in Nederland verrichte onderzoek een staatsvijand en ter terechtzitting is niet aannemelijk geworden dat die omstandigheid door het onderzoek is veranderd of verergerd.

In het kader van Nederlandse verzoeken om rechtshulp hebben er in Turkije verhoren plaatsgevonden door de Turkse politie in aanwezigheid van Nederlandse verbalisanten en zijn er door de Turkse politie processen-verbaal verstrekt. De in het kader van die rechtshulp gegeven informatie aangaande het in Nederland lopende onderzoek tegen verdachte kan niet als onrechtmatig verstrekt worden aangeduid. Niet valt in te zien dat het openbaar ministerie door het in het in het kader van een rechtshulpverzoek, welk verzoek betrekking had op een onderzoek naar ernstige strafbare feiten, verstrekken van informatie aan de aangezochte staat een ontoelaatbare inbreuk zou hebben gemaakt op door artikel 2 en 8 EVRM beschermde rechten van verdachte. Door of namens de verdachte zijn geen bijzondere omstandigheden aangevoerd die tot een ander oordeel van het hof zouden moeten leiden.

Voorzover al aannemelijk is geworden dat er daadwerkelijk informatie, die door de Nederlandse politie en justitie was verkregen in het kader van het opsporingsonderzoek tegen de verdachte, aan de Turkse overheid of media is verstrekt, is ter terechtzitting niet aannemelijk geworden dat het openbaar ministerie verantwoordelijk moet worden gehouden voor het verstrekken van die informatie door een onbekend gebleven persoon of instantie. De verdediging heeft aangevoerd dat dit zou zijn geschied door een Nederlandse politieambtenaar van Turkse afkomst die in het opsporingsonderzoek als tolk zou hebben gefungeerd, maar heeft deze bewering niet afdoende onderbouwd.

Voorzover de bedoelde informatie niet is verstrekt in het kader van het onderzoek naar de aan de verdachte ten laste gelegde strafbare feiten, kan het onregelmatige verstrekken van die informatie niet leiden tot de niet-ontvankelijkheid van het openbaar ministerie in de vervolging van de in de onderhavige strafzaak ten laste gelegde feiten.

De informatieverstrekking door de Nederlandse politie aan de Turkse politie op 7 januari 1998 betreffende het heroïnetransport door [betrokkene 15], betrof zogenaamde sturingsinformatie waarin de naam van verdachte niet is genoemd. Deze informatieverstrekking voldoet aan het bepaalde in artikel 18, eerste lid, (oud) van de Wet Politieregisters juncto artikel 13 (oud) van het Besluit Politieregisters. Ingevolge deze bepalingen kunnen uit een politieregister gegevens worden verstrekt aan politieautoriteiten in een ander land indien dit noodzakelijk is ter voorkoming van een ernstig en dreigend gevaar of ter opsporing van een misdrijf waardoor de rechtsorde in dat land ernstig is geschokt. Naar het oordeel van het hof is, gelet op de grote hoeveelheid heroïne waar het om handelde, daarvan sprake. Dat de Nederlandse politie onrechtmatig of onzorgvuldig gegevens over de verdachte heeft verstrekt aan de Turkse politie is derhalve niet aannemelijk geworden.

ad d. Ter terechtzitting is aannemelijk geworden dat bij het verstrekken van Nederlandse processen-verbaal van telefoontaps of informatie daaruit aan de Turkse overheid de verdachte door de rechtbank te Breda niet als belanghebbende is gehoord. Dit kan evenwel niet tot niet-ontvankelijkheid leiden van het openbaar ministerie in zijn strafvervolging van verdachte terzake van de ten laste gelegde feiten omdat ter terechtzitting niet aannemelijk is geworden dat deze Nederlandse processen-verbaal of de informatie daaruit aan Turkije is verstrekt in het kader van het Nederlandse onderzoek naar de aan de verdachte ten laste gelegde feiten. Ook is ter terechtzitting niet aannemelijk geworden dat die op deze wijze aan Turkije verstrekte informatie ook weer als informatie in Nederland is teruggekomen.

Door de verdediging is nog aangevoerd dat de verdachte op basis van de verstrekte informatie in Turkije wordt vervolgd terzake van de in de onderhavige strafzaak onder 1 en onder 4 ten laste gelegde feiten. Voorzover het al juist is dat terzake van die feiten in Turkije tegen de verdachte een strafzaak aanhangig is gemaakt, is het in ieder geval ter terechtzitting niet aannemelijk geworden dat de verdachte terzake van het onder 1 en onder 4 ten laste gelegde in Turkije onherroepelijk is veroordeeld.

ad e. Aan de verdachte is door de rechtbank te Breda de gelegenheid geboden de bandopnamen van de afgeluisterde telefoongesprekken te beluisteren en te vergelijken met de tapverslagen van de politie. Aan hem zijn de bandopnamen ter beschikking gesteld. De verdediging heeft derhalve voldoende mogelijkheden gehad om de juistheid van de vertalingen te onderzoeken en heeft dat blijkens het verhandelde ter terechtzitting ook gedaan. Het verblijf van de verdachte in de EBI te Vught heeft dit onderzoek voor de verdediging weliswaar bemoeilijkt, maar niet onmogelijk gemaakt. Ter terechtzitting in hoger beroep zijn de door de rechtbank tot bewijs gebezigde telefoongesprekken door de voorzitter integraal voorgehouden en door de tolken vertaald. Van een schending van het recht van verdachte op een eerlijk proces of van het recht van verdachte op een vertaling van tapverslagen in een taal die hij begrijpt, neergelegd in artikel 6 EVRM, is naar het oordeel van het hof geen sprake.

Over de werkwijze van de politietolken zijn de officier van justitie [officier van justitie] en de teamleider [getuige 1] gehoord. Met name aan de laatste zijn ook door de verdediging bij meerdere gelegenheden op indringende wijze vragen gesteld. Uit de getuigenverklaringen blijkt dat de politietolken op zorgvuldige wijze zijn geselecteerd. Hun deskundigheid is onderzocht. Ook de wijze waarop de afgeluisterde telefoongesprekken zijn vertaald, acht het hof voldoende zorgvuldig. Blijkens de verklaring van de getuige [getuige 1] werden, als bij het teamoverleg duidelijk werd dat het om cruciale gesprekken ging, belangrijke gesprekken door twee andere tolken opnieuw en afzonderlijk vertaald, waarna overleg plaatsvond over de uiteindelijke vertaling. Gelet op de enorme hoeveelheid afgeluisterde telefoongesprekken kan niet verwacht worden dat elk telefoongesprek op een dergelijk arbeidsintensieve manier werd uitgeluisterd en besproken. De rechter-commissaris heeft de vertalingen van een aantal gesprekken aan een nauwkeurig onderzoek onderworpen. Uit dat onderzoek is gebleken dat de vertalingen op essentiële punten overeenkwamen. Ook ter terechtzitting in hoger beroep heeft het hof vastgesteld dat de vertalingen op belangrijke punten overeenkomen met de vertalingen van enkele gesprekken door een door de rechter-commissaris benoemde tolk en met gebeurtenissen die zich blijkens de stukken in het dossier in en buiten Nederland hebben afgespeeld. Dat er bij een aantal gesprekken verschillen zijn geconstateerd, doet niet af aan de vaststelling van het hof dat bij de vertaling van de telefoongesprekken voldoende zorgvuldigheid is betracht. De opmerking van de deskundige [docent Koerdisch] in zijn brief aan de raadsvrouwe van 13 maart 2002, inhoudende dat het meest positieve dat hij over het werk van de politietolken kan zeggen is dat de door hen gemaakte transcriptie vaak slordig is en de vertaling onvolledig, doet hieraan niet af. Tegenover de rechter-commissaris heeft de deskundige zich op 5

januari 2000 niet in dergelijke zin uitgelaten over het werk van de politietolken. Bovendien hebben de politietolken in een kort tijdsbestek zeer veel gesprekken moeten vertalen zodat onnauwkeurigheden niet uit te sluiten zijn. Echter, zoals hiervoor al is weergegeven, heeft het hof bij het onderzoek ter terechtzitting vastgesteld dat de vertalingen van de politietolken voldoen aan de daaraan in het licht van het onderhavige strafzaak te stellen eisen.

Dat één van de tolken in opdracht van de Turkse overheid doelbewust telefoongesprekken onjuist zou hebben vertaald is ter terechtzitting niet aannemelijk geworden. Van sturing bij de vertaling door rechercheurs is ter terechtzitting evenmin gebleken. In ieder geval zijn de cruciale gesprekken door telkens drie tolken onafhankelijk van elkaar vertaald, waardoor de betrouwbaarheid van de tapverslagen afdoende werd gewaarborgd.

In dit kader verwijst het hof naar hetgeen hieromtrent bij de bijzondere overwegingen onder punt 10 door het hof wordt overwogen.

ad f. Ter terechtzitting is niet aannemelijk geworden dat de telefoongesprekken zijn gemanipuleerd. De vaststelling dat het technisch mogelijk is om telefoontaps te manipuleren is onvoldoende om aannemelijk te achten dat dit ook is gebeurd. Dit laatste is gelet op de praktische uitvoerbaarheid van manipulatie van een zeer grote hoeveelheid gesprekken als in de onderhavige strafzaak ook onwaarschijnlijk.

Door drs. A.P.A. [deskundige NFI] is uitgebreid onderzoek verricht naar manipulatie van telefoontaps. Hij concludeerde in zijn rapport d.d. 22 december 2000 dat het uitgevoerde onderzoek naar de aard van de door de verdediging ten aanzien van de onderzochte opnamen genoemde onregelmatigheden geen steun geeft aan de stelling dat deze opnamen op enigerlei wijze zijn gemanipuleerd en dat ook overigens bij het overwegend auditieve onderzoek van de onderzochte opnamen geen indicaties zijn aangetroffen die steun geven aan de stelling dat er van manipulatie sprake zou zijn. Ter terechtzitting in hoger beroep zijn door de verdediging aan drs. A.P.A. [deskundige NFI] vele vragen gesteld. Hij heeft bij die gelegenheid volhard in zijn conclusie als deskundige dat hij bij het onderzoek van de door de verdediging geselecteerde gesprekken geen indicaties heeft gevonden voor manipulatie van die gesprekken. Door de verdediging zijn geen feiten of omstandigheden aangevoerd die het hof aanleiding geven te twijfelen aan de deskundigheid van drs. A.P.A. [deskundige NFI] of aan de juistheid van zijn bevindingen. Voor wat betreft de via het digitale systeem afgeluisterde telefoongesprekken heeft ook het hoofd van de tapkamer te Apeldoorn [hoofd tapkamer] verklaard dat hem van manipulatie van gesprekken niet is gebleken.

Een door de verdediging uitgelicht gesprek van 1 december 1997 is op verzoek van de advocaat-generaal nader onderzocht door drs. [deskundige NFI] en die met betrekking tot zijn bevindingen op 10 april 2002 een rapport uitgebracht. Ook dit onderzoek leverde geen enkele aanwijzing op voor enigerlei vorm van manipulatie of montage. In voornoemde onderzoeken zijn de opmerkingen van de verdediging over tikken en achtergrondgeluiden en dergelijke betrokken. Gelet op de bevindingen van drs. A.P.A. [deskundige NFI], is het ontbreken van contranummers ook onvoldoende om manipulatie aan te nemen.

Dat Nederland geen controle zou hebben over het functioneren van de tapkamers doordat er in Nederland geen kennis bestaat van de uit Israël afkomstige software is, voorzover dit al juist zou zijn, onvoldoende om aan te nemen dat er met telefoontaps is gemanipuleerd. Uit het onderzoek van de afgeluisterde telefoongesprekken zijn voor die veronderstelling, zoals gezegd, geen feitelijke aanwijzingen gevonden en de inhoud van de gesprekken komt ook veelal overeen met gebeurtenissen die zich in werkelijkheid hebben afgespeeld.

In dit kader verwijst het hof naar hetgeen hieromtrent bij de bijzondere overwegingen onder punt 10 door het hof wordt overwogen.

ad g. Dat verklaringen afgelegd in de heroïnezaak zouden zijn verkregen door dwang en marteling kan, voorzover deze stelling al juist zou zijn, het openbaar ministerie niet worden aangerekend, nu die verhoren hebben plaatsgevonden in Turkije en zijn afgenomen door Turkse politieambtenaren. Ter terechtzitting is niet aangevoerd of aannemelijk geworden dat door of vanwege het openbaar ministerie opdracht zou zijn gegeven om getuigen te martelen of onder druk te zetten of dat het openbaar ministerie wist of redelijkerwijs had moeten weten dat de betreffende getuigenverklaringen door marteling of dwang waren verkregen.

ad h. Zoals door de advocaat-generaal naar voren is gebracht, zijn Nederland en Turkije beide partij bij het Europees Verdrag aangaande de wederzijdse rechtshulp in strafzaken en het aanvullend protocol bij dit verdrag. Nederland is op grond van dit verdrag verplicht met Turkije samen te werken. Het onderzoek naar de beweerdelijk in Nederland door verdachte gepleegde ernstige misdrijven, waarvan de uitvoering geheel of gedeeltelijk plaatsvond in Turkije, maakte het onvermijdelijk dat het openbaar ministerie contact zocht met de Turkse autoriteiten. Uit het onderzoek ter terechtzitting is gebleken, met name ook gelet op de getuigenverklaringen van de zaaksofficier van justitie [officier van justitie], dat daarbij de vereiste behoedzaamheid in acht is genomen. Dat door of vanwege het openbaar ministerie zou zijn gelekt naar de Turkse overheid of pers is ter terechtzitting niet aannemelijk geworden.

Het hof acht de bepalingen van de artikelen 2, 6 en 8 EVRM niet geschonden. Dat achteraf is gebleken dat tegen een van de politiefunctionarissen met wie in Turkije contact is gezocht in Turkije een strafrechtelijk onderzoek is ingesteld, doet aan het vorenstaande niet af, nu niet aannemelijk is geworden dat het openbaar ministerie vooraf op de hoogte was of had moeten zijn van de strafbare feiten waaraan deze politiefunctionaris zich schuldig zou hebben gemaakt.

7.5

7.6

7.7

1.

in de periode van 28 oktober 1997 tot en met 9 november 1997 in Nederland en te Istanbul, tezamen en in vereniging met anderen, opzettelijk en met voorbedachten rade [slachtoffer 1] van het leven heeft beroofd;

verdachte heeft tezamen en in vereniging met anderen in Nederland die moord beraamd;

verdachte heeft instructies en/of opdrachten met betrekking tot dat misdrijf gegeven en laten geven aan met name ene [betrokkene 1] en ene [betrokkene 2] en aan ene [medeverdachte] en aan een niet nader bekende man uit [plaatsnaam];

één van verdachtes mededaders heeft op 9 november 1997 in [plaatsnaam 2], opzettelijk en na kalm beraad en rustig overleg, met een pistool, althans een schietwapen één kogel op het hoofd van die [slachtoffer 1] afgevuurd,

tengevolge waarvan die [slachtoffer 1] is overleden;

2.

in de periode van 25 oktober 1997 tot en met 27 januari 1998 in Nederland, door het verschaffen van inlichtingen en/of beloften [betrokkene 3] en andere personen heeft gepoogd te bewegen een misdrijf te begaan, te weten het (in Kentucky, USA) tezamen en in vereniging, opzettelijk en met voorbedachten rade een ander of anderen, te weten [slachtoffer 2] en/of een groep of groepen van personen, die op tijdstippen in genoemde periode ter beveiliging of afscherming van die [slachtoffer 2] op diens werklocatie begeleidde(n), van het leven beroven;

verdachte heeft toen en daar gegevens met betrekking tot die [slachtoffer 2] (met name het adres van diens werkplek en telefoonnummer en het faxnummer behorend bij die werkplek en een kopie van de identiteitskaart van die [slachtoffer 2]) aan die [betrokkene 3] en/of één of meer anderen verstrekt en/of laten verstrekken

en aan die [betrokkene 3] en/of één of meer anderen betaling van een geldsom als beloning voor die te plegen moord beloofd;

3.

in de periode van 22 november 1997 tot en met 30 november 1997 in Nederland en te Istanbul tezamen en in vereniging met anderen, opzettelijk een persoon genaamd [slachtoffer 3] (alias [alias 1]) wederrechtelijk van de vrijheid heeft beroofd, met het oogmerk anderen, te weten familieleden van die [slachtoffer 3] te dwingen iets te doen, te weten het betalen van een schuld,

hebbende hij, verdachte, en zijn mededaders deze vrijheidsberoving beraamd en

hebbende hij, verdachte, opdracht gegeven aan personen om een locatie ten behoeve van die wederrechtelijke vrijheidsberoving te regelen en

hebbende één van zijn mededaders aangegeven dat gijzelhouders voor de uitvoering van het misdrijf beschikbaar waren en

hebbende hij, verdachte, en zijn mededaders afspraken inzake de regievoering met betrekking tot de gijzeling gemaakt en

hebbende hij, verdachte, en één van zijn mededaders overleg gevoerd met betrekking tot de tijdens de gijzeling te voeren onderhandelingen met de familieleden van die [slachtoffer 3] en

hebbende hij, verdachte toezeggingen gedaan die kosten ter financiering van de (voorbereidingen van) dat feit voor zijn rekening te nemen en

hebbende hij, verdachte, personen opdracht gegeven om die [slachtoffer 3] in een pand vast te houden en te verhinderen dat die [slachtoffer 3] dat pand kon verlaten en

hebbende hij, verdachte, en één van zijn mededaders die [slachtoffer 3] onder valse voorwendselen naar een restaurant ("[naam restaurant]") gelokt of laten lokken (waar hij zou kunnen worden ontmoet en/of vanwaar hij zou kunnen worden weggevoerd) en

hebbende zijn mededaders die [slachtoffer 3] vastgehouden in een pand en verhinderd dat die [slachtoffer 3] dat pand vrijelijk kon verlaten;

4.

in de periode van 9 november 1997 tot en met 9 januari 1998 in Nederland, om een feit als bedoeld in het vierde lid van artikel 10 van de Opiumwet, te weten het opzettelijk binnen het grondgebied van Nederland brengen van ongeveer 20 kilogram heroïne (diacetylmorfine), zijnde heroïne (diacetylmorfine) een middel vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst I (niet zijnde een hoeveelheid van 20 kg heroïne bestemd voor [betrokkene 4]), voor te bereiden en te bevorderen anderen heeft getracht te bewegen om dat feit te plegen, hebbende hij, verdachte, opzettelijk met betrekking tot die heroïne instructies verstrekt aan zich in Turkije bevindende personen (met name aan [betrokkene 2]) en contacten gelegd met één koerier, één en ander om tot het binnen het grondgebied van Nederland brengen van die heroïne te komen;

5.

in de periode van [periode] 1998 in Nederland door misbruik van gezag en door het verschaffen van inlichtingen heeft gepoogd een ander, te weten [medeverdachte], te bewegen een misdrijf te begaan, te weten het tezamen en in vereniging met een ander of anderen, opzettelijk en met voorbedachten rade anderen, te weten [slachtoffer 4] en [slachtoffer 5] van het leven beroven, hierin bestaande dat verdachte

aan [medeverdachte] het door verdachte veronderstelde oogmerk/voornemen van die [slachtoffer 5] en [slachtoffer 4], te weten de uitvoering van de liquidatie van hem, verdachte, heeft kenbaar gemaakt en

aan die [medeverdachte] opdracht heeft gegeven samen en in vereniging met een of meer anderen, die [slachtoffer 5] en/of [slachtoffer 4] van het leven te beroven en

die [medeverdachte] informatie heeft verstrekt met betrekking tot de wijze waarop het om het leven brengen van die [slachtoffer 5] en [slachtoffer 4] kon/moest worden voorbereid en uitgevoerd;

6.

in de periode van 22 september 1997 tot en met 27 maart 1998 in Nederland tezamen en in vereniging met anderen heeft deelgenomen aan een organisatie, die mede bestond uit [medeverdachte] en [betrokkene 3] en [betrokkene 2] en ene [betrokkene 1], welke organisatie tot oogmerk had het plegen van moord en wederrechtelijke vrijheidsberoving en gijzeling (strafbaar gesteld in de artikelen 289, 282 en 282a van het Wetboek van Strafrecht) en het binnen het grondgebied van Nederland brengen van heroïne en het plegen van strafbare voorbereidingen van het binnen het grondgebied van Nederland brengen van heroïne, van welke organisatie verdachte feitelijk bestuurder was.

Het hof acht niet wettig en overtuigend bewezen hetgeen aan de verdachte onder 1 primair, onder 2, onder 3 primair, onder 4, onder 5 primair en onder 6 meer of anders ten laste is gelegd dan hierboven als bewezen is aangenomen, zodat de verdachte daarvan moet worden vrijgesproken.

10.1

10.2

10.3

10.3.1

10.3.2

10.3.3

10.3.4

10.3.5

25.

mei 1999): "Er is gevraagd of de tolken het dialect van het Koerdisch dat in de tapgesprekken gesproken wordt, konden begrijpen. Alle drie de tolken hebben een gedegen kennis van het Koerdisch (Kurmanci). Er is ook aan de tolken gevraagd of zij de tapgesprekken begrepen. Verder hebben de tolken elkaar onderling gecontroleerd of ieder van hen het Kurmanci beheerst" en als reactie op de vraag hoe een vertaling/interpretatie van een tapgesprek tot stand komt: "Tapgesprekken worden als regel dagelijks uitgewerkt, meestal zo'n halve dag nadat de gesprekken gevoerd zijn. Soms worden ze real time uitgeluisterd, bijvoorbeeld bij een gijzeling, bij aansturing van een OT of kort voor de aanhouding van de verdachte. De uitwerking geschiedt door een tolk en een verbalisant gezamenlijk. De tolk is verantwoordelijk voor de vertaling. Hij stelt die vast aan de hand van de woorden die hij hoort in de context van de zin en de rest van het gesprek dat hij hoort en de context van wat hij hoort. Dit laatste kan zijn eerdere gesprekken. De verbalisant bepaalt mede of gesprekken letterlijk vertaald moeten worden of dat ze moeten worden samengevat. Hij is vooral belast met de interpretatie van de vertaling die door de tolk is vastgesteld. Hij doet dit mede aan de hand van informatie van buiten de tekst. Ik probeer u het duidelijk te maken aan de hand van het gesprek A1-1. Een tolk vertaalt dit gesprek. Heeft hij de vertaling vastgesteld dan wordt die later niet aangepast om een betekenis van het gesprek te krijgen die past bij later bekend geworden feiten. Bijvoorbeeld in het gesprek is sprake van het woord "tuin". Deze vertaling is al direct gegeven bij de eerste uitwerking van het gesprek en niet later nadat bekend werd dat iemand ([slachtoffer 1]) vermoord was in een theetuin. In het teamoverleg wordt vervolgens gesproken over de betekenis van de vastgestelde vertaling. Dit gebeurt aan de hand van de tekst zelf en aan de hand van informatie van buiten de tekst. Wordt op een gegeven moment

duidelijk dat een gesprek een cruciaal belang heeft dan wordt het gesprek door twee andere tolken opnieuw en afzonderlijk vertaald. Zij luisteren onafhankelijk van elkaar het gesprek uit, maken aantekeningen indien het gesprek van enige omvang is; vergelijken met drieën hun vertaling; inventariseren de verschillen en stellen in het bijzijn van een opsporingsambtenaar, gedrieën de vertaling vast. Het is bij mijn weten bij het IRT Noord en Oost Nederland nooit voorgekomen dat de tolken er onderling niet uit konden komen."

In een aanvullend proces-verbaal d.d. 10 april 2002 (bijlage 9 bij repliek) wordt die deskundigheid nog eens nader geadstrueerd. Volgens hoofdinspecteur [verbalisant 5], werkzaam bij het Kernteam Noord en Oost Nederland, geldt het volgende: "De afgeluisterde en opgenomen telefoongesprekken, gevoerd in de Turkse en Koerdische taal, werden tijdens het onderzoek T-09 ([verdachte]) vertaald en uitgevoerd door drie tolken van Turks/Koerdische afkomst. De tolken 1, 2 en 3 hebben aldus een jarenlange ervaring als "taptolk" en werkten naast het Kernteam Noord en Oost Nederland ook als tolk voor andere instanties."

10.3.6

10.3.7

10.3.8

10.3.9

10.3.10

10.3.11

10.3.12

10.3.13

10.4

-

De verklaring van verdachte afgelegd bij de rechter-commissaris op 13 januari 1999, waaruit naar voren komt dat hij zelf deelneemt aan tapgesprek A-1-1 op 9 november 1997, 17.16 uur. Dit gesprek wordt gevoerd via de mobiele aansluiting [telefoonnummer].

-

Tapgesprek A-1-25 waarin een persoon aangeduid als [verdachte] uitbelt via de mobiele telefoonaansluiting [telefoonnummer 2] en zijn huidige telefoonnummer [telefoonnummer 3] doorgeeft aan [betrokkene 18] (dossierpagina 293).

-

De verklaring van [betrokkene 15] (dossierpagina's 1454 e.v.) voor zover inhoudende dat [betrokkene 2] belt met verdachte en dat hij, [betrokkene 15], toen ook met verdachte, die hij kent, heeft gesproken, welke conversatie naar 's hofs oordeel, gelet op hetgeen wordt besproken, correspondeert met tapgesprek A-6-103 (dossierpagina's 1261 e.v.).

-

De verklaring van [slachtoffer 5] (dossierpagina 2297) met betrekking tot een tapgesprek d.d. 18 februari 1998, 23.38 uur (tapgesprek A-8-6 waarbij werd ingebeld op mobiele telefoonaansluiting [telefoonnummer 3], vanaf telefoonnummer [telefoonnummer 4], dossier pagina 2185), in welke verklaring hij aangeeft op de vraag wie er aan dat gesprek deelnamen, dat [medeverdachte] heeft getelefoneerd, dat [medeverdachte] heeft gezegd dat degene waarmee hij sprak [verdachte] was, en dat hij, [slachtoffer 5], ook heeft deelgenomen aan dat gesprek.

-

De omstandigheid dat de taptolken, in de tapverbalen, waarin zij als invoerders met code worden vermeld, al dan niet in combinatie met elkaar, verdachte steeds aanduiden als (dezelfde) persoon, die zij horen spreken via de verschillende mobiele telefoonaansluitingen die kennelijk bij verdachte in gebruik zijn, zoals onder andere de hiervoor genoemde [telefoonnummer], [telefoonnummer 2] [telefoonnummer 3]. In dit verband wijst het hof naar de verklaring van getuige [getuige 1] afgelegd tegenover de rechter-commissaris op 11 en 12 maart 1999, voorzover inhoudende -zakelijk weergegeven-:

"In het [verdachte]-onderzoek wordt gebruik gemaakt van beëdigde tolken en vertalers. Sommigen daarvan zijn van Turkse afkomst. Indien sprake is van een cruciaal tapgesprek, dan wordt dit gesprek in totaal door drie tolken beluisterd en vertaald. U kunt zien in het dossier welke gesprekken door drie tolken beluisterd en vertaald zijn. In dat geval staat er onder het kopje "invoerder" drie cijfers met daartussen schuine strepen. Iedere tolk heeft namelijk een eigen cijfer (en naar het hof begrijpt ook letters) als code.

De taptolken hebben ook stemherkenningen verricht. Alle taptolken waren grotendeels bij de teambesprekingen aanwezig. De procedure bij de stemherkenning is dat drie verschillende tolken onafhankelijk van elkaar gevraagd wordt of zij een bepaalde stem herkennen. Als dit zo is dan wordt ervan uitgegaan dat de stem afkomstig is van de persoon die door de tolken herkend is aan zijn stem. De tolken hebben geen speciale opleiding gevolgd voor stemherkenning. Deze opleiding is er ook niet. Zij hebben de vaardigheid opgedaan door de grote ervaring die zij op dit gebied hebben. Tot nu toe hebben de tolken er bij stemherkenningen niet naast gezeten. Een maal is er in de 4M-zaak door het Gerechtelijk Lab op natuurwetenschappelijke basis nagegaan of een stem inderdaad afkomstig was van de persoon die door de tolken werd aangewezen. De uitslag van het onderzoek was dat de tolken de stem goed herkend hadden."

Voorts wijst het hof in dit verband naar de tot bewijs gebezigde verklaring van [getuige 1] als vermeld op dossierpagina 185.

10.5

-

het proces-verbaal nr. 9803027-1-N, opgemaakt door [verbalisant 3] en [verbalisant 4] op 9 december 1999, met de daarbij behorende bijlagen met betrekking tot dossier 1 en 3 tot en met 8.

-

het proces-verbaal opgemaakt door [verbalisant 5], zoals in incomplete vorm overgelegd door de advocaat-generaal bij repliek (bijlage 18).

-

het proces-verbaal opgemaakt door [verbalisant 6] op 7 mei 2002 en de daarbij behorende schriftelijke reacties van KPN- en Ben Security.

Uit de inhoud van genoemde stukken leidt het hof af:

-

dat verdachte in de periode 25 oktober 1997 tot en met 13 november 1997 vrijwel dagelijks uitgaande gesprekken voerde;

-

dat uitgaande gesprekken alleen kunnen worden geregistreerd en getapt indien deze in Nederland worden gevoerd;

-

dat uit de inhoud van bij verdachte in genoemde periode regelmatig inkomende gesprekken kan worden afgeleid dat hij toen in Nederland verbleef;

-

dat bovendien in de periode na 13 november 1997 tot en met 19 februari 1998 de door verdachte met grote regelmaat gevoerde gesprekken uitsluitend verliepen, voor zover geregistreerd, via in Nederland gelegen basisstations.

Op grond van het vorenstaande komt het hof tot de slotsom dat bewezen is dat verdachte zodanig in Nederland aan de in dit kader bedoelde tapgesprekken heeft deelgenomen, dat bewezen is dat hij de ten laste gelegde feiten (ook) in Nederland heeft begaan.

10.6

10.6.1

-

verdachte wordt op de hoogte gehouden van de uitvoering van de opdracht. Als blijkt dat [slachtoffer 1] op

9.

november 1997 's middags om 16.25 uur in een theetuin in Istanbul wordt vermoord, wordt verdachte kort daarna, om 17.16 uur, door [betrokkene 1] gebeld dat de "opdracht" in de tuin was uitgevoerd, waarop verdachte verheugd reageert (tapgesprek A-1-1). Tijdens het verhoor bij de rechter-commissaris op 13 januari 1999 met betrekking tot dit gesprek verklaart verdachte overigens dat hij met iemand over deze moord heeft gesproken op een tijdstip dat nog geen sprake kan zijn van publicatie in een krant, terwijl hij eerder in het verhoor aangeeft dat het gesprek gaat over hetgeen in een krant is verschenen over de moord op [slachtoffer 1].

-

verdachte geeft opdracht dat over deze zaak niet mag worden gesproken (tapgesprek A-1-3).

-

er worden details over de zaak in uitgewisseld.

-

er is sprake van de eerloze Sakkali (man met de baard) (tapgesprek A-1-4), terwijl op de foto van het slachtoffer in de Hürriyet (dossierpagina 356) een persoon te zien is met een volle baard.

-

er is eenmaal op het slachtoffer geschoten (tapgesprek), hetgeen overeenstemt met een ter zake opgemaakte medische verklaring (één inschotverwonding, dossierpagina 349)

-

er worden bijzonderheden over de liquidatie besproken. Er wordt aangegeven dat het contract op de werkplaats was en dat daarbij één keer op hem was geschoten. (tapgesprek A-1-5). Dat het de werkplaats was van het slachtoffer blijkt uit eerdergenoemd artikel in de Hürriyet, waarin wordt vermeld dat [slachtoffer 1] de theetuin exploiteerde (dossierpagina 355).

Het hof is op grond van het vorenstaande van oordeel dat tot medeplegen van moord kan worden geconcludeerd. De betrokkenheid van verdachte bestond uit het geven van opdrachten met betrekking tot de moord en het aansturen van de uiteindelijke dader. Het hof is van oordeel dat tussen verdachte, die in Nederland verbleef, en [betrokkene 1], [betrokkene 2] en de pleger van het feit, een zeer nauwe samenwerking heeft bestaan, die op niets anders dan de dood van [slachtoffer 1] gericht kon zijn. Verdachte moet dan ook als mededader worden aangemerkt en daaraan doet niet af dat verdachte bij de moord niet lijfelijk aanwezig was.

10.6.2

10.6.3.Dossier

10.6.4.

Dossier 6/ Feit 4 ("Heroïnezaak")

Uit de telefoontaps in dossier 6 leidt het hof af, gelet op de tijdstippen waarop de daarin opgenomen gesprekken werden gevoerd en de informatie die door de betrokken gespreksdeelnemers wordt uitgewisseld in combinatie met onder andere de voor verdachte belastende verklaringen van [betrokkene 2] en [betrokkene 15], afgelegd op 13 respectievelijk 14 januari 1998 tegenover de Turkse politie, op 16 januari 1998 tegenover officier van justitie [naam] en op 16 januari 1998 tegenover rechter [naam], deze laatste voor zover zij inhouden in hoeverre de eerdergenoemde verklaringen juist zijn, dat de telefoontaps betrekking hebben op het bewezen verklaarde en de rol van de verdachte daarin.

Dat de tot bewijs gebezigde verklaringen van [betrokkene 2] en [betrokkene 15] niet als zodanig bruikbaar zijn, omdat ze onder druk (marteling) tot stand zijn gekomen, zoals dit door de verdediging is gesteld, is uit het onderzoek ter terechtzitting niet aannemelijk geworden.

In de eerste plaats wijst het hof er op dat in die verklaringen niet wordt gerept over dwang of marteling. Voorts wijst het hof in dit verband op het verslag van medisch onderzoek d.d. 30 april 1998, opgemaakt door forensisch geneeskundige [geneeskundige], bijlage D-6-40, dossierpagina 1490, inhoudende:

"

REPUBLIEK TURKIJE

MINISTERIE VAN JUSTITIE

Presidium Gerechtelijke Geneeskunde

Afdeling Rechtbank Staatsveiligheid

(Gerechtelijke Medische Dienst)

Nr. rapport : 1998/19 Onderzoeksdatum: 16.1.1998

Onderzoekstijdstip:

Aan het parket van de OvJ

Rechtbank Staatsveiligheid

RAPPORT

AAN DE OFFICIER VAN JUSTITIE BIJ DE RECHTBANK STAATVEILIGHEID TE ISTANBUL

Referte: Antwoord op het verzonden schrijven d.d. 16.1.1998 kenmerk 12 van de afdeling Narcotica

Bij de geneeskundige onderzoeken, verricht bij de personen genoemd in voornoemd schrijven is het navolgende geconstateerd:

1.

oud operatielitteken van 4 cm aan de linkerkant van de rug van [betrokkene 2], zoon van [naam], geboren in 1950; geen littekens als gevolg van mishandeling.

2.

...

3.

...

4.

geen littekens als gevolg van mishandeling bij [betrokkene 21], zoon van [naam], geboren in 1969.

5.

geen littekens als gevolg van mishandeling bij [betrokkene 15], zoon van [naam], geboren in 1961.

6.

...

U.

hiervan in kennis stellend

[geneeskundige]

Forensisch Geneeskundige

(handtekening en stempel)

30.

april 1998 ".

Het door de verdediging impliciet ingenomen standpunt dat deze in Turkije opgemaakte medische verklaring niet is/kan zijn opgemaakt in onafhankelijkheid, legt het hof als onvoldoende onderbouwd en ook overigens niet aannemelijk geworden, terzijde.

Voorts blijkt er ruimte te zijn geweest om terug te komen op eerdere verklaringen, zoals blijkt uit de verklaring van [betrokkene 2] tegenover de Turkse rechter en uit de verklaring van [betrokkene 15] tegenover de Turkse officier van justitie.

Ook de verklaring van [betrokkene 21], afgelegd tegenover de Turkse politie op 14 januari 1998, acht het hof bruikbaar voor het bewijs.

Weliswaar stelt [betrokkene 21] tegenover eerdergenoemde Turkse rechter op 16 januari 1998, dat hij niet zo'n verklaring afgelegd heeft, dat hij gedwongen was om de verklaring te tekenen en dat de inhoud niet klopt, maar onderbouwt dit, terwijl het toch om een zeer gedetailleerde verklaring gaat, niet, terwijl voorts uit eerdergenoemd medisch onderzoeksrapport van [geneeskundige] ook ten aanzien van [betrokkene 21] niet blijkt van beschadiging als gevolg van mishandeling.

De impliciete stelling van de verdediging dat ook deze verklaring onder druk/marteling tot stand is gekomen, is naar 's hofs oordeel niet aannemelijk geworden.

Dat door of vanwege de Nederlandse justitie vóór februari 1998 onderzoeksinformatie (bijvoorbeeld tapgesprekken en niet zijnde de door de advocaat-generaal bij repliek beschreven sturingsinformatie van de Nederlandse politie aan de Turkse politie (7 januari 1998) verstrekt over [betrokkene 15]) voor zover hier van belang, op basis waarvan de Turkse justitie onderzoekshandelingen zou hebben verricht (bijvoorbeeld door die tapgesprekken voor te houden aan [betrokkene 2] zoals deze dit aan verdachte telefonisch meldt) zou zijn verstrekt, welke hier zijn beslag zou hebben gekregen, is naar 's hofs oordeel niet aannemelijk geworden. Het hof gaat hierbij uit van de verklaringen van de betrokken Nederlandse justitiefunctionarissen, terzake afgelegd of overgelegd in het vooronderzoek en/of ter terechtzitting bij het hof ([CID-chef], [CID-officier van justitie], [officier van justitie] en [officier van justitie 2], zoals aangegeven door de advocaat-generaal bij zijn repliek).

Dat [betrokkene 2] in januari 1998 tegenover verdachte telefonisch aangeeft met tapgesprekken te zijn geconfronteerd door de Turkse politie, ziet het hof als een poging van die [betrokkene 2] om zich in te dekken tegenover verdachte met betrekking tot het feit dat hij is doorgeslagen en verdachte heeft belast. Het hof houdt de verklaring van [betrokkene 2] in zoverre voor onwaar.

10.6.5.

Dossier 8/ Feit 5 ("[slachtoffer 5]zaak")

Uit de telefoontaps in dossier 8 leidt het hof af, gelet op de tijdstippen waarop de daarin opgenomen gesprekken werden gevoerd en de informatie die door betrokken gespreksdeelnemers wordt uitgewisseld in combinatie met voor verdachte belastende verklaringen van [slachtoffer 4] en [slachtoffer 5], dat de telefoontaps betrekking hebben op het bewezen verklaarde en de rol van verdachte daarin.

Uit de gebezigde bewijsmiddelen komt naar 's hofs oordeel naar voren dat verdachte heeft gepoogd [medeverdachte] te bewegen het bedoelde misdrijf te begaan door de combinatie van misbruik van gezag en het verschaffen van inlichtingen.

Dat sprake is van misbruik van gezag blijkt uit de gebezigde bewijsmiddelen nu daaruit naar voren komt dat [medeverdachte] steeds aangeeft dat de uiteindelijke beslissing om het bedoelde misdrijf uit te voeren bij verdachte ligt, waarna verdachte diverse keren de opdracht daartoe herhaalt.

Door de verdediging is aangevoerd dat de verklaring van [slachtoffer 5], afgelegd tegenover de Turkse politie, niet bruikbaar is voor het bewijs, omdat deze onder invloed van Turkse politiemensen is afgelegd met behulp van onrechtmatig aan Turkije afgegeven informatie (taps).

Het hof is met de advocaat-generaal van oordeel, dat waar het hier gaat over het verhoor van [slachtoffer 5] in Turkije in het kader van een Nederlands rechtshulpverzoek, geen sprake is van het geven van informatie, maar dat het gaat om onderzoekshandelingen van de Nederlandse justitie, die voor wat betreft de uitvoering vallen onder verantwoordelijkheid van Turkije, waarna de onderzoeksresultaten weer aan Nederland ter beschikking zijn gesteld. Van onregelmatigheden bij de uitvoering van het rechtshulpverzoek, die bewijsuitsluiting tot gevolg zouden moeten hebben, is niet gebleken, noch zijn deze aannemelijk geworden.

Bovendien hebben de verhoren van [slachtoffer 5] in Turkije op verzoek van de verdediging plaatsgevonden, waarbij zijdens de verdediging is aangegeven dat het de bedoeling was, dat daarbij de banden met daarop de tapgesprekken afgedraaid zouden worden, zodat verdachte er aldus zelf mee heeft ingestemd dat bij de uitvoering van het rechtshulpverzoek aanwezige Turkse politiemensen of andere justitiefunctionarissen op de hoogte zouden geraken van de informatie die [slachtoffer 5] moest worden voorgehouden.

10.6.6.

Feit 6 (Criminele organisatie)

Uit de gebezigde bewijsmiddelen komt naar voren dat in casu sprake is van een (duurzaam) gestructureerd samenwerkingsverband waaraan de in de bewezenverklaring genoemde personen feitelijk deelnamen, welk samenwerkingsverband tot oogmerk had het plegen van de in de bewezenverklaring opgenomen strafbare feiten.

In de hiërarchische verhoudingen binnen genoemd samenwerkingsverband kan verdachte op grond van de gebezigde bewijsmiddelen niet anders worden gezien dan als de man aan de top.

10.6.7.

Slotoverweging

Tot slot overweegt het hof nog als volgt.

· Voor zover de verdediging heeft beoogd te betogen dat de gehele Turkse overheid volstrekt corrupt is en dat de Nederlandse justitie om die reden op geen enkele wijze mag samenwerken, op straffe van onbruikbaarheid van het aldus verkregen bewijs, overweegt het hof dat dit verweer met betrekking tot onderhavige strafbare feiten niet aannemelijk is geworden en mitsdien wordt verworpen.

· Er is het hof niet gebleken van enige (wijze) van informatieverstrekking uit/of naar aanleiding van het onderzoek in deze zaak door de Nederlandse justitie/overheid aan de Turkse justitie/overheid en vice versa, in welk verband het hof ook hier verwijst naar de eerdergenoemde verklaringen van [CID-chef], [CID-officier van justitie], [officier van justitie] en [officier van justitie 2], welke zou moeten leiden tot onbruikbaarheid van enig bewijsmiddel in deze zaak.

· Voor zover hiervoor niet reeds besproken, zijn er ook overigens geen feiten en/of omstandigheden gebleken of aannemelijk geworden, die de bruikbaarheid van de bewijsmiddelen als zodanig aantasten.

11.1

11.2

B.

E S L I S S I N G:

Het hof:

Vernietigt het beroepen vonnis en doet opnieuw recht.

Verklaart, zoals hiervoor is overwogen, wettig en overtuigend bewezen, dat de verdachte het onder 1 primair, onder 2, onder 3 primair, onder 4, onder 5 primair en onder 6 ten laste gelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte onder 1 primair, onder 2, onder 3 primair, onder 4, onder 5 primair en onder 6 meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart dat het bewezen verklaarde oplevert:

1: "Medeplegen van moord";

2: "Poging om een ander door beloften en door het verschaffen van inlichtingen te bewegen om het medeplegen van moord te begaan, meermalen gepleegd";

3: "Medeplegen van gijzeling";

4: "Om een feit, bedoeld in het vierde lid van artikel 10 van de Opiumwet voor te bereiden en te bevorderen een ander trachten te bewegen om dat feit te plegen";

5: "Poging om een ander door misbruik van gezag en door het verschaffen van inlichtingen te bewegen om het medeplegen van moord te begaan, meermalen gepleegd";

6: "Als bestuurder deelnemen aan een organisatie die tot oogmerk heeft het plegen van misdrijven".

Verklaart de verdachte deswege strafbaar.

Veroordeelt de verdachte tot een levenslange gevangenisstraf.

Verklaart onttrokken aan het verkeer het navolgende inbeslaggenomen, nog niet teruggegeven voorwerp, te weten: een wapen PI-A-01-02.

parketnummer : 20.000493.01

datum uitspraak: 30 juli 2002

Dit arrest is gewezen door Mr. Van den Elzen, als voorzitter

Mrs. Eijsenga en Van Nierop, als raadsheren

in tegenwoordigheid van mr. Vos, als griffier.

Het is uitgesproken op de openbare terechtzitting van dit gerechtshof van 30 juli 2002.

U.

I T D R A A I G E G E V E N S 1e A A N L E G

zaaknr.: 01

tijd : 10.00

rolnummer: 20.000493.01

verdachte:

[verdachte],

geboren te [geboorteplaats], op [geboortedatum],

wonende te [adres],

thans preventief gedetineerd in de Penitentiaire Inrichting Nieuw Vosseveld / Unit I "EBI" te Vught

Is bij vonnis van de arrondissementsrechtbank te Breda van 9 februari 2001 ter zake van:

sub 1:"Medeplegen van moord",

sub 2:"Poging om een ander door beloften, misbruik van gezag en door het verschaffen van middelen en inlichtingen te bewegen om het misdrijf "meermalen medeplegen van moord" te begaan",

sub 3 primair:"Medeplegen van gijzeling",

sub 4:"Medeplegen van: om een feit, bedoeld in het vierde lid van artikel 10 van de Opiumwet voor te bereiden en te bevorderen een ander trachten te bewegen om dat feit te plegen",

sub 5 subsidiair:"Medeplegen van opzettelijk iemand wederrechtelijk van de vrijheid beroven",

sub 6:"Als bestuurder deelnemen aan een organisatie die tot oogmerk heeft het plegen van misdrijven",

veroordeeld tot:

twintig jaar gevangenisstraf, met aftrek van de tijd in verzekering en voorlopige hechtenis doorgebracht,

met onttrokken verklaring ana het verkeer van een wapen PI-A-01-02,

en met vrijspraak van hetgeen onder 5 primair is tenlastegelegd en van hetgeen meer of anders is tenlastegelegd dan bewezen is verklaard;